პროვინციაში უმაღლესი ძალაუფლება პრეფექტს, იმპერატორის წარმომადგენელს, ეპყრა. მასვე გამოჰქონდა სასიკვდილო განაჩენი. ისინი, ვინც ამტკიცებენ, რომ სასიკვდილო განაჩენი სინედრიონს გამოჰქონდა, იმასაც აღიარებენ, რომ განაჩენის აღსრულება მხოლოდ პრეფექტისგან ოფიციალური ნებართვის მიღების შემდეგ იყო შესაძლებელი (შდრ. მთ. 26:65, 66; ინ. 18:31). ვინაიდან ამ რომაელი გამგებლის რეზიდენცია კესარეაში იყო (შდრ. სქ. 23:23, 24), რომის ჯარის ძირითადი ნაწილი იქ იყო განთავსებული, იერუსალიმში კი მცირე გარნიზონი იდგა. თუმცა, დღესასწაულების (ერთ-ერთი იყო პასექი) დროს, როგორც წესი, იუდეის გამგებელი თავისი მაშველი ჯარითურთ იერუსალიმში სახლდებოდა. პილატეს ცოლი თან ჰყავდა იუდეაში (მთ. 27:19). რომის სამხედრო წესდებაში შეტანილი ცვლილების საფუძველზე კონფლიქტურ პროვინციებში მომსახურე გამგებლებს უფლება მიეცათ, თან ჰყოლოდათ ცოლები.

პილატემ კვლავ შეკრიბა რელიგიური ბელადები და ხალხი და კიდევ ერთხელ სცადა უდანაშაულო კაცის გამართლება. მან ბრბოს იესოს გათავისუფლება შესთავაზა იმ ჩვეულების საფუძველზე, რომელიც პასექის დღესასწაულზე ერთი პატიმრის გათავისუფლების უფლებას იძლეოდა. რელიგიური წინამძღოლების წაქეზებული ხალხი სანაცვლოდ ბარაბას — ქურდის, მკვლელისა და მეამბოხის — გათავისუფლებას ითხოვდა. პილატეს მხრიდან იესოს გათავისუფლების ყოველი მცდელობის მიუხედავად, ხალხი ყვირილითა და მეტი დაჟინებით ითხოვდა იესოს ბოძზე გაკვრას. თავიდან რომ აერიდებინა ამბოხება და ბრბო დაეშოშმინებინა, პილატე ხალხის ნებას დაჰყვა. მან ხელები დაიბანა იმის საჩვენებლად, რომ ბრალი არ მიუძღოდა სისხლისღვრაში. მანამდე ცოტა ხნით ადრე მას ცოლმა შეუთვალა, რომ არაფერი ევნო ამ უდანაშაულო კაცისთვის, რადგან შემაძრწუნებელი სიზმარი ნახა (მთ. 27:19).

პილატეს — „უმაღლეს ხელისუფალთა“ ერთ-ერთი წარმომადგენლის — მმართველობა ღვთის ნებით იყო დაშვებული (რმ. 13:1). ის იყო პასუხისმგებელი თავის გადაწყვეტილებებზე და ხელის დაბანვით თავის პასუხისმგებლობას ვერ გაექცეოდა. პილატეს ცოლის სიზმარიც ღვთისგან იყო, ისევე როგორც იმ დღეს მომხდარი მიწისძვრა, უჩვეულო სიბნელე და საწმინდრის ფარდის ორად გახევა (მთ. 27:19, 45, 51—54; ლკ. 23:44, 45). ცოლის სიზმარს უნდა მიეხვედრებინა პილატე, რომ ეს არ იყო ჩვეულებრივი სასამართლო და არც ბრალდებული იყო ჩვეულებრივი ადამიანი. და მაინც, იესოს თქმით, უფრო დიდი ცოდვა მას ჰქონდა, ვინც მისი თავი პილატეს გადასცა (ინ. 19:10, 11). იუდას, რომელმაც იესო გასცა, „დაღუპვის ძე“ ეწოდა (ინ. 17:12). იესოს წინააღმდეგ შეთქმულებაში ფარისევლებიც იყვნენ დამნაშავე, რომლებსაც იესომ გეენის კერძი უწოდა (მთ. 23:15, 33; შდრ. ინ. 8:37—44). მაგრამ ღვთის წინაშე მთავარი დამნაშავე მღვდელმთავარი, სინედრიონის ხელმძღვანელი იყო, რომელმაც ღვთის ძე მოსაკლავად უცხოტომელ მმართველს გადასცა (მთ. 26:63—66). პილატეს საქციელი დასაგმობია, მაგრამ მისი დანაშაული მათსას ვერ შეედრება.