5. მიტევებისთვის რა მნიშვნელოვანი საფუძველია მოცემული ეფესელთა 5:1-ში?

⁵ მიტევების მნიშვნელოვან საფუძველზე საუბარია ეფესელთა 5:1-ში: „მაშ, მიბაძეთ ღმერთს, როგორც საყვარელმა შვილებმა“. რა მხრივ უნდა ‘მივბაძოთ ღმერთს’? სიტყვა „მაშ“ კავშირშია წინა მუხლის გამოთქმასთან, რომელიც ამბობს: „იყავით კეთილნი ერთიმეორის მიმართ, თანაუგრძნეთ და მიუტევეთ ერთმანეთს, როგორც ქრისტეში მოგიტევათ თქვენ ღმერთმა“ (ეფესელთა 4:32). დიახ, როცა საქმე მიტევებას ეხება, ღმერთს უნდა მივბაძოთ. როგორც პატარა ბიჭუნა ცდილობს, ზუსტად მამის მსგავსი იყოს, ჩვენც, როგორც ბავშვებს, რომლებიც იეჰოვას ძალიან უყვარს, უნდა გვსურდეს, გავხდეთ ჩვენი მიმტევებელი ზეციერი მამის მსგავსი. როგორი სიამოვნების მომგვრელი იქნება იეჰოვასთვის, როცა ზეციდან გადმოიხედავს და დაინახავს, რომ მისი მიწიერი შვილები ერთმანეთისადმი მიმტევებლობით ცდილობენ, მისი მსგავსი იყვნენ (ლუკა 6:35, 36; შეადარე მათე 5:44–48).

 6. რა მხრივ არის დიდი განსხვავება იეჰოვასა და ჩვენს მიტევებას შორის?

⁶ ფაქტია, ჩვენ ვერასოდეს ვერ შევძლებთ ისე სრულყოფილად ვაპატიოთ, როგორც ამას იეჰოვა აკეთებს. ამიტომ ჩვენ უფრო მეტად გვმართებს, ვაპატიოთ ერთმანეთს. გაითვალისწინე: იეჰოვასა და ჩვენს მიტევებას შორის დიდი სხვაობაა (ესაია 55:7–9). როდესაც ჩვენს წინააღმდეგ შემცოდველებს ვპატიობთ, ამას ხშირად იმ შეგნებით ვაკეთებთ, რომ ადრე თუ გვიან, ჩვენც შეგვიწყნარონ. ადამიანებში ყოველთვის ცოდვილებს შორის ხდება მიტევება. მაგრამ იეჰოვას შემთხვევაში პატიება ყოველთვის ცალმხრივია. ის გვპატიობს ჩვენ, მაგრამ თვითონ არასოდეს საჭიროებს პატიებას. თუ იეჰოვას, რომელიც არასოდეს ცოდავს, შეუძლია ასე სიყვარულით და ბოლომდე გვაპატიოს, განა ჩვენ, ცოდვილმა ადამიანებმა, ერთმანეთს არ უნდა ვაპატიოთ? (მათე 6:12).

11. რა გვეხმარება მივუტევოთ სხვებს, როდესაც სცოდავენ ჩვენს წინააღმდეგ?

¹¹ მაგრამ რა შეიძლება ითქვას იმ შემთხვევებზე, როდესაც სხვების მიერ ჩვენს წინააღმდეგ ჩადენილი ცოდვის შედეგად მოყენებული ჭრილობა საგრძნობია. თუ ცოდვა ძალიან სერიოზული არ არის, შეიძლება იმდენად არ გვიჭირდეს ‘ერთმანეთისთვის მიტევების’ შესახებ ბიბლიის რჩევის მიყოლა (ეფესელთა 4:32). პატიებისთვის ასეთი მზადყოფნა შეესაბამება პეტრეს ინსპირირებულ სიტყვებს: „უპირველეს ყოვლისა კი, იქონიეთ გულითადი სიყვარული ერთმანეთისადმი, რადგან ცოდვათა სიმრავლეს სიყვარული ფარავს“ (1 პეტრე 4:8). ყოველთვის რომ გვახსოვდეს საკუთარი ცოდვიანობაც, ეს დაგვეხმარება სხვების შეცდომების მკაცრად განსჯის არიდებაში. ამგვარად მიტევებისას, იმის ნაცვლად, რომ ვასაზრდოოთ გულისწყრომა, ჩვენ ვთავისუფლდებით მისგან. შედეგად მწყენინებელთან ჩვენს ურთიერთობას არ მიადგება ხანგრძლივი ზიანი და კრებაში ხელი შეეწყობა მშვიდობის შენარჩუნებას, რომელიც ასე ძვირფასია (რომაელთა 14:19). დროთა განმავლობაში, მწყენინებლის საქციელი მიგვავიწყდება.