5, 6. ა) რატომ იყვნენ მღვდლები განსაკუთრებულად გასაკიცხი? ბ) როგორ გამოხატა იეჰოვამ ზიზღი იმ მღვდლების მიმართ?

⁵ რატომ იყვნენ მღვდლები განსაკუთრებულად გასაკიცხი? მე-7 მუხლი ნათელს ჰფენს ამ საკითხს: „მღვდლის ბაგეები უნდა იმარხავდეს ცოდნას და მისი პირიდან უნდა მოელოდნენ რჯულს, რადგან ცაბაოთ უფლის მოციქულია იგი“. დაახლოებით ათასი წლით ადრე, მაშინ როცა ღმერთმა ისრაელ ერს რჯული მისცა მოსეს მეშვეობით, უთხრა, რომ მღვდლებს ‘უნდა ესწავლებინათ ისრაელიანთათვის ყოველი წესი, რომელიც უფალს ჰქონდა გამოცხადებული’ (ლევიანნი 10:11). სამწუხაროდ, მოგვიანებით 2 ნეშტთა 15:3-ში ჩაიწერა, რომ «დიდხანს იყო ისრაელი ჭეშმარიტი ღმერთის გარეშე, მღვდლისა [„მღვდლის სწავლებისა“, აქ] და რჯულის გარეშე».

⁶ მალაქიას დროს, ძვ. წ. V საუკუნეში სამღვდელოების მდგომარეობა იგივე იყო. ისინი არ ასწავლიდნენ ხალხს ღვთის რჯულს. ასე რომ, ამ მღვდლებს პასუხი უნდა ეგოთ. ყურადღება მიაქციეთ იეჰოვას მიერ მათ წინააღმდეგ გამოტანილ მკაცრ განაჩენს. მალაქიას 2:3-ში ვკითხულობთ: „პირისახეზე დაგაყრით საკლავის განავალს, თქვენი დღესასწაულების განავალს“. ეს ნამდვილი სასჯელია! შესაწირავი საქონლის განავალი ბანაკის გარეთ გაჰქონდათ და წვავდნენ (ლევიანნი 16:27). მაგრამ იეჰოვას სიტყვები, — რომ მღვდლებს სახეზე საკლავის განავალს დააყრიდა, — ნათლად აჩვენებს, რომ ის ზიზღს გრძნობდა და უარყოფდა მსხვერპლსაც და თავად შემწირველებსაც.

11. ვის მართებს განსაკუთრებულად სიფრთხილე?

¹¹ მათ, ვისაც კრებებში ღვთის სიტყვის სწავლების შესანიშნავი შესაძლებლობა აქვთ, უნდა გაითვალისწინონ მალაქიას 2:7-ის სიტყვები. იქ ვკითხულობთ, რომ მათი ‘ბაგეები უნდა იმარხავდნენ ცოდნას და მათი პირიდან უნდა მოელოდნენ რჯულს’. ამ ძმებს დიდი პასუხისმგებლობა აქვთ დაკისრებული, როგორც იაკობის 3:1-შია აღნიშნული, ისინი ‘უფრო დიდ მსჯავრს მიიღებენ’. მათ არა მხოლოდ ენერგიულად და ხალისით უნდა ასწავლონ, არამედ თავიანთი სწავლებები მტკიცედ დააფუძნონ ღვთის სიტყვასა და იმ ინსტრუქციებზე, რომლებსაც იეჰოვას ორგანიზაცია გვაწვდის. ასეთი სახით მათ ‘სხვების სწავლების უნარი ექნებათ’. ამგვარად, მათაც უნდა გამოიყენონ შემდეგი რჩევა: „ეცადე შენი თავი წარუდგინო ღმერთს ღირსეულად, შეურცხვენელ მუშაკად, ჭეშმარიტების სიტყვის სწორად გადამცემად“ (2 ტიმოთე 2:2, 15).

12. რას უნდა უფრთხილდნენ მასწავლებლები?

¹² თუ არ ვფრთხილობთ, შეიძლება შევცდეთ და სხვების სწავლებისას პირადი თვალსაზრისი ან შეხედულებები ჩავრთოთ. ეს განსაკუთრებით სახიფათოა მათ შემთხვევაში, რომლებიც საკმაოდ თავდაჯერებულები არიან თავიანთ მსჯელობებში, თუნდაც ეს მსჯელობები იეჰოვას ორგანიზაციის სწავლებებს ეწინააღმდეგებოდეს. მაგრამ, მალაქიას მეორე თავი აჩვენებს, რომ კრების მასწავლებლები მოწიწებით უნდა ეპყრობოდნენ ღვთის სიტყვას და არა საკუთარ აზრებს, რომლებმაც შეიძლება ცხვრები დააბრკოლოს. იესომ თქვა: „ვინც ერთს ამ მცირეთაგანს, რომელსაც ჩემი სწამს, აცდუნებს, მისთვის აჯობებდა წისქვილის ქვა დაეკიდათ კისერზე და ზღვის უფსკრულში ჩაეძირათ“ (მათე 18:6).