ცხოვრება დღევანდელობისთვის თუ მარადიული მომავლისთვის?
„იმედით ვიქენით გადარჩენილნი“ (რომაელთა 8:24, „ახალი აღთქმა და ფსალმუნი“, 1990 წლის გამოცემა).
1. რას ასწავლიდა ეპიკურე და როგორ მოქმედებდა ამგვარი ფილოსოფია ზოგ ქრისტიანზე?
პავლე მოციქული კორინთში მცხოვრებ ქრისტიანებს სწერდა: „როგორღა ამბობს ზოგიერთი თქვენგანი, არ არის მკვდრეთით აღდგომაო?“ (1 კორინთელთა 15:12). როგორც ჩანს, პირველი საუკუნის ქრისტიანებს შორის ბერძენი ეგრეთ წოდებული ბრძენის, ეპიკურეს, შხამიანი ფილოსოფია შეიჭრა. ამიტომ პავლემ ყურადღება მიაპყრო ეპიკურესეულ სწავლებას: „ვჭამოთ და ვსვათ, რადგან ხვალ დავიხოცებით“ (1 კორინთელთა 15:32). ფილოსოფოსის მიმდევრები ზიზღით უყურებდნენ სიკვდილის შემდეგ სიცოცხლის ყოველგვარ იმედს და სწამდათ, რომ ხორციელი სიამოვნება ცხოვრებაში ერთადერთი ან მთავარი იყო (საქმეები 17:18, 32). ეპიკურესეული ფილოსოფია თავისთავადი, ცინიკური და უკიდურესად დამაქვეითებელი იყო.
2. ა) რატომ იყო ასე სახიფათო აღდგომის უარყოფა? ბ) როგორ განუმტკიცა პავლემ რწმენა კორინთელ ქრისტიანებს?
2 აღდგომის ასეთ უარყოფაში ღრმა აზრები იდო. პავლე მსჯელობდა: „მკვდრეთით აღდგომა თუ არ არის, ქრისტეც არ აღმდგარა. ხოლო ქრისტე თუ არ აღმდგარა, ჩვენი ქადაგებაც ფუჭია და ფუჭია თქვენი რწმენაც. . . და თუ ჩვენ მხოლოდ ამ ცხოვრებაში ვართ ქრისტეს მოიმედენი, ყველა ადამიანზე საცოდავნი ვყოფილვართ“ (1 კორინთელთა 15:13–19). დიახ, მარადიული მომავლის იმედის გარეშე ქრისტიანობა ‘ფუჭი’ იქნებოდა. ის იქნებოდა უმიზნო. მაშინ გასაკვირი არაა, რომ ამ წარმართული აზროვნების გავლენით კორინთის კრება პრობლემების კერად იქცა (1 კორინთელთა 1:11; 5:1; 6:1; 11:20–22). ამიტომ პავლეს მიზანი იყო, მათში აღდგომის რწმენა განემტკიცებინა. ძლიერი ლოგიკით, საღვთო წერილიდან მოყვანილი ციტატებითა და თვალსაჩინო მაგალითებით მან ეჭვის ნატამალიც კი არ დატოვა, რომ აღდგომის იმედი მოგონილი კი არ იყო, არამედ სინამდვილე, რომელიც უდავოდ შესრულდებოდა. ამის საფუძველზე ის თანამორწმუნეებს შეაგონებდა: „იყავით მტკიცენი და შეურყეველნი, მუდამ იუხვეთ უფლის საქმეში, რადგან იცით, რომ ფუჭი არაა თქვენი შრომა უფლის წინაშე“ (1 კორინთელთა 15:20–58).
„იფხიზლეთ“
3, 4. ა) პეტრეს თანახმად, როგორი სახიფათო განწყობილებით შთაინთქმებოდა ზოგი უკანასკნელ დღეებში? ბ) რას უნდა ვახსენებდეთ საკუთარ თავს?
