როგორ ამოვიცნოთ და დავძლიოთ ნებისმიერი სულიერი სისუსტე

ბერძნული მითოლოგიის თანახმად აქილევსი ტროას ბრძოლისას ყველაზე გულადი ბერძენი მეომარი იყო. მითი მოგვითხრობს, რომ ახალშობილი აქილევსი დედამისმა მდინარე სტიქსში განბანა, რის შედეგადაც მას მთელი სხეული უვნებელი გაუხდა, გარდა იმ ადგილისა, — ყველასათვის ცნობილი აქილევსის ქუსლისა, — სადაც დედამისს ხელი ეკიდა. სწორედ ქუსლში დაჭრა და მოკლა აქილევსი ტროას მეფე პრიამეს ვაჟის, პარისის, ნასროლმა სასიკვდილო ისარმა.

ქრისტიანები ქრისტეს მეომრები არიან და სულიერ ბრძოლას ეწევიან (2 ტიმოთე 2:3). „ჩვენი ბრძოლა არ არის სისხლისა და ხორცის წინააღმდეგ, არამედ მთავრობათა წინააღმდეგ, ხელმწიფებათა წინააღმდეგ, ამ წუთისოფლის სიბნელის მპყრობელთა წინააღმდეგ, ცისქვეშეთის ბოროტების სულთა წინააღმდეგ“, — ამბობს მოციქული პავლე. დიახ, ჩვენი მტრები სწორედ სატანა ეშმაკი და დემონები არიან (ეფესელთა 6:12).

ცხადია, „მეომრად“ ცნობილი იეჰოვა ღმერთის დახმარების გარეშე, ეს ბრძოლა უთანასწორო იქნებოდა (გამოსვლა 15:3). ბოროტი მტრებისგან თავის დასაცავად ღმერთმა სულიერი საჭურვლით უზრუნველგვყო. ამიტომ მოგვიწოდა მოციქულმა პავლემ: „შეიმოსეთ ღვთის სრული საჭურველი, რათა შესძლოთ წინაღუდგეთ ეშმაკის მზაკვრობას“ (ეფესელთა 6:11).

იეჰოვა ღმერთი, ეჭვგარეშეა, საუკეთესო საჭურვლით უზრუნველგვყოფს, რომლითაც შევძლებთ ნებისმიერი სულიერი თავდასხმის გაძლებას. გადავხედოთ რა საჭურველი ჩამოთვალა პავლემ: ჭეშმარიტების სარტყელი, სიმართლის ჯავშანი, ფეხსაცმელი მშვიდობის სახარებლად, რწმენის ფარი, ხსნის ჩაჩქანი და სულის მახვილი. შეიძლება ჰქონდეს ადამიანს ამაზე უკეთესი აღჭურვილობა? მიუხედავად დიდი უთანასწორობისა, ასეთი აღჭურვილობით ქრისტიან მეომარს, გამარჯვების რეალური შესაძლებლობა აქვს (ეფესელთა 6:13–17).

მიუხედავად იმისა, რომ იეჰოვასგან მიღებული სულიერი აღჭურვილობა უსაფრთხოების საუკეთესო წყაროა, ჩვენი მხრიდანაც საჭიროა რაღაც. დაუძლეველი აქილევსის მსგავსად შესაძლებელია, რომ ჩვენც გვქონდეს სუსტი ადგილი, სულიერი გაგებით, აქილევსის ქუსლი? ეს მოულოდნელი შემოტევისას შეიძლება საბედისწერო აღმოჩნდეს.

შეამოწმე შენი სულიერი აღჭურვილობა

ორგზის ოლიმპიური ოქროსმედალოსანი მოციგურავე, რომელიც, ალბათ, ფიზიკურად კარგ ფორმაში იყო, ვარჯიშის დროს მოულოდნელად დაეცა და მოკვდა. ცოტა ხანში „ნიუ-იორკ ტაიმზში“ გამომაფხიზლებელი ცნობა გამოქვეყნდა: „იმ ექვსასი ათასი ამერიკელიდან, რომელთაც ყოველ წელს გულის შეტევები აქვთ, ნახევარს არ აქვთ წინასწარი სიმპტომები“. ნათელია, რომ ჩვენი ჯანმრთელობის განსაზღვრა შეუძლებელია მხოლოდ იმის მიხედვით, თუ როგორ ვგრძნობთ თავს.

