6, 7. თუმცა იეჰოვას თაყვანისმცემლები იყვნენ, რა შემთხვევებში გადაუხვიეს ისრაელებმა გზიდან და რატომ?

⁶ როგორც პავლემ გვიჩვენა, ეს ძველ ისრაელს დაემართა. ის წერდა: «ეს . . . ჩვენთვის ნიმუში იყო, რათა არ შევნატროდეთ ბოროტს, როგორც შენატროდნენ ისინი. არც კერპთაყვანისმცემლები იყოთ, როგორც ზოგიერთი მათგანი, როგორც წერია: „დასხდა ხალხი საჭმელ-სასმელად, და წამოდგნენ სათამაშოდ“. ნურც ვიმეძავებთ, როგორც ზოგიერთი მათგანი მეძავობდა, და ერთ დღეს ოცდასამი ათასი კაცი დაეცა» (1 კორინთელთა 10:6–8).

⁷ პავლემ ჯერ მოიხსენია შემთხვევა, როდესაც ისრაელი ოქროს ხბოს სცემდა თაყვანს სინაის მთის ძირას (გამოსვლა 32:5, 6). ეს აშკარად დაუმორჩილებლობა იყო ღვთიური მცნების მიმართ, რომლის შესრულებაზეც სულ რამდენიმე კვირით ადრე მათ თანხმობა განაცხადეს (გამოსვლა 20:4–6; 24:3). შემდეგ პავლე იხსენიებს დროს, როდესაც ისრაელი მოაბელ ქალებთან ერთად ბაალს სცემდა თაყვანს (რიცხვნი 25:1–9). ხბოს თაყვანისცემისთვის დამახასიათებელი იყო ის, რომ ხალხი გულისთქმებს ჰყვებოდა და ‘თამაშობდა’a. ბაალის თაყვანისცემას თან ახლდა აღმაშფოთებელი სექსუალური აღვირახსნილობა (გამოცხადება 2:14). რატომ ჩაიდინეს ისრაელებმა ეს ცოდვები? იმიტომ რომ მათი გულები ‘შენატროდა ბოროტს’ — კერპთაყვანისმცემლობასა თუ მის თანმხლებ უზნეო ჩვევებს.

8. რის სწავლა შეგვიძლია ისრაელის შემთხვევებიდან?

⁸ პავლემ გვიჩვენა, რომ ამ შემთხვევებიდან რაღაც უნდა ვისწავლოთ. მაგრამ რა? წარმოუდგენელია, რომ ქრისტიანმა თაყვანი სცეს ოქროს ხბოს ან უძველეს მოაბელთა ღვთაებას. მაგრამ რა შეიძლება ითქვას უზნეობაზე ან დაუცხრომელი გულისთქმების აყოლაზე? დღეს ეს ჩვეულებრივ რამეს წარმოადგენს და, თუ იქამდე მივიყვანთ საქმეს, რომ მსგავსი სურვილები ჩვენს გულებში გაიზარდოს, ისინი ჩვენსა და იეჰოვას შორის ჩადგება. ამას ის მოჰყვება, რაც კერპთაყვანისმცემლობას, — ღვთისგან გაუცხოება (შეადარეთ კოლასელთა 3:5; ფილიპელთა 3:19). პავლე ამ შემთხვევების განხილვას ამთავრებს თანამორწმუნეების გაფრთხილებით: „განერიდეთ კერპთაყვანისმცემლობას“ (1 კორინთელთა 10:14).