3 დღეს მრავალ ადამიანს პესიმისტური პოზიცია უკავია და დღევანდელი დღით ცხოვრების მომხრეა (ეფესელთა 2:2). ეს პეტრე მოციქულის წინასწარმეტყველებას შეესაბამება. ის ლაპარაკობდა ‘დამცინავებზე, რომელნიც ამბობენ: სად არის მისი მოსვლის აღთქმაო? რადგან მას შემდეგ, რაც მიიცვალნენ მამები, ყოველივე უცვლელად რჩება დასაბამიდან მოყოლებულიო’ (2 პეტრე 3:3, 4). თუ ჭეშმარიტი ქრისტიანები ასეთ თვალსაზრისს დაემორჩილებოდნენ, შეიძლება ‘უქმები და უნაყოფოები’ გამხდარიყვნენ (2 პეტრე 1:8). საბედნიეროდ, ეს ასე არ არის დღეს ღვთის ხალხის უმრავლესობასთან დაკავშირებით.
4 შეცდომა არაა, გაინტერესებდეს თანამედროვე ბოროტი სისტემის მომავალი აღსასრული. გაიხსენე ინტერესი, რომელიც იესოს მოციქულებმა გამოავლინეს: „ამ ხანებში ხომ არ აღუდგენ, უფალო, ისრაელს სამეფოს?“ იესომ უპასუხა: „თქვენი საქმე არ არის, იცოდეთ, დროები ან ვადები, რომელიც მამამ დაადგინა თავისი ხელმწიფებით“ (საქმეები 1:6, 7). ეს სიტყვები მოიცავდა მთავარ ცნობას, რომელიც მან ზეთისხილის მთაზე წარმოთქვა: „არ იცით, რომელ დღეს მოვა თქვენი უფალი. . . რომელ საათსაც არ ფიქრობთ, მაშინ მოვა ძე კაცისა“ (მათე 24:42, 44). ჩვენ ყოველთვის უნდა ვახსენებდეთ საკუთარ თავს ამ გაფრთხილებას! ზოგი შეიძლება აცდუნოს განწყობილებამ — „იქნებ ცოტა უნდა შევანელო სვლა და უფრო ზერელედ ვუყურო საკითხებს“. როგორი შეცდომა იქნებოდა ეს! ყურადღება მიაქციე იაკობსა და იოანეს, „ქუხილის ძეებს“ (მარკოზი 3:17).
5, 6. რა შეგვიძლია ვისწავლოთ იაკობისა და იოანეს მაგალითებიდან?
5 ვიცით, რომ იაკობი უაღრესად გულმოდგინე მოციქული იყო (ლუკა 9:51–55). როგორც კი ქრისტიანული კრება დაარსდა, მას აქტიური როლი უნდა შეესრულებინა. მაგრამ, როცა იაკობი ჯერ კიდევ შედარებით ახალგაზრდა იყო, ჰეროდე აგრიპა I-მა მოაკვლევინა ის (საქმეები 12:1–3). ნუთუ ვფიქრობთ, რომ იაკობი, რომელიც სიცოცხლის მოულოდნელ აღსასრულს ხედავდა, წუხდა, რომ ასე გულმოდგინე იყო და დიდ ძალისხმევას ახმარდა მსახურებას? საეჭვოა! უდავოა, ის ბედნიერი იყო, რომ შედარებით მოკლე სიცოცხლის საუკეთესო წლები იეჰოვას მსახურებაში გაატარა. ახლა არც ერთ ჩვენგანს არ შეუძლია იცოდეს, დასრულდება თუ არა ჩვენი სიცოცხლე მოულოდნელად (ეკლესიასტე 9:11; შეადარე ლუკა 12:20, 21). ასე რომ, აშკარად ბრძნულია, უაღრესად გულმოდგინეები და აქტიურები ვრჩებოდეთ იეჰოვასადმი მსახურებაში. ამგვარი მოქმედებით მასთან კარგ სახელს შევინარჩუნებთ და განვაგრძობთ მარადიული მომავლის იმედით ცხოვრებას (ეკლესიასტე 7:1).
