იეჰოვას რისხვა მხოლოდ მაშინ ცხრება, როცა სამართლიანობა იმარჯვებს. ყოველგვარი უმართლობა ღვთის რისხვას იწვევს. ღმერთი თვალს არ ხუჭავს უსამართლობაზე და დასასჯელს დაუსჯელს არ ტოვებს (გმ. 34:7; აბკ. 1:13). მაგრამ იესო ქრისტეს მსხვერპლის საფუძველზე, რომელმაც აიტანა ტკივილი და კაცთა მოდგმის გამო დაისაჯა, მორწმუნეებს შეუძლიათ თავიდან აირიდონ ღვთის რისხვა (ეს. 53:5). ამგვარად, იეჰოვა ღმერთმა აჩვენა თავისი სიმართლე, „რათა ის მართალი იყოს, როცა მართლებად აღიარებს მათ, ვისაც იესო სწამს“ (რმ. 3:26). ასე არც სამართლებრივი ნორმები ირღვევა და ამავე დროს ღმერთს წყალობის გამოვლენის საშუალებაც ეძლევა. ურჩებზე კი ღვთის რისხვა რჩება (ინ. 3:36). მაგრამ მორწმუნეს იესო ქრისტეს მსხვერპლი იხსნის ღვთის რისხვისგან (1თს. 1:10).

ღმერთი მართალია ყველა თავის საქმეში. როგორც ვხედავთ, ღმერთი არასრულყოფილ ადამიანებთან ურთიერთობისას არასდროს ღალატობს თავის მიერ დადგენილ სიმართლისა და სამართლიანობის ნორმებს. ცოდვილ ადამიანებს ის მათი საქმეების საფუძველზე არ აღიარებს მართლებად, რადგან თვალს არ ხუჭავს ცოდვაზე (ფს. 143:1, 2). ამ შემთხვევაში მართლდება მოციქულ პავლეს სიტყვები: „ვინაიდან ყველამ შესცოდა და მოკლებულნი არიან ღვთის დიდებას, და მათთვის უსასყიდლო ძღვენია, რომ მისმა წყალობამ გაათავისუფლა ისინი ქრისტე იესოს მიერ გადახდილი გამოსასყიდით და მართლებად არიან აღიარებულნი. ღმერთმა შერიგების შესაწირავად დაადგინა ის და ეს შერიგება მისი სისხლისადმი რწმენით არის შესაძლებელი. ეს იმიტომ მოხდა, რომ ეჩვენებინა თავისი სიმართლე, რადგან ღმერთი წარსულში ჩადენილ ცოდვებს პატიობდა და დიდსულოვნებას ავლენდა, რომ ეჩვენებინა თავისი სიმართლე ჩვენს დროში, რათა ის მართალი იყოს, როცა მართლებად აღიარებს მათ, ვისაც იესო სწამს“ (რმ. 3:23—26). ამგვარად ღმერთმა წყალობა გამოავლინა და ქრისტეს მსხვერპლის საფუძველზე კანონიერი უფლება მოიპოვა, რათა სამართლისა და სიმართლის ნორმების დაურღვევლად ცოდვები მიუტევოს მათ, ვისაც იესო სწამს.