ქრისტიანული სტუმართმოყვარეობა დაყოფილ ქვეყნიერებაში
„ამიტომ გვმართებს ასეთების მიღება, რათა ჭეშმარიტების თანამშრომელნი გავხდეთ“ (3 იოანე 8).
1. რომელი ყველაზე სანატრელი ძღვენი უბოძა შემოქმედმა კაცობრიობას?
„არ ყოფილა სხვა სიკეთე ადამიანისთვის მზისქვეშეთში, გარდა იმისა, რომ სვას, ჭამოს და იმხიარულოს; ეს ყოველივე ახლავს მას მის საშრომელში დღენი მისნი, ღმერთმა რომ უბოძა მზისქვეშეთში“ (ეკლესიასტე 8:15). ამ სიტყვებით ძველი დროის ებრაელი ეკლესიასტე გვეუბნება, რომ იეჰოვა ღმერთს მხოლოდ თავისი ქმნილებების, ადამიანების, სიხარულისა და ბედნიერების დანახვა კი არ სურს, არამედ საამისოდ საშუალებებსაც აძლევს. კაცობრიობის მთელი ისტორიიდან ნათლად ჩანს, რომ ნებისმიერ კუთხეში მცხოვრები ადამიანების საერთო სურვილი არის მხიარულება და სასიამოვნოდ დროს გატარება.
2. ა) რა მხრივ იყენებს ბოროტად კაცობრიობა იმას, რაც იეჰოვამ მისთვის განიზრახა? ბ) რა არის ამის შედეგი?
2 დღეს ჩვენ ჰედონისტურ საზოგადოებაში ვცხოვრობთ, რომელშიც ადამიანებს სიამოვნება და დროს ტარება იტაცებს. უმრავლესობა ‘თავმოყვარე და უფრო სიამეთა მოყვარული’ ხდება, ვიდრე ღვთის, როგორც ბიბლია წინასწარმეტყველებს (2 ტიმოთე 3:1–4). ეს, რასაკვირველია, იეჰოვა ღმერთის მიზნის აღმაშფოთებელი გამრუდებაა. როცა დროს ტარება მთავარი საკითხი ხდება ან როცა სურვილების დაკმაყოფილება ერთადერთ მიზნად იქცევა, არ არსებობს ნამდვილი კმაყოფილება და ‘ყველაფერი ამაო და ქარის დევნა ხდება’ (ეკლესიასტე 1:14; 2:11). ამის შედეგად, ქვეყნიერება სავსეა მარტოხელა და იმედგაცრუებული ადამიანებით, რომლებიც, თავის მხრივ, საზოგადოებაში მრავალ პრობლემას იწვევენ (იგავნი 18:1, [აქ]). ადამიანები ერთმანეთისადმი ეჭვიანები და რასობრივად, ეთნიკურად, სოციალურად და ეკონომიკურად დაყოფილები ხდებიან.
3. როგორ შეგვიძლია ნამდვილი სიხარულისა და კმაყოფილების მოპოვება?
3 რამდენად განსხვავებული მდგომარეობა იქნებოდა, თუ ადამიანები სხვების მიმართ იეჰოვას მოპყრობას — სიკეთეს, დიდსულოვნებას, სტუმართმოყვარეობას მიბაძავდნენ! იეჰოვამ ნათელყო, რომ ნამდვილი ბედნიერების საიდუმლო საკუთარი სურვილების დაკმაყოფილების მცდელობას არ წარმოადგენს. პირიქით, საიდუმლო ასეთია: „გაცემა მეტი ნეტარებაა, ვიდრე მიღება“ (საქმეები 20:35). ნამდვილი სიხარულისა და კმაყოფილების მოსაპოვებლად ჩვენ უნდა გადავლახოთ დაბრკოლებები და უთანხმოებები, რომლებიც, შესაძლოა, ჩარჩოებში გვაქცევენ. და ურთიერთობას უნდა ვამყარებდეთ მათთან, ვინც ჩვენთან ერთად იეჰოვას ემსახურება. აუცილებელია, მივყვეთ რჩევას: „ამიტომ გვმართებს ასეთების [სტუმართმოყვარედ, აქ] მიღება, რათა ჭეშმარიტების თანამშრომელნი გავხდეთ“ (3 იოანე 8). ღირსეულებისადმი, შეძლებისდაგვარად, სტუმართმოყვარეობის გამოვლენა სასარგებლოა ორი მხრივ — ის სასარგებლოა, როგორც გამცემთათვის, ასევე მიმღებთათვის. მაშ, ვინ არის ღირსეულებს შორის, რომლებიც ‘სტუმართმოყვარედ უნდა მივიღოთ’?