6 არსებობს თვალსაჩინო მაგალითი იოანე მოციქულთან დაკავშირებით, რომელმაც პირადად მოისმინა იესოს მტკიცე მოწოდება: „იფხიზლეთ“ (მათე 25:13; მარკოზი 13:37; ლუკა 21:34–36). იოანემ ეს გულთან ახლოს მიიტანა და მრავალი ათწლეულის განმავლობაში ენთუზიაზმით მსახურობდა. როგორც ჩანს, მან ყველა სხვა მოციქულზე დიდხანს იცოცხლა. მცდარ, არასწორ ან გაუწონასწორებელ ცხოვრებად ხომ არ თვლიდა იოანე ერთგულ საქმიანობაში გატარებულ ათწლეულებს, როცა საკმაოდ ხანში შესული იყო და შეეძლო გაეხსენებინა ის? ნამდვილად არა! ის კვლავ მოუთმენლად ელოდა მომავალს. როცა აღმდგარმა იესომ თქვა, „ჰე, მალე მოვალო“, იოანემ დაუყოვნებლივ უპასუხა: „ამინ. ჰე, მოდი, უფალო იესო“ (გამოცხადება 22:20). იოანე ნამდვილად არ ცხოვრობდა დღევანდელი დღით და არ ნატრობდა უღიმღამო და მშვიდ „ნორმალურ ცხოვრებას“. ის აღსავსე იყო გადაწყვეტილებით — განეგრძო მსახურება მთელი არსებითა და ძალით, როცა კი არ უნდა მოსულიყო უფალი. როგორ დგას საქმე ჩვენთან დაკავშირებით?
საფუძვლები მარადიული სიცოცხლის რწმენისთვის
7. ა) როგორ იქნა მარადიული სიცოცხლის იმედი ‘აღთქმული უწინარეს საუკუნეთა’? ბ) როგორ მოჰფინა იესომ შუქი მარადიული სიცოცხლის იმედს?
7 დარწმუნებული იყავი, რომ მარადიული სიცოცხლის იმედი ადამიანის მიერ შეთხზული ოცნება ან ფანტაზია არ არის. როგორც ტიტეს 1:2-შია ნათქვამი, ღვთისადმი ჩვენი ერთგულება დაფუძნებულია ‘საუკუნო სიცოცხლის იმედზე, რომელიც აღუთქვა უტყუარმა ღმერთმა უწინარეს საუკუნეთა’. ღვთის თავდაპირველი განზრახვა იყო, რომ ყველა მორჩილ ადამიანს მარადიულად ეცხოვრა (დაბადება 1:28). არაფერს, ადამისა და ევას აჯანყებასაც კი, არ შეუძლია ამ განზრახვის შესრულებისთვის ხელის შეშლა. როგორც დაბადების 3:15-შია ჩაწერილი, ღმერთმა დაუყოვნებლივ წარმოთქვა დანაპირები ‘თესლზე’, რომელიც გააუქმებდა კაცობრიობისთვის მიყენებულ ყოველგვარ ზიანს. როცა ‘თესლი’, ანუ მესია, იესო, მოვიდა, მარადიული სიცოცხლის იმედი თავის ერთ-ერთ მთავარ სწავლებად აქცია (იოანე 3:16; 6:47, 51; 10:28; 17:3). გამოსასყიდად სრულყოფილი სიცოცხლის შეწირვით ქრისტემ კანონიერი უფლება მიიღო, რომ მარადიული სიცოცხლე ებოძებინა კაცობრიობისთვის (მათე 20:28). მისი მოწაფეების გარკვეული ნაწილი, კერძოდ, 144 000, მარადიულად იცხოვრებს ზეცაში (გამოცხადება 14:1–4). ამგვარად, ერთ დროს მოკვდავი ზოგი ადამიანი ‘უკვდავებით შეიმოსება’! (1 კორინთელთა 15:53).
8. ა) რა არის ‘უკვდავება’ და რატომ აძლევს იეჰოვა მას 144 000-ს? ბ) რა იმედი მისცა იესომ ‘სხვა ცხვრებს’?