იგივე შეიძლება ითქვას, როდესაც საქმე ჩვენს სულიერ ჯანმრთელობას ეხება. ბიბლია გვირჩევს: „ვინც ფიქრობს, რომ დგას, იფრთხილოს, რომ არ წაიქცეს“ (1 კორინთელთა 10:12). მიუხედავად იმისა, რომ საუკეთესო სულიერ საჭურველს ვფლობთ, სისუსტე მაინც შეიძლება განგვივითარდეს. ეს იმიტომ, რომ ცოდვილები დავიბადეთ და ცოდვიანობამა და არასრულყოფილებამ შეიძლება ღვთის ნების შესრულების სურვილი დასძლიოს (ფსალმუნი 50:7). კეთილი განზრახვების მიუხედავად, ჩვენს უნდო გულს შეუძლია თავი გაიმართლოს და ვითომ საპატიო მიზეზები გამოიგონოს, რითაც თვალს დაგვახუჭინებს სისუსტეზე, თავს მოგვატყუებინებს და გვაფიქრებინებს, რომ სულიერად ჯანმრთელები ვართ (იერემია 17:9; რომაელთა 7:21–23).

გარდა ამისა, ჩვენ ვცხოვრობთ წუთისოფელში, სადაც სწორისა და არასწორის გაგებას ხშირად ერთმანეთში ურევენ და ამახინჯებენ. სწორისა და არასწორის განსაზღვრა, შესაძლოა, ადამიანის გრძნობის მიხედვით ხდება. ასეთი აზროვნების ჩამოყალიბებას ხელს უწყობს რეკლამები, საყოველთაო გართობები და საინფორმაციო საშუალებები. ნათელია, რომ, თუ ფრთხილად არ ვართ, შეიძლება გადმოგვედოს ასეთი აზროვნება და ჩვენმა სულიერმა საჭურველმა ძალა დაკარგოს.

სახიფათო მდგომარეობაში რომ არ აღმოვჩნდეთ, ყურად უნდა ვიღოთ ბიბლიაში ჩაწერილი რჩევა: „საკუთარი თავი გამოსცადეთ, თუ ხართ რწმენაში. საკუთარი თავი გამოარკვიეთ“ (2 კორინთელთა 13:5). თუ ასე მოვიქცევით, ჩვენს ნებისმიერ სისუსტეს შევამჩნევთ და აუცილებელ ზომებს მივიღებთ მათ დასაძლევად, სანამ ჩვენი მტრები შეამჩნევენ და შემოგვიტევენ. მაგრამ როგორ შევიმოწმოთ თავი? რომელია ის რამდენიმე სიმპტომი, რომლებიც უნდა აღმოვაჩინოთ ამ შემოწმებისას?

სიმპტომების ამოცნობა

ერთ-ერთი გავრცელებული სიმპტომი, რომელიც შეიძლება სულიერი სისუსტის მაჩვენებელი იყოს, პირადი შესწავლის ჩვევის მიტოვებაა. ზოგი ხედავს, რომ რეგულარული შესწავლა სჭირდება, მაგრამ დროს ვერ ნახულობს ამისთვის. დღევანდელ გადატვირთულ ცხოვრებაში ასეთი სახიფათო სიტუაციები ხშირად გვექმნება. მაგრამ ყველაზე ცუდი ის არის, როდესაც ზოგი ამბობს, რომ სულიერი გაგებით არც თუ ისე ცუდად აქვთ საქმე, რადგან, როცა დრო აქვთ, ბიბლიურ პუბლიკაციებს კითხულობენ და ზოგჯერ ქრისტიანულ შეხვედრებსაც ესწრებიან.

ასეთი მსჯელობა საკუთარი თავის მოტყუებაა. ეს იმ კაცის სიტუაციას ჰგავს, რომელიც ფიქრობს, რომ დრო არა აქვს, რათა დაჯდეს და ნორმალურად ჭამოს, ამიტომ ხან იქ წაილუკმებს და ხან აქ, ხან ერთ რამეს მივარდება და ხან მეორეს. შეიძლება ის არ შიმშილობს, მაგრამ, ადრე თუ გვიან, ჯანმრთელობა შეერყევა. მსგავსად ამისა, ნოყიერი სულიერი საკვების რეგულარული მიღების გარეშე, სულიერი საჭურველი დაგვიზიანდება. წუთისოფელი კი გამუდმებით გვბომბავს თავისი პროპაგანდით და თავს გვახვევს თავის შეხედულებებს, ამიტომ ადვილად შესაძლებელია, რომ ვერ გავუძლოთ სატანის სასიკვდილო თავდასხმებს.

