8. რატომ იყო დროული პავლეს წერილი?

⁸ პატიმრობაში ყოფნისას პავლე ფიქრობდა პრობლემებზე, რომლებსაც კრების წევრები ხვდებოდნენ კერპთაყვანისმცემლებით სავსე ეფესოში, სადაც შთამბეჭდავი არტემიდას ტაძარი იდგა. ამ ცხებული ქრისტიანებისთვის ნამდვილად დროული იქნებოდა პავლეს მიერ მოყვანილი მაგალითი. პავლემ ისინი შეადარა „წმინდა ტაძარს“, რომელშიც იეჰოვაა დამკვიდრებული თავისი სულით (ეფეს. 2:21). ეფესოელებს უდავოდ ძალებს მისცემდა და ანუგეშებდა „წმინდა საიდუმლოს“ გაგება იმის შესახებ, თუ როგორ განაგებს ღმერთი ყოველივეს ისე, რომ იესო ქრისტეს მეშვეობით კვლავ აღადგინოს ერთიანობა და მშვიდობა (1:9, 10). პავლემ ყურადღება გაამახვილა იუდეველებისა და უცხოტომელების ერთობაზე. მან ეფესოელებს ერთსულოვნებისკენ მოუწოდა. ახლა უკეთ ვხედავთ ამ წერილის მიზანსა და ღირებულებას, აგრეთვე იმას, რომ ის აშკარად ღვთისგან არის შთაგონებული.

 9. როგორ გამოავლინა ღმერთმა დიდი სიყვარული ეფესოელი ქრისტიანების მიმართ და რისთვის ლოცულობს პავლე?

⁹ ღვთის განზრახვაა, რომ ქრისტეს მეშვეობით თავი მოუყაროს ყველაფერს (1:1—2:22). მოციქული პავლე მოკითხვას უთვლის ეფესოელ ქრისტიანებს. კურთხეულია ღმერთი, რომელიც დიდებულ წყალობას ავლენს. ღვთის წყალობა იმაში ვლინდება, რომ მან ისინი ‘ქრისტესთან ერთობაში აირჩია’. ეფესოელები გათავისუფლებულნი იყვნენ ქრისტეს მეშვეობით, მისივე სისხლით გადახდილი გამოსასყიდით. უფრო მეტიც, ღმერთმა დიდი სიყვარული გამოავლინა მათდამი თავისი ნების წმინდა საიდუმლოს გაცხადებით. ღმერთმა განიზრახა, რომ „კვლავ მოუყაროს თავი ყველაფერს“ ქრისტეში, ვისთან ერთობაშიც დაინიშნნენ მემკვიდრეებად (1:10). ისინი წინასწარ იყვნენ ბეჭედდასმულნი წმინდა სულით, რაც მათი მემკვიდრეობის საწინდარია. პავლე ლოცულობს იმისათვის, რომ მათ უკეთ ესმოდეთ, თუ რა იმედისთვის მოუწოდა ღმერთმა და სჯეროდეთ, რომ ღმერთი მათ შემთხვევაშიც იმავე ძალას გამოიყენებს, რომლითაც მკვდრეთით აღადგინა ქრისტე და რომლითაც ყველა მთავრობასა და ხელისუფლებაზე მაღლა დააყენა და კრების თავად დანიშნა.

19. რა იმედს გვაძლევს და როგორ გვამხნევებს ეფესოელებისთვის მიწერილი წერილი?

¹⁹ „წმინდა საიდუმლოსთან“ დაკავშირებით პავლემ აგრეთვე აღნიშნა, რომ ღმერთმა „ქრისტეში კვლავ [უნდა] მოუყაროს თავი ყველაფერს, რაც ზეცაშია [ვინც ზეციერ სამეფოში იქნება] და რაც დედამიწაზეა [ვინც დედამიწაზე იცხოვრებს ამ სამეფოს ხელმძღვანელობით]“. ამრიგად, პავლე ყურადღებას ამახვილებს ღვთის დიდებულ განზრახვაზე, რომლის თანახმადაც უნდა აღდგეს მშვიდობა და ერთიანობა. ეფესოელებისთვის, რომლებსაც გაუნათდათ გულის თვალები, პავლე ლოცულობდა, რომ უფრო მეტად ჩასწვდომოდნენ იმას, თუ რა იმედისთვის მოუწოდა მათ ღმერთმა და „რა დიდებულ სიმდიდრეს უნახავს მემკვიდრეობად წმინდებს“. ეს სიტყვები მათ კიდევ უფრო განუმტკიცებდა იმედს. ღვთის შთაგონებით ეფესოელებისთვის მიწერილი ეს წერილი დღესაც განამტკიცებს კრებებს და გვეხმარება, ‘აღვივსოთ ყოველივე სისავსით, რასაც ღმერთი გვაძლევს’ (1:9—11, 18; 3:19).