‘მიხედე ქვრივ-ობლებს’
4. რა ცვლილება ჩანს ოჯახის სტრუქტურაში იეჰოვას ხალხს შორისაც კი?
4 მტკიცე ოჯახები და ბედნიერი ქორწინებები დღეს იშვიათობაა. მსოფლიო მასშტაბით განქორწინებისა და მარტოხელა დედების მზარდმა რიცხვმა უკიდურესად შეცვალა ტრადიციული ოჯახი. ამის შედეგად, მრავალი, ვინც ბოლო წლებში იეჰოვას მოწმეების რიგებს უერთდება, დანგრეული ოჯახებიდან არის. ისინი მეუღლესთან განქორწინებულები ან დაშორებულები არიან, ან ერთმშობლიან ოჯახში ცხოვრობენ. გარდა ამისა, იესოს წინასწარმეტყველების თანახმად, ჭეშმარიტებამ, რომელიც მან ადამიანებს ასწავლა, მრავალი ოჯახი გაყო (მათე 10:34–37; ლუკა 12:51–53).
5. რა თქვა იესომ, რაც შეიძლება გამხნევების წყარო იყოს მათთვის, რომლებიც დაყოფილ ოჯახებში ცხოვრობენ?
5 ჩვენ გვამხნევებს იმის დანახვა, რომ ახლები მტკიცედ იცავენ ჭეშმარიტებას და ხშირად, იესოს გამამხნევებელი დაპირებით ვანუგეშებთ: „ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ: არავინ არის, რომ ჩემი გულისთვის და სახარების გულისთვის მიეტოვებინოს სახლი, ან ძმები, ან დები, ან მამა, ან დედა, ან ცოლი, ან შვილები, ან ყანა, და ასწილად არ მიეღოს ახლა, ამჟამად, სახლები, ძმები და დები, დედები და შვილები, და ყანები ამ დევნასთან ერთად, ხოლო მომავალ საუკუნეში — საუკუნო სიცოცხლე“ (მარკოზი 10:29, 30).
6. როგორ შეგვიძლია გავხდეთ „ძმები და დები, დედები და შვილები“ ‘ქვრივ-ობლებისთვის’, რომლებიც ჩვენ შორის არიან?
6 მაგრამ, ვინ არიან ეს „ძმები და დები, დედები და შვილები“? სამეფო დარბაზში იმ ადამიანთა დიდი რიცხვის, ხშირად, ასის ან მეტის, მხოლოდ დანახვა, რომლებიც საკუთარ თავს და-ძმებს უწოდებენ, ავტომატურად ვერ აგრძნობინებს ადამიანს, რომ ეს მისი ძმები, დები, დედები და შვილები არიან. განვიხილოთ ასეთი საკითხი: მოწაფე იაკობი გვახსენებს, რომ იეჰოვასთვის მოსაწონი თაყვანისცემის შესასრულებლად, ‘ქვრივ-ობლებს უნდა მივხედოთ მათ გასაჭირში და შეურყვნელად დავიცვათ თავი წუთისოფლისაგან’ (იაკობი 1:27). ეს ნიშნავს, რომ ნება არ უნდა დავრთოთ ეკონომიკური წარმატებით გამოწვეულ სიამაყესა და კლასობრივი უპირატესობის ქვეყნიურ პოზიციას, ‘ქვრივ-ობლებს’ ჩვენი თანაგრძნობის კარები მიუხუროს, არამედ ინიციატივა უნდა გამოვიჩინოთ, რომ მათდამიც გამოვავლინოთ ჩვენი მეგობრობა და სტუმართმოყვარეობა.
