წარსადგენი პური

თორმეტი პური, რომელიც კარვისა და ტაძრის წმინდაში მდგარ მაგიდაზე ელაგა. ყოველ შაბათს ძველ პურებს ახლით ცვლიდნენ (გმ. 35:13; 39:36; 1მფ. 7:48; 2მტ. 13:11; ნემ. 10:32, 33). წარსადგენი პური ებრაულად სიტყვასიტყვით „სახის პურს“ ნიშნავს, სახე კი ზოგჯერ ვისიმე წინაშე ყოფნაზე მიუთითებს (1სმ. 26:20). წარსადგენი პური იეჰოვას სახის წინაშე ყოველთვის ელაგა შესაწირავად (გმ. 25:30).

ყოველ შაბათს წარსადგენი პურის გამოცხობა, აგრეთვე კარვის გადატანისას მისი წაღება კეჰათელებს ევალებოდათ (რც. 4:7; 1მტ. 9:32). თითოეულ რგოლისებურ პურს ორი ომერი (0,2 ეფა; დაახლ. 2 კგ) წმინდად დაფქული ფქვილისგან ზელდნენ, და როგორც იოსებ ფლავიუსი გვამცნობს, უსაფუვროდ („იუდეველთა სიძველენი“, წ. III, თ. 6, აბზ. 6). შაბათობით ძველ წარსადგენ პურებს, რომლებიც წმინდაში ჩრდილოეთით მდგარ მაგიდაზე ელაგა (გმ. 26:35), 12 ახალი პურით ცვლიდნენ, ექვს-ექვს პურს ორ წყებად აწყობდნენ და ზემოდან გუნდრუკს აყრიდნენ. იუდაური ტრადიციის მიხედვით, გუნდრუკი არ იყო მოყრილი პურებზე, არამედ ოქროს ჭურჭლით ზედ იდგა და შაბათობით, როცა ძველ პურებს ახლით ცვლიდნენ, გუნდრუკს სამხვერპლოზე აკმევდნენ (ლვ. 24:5—8).

ძველი პურები უწმინდესად ითვლებოდა, რადგან ისინი მთელი კვირა იეჰოვას წინაშე იდო წმინდაში, და მათი ჭამა მხოლოდ აარონის შტოს მღვდლებს შეეძლოთ წმინდა ადგილას, როგორც ჩანს, სადმე საწმინდრის მახლობლად (ლვ. 24:9). ბიბლიაში მხოლოდ ერთი შემთხვევაა აღწერილი, როცა ძველი პურები სხვებმა ჭამეს. როცა დავითი საულს გაურბოდა, მან თავისთვის და თავისი ხალხისთვის პური სთხოვა მღვდელმთავარ ახიმელექს. ახიმელექს უბრალო პური არ ჰქონდა, ამიტომ დავითს გამოცვლილი წარსადგენი პურები მისცა, ოღონდ მას შემდეგ, რაც დარწმუნდა, რომ ის და მისი ხალხი განწმენდილი იყვნენ. ახიმელექს ეგონა, რომ ის მეფის დავალებას ასრულებდა (1სმ. 21:1—6). ეს შემთხვევა იესო ქრისტემ ფარისევლებს გაახსენა, როცა უკმაყოფილება გამოთქვეს იმის გამო, რომ იესოს მოწაფეები შაბათს თავთავებს გლეჯდნენ (მთ. 12:3—7; ლკ. 6:1—4).