8 ‘უკვდავება’ უფრო მეტს ნიშნავს, ვიდრე, უბრალოდ, არასოდეს სიკვდილს. მასში შედის ‘უსასრულო სიცოცხლის ძალა’ (ებრაელთა 7:16; შეადარე გამოცხადება 20:6). მაგრამ რას აღწევს ღმერთი ასეთი შესანიშნავი ძღვენის ბოძებით? გაიხსენე სატანის გამოწვევა, რომ ღვთის ქმნილებებიდან არავის შეეძლო სანდო ყოფილიყო (იობი 1:9–11; 2:4, 5). 144 000-თვის უკვდავების ბოძებით ღმერთი სრულ ნდობას ავლენს ამ ჯგუფისადმი, რომელიც ასე აშკარად შეეპასუხა სატანის გამოწვევას. მაგრამ რა შეიძლება ითქვას კაცობრიობის დანარჩენ ნაწილზე? სამეფოს მემკვიდრეთა ამ ‘მცირე სამწყსოს’ პირველ წევრებს იესომ უთხრა, რომ ‘დასხდებოდნენ ტახტებზე ისრაელის თორმეტი ტომის განსაკითხავად’ (ლუკა 12:32; 22:30). ეს ნიშნავს, რომ სხვები, როგორც მისი სამეფოს ქვეშევრდომები, მიიღებენ მარადიულ სიცოცხლეს დედამიწაზე. თუმცა ამ ‘სხვა ცხვრებს’ არ ეძლევათ უკვდავება, ისინი ღებულობენ ‘საუკუნო სიცოცხლეს’ (იოანე 10:16; მათე 25:46). ამგვარად საუკუნო სიცოცხლე ყველა ქრისტიანის იმედს წარმოადგენს. ეს არანაირი ფანტაზია არაა, არამედ რაღაც, რაც სერიოზულად აღგვითქვა „უტყუარმა ღმერთმა“, და რაც მას იესოს ძვირფასი სისხლის ფასად დაუჯდა (ტიტე 1:2).
შორეულ მომავალში?
9, 10. რა აშკარა ნიშნები არსებობს, რომ აღსასრულს მივუახლოვდით?
9 პავლე მოციქულმა იწინასწარმეტყველა, რომ „საზარელი ჟამი“ იმის მაჩვენებელი იქნებოდა, რომ უდავოდ ‘უკანასკნელ დღეებს’ მივაღწიეთ. მაშინ როცა ჩვენს გარშემო მყოფი საზოგადოება სიყვარულის უქონლობის, სიხარბის, თვითკმაყოფილებისა და უღვთოების მდგომარეობაში ეფლობა, ნუთუ ვერ ვხვდებით, რომ იეჰოვას დღე, როცა ის სისრულეში მოიყვანს ამ ბოროტ მსოფლიო სისტემასთან დაკავშირებულ განაჩენს, სწრაფად ახლოვდება? რამდენადაც ძალადობა და სიძულვილი მწვავდება, ნუთუ ვერ ვხედავთ ყველგან ჩვენს გარშემო პავლეს შემდეგი სიტყვების შესრულებას: „ბოროტი ადამიანები და ცრუმარქვიები. . . წინ წაიწევენ უარესისაკენ“? (2 ტიმოთე 3:1–5, 13). ზოგი შეიძლება ოპტიმისტურად გაიძახის, „მშვიდობა და უსაფრთხოებაო“, მაგრამ მშვიდობის ყოველგვარი პერსპექტივა გაქრება, რადგანაც „მოულოდნელად დაატყდებათ თავს განადგურება, როგორც ფეხმძიმეს მშობიარობის ტკივილები, და ვერ დააღწევენ თავს“. რაც შეეხება ჩვენს დროს, არ ვრჩებით ბნელში. ამიტომ „გვეღვიძოს და ვიფხიზლოთ“ (1 თესალონიკელთა 5:1–6).
10 გარდა ამისა, ბიბლია გვიჩვენებს, რომ უკანასკნელი დღეები ‘მცირე დროს’ წარმოადგენს (გამოცხადება 12:12; შეადარე 17:10). აშკარაა, რომ ამ ‘მცირე დროის’ უმეტესი ნაწილი უკვე გავიდა. მაგალითად, დანიელის წინასწარმეტყველება ზუსტად აღწერს შეტაკებას ‘ჩრდილოეთის მეფესა’ და ‘სამხრეთის მეფეს’ შორის, რაც ამ საუკუნეში გრძელდება (დანიელი 11:5, 6). შესასრულებელი დარჩა მხოლოდ ‘ჩრდილოეთის მეფის’ საბოლოო თავდასხმა, რომელიც დანიელის 11:44, 45-შია აღწერილი (ამ წინასწარმეტყველების განსახილველად იხილე 1987 წლის 1-ლი დეკემბრის „საგუშაგო კოშკი“ [რუს.] და „სასწავლო სტატიების“ მე-6 ნომერი).
11. ა) რა მოცულობით სრულდება მათეს 24:14? ბ) რას გვიჩვენებს იესოს სიტყვები, რომლებიც მათეს 10:23-შია ჩაწერილი?