7. ა) რა არის ‘ქვრივ-ობლებისადმი’ სტუმართმოყვარეობის ნამდვილი მიზანი? ბ) აგრეთვე ვის შეუძლია ქრისტიანულ სტუმართმოყვარეობაში მონაწილეობის მიღება?
7 ‘ქვრივ-ობლებისადმი’ სტუმართმოყვარეობის გამოვლენა, შესაძლოა, ყოველთვის არ ეხება მათი მატერიალური ნაკლებობის ანაზღაურებას. სავალდებულო არ არის, რომ მარტოხელა მშობლები ან რელიგიურად დაყოფილი ოჯახები ფინანსურ სირთულეებს განიცდიდნენ. მაგრამ სასარგებლო ურთიერთობა, ოჯახური ატმოსფერო, განსხვავებული ასაკის ადამიანებთან მეგობრობა და კარგი სულიერი საკითხების გაზიარება — ყოველივე ეს ცხოვრების დიდად დასაფასებელი მხარეებია. ამრიგად, იმის გათვალისწინებით, რომ გულმოდგინედ მოწყობილი საღამო კი არ არის მნიშვნელოვანი, არამედ სიყვარულითა და ერთობით გამსჭვალული სულისკვეთება, რამდენად შესანიშნავია, რომ დროდადრო ‘ქვრივ-ობლებსაც‘ კი შეუძლიათ თანაქრისტიანებისადმი სტუმართმოყვარეობის გამოვლენაში მონაწილეობის მიღება (მესამე მეფეთა 17:8–16).
არიან ჩვენ შორის უცხოელები?
8. რა ცვლილება ჩანს იეჰოვას მოწმეთა მრავალ კრებაში?
8 ჩვენ მოსახლეობის მასიური მიგრაციის დროს ვცხოვრობთ. „მსოფლიოში 100 მილიონზე მეტი ადამიანი ცხოვრობს ქვეყნებში, რომელთა მოქალაქეებიც არ არიან, ხოლო 23 მილიონი ადამიანი იძულებულია, საკუთარ ქვეყანაში საცხოვრებელი ადგილი შეცვალოს“, — ამბობს ნიუ-იორკის ერთ-ერთი ჟურნალი (World Press Review). ამის პირდაპირ შედეგად, მრავალ რაიონში, განსაკუთრებით კი დიდ ქალაქებში, იეჰოვას ხალხის კრებები, რომლებიც ერთ დროს, უმთავრესად, ერთი რასის ან ეროვნების ხალხისგან შედგებოდა, ახლა მსოფლიოს სხვადასხვა კუთხიდან ჩამოსული ხალხისგან შედგება. შესაძლოა, იგივე შენს კრებაშიც ხდება. მაგრამ, როგორ უნდა ვუყურებდეთ „გარეშე პირებს“ და „უცხოელებს“, როგორც მათ, შეიძლება, ქვეყნიერება უწოდებს, რომელთა ენა, ჩვევები და ცხოვრების სტილი შეიძლება განსხვავდებოდეს ჩვენისგან?
9. რომელი სერიოზული შეცდომა შეიძლება დავუშვათ „გარეშე პირებსა“ და „უცხოელებზე“ თვალსაზრისის გამო, რომლებიც ქრისტიანულ კრებაში მოდიან?
9 უბრალოდ რომ ვთქვათ, ჩვენ არ უნდა დავრთოთ ნება ქსენოფობიურ მიდრეკილებებს, გვაფიქრებინონ, რომ რაღაცით ჩვენ უფრო ვიმსახურებთ ჭეშმარიტების ცოდნის უპირატესობას, ვიდრე ისინი, რომლებიც უცხო ან, ეგრეთ წოდებული, წარმართული ქვეყნიდან მოვიდნენ; არც ის უნდა ვიფიქროთ, თითქოს ახალმოსულები სამეფო დარბაზსა და სხვა ქონებას ხელყოფენ. პირველი საუკუნის იუდეველი ქრისტიანებისთვის, რომლებსაც ასეთი თვალსაზრისი ჰქონდათ, მოციქულ პავლეს შეხსენება მოუწია, რომ სინამდვილეში ღირსეული არავინ იყო; ღვთის მიერ გამოვლენილმა დაუმსახურებელმა სიკეთემ ნებისმიერს მისცა შესაძლებლობა, რომ ხსნა მოეპოვებინა (რომაელთა 3:9–12, 23, 24). უნდა გვიხაროდეს, რომ დღეს ღვთის მიერ გამოვლენილი დაუმსახურებელი სიკეთე აღწევს მრავალ ადამიანს, რომლებსაც ამა თუ იმ მიზეზის გამო არ ჰქონდათ შესაძლებლობა კეთილი ცნობის მოსასმენად (1 ტიმოთე 2:4). როგორ შეგვიძლია გამოვამჟღავნოთ, რომ მათდამი ჩვენი სიყვარული გულწრფელია?
