ახალი წელთაღრიცხვით 30 წლის მიწურულს, შუადღისას, ქალაქ სიქარის მახლობლად, ერთ ძველ ჭასთან იესომ აჩვენა, თავისი შეხედულებით, თუ როგორ უნდა მოქცეოდნენ ქალებს. მან მთელი დილა მოანდომა მთიანი ქვეყნის, სამარიის გავლას და ჭასთან მივიდა დაღლილი, მშიერი და მწყურვალი. როგორც კი დაჯდა ჭის მახლობლად, წყლის ამოსაღებად მივიდა სამარიელი ქალი. „წყალი დამალევინე“, — სთხოვა მას იესომ. ქალმა, როგორც ჩანს, განცვიფრებით შეხედა და ჰკითხა: „როგორ მთხოვ შენ, იუდეველი, სამარიელ დედაკაცს დამალევინეო?“ მოგვიანებით, როცა მისი მოწაფეები დაბრუნდნენ, რომლებიც სურსათ-სანოვაგის საყიდლად იყვნენ წასული, მათ ძალიან გაუკვირდათ, რომ იესო „დედაკაცთან საუბრობდა“ (იოანე 4:4–9, 27).

² რამ გამოიწვია ქალის შეკითხვა და მოწაფეების ინტერესი? ეს ქალი იყო სამარიელი, ხოლო იუდეველებს არავითარი ურთიერთობა არ ჰქონდათ სამარიელებთან (იოანე 8:48). მაგრამ, ცხადია, მათი ინტერესი გამოწვეული იყო სხვა რამითაც. იმ დროს, რაბინების ტრადიციების თანახმად, მამაკაცებს ქალებთან სახალხოდ არ უნდა ელაპარაკათa. მაგრამ იესო დაუფარავად ქადაგებდა ამ გულწრფელ ქალთან და ისიც კი გაუმჟღავნა, რომ მესია იყო (იოანე 4:25, 26). ამის საშუალებით იესომ გამოავლინა, რომ ის არ უნდა შეზღუდულიყო არაბიბლიური ტრადიციებით, რომლებშიც შედიოდა ქალების დამცირების საკითხიც (მარკოზი 7:9–13). პირიქით, თავისი საქმითა და სწავლებით იესომ ცხადყო, რომ ქალები დაფასებული და პატივდებული უნდა იყვნენ.