11 არსებობს აგრეთვე იესოს წინასწარმეტყველება, რომ „ექადაგება ეს სახარება სასუფეველზე მთელს მსოფლიოს ყველა ხალხისთვის დასამოწმებლად. აი, მაშინ დადგება აღსასრული“ (მათე 24:14). დღეს იეჰოვას მოწმეები თავიანთ საქმეს 233 ქვეყანაში, კუნძულებსა და ტერიტორიებზე ასრულებენ. მართალია, ჯერ კიდევ არსებობს დაუმუშავებელი ტერიტორიები და, შესაძლებელია, იეჰოვას მიერ გამოყოფილ დროში ხელსაყრელი შემთხვევის კარი გაიხსნას (1 კორინთელთა 16:9). მაგრამ იესოს სიტყვები, რომლებიც მათეს 10:23-შია ჩაწერილი, გვაფხიზლებს: „ვერ მოასწრებთ ისრაელის ქალაქების შემოვლას, რომ კაცის ძეც მოვა“. თუმცა კეთილი ცნობა სამეფოს შესახებ უდავოდ გაცხადდება მთელ დედამიწაზე, ჩვენ ვერ მივაწვდენთ მას დედამიწის ყველა კუთხეს, სანამ იესო „მოვა“ როგორც განაჩენის სისრულეში მომყვანი.
12. ა) რას ეხება გამოცხადების 7:3-ში მოცემული ‘დაბეჭდვა’? ბ) რა მნიშვნელობა აქვს დედამიწაზე ცხებულთა რიცხვის შემცირებას?
12 ყურადღება მიაქციე გამოცხადების 7:1, 3-ს (აფ), სადაც ნათქვამია, რომ განადგურების „ოთხი ქარი“ კავდება, „ვიდრე დავბეჭდავდეთ ჩვენი ღმერთის მონებს თავიანთ შუბლებზე“. ეს არ ეხება პირველ დაბეჭდვას, რომელიც მაშინ ხდება, როცა 144 000 ზეციერ მოწოდებას ღებულობს (ეფესელთა 1:13). ის ეხება ბოლო დაბეჭდვას, როცა ისინი სამუდამოდ ამოიცნობიან, როგორც გამოცდილი და ერთგული ‘მონები ჩვენი ღვთისა’. დედამიწაზე დარჩენილ ღვთის ჭეშმარიტ ცხებულ ძეთა რიცხვი მნიშვნელოვნად მცირდება. გარდა ამისა, ბიბლია ნათლად ამბობს, რომ „რჩეულთა გულისათვის“ დიდი გასაჭირის პირველი ფაზა „შემოკლდება“ (მათე 24:21, 22). მათი უმეტესობა, ვინც აღიარებენ, რომ ცხებულებს წარმოადგენენ, საკმაოდ მოხუცებულები არიან. განა არ არის ესეც იმის მაჩვენებელი, რომ აღსასრული ხელის გაწვდენაზეა?
ერთგული გუშაგი
13, 14. რა პასუხისმგებლობა აქვს გუშაგის კლასს?
13 ამასობაში კარგს ვაკეთებთ, თუ ყურადღებით ვართ ‘ერთგული მონის’ მიერ მოცემული მითითებების მიმართ (მათე 24:45). საუკუნეზე მეტია, ახლანდელი „მონა“ ერთგულად მსახურობს როგორც ‘დარაჯი’, ანუ გუშაგი (ეზეკიელი 3:17–21). „საგუშაგო კოშკის“ 1984 წლის 1-ლი ივნისის ნომერი (რუს.) ხსნიდა: „ეს გუშაგი თვალყურს ადევნებს, თუ როგორ ვითარდება დედამიწაზე მოვლენები ბიბლიური წინასწარმეტყველების შესრულების შესაბამისად; აფრთხილებს კარს მომდგარ ‘დიდ გასაჭირზე, როგორიც არ ყოფილა წუთისოფლის დასაბამიდან’, და არის ‘სიკეთის მახარობელი’ “ (მათე 24:21; ესაია 52:7).