10. როგორ შეგვიძლია გამოვავლინოთ, რომ გულწრფელი სტუმართმოყვარეები ვართ „უცხოელებისადმი“, რომლებიც ჩვენ შორის ცხოვრობენ?
10 ჩვენ შეგვიძლია მივყვეთ პავლეს რჩევას: „მიიღეთ ერთმანეთი ისევე, როგორც ქრისტემ მიგიღოთ თქვენ ღვთის სადიდებლად“ (რომაელთა 15:7). იმის შეგნებით, რომ სხვა ქვეყნებიდან ჩამოსულ ან განსხვავებული წარმოშობის მქონე ადამიანებს, ხშირად, არა აქვთ ხელსაყრელი პირობები, შეძლებისდაგვარად, გულკეთილები და მზრუნველები უნდა ვიყოთ მათდამი. ჩვენ შეგვიძლია გულთბილად მივიღოთ ისინი, თითოეულს მოვეპყროთ ‘როგორც მკვიდრს’ და ‘გვიყვარდეს, როგორც ჩვენი თავი’ (ლევიანნი 19:34). შეიძლება, ეს იოლი არ იყოს, მაგრამ ჩვენ მივაღწევთ წარმატებას, თუ გვემახსოვრება რჩევა: „ნუ დაემსგავსებით ამ წუთისოფელს, არამედ შეიცვალენით თქვენი გონების განახლებით, რათა შეიცნოთ, რა არის ღვთის ნება — კეთილი, სასურველი და სრულყოფილი“ (რომაელთა 12:2).
გაუზიარეთ წმინდანებს
11, 12. რა განსაკუთრებულ ყურადღებას აქცევდნენ იეჰოვას ზოგიერთ მსახურს ა) ძველ ისრაელში ბ) პირველ საუკუნეში?
11 მათ შორის, ვინც მართლაც იმსახურებს ჩვენს ყურადღებასა და სტუმართმოყვარეობას, არიან ჩვენი სულიერი კეთილდღეობისთვის გულმოდგინედ მშრომელი მოწიფული ქრისტიანები. მღვდლებისა და ლევიანებისთვის ძველ ისრაელში იეჰოვამ განსაკუთრებული წესები დაადგინა (რიცხვნი 18:25–29). აგრეთვე პირველ საუკუნეში ქრისტიანებს მოუწოდებდნენ, ეზრუნათ მათზე, ვინც მათ სასიკეთოდ განსაკუთრებულ მოვალეობას ასრულებდა. იოანეს მესამე წერილი მე-5-დან მე-8 მუხლის ჩათვლით ადრინდელ ქრისტიანებს შორის არსებული სიყვარულის მჭიდრო კავშირის წარმოდგენას გვაძლევს.
12 ხანში შესული მოციქული იოანე დიდად აფასებდა გულკეთილობასა და სტუმართმოყვარეობას, რომელიც გაიოზმა კრების მოსანახულებლად გაგზავნილი მგზავრი ძმებისადმი გამოავლინა. ეს ძმები — მათ შორის დიმიტრი, — როგორც ჩანს, წერილის მიმტანი — ადრე უცხოები ან უცნობები იყვნენ გაიოზისთვის. მაგრამ ისინი სტუმართმოყვარედ იქნენ მიღებული, „ვინაიდან [ღვთის] სახელის გულისათვის წავიდნენ“. ამას იოანე ასე გამოთქვამს: „ამიტომ გვმართებს ასეთების [სტუმართმოყვარედ, აქ] მიღება, რათა ჭეშმარიტების თანამშრომელნი გავხდეთ“ (3 იოანე 1, 7, 8).
