შეხედულება განგების შესახებ. ღვთიური განგების მომხრენი თვლიან, რომ ღმერთი ყოველთვის ყველაფერს წინასწარ ჭვრეტს და ნებისმიერი ადამიანის ცხოვრების ყველა მომენტსა თუ საბოლოო ხვედრს წინასწარ წყვეტს. ისინი თვლიან, რომ ღმერთი, თავისი ღვთაებრივი ბუნებიდან და სრულყოფილებიდან გამომდინარე, ყოვლისმცოდნეა, რაშიც არა მხოლოდ წარსულსა თუ აწმყოზე, არამედ მომავალზეც ყველაფრის ცოდნა იგულისხმება. მათი აზრით, ღმერთი სრულყოფილი ვერ იქნება, თუ მას ყველა, თუნდაც უმნიშვნელო, დეტალი არ ეცოდინება. იმის დასადასტურებლად, რომ ღმერთი ადამიანის ბედს ჯერ კიდევ მის დაბადებამდე წყვეტს, მათ ისაკის შვილების, ესავისა და იაკობის, მაგალითი მოჰყავთ (რმ. 9:10—13), ხოლო ეფესოელების 1:4, 5-ითა თუ სხვა მსგავსი მუხლებით იმის დამტკიცებას ცდილობენ, რომ ღმერთმა ყოველივეს შექმნამდე ყველა თავისი ქმნილების მომავალი განჭვრიტა და განსაზღვრა.

ღმერთს წინასწარ არც ესავისა და იაკობის საბოლოო ხვედრი განუსაზღვრავს. მან მხოლოდ ის განსაზღვრა, მათი შთამომავლებისგან წარმოშობილი ერებიდან რომელი რომელზე იმძლავრებდა (დბ. 25:23—26). ეს იმასაც მოიცავდა, რომ პირმშოობის უფლება იაკობს მიეღო, რის შედეგადაც აბრაამისთვის დაპირებული შთამომავალი მისი საგვარეულო ხაზიდან მოვიდოდა (დბ. 27:29; 28:13, 14). ამგვარად, იეჰოვამ ცხადყო, რომ მისი არჩევანი დამოკიდებული არ არის დადგენილ ადათ-წესებზე ან იმაზე, გაამართლებს თუ არა მის მიერ არჩეული გზა ვინმეს მოლოდინს. ღმერთი ადამიანებს უპირატესობებს მხოლოდ მათი საქმეების მიხედვით არ ანიჭებს, რათა არავინ იფიქროს, რომ ესა თუ ის უპირატესობა დაიმსახურა ან მას ეკუთვნის. ამაზე მოციქულმა პავლემაც გაამახვილა ყურადღება, როცა აღნიშნა, თუ რატომ გამოავლინა ღმერთმა წყალობა არაებრაელების მიმართ და რატომ უბოძა მათ ერთი შეხედვით მხოლოდ ისრაელებისთვის განკუთვნილი უპირატესობები (რმ. 9:1—6, 10—13, 30—32).