იობი
2 გაუყრი ბაწარს ნესტოებში
ან გაუხვრეტ ყბებს კაუჭით?!
3 დაგიწყებს ხვეწნა-მუდარას
ან თავაზიანად ლაპარაკს?!
4 დაგიდებს პირობას,
სამუდამოდ შენი მონა გავხდებიო?!
5 დაუწყებ თამაშს, როგორც ჩიტს
ან შეაბამ თოკს, რომ შენი გოგონები ეთამაშონ?!
6 გადაგიცვლიან გამყიდველები რამეში?!
გაუყოფენ მას ვაჭრებს?!
9 მისი დამორჩილების ყოველი მცდელობა ფუჭი იქნება;
მისი დანახვაც კი შეგძრავს.
10 მის გაბრაზებას ვერავინ ბედავს
და მე ვინღა შემეწინააღმდეგება?!+
11 მომცა ვინმემ რამე პირველმა, მე რომ დავუბრუნო?!+
ცისქვეშეთში ყველაფერი ჩემია.+
12 ვილაპარაკებ მის კიდურებზე,
მის ძალასა და საოცარ აგებულებაზე.
13 ვის გაუხდია მისთვის სამოსელი?!
ვინ მიეკარება, როცა პირს გააღებს?!
14 ვის გაუხსნია მისი პირი?!
შიშის მომგვრელია მისი კბილები.
15 ზურგზე ჯავშანი წყებებად აქვს,
და მჭიდროდ ეკვრიან ერთმანეთს,
16 ისე მჭიდროდ,
რომ ჰაერიც კი ვერ ატანს.
17 მიჯრით არიან მიწყობილნი,
მიწებებულნი არიან და ვერავინ დააცალკევებს.
18 როცა ფრუტუნებს, სინათლეს ასხივებს,
თვალები განთიადის სხივებივით უნათებს.
19 პირიდან ელვას უშვებს,
ნაპერწკლებს ყრის.
20 ნესტოებიდან კვამლს უშვებს,
თითქოს ღუმელში ლერწამი იწვისო.
21 სუნთქვით ნაკვერჩხლებს აღვივებს,
პირიდან ალს უშვებს.
22 კისერში დიდი ძალა აქვს,
მის წინაშე მყოფნი ცახცახებენ.
23 მისი ტყავის ნაკეცები ერთმანეთს მჭიდროდ ეკვრის;
მკვრივია, გეგონება, ჩამოსხმულიაო, და არ იძვრის.
24 მისი გული ქვასავით მაგარია,
დოლაბის ქვასავით მაგარი.
25 როცა წამოიმართება, ძლიერებიც კი ფრთხებიან,
როცა მძლავრად მოძრაობს, თავზარი ეცემათ.
27 რკინას ნამჯად მიიჩნევს
და სპილენძს — დამპალ ხედ.
28 ისარს რომ ესვრიან, არ გარბის,
მისთვის შურდულის ქვა ნამჯასავითაა.
29 ხელკეტიც ნამჯაა მისთვის
და შუბის შხუილზე ეცინება.
31 როგორც წყალი დუღს ქვაბში, ისე ადუღებს წყლის სიღრმეებს;
როგორც ნელსაცხებელი თუხთუხებს ქვაბში,
ისე ათუხთუხებს ზღვას.
32 ელვარე კვალს ტოვებს,
თითქოს ღრმა წყალი გაჭაღარავდაო.
33 არ არსებობს მიწაზე მისი მსგავსი ქმნილება,
არაფრის შიში რომ არ ჰქონდეს.
34 თვალს უსწორებს ყველა მედიდურ ცხოველს;
ის არის მხეცთა მეფე“.