ძველი ბაბილონი გახდა „სამეფოთა მშვენება“ (ესაია 13:19). ეს გაშლილი ქალაქი მდებარეობდა სტრატეგიულ ადგილზე, სპარსეთის ყურედან ხმელთაშუა ზღვისკენ მიმავალ სავაჭრო გზაზე, და სახმელეთო და საზღვაო ვაჭრობის კომერციული ბაზის სამსახურს სწევდა აღმოსავლეთსა და დასავლეთს შორის.

ერთი შეხედვით, ძვ. წ. მეშვიდე საუკუნისთვის ბაბილონი ბაბილონის იმპერიის უძლეველი დედაქალაქი იყო. ქალაქი გადაშლილი იყო ევფრატის მდინარეზე და მდინარის წყლებს ფართო, ღრმა თხრილისა და არხთა ქსელისთვის იყენებდნენ. ამასთანავე, ქალაქი დაცული იყო ორმაგი კედლის ძლიერი სისტემით, რომელიც გამაგრებული იყო მრავალი დამცავი კოშკით. გასაკვირი არ არის, რომ მისი მოსახლეები თავს უსაფრთხოდ გრძნობდნენ.

მიუხედავად ამისა, ძვ. წ. მერვე საუკუნეში, სანამ ბაბილონი თავისი დიდების მწვერვალს მიაღწევდა, წინასწარმეტყველმა ესაიამ იწინასწარმეტყველა, რომ „ბაბილონი ‘განადგურების ცოცხით გაიხვეტებოდა’ (ესაია 13:19; 14:22, 23). ესაიამ ისიც კი აღწერა, თუ როგორ დაეცემოდა ბაბილონი. დამპყრობლები ‘ამოაშრობდნენ’ მის მდინარეებს — თხრილის მსგავსი დამცველი საშუალების წყაროს — რის შედეგადაც ქალაქი დაუცველი გახდებოდა. ესაიამ დამპყრობლის სახელიც კი მოიხსენია — „კიროსი“, სპარსეთის დიდი მეფე, რომლის წინაშეც ‘კარიბჭენი გაიხსნებოდნენ და ჭიშკრები არ ჩაიკეტებოდნენ’ (ესაია 44:27—45:2).

„არასოდეს გაკაცრიელდება“

რა დაემართებოდა ბაბილონს დაცემის შემდეგ? ესაიამ იწინასწარმეტყველა: „არასოდეს გაკაცრიელდება და არ გაშენდება უკუნისამდე; არაბი არ დაიკარვებს იქ და არც მწყემსები დაიბინავებენ“ (ესაია 13:20). თუ ვილაპარაკებთ ყოველგვარი გადაჭარბების გარეშე, ეს შეიძლება უცნაურად მოგვეჩვენოს, ეწინასწარმეტყველათ, რომ ასეთ ხელსაყრელ ადგილას განლაგებული ქალაქი მარადიულად დაუსახლებელი იქნებოდა. შეიძლებოდა, რომ ესაიას თავისი სიტყვები განადგურებული ბაბილონის დათვალიერების შემდეგ დაეწერა?

კიროსის მიერ დაპყრობის შემდეგ დასახლებული ბაბილონი — თუმცა იმ დიდებით აღარ იყო — არ გადაშენებულა საუკუნეების განმავლობაში. გაიხსენეთ, რომ მკვდარი ზღვის გრაგნილებში შედის ესაიას მთლიანი წიგნი, რომელიც დათარიღებულია ძვ. წ. მეორე საუკუნით. იმ დროს, როცა ამ გრაგნილის გადაწერა ხდებოდა, ბაბილონი პართელების მეთვალყურეობის ქვეშ იყო. ახ. წ. პირველ საუკუნეში ბაბილონში იუდეველების დასახლებაც კი არსებობდა და ბიბლიის მწერალი პეტრე ეწვია იქაურობას (1 პეტრე 5:13). იმ დროისთვის მკვდარი ზღვის ესაიას გრაგნილი თითქმის ორი საუკუნე იყო, რაც არსებობდა. ასე რომ, ახ. წ. პირველ საუკუნეში ბაბილონი ჯერ არ იყო მთლიანად გაუკაცრიელებული, ხოლო ესაიას წიგნის წერა მანამდე დიდი ხნის დამთავრებული იყოa.

როგორც ნაწინასწარმეტყველები იყო, ბაბილონი საბოლოოდ ჩვეულებრივ „ნანგრევებად“ იქცა (იერემია 51:37). ებრაულის მცოდნე იერონიმეს თანახმად (ახ. წ. მეოთხე საუკუნე), მის დღეებში ბაბილონი სანადირო ადგილად იქცა, სადაც „ყველანაირი ნადირი“ დაეხეტებოდა. ბაბილონი დღემდე უკაცრიელია.

ესაია აღარ ცხოვრობდა იმ დროს, რომ ენახა გაუკაცრიელებული ბაბილონი. მაგრამ ერთ დროს ძლევამოსილი ქალაქის ნანგრევები, რომლებიც თანამედროვე ერაყის ქალაქ ბაღდადისგან სამხრეთისკენ 80 კილომეტრითაა დაშორებული, ესაიას სიტყვების შესრულების მდუმარე დამმოწმებელია: „არასოდეს გაკაცრიელდება“. თუ აღადგენენ ბაბილონს, როგორც ტურიზმის ობიექტს, ამან შეიძლება მიიზიდოს დამთვალიერებლები, მაგრამ ‘მონაგარი და მისხისმისხი’ სამარადჟამოდ გაქარწყლდა (ესაია 13:20; 14:22, 23).

მაშასადამე, ესაია წინასწარმეტყველს არ წარმოუთქვამს ბუნდოვანი წინასწარმეტყველებები, რომელთა მორგებაც შესაძლებელი იქნებოდა მომავლის ნებისმიერი მოვლენისთვის. მან არც მომხდარი ისტორია დაწერა, რათა ეს წინასწარმეტყველებად გაესაღებინა. დაფიქრდით ამაზე: რატომ წავიდოდა რისკზე რომელიმე გაიძვერა, „ეწინასწარმეტყველა“ რაღაცა, რაზეც მას არავითარი კონტროლი არ ჰქონდა — რომ ძლევამოსილი ბაბილონი მეტად აღარ დასახლდებოდა?