თუმცა ამ ყოველივეს ცოდნა არ ნიშნავდა, რომ ბიბლიის მკვლევარები პატივს არ სცემდნენ მთავრობას. პირიქით, ეს დაეხმარა მათ იმის გაგებაში, თუ რატომ იყო ასე რთული იმ პრობლემების გადაჭრა, რომლებიც ხელისუფლებას ჰქონდა, რატომ არსებობდა ამდენი უსამართლობა და რატომ იყო ადამიანთა გამოსასწორებელი სახელისუფლებო პროგრამები ხშირად წარუმატებელი. ასეთმა შეხედულებამ მათ სირთულეების დროს მოთმინების ძალა მისცა, რადგან იცოდნენ, რომ დადგენილ დროს ღმერთი თავისი სამეფოს მეშვეობით სამუდამო შვებას მოჰგვრიდა ადამიანებს. იმ დროს ბიბლიის მკვლევარები მიხვდნენ, რომ რომაელების 13:1—7-ში მოხსენიებულ „უმაღლეს ხელისუფლებაში“ ქვეყნიური მმართველები იგულისხმებოდნენ. ამიტომ ისინი მოუწოდებდნენ ყველას, პატივი ეცათ მთავრობის წარმომადგენლებისთვის. წიგნ „ახალ ქმნილებაში“ (გამოიცა 1904 წელს) რომაელების 13:7-ზე მსჯელობისას ჩარლზ ტეიზ რასელმა დაწერა, რომ ჭეშმარიტი ქრისტიანები „უფრო გულწრფელები უნდა იყვნენ ამა ქვეყნის ძლიერთა აღიარების დროს და უფრო მეტად უნდა ემორჩილებოდნენ კანონსა და კანონიერ მოთხოვნებს, გარდა იმ შემთხვევებისა, როცა ეს კანონები ღვთის მოთხოვნებსა და მითითებებს ეწინააღმდეგება. დღეს მმართველთაგან ცოტა თუ იქნება ისეთი, ვინც არ დაგვეთანხმება, რომ აუცილებელია უზენაესი შემოქმედის პატივისცემა და უპირველესად, მისი მითითებების შესრულება. შესაბამისად, [ჭეშმარიტი ქრისტიანები] ჩვენი დროის ყველაზე კანონმორჩილ მოქალაქეებს შორის უნდა იყვნენ და არა მეამბოხე, მოკამათე და უკმაყოფილო ადამიანებს შორის“.

ისინი ცდილობდნენ, ის ეკეთებინათ, რაც ღვთის მოსაწონად მიაჩნდათ, მაგრამ მათი პოზიცია ყოველთვის არ იყო ნეიტრალური. ბიბლიის მკვლევარების საქციელზე გავლენას ახდენდა მათი შეხედულება, ვინც თავს ქრისტიანად ასაღებდა. ისინი აცხადებდნენ, რომ „უმაღლესი ხელისუფლება“ ღვთისგანაა (რომ. 13:1). ამგვარად, ამერიკის შეერთებული შტატების პრეზიდენტის განცხადების შემდეგ, „საგუშაგო კოშკი“ მოუწოდებდა ბიბლიის მკვლევარებს, რომ 1918 წლის 30 მაისს დაგეგმილ ლოცვის დღეს მსოფლიო ომის დამთავრებისთვის ელოცათ.a