⁹ აბაკუმი ყურადღებით ისმენს ღვთის შემდეგ სიტყვებს, რომლებიც აბაკუმის 1:6—11-შია ჩაწერილი. ეს იეჰოვას ცნობაა, რომლის შესრულებასაც ვერც რომელიმე ცრუ ღმერთი და ვერც უსიცოცხლო კერპები ვერ შეუშლის ხელს: „აჰა, აღვძრავ ქალდეველებს, ხალხს სასტიკსა და ფიცხელს, და მოივლიან მთელს დედამიწას, რომ დაეპატრონონ საცხოვრებლებს, რომლებიც მათ არ ეკუთვნით. საშიშია და შემზარავი, მისგან გამოდის მსჯავრი და სასჯელი. ჯიქზე უსწრაფესია მისი ცხენები, ბინდის მგლებივით მზერამახვილნი; დაჯირითობენ მისი მხედრები, მოგრიალდებიან მხედრები შორიდან, მოფრინდებიან მსხვერპლს დაღირებული არწივებივით. ერთიანად მოდის საალაფოდ, აღმოსავლეთისკენ პირმიქცეული, და ქვიშასავით მიხვეტავს ტყვეებს. ამასხრებს მეფეებს და მთავრებს საცინად იგდებს; დასცინის ყოველ ციხე-სიმაგრეს, მიწაყრილებს ახვავებს მათ ასაღებად. მაშინ მოიცემს გულს, საზღვარს გადავა და შესცოდავს. მისი ძალა კი მის ღმერთშია“.

11. როგორ აღწერდით ბაბილონელების იუდას წინააღმდეგ გალაშქრებას?

¹¹ ბაბილონის ცხენები ჯიქებზე უსწრაფესნი არიან, ცხენოსნები კი — ბინდში მონადირე მშიერ მგლებზე სასტიკნი. შეუპოვრად ‘დაჯირითობენ მათი მხედრები’. შორეული ბაბილონიდან ისინი იუდასკენ მიჰქრიან. ქალდეველები მალე ისე დააცხრებიან თავიანთ მსხვერპლს, როგორც არწივები — გემრიელ საკვებს. მაგრამ იქნება თუ არა ეს მხოლოდ რამდენიმე ჯარისკაცის მიერ იუდაელთა ხანმოკლე დარბევა? რა თქმა უნდა, არა! ეს ხალხი „ერთიანად მოდის საალაფოდ“, როგორც უზარმაზარი გამანადგურებელი ბრბო. ისინი აღმოსავლეთის ქარის სისწრაფით დასავლეთით, იუდასა და იერუსალიმისკენ, მიეშურებიან. ბაბილონის ჯარი „ქვიშასავით მიხვეტავს ტყვეებს“.