იესო და მისი მოციქულები ზეთისხილის ხეებში ჩაფლულ ულამაზეს ადგილას მიდიან, სადაც იესო რვა მოციქულს ტოვებს. როგორც ჩანს, ისინი ბაღის შესასვლელთან ახლოს რჩებიან, რადგან იესო მათ ეუბნება: „აქ დასხედით, მე კი წავალ და ვილოცებ“. მას თან მიჰყავს სამი მოციქული, პეტრე, იაკობი და იოანე, და ბაღში შედის. ის ძალიან დანაღვლიანებულია და ეუბნება მათ: „ჩემი სული ღრმად არის დამწუხრებული, სიკვდილის პირასაა. დარჩით აქ და ჩემთან ერთად იფხიზლეთ“ (მათე 26:36—38).

ზეცაში ყოფნის დროს იესო ხედავდა, რამხელა ტანჯვას განიცდიდნენ ის ადამიანები, რომლებსაც რომაელები სიკვდილით სჯიდნენ. ახლა მისთვის, როგორც ადამიანისთვის, რომელსაც სათუთი გრძნობები აქვს და რომელიც შეიგრძნობს ტკივილს, არ არის იოლი, შეხვდეს იმ განსაცდელს, რაც წინ ელის. მაგრამ მისი ძლიერი ტანჯვა და მწუხარება უმთავრესად იმითაა გამოწვეული, რომ მას ბოროტმოქმედივით მოკლავენ, რამაც შეიძლება მისი ზეციერი მამის სახელს ჩირქი მოსცხოს. სულ რაღაც რამდენიმე საათში მას, როგორც ღვთისმგმობელს, ძელზე გააკრავენ.