უჩვეულო დაბადება. ძვ. წ. 3 წელს, როცა ტაძარში მღვდელმსახურებას აბიას ცვლა ასრულებდა, ზაქარიას ჯერი დადგა, რომ საწმინდარში საკმეველი ეკმია. საკმევლის სამსხვერპლოსთან ზაქარიას ანგელოზი გაბრიელი გამოეცხადა. მან ზაქარიას აუწყა, რომ შეეძინებოდა ვაჟი, რომლისთვის იოანე უნდა დაერქმია. ის სამსონივით მთელი სიცოცხლე ნაზირი უნდა ყოფილიყო, დიდი უნდა ყოფილიყო იეჰოვას წინაშე, მის წინაშე უნდა ევლო და მომზადებული ხალხი უნდა წარედგინა მისთვის (ლკ. 1:7—17). ვინაიდან ზაქარია და ელისაბედი ხანდაზმულები იყვნენ, იოანეს დაბადება ნამდვილი სასწაული იქნებოდა (ლკ. 1:7—17).

ყოველდღიური მოვალეობებიდან ყველაზე საპატიოდ, შესაძლოა, ოქროს სამსხვერპლოზე საკმევლის კმევა მიიჩნეოდა. საკმეველს მსხვერპლის შეწირვის შემდეგ აკმევდნენ. მისი კმევის დროს ხალხი საწმინდრის გარეთ იკრიბებოდა და ლოცულობდა. რაბინთა ტრადიციის თანახმად, ამ მსახურების შემსრულებლის არჩევა კენჭისყრით ხდებოდა. ვიდრე ჯგუფში შემავალ თითოეულ მღვდელს არ მიეცემოდა საკმევლის კმევის შესაძლებლობა, სხვას ამის ხელმეორედ გაკეთების ნებას არ რთავდნენ (The Temple, გვ. 135, 137, 138). თუ ეს მართლა ასე იყო, მღვდელს ეს პატივი სიცოცხლეში მხოლოდ ერთხელ ერგებოდა. ზაქარია სწორედ ამ მოვალეობას ასრულებდა, როცა ანგელოზი გაბრიელი ეჩვენა და გაუცხადა, რომ მას და ელისაბედს ვაჟი შეეძინებოდათ. ზაქარიას გამომეტყველებამ და დამუნჯებამ საწმინდართან შეკრებილი ხალხი მიახვედრა, რომ მას ზებუნებრივი ხილვა ჰქონდა. ასე გაცხადდა ეს ამბავი საქვეყნოდ (ლკ. 1:8—23).