„აი კაცი!“

იესოს მოკვლის სურვილით შეპყრობილ ბრბოს პილატემ ასეთი სიტყვებით მიმართა: „ვერ დავინახე თქვენ მიერ წაყენებული ბრალდებების საფუძველი. ვერც ჰეროდემ დაინახა“ (ლუკა 23:14, 15). ახლა პილატე სხვა გზებს ეძებს იესოს გასათავისუფლებლად და ხალხს ეუბნება: „ჩვეულება გაქვთ, რომ პასექზე ერთი კაცი გაგითავისუფლოთ. გინდათ, იუდეველთა მეფე გაგითავისუფლოთ?“ (იოანე 18:39).

პილატემ იცის, რომ ახლა პატიმრობაში ერთი ყაჩაღი, მეამბოხე და მკვლელი იმყოფება, რომელსაც ბარაბა ჰქვია, ამიტომ ეკითხება ხალხს: „ვინ გინდათ გაგითავისუფლოთ: ბარაბა თუ იესო, ეგრეთ წოდებული ქრისტე?“. უფროსი მღვდლებისგან წაქეზებული ხალხი ბარაბას გათავისუფლებას ითხოვს. პილატე კვლავ ეკითხება: „ამ ორიდან რომელი გსურთ, რომ გაგითავისუფლოთ?“. ხალხი გაჰყვირის: „ბარაბა“ (მათე 27:17, 21).

საგონებელში ჩავარდნილი პილატე ეკითხება მათ: „იესოს რაღა ვუყო, ეგრეთ წოდებულ ქრისტეს?“. ყველა ერთხმად გაიძახის: „ბოძზე გააკარი!“ (მათე 27:22). რა სამარცხვინოა, რომ მათ უდანაშაულო კაცის სისხლი სწყურიათ! პილატე დაჟინებით ითხოვს ხალხისგან: „რატომ, ცუდი რა ჩაიდინა? მე ვერაფერი ვუპოვე ისეთი, რომ სიკვდილს იმსახურებდეს. ამიტომ დავსჯი და გავუშვებ“ (ლუკა 23:22).

პილატეს არაერთი მცდელობის მიუხედავად, გაშმაგებული ბრბო მაინც თავისას გაიძახის: „ბოძზე გააკარი!“ (მათე 27:23). ამ ხალხს სისხლი სწყურია და ეს იმიტომ, რომ უფროსმა მღვდლებმა გაახელეს. ისინი ვინმე ბოროტმოქმედის და მკვლელის კი არა, უდანაშაულო კაცის სიკვდილს ითხოვენ, რომელსაც, სულ რაღაც, ხუთი დღის წინ იერუსალიმში როგორც მეფეს, ისე შეეგებნენ. ამ გახელებულ ხალხს შორის შესაძლოა იესოს მოწაფეებიც იმყოფებიან, მაგრამ ფაქტია, ისინი ხმას არ იღებენ და ისე იქცევიან, რომ შეუმჩნევლები დარჩნენ.

პილატე ხედავს, რომ მისი თხოვნა არ ჭრის. მღელვარება უფრო მატულობს, ამიტომ იგი იღებს წყალს, ხალხის თვალწინ ხელებს იბანს და ამბობს: „მე უდანაშაულო ვარ ამ კაცის სისხლში. რაც გინდათ, ის გიქნიათ“. მაგრამ ხალხზე არც ეს მოქმედებს და ისევ თავის აზრზე რჩებიან. მეტიც, ისინი ამბობენ: „ჩვენზე და ჩვენს შვილებზე იყოს მაგის სისხლი“ (მათე 27:24, 25).

ამ რომაელ მმართველს ურჩევნია, ხალხის ნებას დაჰყვეს, ვიდრე ის გააკეთოს, რაც იცის, რომ სწორია. ამიტომ უსრულებს მათ თხოვნას და ბარაბას ათავისუფლებს, იესოს კი გასაშოლტად გადასცემს, რის შემდეგაც მას ტანსაცმელს ხდიან და ამათრახებენ.

უმოწყალოდ გაშოლტვის შემდეგ ჯარისკაცებს იესო გამგებლის სასახლეში მიჰყავთ, სადაც მთელი რაზმი იკრიბება. ისინი ეკლებისგან გვირგვინს წნავენ და იესოს თავზე ადგამენ, მარჯვენა ხელში კი ლერწამს აჭერინებენ და ძოწისფერ მოსასხამს აცმევენ, ისეთს, როგორსაც მეფეები ატარებენ. ისინი დაცინვით ეუბნებიან: „მოგესალმებით, იუდეველთა მეფეო!“ (მათე 27:28, 29). მაგრამ მხოლოდ ამას არ სჯერდებიან — აფურთხებენ და სახეში არაერთხელ აწნავენ სილას. შემდეგ ლერწამს ართმევენ და თავში ურტყამენ, რის გამოც მას ეკლიანი გვირგვინი კიდევ უფრო ღრმად ესობა თავში.

პილატეზე დიდ შთაბეჭდილებას ახდენს, რომ იესო ასე წარბშეუხრელად იტანს ყველაფერს. ამიტომ ამბობს: „აჰა, გამომყავს იგი თქვენთან, რათა იცოდეთ, რომ ვერაფერში ვერ ვდებ ბრალს“. საინტერესოა, ხომ არ ფიქრობს პილატე, რომ ნაცემ-ნაგვემი და დასისხლიანებული იესოს დანახვა ხალხს გულს მოულბობს და მათში თანაგრძნობას გამოიწვევს?! როცა მას ამ უსულგულო ხალხის წინაშე აყენებს, პილატე ხმამაღლა ამბობს: „აი კაცი!“ (იოანე 19:4, 5).

ძალაგამოცლილ და არაადამიანურად ნაწამებ იესოს ღირსეულად უჭირავს თავი და საოცარ სიმშვიდეს ინარჩუნებს. ეს იმდენად შესამჩნევია, რომ პილატეც კი აღიარებს ამას — მის სიტყვებში ხომ ერთდროულად იესოსადმი პატივისცემა და სიბრალული გამოსჭვივის.