13. დღეს ჩვენ შორის მყოფთაგან, განსაკუთრებით, ვინ არიან იმის ღირსნი, რომ ‘სტუმართმოყვარედ მივიღოთ’?
13 დღეს იეჰოვას ორგანიზაციაში მრავალი გაბედულად ცდილობს, რაც შეიძლება მეტი გააკეთოს მთელი საძმოსთვის. ამათში შედიან მიმომსვლელი ზედამხედველები, რომლებიც კრებების აღსაშენებლად კვირიდან კვირამდე არ ზოგავენ თავიანთ დროსა და ენერგიას; მისიონერები, რომლებმაც თავიანთი ოჯახები და მეგობრები დატოვეს, რათა უცხო ქვეყნებში ექადაგათ; ბეთელის სახლის ან ფილიალების მსახურები, რომლებიც მსოფლიო სამქადაგებლო სამსახურის მხარდასაჭერად ნებაყოფლობით სთავაზობენ თავიანთ მსახურებას; და პიონერულ მსახურებაში მონაწილეები, რომლებიც თავიანთი დროისა და ენერგიის უმეტეს ნაწილს სამქადაგებლო მსახურებას უთმობენ. არსებითად, გულმოდგინე შრომისთვის ყველას, ამათ, საკუთარი დიდება და გამორჩენა კი არა, არამედ ქრისტიანული ძმობისა და იეჰოვასადმი სიყვარული ამოძრავებთ. ისინი იმსახურებენ, რომ მივბაძოთ მათ მთელი სულით თავდადებისთვის და იმის ღირსნი არიან, რომ ‘სტუმართმოყვარედ მივიღოთ’.
14. ა) როგორ ხდება, რომ უკეთესი ქრისტიანები ვხდებით ერთგული პირებისადმი სტუმართმოყვარეობის გამოვლენისას? ბ) რატომ თქვა იესომ, რომ მარიამმა „უკეთესი წილი“ ამოირჩია?
14 მოციქული იოანე გვითითებს, რომ ‘ასეთების სტუმართმოყვარედ მიღებისას’ ჩვენ ‘ჭეშმარიტების თანამშრომელნი ვხდებით’. გარკვეული გაგებით, ამის შედეგად, უკეთესი ქრისტიანები ვხდებით. ეს იმიტომ ხდება, რომ ქრისტიანული სამსახური თანამორწმუნეებისთვის კეთილის კეთებას შეიცავს (იგავნი 3:27, 28; 1 იოანე 3:18). სხვა ჯილდოც არსებობს. როცა მარიამმა და მართამ იესო თავიანთ სახლში მიიღეს, მისთვის ‘ბევრი რამის’ მომზადებით მართას კარგი გამასპინძლება სურდა. მარიამმა სხვაგვარად გამოავლინა სტუმართმოყვარეობა. ის „იესოს ფერხთით დაჯდა და ისმენდა მის სიტყვას“ და იესომ შეაქო მარიამი ‘უკეთესი წილის’ ამორჩევისთვის (ლუკა 10:38–42). მრავალწლიანი გამოცდილების მქონე პირებთან საუბრები და განხილვები, ხშირად, მეგობრულ წრეში გატარებული საღამოს ყველაზე საინტერესო მომენტებია (რომაელთა 1:11, 12).
განსაკუთრებული შემთხვევების დროს
15. რომელი განსაკუთრებული შემთხვევები შეიძლება იყოს სასიხარულო იეჰოვას ხალხისთვის?
15 თუმცა ჭეშმარიტი ქრისტიანები საყოველთაოდ ცნობილ წეს-ჩვეულებებს არ მიჰყვებიან და ქვეყნიურ დღესასწაულებსა და ზეიმებს არ იცავენ, არსებობს შემთხვევები, როცა ისინი ხარობენ ერთად შეკრებით. მაგალითად, კანაში ქრისტე ქორწილს დაესწრო და თავისი პირველი სასწაულის მოხდენით იმ წვეულების სიხარულს თავისი წვლილი შეჰმატა (იოანე 2:1–11). მსგავსად ამისა, დღეს, მსგავსი განსაკუთრებული შემთხვევებისას, ერთად შეკრებილი იეჰოვას ხალხი მხიარულად ატარებს დროს და სათანადო ზეიმობა და მხიარულება მრავალს მატებს ასეთ შემთხვევებს. მაგრამ რა არის სათანადო?