14 გახსოვდეს: გუშაგის საქმეა, გამოაცხადოს, ‘რასაც ხედავს’ (ესაია 21:6–8). ბიბლიურ დროში გუშაგი მაშინაც კი გააფრთხილებდა, როცა პოტენციური საშიშროება ბუნდოვნად ჩანდა (მეოთხე მეფეთა 9:17, 18). უეჭველია, მაშინ მცდარ განგაშსაც ჰქონდა ადგილი. მაგრამ კარგი გუშაგი არ შეიკავებდა თავს უხერხულობის შიშით. შენს სახლს რომ ცეცხლი გასჩენოდა, როგორი გრძნობა დაგეუფლებოდა, მეხანძრეები რომ არ გამოჩენილიყვნენ იმ ვარაუდით, რომ შეიძლება მცდარი განგაში იყოსო? არა, ასეთი მამაკაცებისგან საშიშროების მაჩვენებელ ნებისმიერ ნიშანზე სწრაფ რეაგირებას მოველით! მსგავსად ამისა, გუშაგის კლასი გულახდილად ლაპარაკობს, როცა ხედავს, რომ პირობები ამის საფუძველს იძლევა.
15, 16. ა) რატომ გვეცვლება წინასწარმეტყველების გაგება? ბ) რა შეგვიძლია ვისწავლოთ ღვთის ერთგული მსახურებისგან, რომლებსაც არასწორად ესმოდათ გარკვეული წინასწარმეტყველებები?
15 მაგრამ მოვლენების განვითარებასთან ერთად წინასწარმეტყველება უფრო ნათლად გვესმის. ისტორია გვიჩვენებს, რომ იშვიათია, თუკი საერთოდ ხდება, რომ ღვთიური წინასწარმეტყველებები შესრულებამდე სრულიად გასაგები იყოს. ღმერთმა აბრაამს ზუსტად უთხრა, თუ რამდენ ხანს იქნებოდა მისი შთამომავლობა „მდგმურად. . . სხვის ქვეყანაში“, სახელდობრ 400 წელი (დაბადება 15:13). მაგრამ მოსემ ნაადრევად წარადგინა თავი მხსნელად (საქმეები 7:23–30).
16 ყურადღება მიაქციე აგრეთვე მესიასთან დაკავშირებულ წინასწარმეტყველებებს. დღევანდელი გადასახედიდან სავსებით ნათლად ჩანს, რომ მესიის სიკვდილი და მკვდრეთით აღდგომა ნაწინასწარმეტყველები იყო (ესაია 53:8–10). მიუხედავად ამისა, იესოს მოწაფეები ვერ ჩასწვდნენ ამ ფაქტს (მათე 16:21–23). მათ არ ესმოდათ, რომ დანიელის 7:13, 14 შესრულდებოდა ქრისტეს მომავალი „პა·როუ·სიʹა“-ს, ანუ „თანდასწრების“ განმავლობაში (მათე 24:3, აქ). ამიტომ ისინი თითქმის 2 000 წლით მოტყუვდნენ ანგარიშში, როცა იესოს ჰკითხეს: „ამ ხანებში ხომ არ აღუდგენ, უფალო, ისრაელს სამეფოს?“ (საქმეები 1:6). ქრისტიანული კრების კარგად დაფუძნების შემდეგაც კი კვლავ ადგილი ჰქონდა მცდარ აზრებსა და არასწორ მოლოდინს (2 თესალონიკელთა 2:1, 2). თუმცა ზოგს ხანდახან მცდარი შეხედულებები გააჩნდა, იეჰოვამ აშკარად აკურთხა პირველი საუკუნის იმ მორწმუნეთა საქმიანობა!
17. რა შეხედულება უნდა გვქონდეს საღვთო წერილის გაგებაში მომხდარ ცვლილებებზე?
17 მსგავსად ამისა, დღევანდელ გუშაგის კლასს დროდადრო ესაჭიროება, რომ ნათელი მოჰფინოს საკუთარ შეხედულებებს. მაგრამ შეუძლია ვინმეს დაეჭვდეს, რომ ‘ერთგული მონა’ კურთხეულია იეჰოვასგან? ამასთანავე, კონტექსტის მხედველობაში მიღებით, ნუთუ ცვლილებების უმეტესობა უმნიშვნელო არაა? ჩვენი მთავარი ბიბლიური გაგება არ იცვლება. ჩვენი დაჯერებულობა იმაში, რომ უკანასკნელ დღეებში ვცხოვრობთ, უფრო ძლიერია, ვიდრე ოდესმე ყოფილა!
ცხოვრება მარადიული მომავლისთვის
18. რატომ უნდა მოვერიდოთ მხოლოდ დღევანდელი დღით ცხოვრებას?
