3. ა) რა თვალსაზრისი ჰქონდა იესოს პოლიტიკაზე? ბ) რატომ შეგვიძლია ვთქვათ, რომ იესოს სულითცხებული მიმდევრები ელჩებად მსახურობენ? (იხილეთ სქოლიო)

³ იესო არ ერეოდა პოლიტიკაში; მისთვის უმთავრესი იყო, ხალხისთვის ექადაგა ზეციერი მთავრობის, ღვთის სამეფოს შესახებ, რომლის მეფეც თავად გახდებოდა (დანიელი 7:13, 14; ლუკა 4:43; 17:20, 21). ამიტომ რომაელი გამგებლის, პილატეს წინაშე მას თავისუფლად შეეძლო ეთქვა: „ჩემი სამეფო ამ ქვეყნიერების ნაწილი არ არის“ (იოანე 18:36). ერთგული მიმდევრები ჰბაძავენ იესოს — ისინი ქრისტესა და მისი სამეფოს ერთგულები არიან და ამ სამეფოს შესახებ ქადაგებენ (მათე 24:14). პავლე მოციქულმა დაწერა: «ჩვენ ელჩები ვართ ქრისტეს ნაცვლად . . . ჩვენ ქრისტეს ნაცვლად გთხოვთ: „შეურიგდით ღმერთს“» (2 კორინთელები 5:20).a

 4. როგორ ავლენენ ჭეშმარიტი ქრისტიანები ღვთის სამეფოსადმი ერთგულებას? (იხილეთ ჩარჩო „პირველი ქრისტიანები იცავდნენ ნეიტრალიტეტს“.)

⁴ ელჩები უცხო ქვეყანაში თავიანთი ქვეყნის წარმომადგენლები არიან, ამიტომ ისინი ნეიტრალიტეტს იცავენ და უცხო ქვეყნის საშინაო საქმეებში არ ერევიან. თუმცა ისინი იცავენ თავიანთი ქვეყნის ინტერესებს. იმავეს თქმა შეიძლება ქრისტეს სულითცხებულ მიმდევრებზე, რომელთა „მოქალაქეობა ზეცაშია“ (ფილიპელები 3:20). სამეფოს შესახებ გულმოდგინე ქადაგებით ისინი ქრისტეს მილიონობით „სხვა ცხვარს“ დაეხმარნენ, რომ ღმერთს შერიგებოდნენ (იოანე 10:16; მათე 25:31—40). „სხვა ცხვრის“ წარმომადგენლები კი, ასე ვთქვათ, დესპანები არიან და იესოს ცხებულ ძმებს ეხმარებიან. ერთ ფარად გაერთიანებული ეს ორი ჯგუფი მხარს უჭერს მესიანურ სამეფოს, მტკიცედ იცავს ნეიტრალიტეტს და არ ერევა პოლიტიკაში (წაიკითხეთ ესაიას 2:2—4).