16. განსაკუთრებულ შეხვედრებზეც კი რა ნორმები გვაქვს სათანადო ქცევისთვის?
16 ბიბლიის შესწავლით ვიგებთ, თუ რა არის ქრისტიანების ქცევის სათანადო და ამას ყოველთვის მივყვებით (რომაელთა 13:12–14; გალატელთა 5:19–21; ეფესელთა 5:3–5). საზოგადოებაში ქორწილთან თუ სხვა მრავალ მიზეზთან დაკავშირებული შეხვედრები არ გვაძლევს საფუძველს, რომ მივატოვოთ ქრისტიანული ნორმები ან გავაკეთოთ ის, რასაც, ჩვეულებრივ, არ ვაკეთებთ; არც გვავალდებულებს, მივყვეთ ქვეყნის ყველა წესს, რომელშიც ვცხოვრობთ. ამ წესებისგან მრავალი დაფუძნებულია ცრუ რელიგიურ ჩვევებსა თუ ცრურწმენაზე, ხოლო სხვები ეხება ქცევას, რომელიც, აშკარად, მიუღებელია ქრისტიანებისთვის (1 პეტრე 4:3, 4).
17. ა) რომელი მხარეები ცხადყოფს, რომ ქორწილს კანაში კარგი ორგანიზება და სათანადო ზედამხედველობა გაუწიეს? ბ) რა მიუთითებს, რომ იესომ მოიწონა ეს შემთხვევა?
17 იოანეს 2:1–11-ის წაკითხვისას არ გაგვიჭირდება იმის დანახვა, რომ ეს სასიხარულო წვეულება საგულდაგულოდ იყო მოწყობილი და რომ იქ სტუმრების საკმაოდ დიდი რიცხვი ესწრებოდა. ამიტომ, იესო და მისი მოწაფეები ‘მიწვეული’ სტუმრები იყვნენ; ისინი მოულოდნელი სტუმრები არ იყვნენ, თუმცა, როგორც ჩანს, მათგან, რამდენიმე მასპინძლის ნათესავი იყო. ჩვენ აგრეთვე ვხედავთ, რომ იქ იყვნენ ‘მსახურები’ და ‘გამრიგე’, რომელიც მომსახურებასა და სხვა საქმეებს ხელმძღვანელობდა. ყოველივე ეს მიუთითებს, რომ ამ წვეულებას კარგ ორგანიზებასა და სათანადო ზედამხედველობას უწევდნენ. ბოლოს ჩანაწერი გვამცნობს, რომ იმით, რაც ზეიმზე მოახდინა იესომ „გამოავლინა თავისი დიდება“. ამოარჩევდა კი ის ამ წვეულებას ამის გასაკეთებლად, ეს წვეულება რომ ხმაურიანი და უკონტროლო ყოფილიყო? უეჭველია, არა.
18. რას უნდა მიექციოს სერიოზული ყურადღება საზოგადოებაში ნებისმიერ შეხვედრასთან დაკავშირებით?
18 მაშ, რა შეიძლება ითქვას ისეთი განსაკუთრებული შემთხვევის შესახებ, რომელზეც მასპინძლობა შეიძლება ჩვენ გავწიოთ? უნდა გვახსოვდეს, რომ სტუმართმოყვარულად სხვების მიღების მიზანი ის არის, რომ ყველა „ჭეშმარიტების თანამშრომელნი გავხდეთ“. ამრიგად, არ არის საკმარისი, რომ შემთხვევას „მოწმეების“ შეხვედრის სახელი მივაკუთვნოთ. შეიძლება ასეთი კითხვა დაისვას: „მოწმობს თუ არა ეს ნამდვილად, თუ ვინ ვართ და რა გვწამს?“ ასეთ შემთხვევებს არასდროს უნდა ვთვლიდეთ შესაძლებლობად, დავინახოთ, თუ რამდენად შორს მივდივართ ქვეყნიური საქმეების მიბაძვაში, ‘ხორციელი გულისთქმის, თვალთა გულისთქმისა და ცხოვრების სიამაყის’ აყოლაში (1 იოანე 2:15, 16). პირიქით, ამ შემთხვევებმა სათანადოდ უნდა აირეკლოს ჩვენი, როგორც იეჰოვას მოწმეების როლი, და დარწმუნებული უნდა ვიყოთ, რომ ის, რასაც ვაკეთებთ, იეჰოვას განადიდებს (მათე 5:16; 1 კორინთელთა 10:31–33).