18 წუთისოფელმა შეიძლება თქვას, „ვჭამოთ და ვსვათ, რადგან ხვალ დავიხოცებით“-ო, მაგრამ ჩვენ არ უნდა გვქონდეს ასეთი განწყობილება. ამაოდ რატომ უნდა გაისარჯო ამჟამად ხელმისაწვდომი სიამოვნებებისთვის, როცა შეგიძლია მარადიული მომავლისთვის იშრომო? ეს იმედი — ზეცაში უკვდავი ცხოვრება იქნება თუ მარადიული ცხოვრება დედამიწაზე — არანაირი ოცნება, არანაირი ფანტაზია არაა. ეს ‘უტყუარი’ ღვთის მიერ დაპირებული სინამდვილეა (ტიტე 1:2). აურაცხელი მტკიცება არსებობს, რომ ჩვენი იმედის განხორციელება ხელის გაწვდენაზეა! „ჟამი იწურება“ (1 კორინთელთა 7:29).
19, 20. ა) როგორ უყურებს იეჰოვა სამეფოს ინტერესებისთვის ჩვენს მიერ გაღებულ მსხვერპლს? ბ) რატომ უნდა ვიცხოვროთ მარადისობის იმედით?
19 მართალია, ეს სისტემა უფრო დიდხანს შემორჩა, ვიდრე მრავალს ეგონა. ახლა ზოგი შეიძლება ფიქრობს, რომ, თუ ეს აქამდე ეცოდინებოდა, ალბათ, გარკვეულ მსხვერპლს არ გაიღებდა. მაგრამ პიროვნებამ არ უნდა ინანოს, რომ ასე გააკეთა. ბოლოს და ბოლოს, მსხვერპლის გაღება ქრისტიანის ცხოვრების მთავარი ნაწილია. ქრისტიანები ‘უარყოფენ თავის თავს’ (მათე 16:24). არასოდეს უნდა ვიფიქროთ, რომ ჩვენი მცდელობები — ვასიამოვნოთ ღმერთს — ამაოა. იესო დაგვპირდა: „არავინ არის, რომ ჩემი გულისთვის და სახარების გულისთვის მიეტოვებინოს სახლი, ან ძმები, ან დები, ან მამა, ან დედა, ან ცოლი, ან შვილები, ან მიწა, რომ ასწილად არ მიეღოს ახლა. . . და მომავალში საუკუნო სიცოცხლე“ (მარკოზი 10:29, 30, აფ). რამდენად მნიშვნელოვანი იქნება შენი სამუშაო, სახლი ან ბანკის ანგარიში ათასი წლის შემდეგ? მსხვერპლი კი, რომელსაც იეჰოვასთვის იღებ, მნიშვნელოვანი იქნება მილიონი — მილიარდი წლის შემდეგ! „ვინაიდან ღმერთი არაა უსამართლო, რომ დაივიწყოს თქვენი საქმე“ (ებრაელთა 6:10).
20 ამიტომ ვიცხოვროთ მარადისობის იმედით და ვუყუროთ „არა ხილულს, არამედ უხილავს, ვინაიდან ხილული დროებითია, ხოლო უხილავი — საუკუნო“ (2 კორინთელთა 4:18). წინასწარმეტყველი აბაკუმი წერდა: „უკვე დათქმული ჟამისთვის არის ხილვა და ბოლოს გაცხადდება, არ გამტყუნდება. თუ დააგვიანდეს, დაელოდე, რადგან უსათუოდ მოვა, არ დაბრკოლდება“ (აბაკუმი 2:3). როგორ გავლენას ახდენს აღსასრულის ‘მოლოდინი’ ჩვენი პირადი და ოჯახური მოვალეობების შესრულებაზე? შემდეგი სტატია ამ საკითხებს ეხება.
კითხვები გამეორებისთვის
◻ როგორ მოქმედებს ზოგზე ამ სისტემის აღსასრულის მოჩვენებითი დაგვიანება?
◻ რა საფუძველი გვაქვს მარადიული ცხოვრების იმედისთვის?
◻ როგორ უნდა ვუყუროთ სამეფოს ინტერესებისთვის ჩვენ მიერ გაღებულ მსხვერპლს?
[სურათი 15 გვერდზე]
მსოფლიო სამქადაგებლო საქმე უნდა დასრულდეს აღსასრულის მოსვლამდე.