‘იყავით სტუმართმოყვარენი წუწუნის გარეშე’
19. რატომ უნდა ვიყოთ „ერთმანეთის მიმართ სტუმართმოყვარენი წუწუნის გარეშე“?
19 რადგან მსოფლიო პირობები კვლავ უარესდება და ხალხი ადრინდელზე უფრო დაყოფილი ხდება, ჩვენ, შეძლებისდაგვარად, ყველაფერი უნდა გავაკეთოთ, რათა გავამტკიცოთ ჭეშმარიტ ქრისტიანთა შორის არსებული მჭიდრო კავშირი (კოლასელთა 3:14). ამ მიზნისთვის უნდა გვქონდეს „გულითადი სიყვარული ერთმანეთისადმი“, რისკენაც პეტრე მოგვიწოდებდა. შემდეგ, პრაქტიკული თვალსაზრისით, მან დაამატა: „იყავით ერთმანეთის მიმართ სტუმართმოყვარენი წუწუნის გარეშე“ (1 პეტრე 4:7–9). გვსურს თუ არა გამოვიჩინოთ ინიციატივა ჩვენი ძმებისადმი სტუმართმოყვარეობაში და შევეცადოთ, ვიყოთ კეთილები და თავაზიანები? თუ ვწუწუნებთ, როცა ასეთი შესაძლებლობა ჩნდება? თუ დიახ, ჩვენ ვაუქმებთ შესაძლებელ სიხარულს და აგრეთვე კეთილის კეთებისთვის ბედნიერების ჯილდოს ვკარგავთ (იგავნი 3:27; საქმეები 20:35).
20. რა კურთხევები მოგველის, თუ ამ დაყოფილ მსოფლიოში სტუმართმოყვარეები ვართ?
20 თანაქრისტიანებთან მჭიდრო თანამშრომლობა, ერთმანეთისადმი სიკეთე და სტუმართმოყვარეობა უსასრულო კურთხევებს მოგვიტანს (მათე 10:40–42). ასეთ ადამიანებს იეჰოვა დაჰპირდა, რომ ‘მათზე გაშლიდა თავის კარავს. რომ აღარ მოშივდებოდათ, აღარც მოსწყურდებოდათ’. იეჰოვას კარავში ყოფნა, მისი დაცვითა და სტუმართმოყვარეობით, გახარებაა (გამოცხადება 7:15, 16; ესაია 25:6). დიახ, ახლო მომავალში ჩვენ გვაქს პერსპექტივა, მარადიულად დავტკბეთ იეჰოვას სტუმართმოყვარეობით (ფსალმუნი 26:4; 60:4, 5).
შეგიძლია თუ არა ახსნა?
◻ რა არ უნდა გამოგვრჩეს ყურადღებიდან, თუ გვსურს ნამდვილი სიხარულისა და კმაყოფილების მოპოვება?
◻ ვინ არიან ‘ქვრივ-ობლები’ და როგორ უნდა ‘მივხედოთ’ მათ?
◻ როგორ უნდა ვუყურებდეთ ჩვენ შორის მცხოვრებ „გარეშე პირებსა“ და „უცხოელებს“?
◻ ვინ არიან განსაკუთრებული ყურადღების ღირსნი დღეს?
◻ როგორ უნდა ირეკლავდეს განსაკუთრებული შემთხვევები სტუმართმოყვარეობის ნამდვილ სულისკვეთებას?
[სურათები 28, 29 გვერდებზე]
საზეიმო შემთხვევებში ჩვენ შეგვიძლია სტუმართმოყვარეები ვიყოთ უცხოელებისა და ობლებისადმი, სრული დროით მსახურებისა და სხვა სტუმრებისადმი.