სულიერი სისუსტის შემდეგი სიმპტომია გადაუდებლობის გრძნობის დაკარგვა იმ სულიერი ბრძოლისას, რომელსაც ჩვენ ვეწევით. მშვიდობიან პერიოდში მეომარი არ არის დაძაბული და ვერ გრძნობს ბრძოლის საშიშროებას. ამიტომ ის შეიძლება ვერც კი გრძნობდეს მზადყოფნის აუცილებლობას და, მოულოდნელი გაწვევის შემთხვევაში, სავსებით შესაძლებელია, არ იყოს ამისათვის მზად. იმავეს თქმა შეიძლება სულიერი გაგებით. თუ დავუშვით ჩვენი გადაუდებლობის გრძნობის შესუსტება, შეიძლება მოუმზადებლები აღმოვჩნდეთ ჩვენდამი მომართული შეტევების მოსაგერიებლად.

მაგრამ რა შეიძლება ითქვას, თუ უკვე ასეთ სიტუაციაში ვართ? შეგვიძლია ჩვენს თავს რამდენიმე კითხვა დავუსვათ, რომ დავინახოთ ჩვენი რეალური სულიერი მდგომარეობა: მსახურებისთვის ისეთივე მოწადინებული ვარ, როგორც გართობისთვის? ისევე მონდომებით ვემზადები კრების შეხვედრებისთვის, როგორი მონდომებითაც მაღაზიებში დავდივარ და ტელევიზორს ვუყურებ? ხომ არ შევიცვალე აზროვნება იმ მისწრაფებებისა და გეგმების შესახებ, რომელთაც ქრისტიანობის მიღების შემდეგ თავი დავანებე? მშურს მათი, რომლებიც ეგრეთწოდებულ კარგ ცხოვრებას ეწევიან? მართალია ეს კითხვები დაფიქრებას ითხოვს, ისინი გვეხმარება ნებისმიერი სისუსტის აღმოჩენაში.

ჩვენი საჭურველი სულიერია და აუცილებელია, რომ ღვთის სული თავისუფლად ვლინდებოდეს ჩვენს ცხოვრებაში. ეს კი იმდენად მჟღავნდება, რამდენადაც ჩვენს საქმეებში ღვთის სულის ნაყოფები ჩანს. ადვილად ღიზიანდები ან გწყინს, როდესაც სხვები ამბობენ ან აკეთებენ იმას, რაც შენ არ მოგწონს? გიჭირს რჩევის მიღება თუ ფიქრობ, რომ სხვები ყოველთვის გაკრიტიკებენ? გშურს სხვების კურთხევები ან მიღწევები? ხომ არ გიჭირს სხვებთან, განსაკუთრებით კი თანატოლებთან ურთიერთობა? საკუთარი თავის გულწრფელად შეფასება დაგვეხმარება, დავინახოთ უხვად ვავლენთ ცხოვრებაში ღვთის სულის ნაყოფებს თუ თანდათან თავს იჩენს ხორცის საქმეები (გალატელთა 5:22–26; ეფესელთა 4:22–27).

გადამწყვეტი ნაბიჯები სულიერი სისუსტის დასაძლევად

სულიერი სისუსტის სიმპტომების ამოცნობა ერთია, სიმტკიცის გამოვლენა და მათ აღმოსაფხვრელად ნაბიჯების გადადგმა კი — მეორე. სამწუხაროდ, ბევრი მიდრეკილია, თავი გაიმართლოს, პრობლემა შეამციროს ან საერთოდ უარყოს მისი არსებობა. ეს ისევე საშიშია, როგორც ომში არასრული საჭურვლით წასვლა. ასეთ დროს სატანის თავდასხმებს ვეღარ მოვიგერიებთ. ამიტომ სასწრაფოდ უნდა გადავდგათ გადამწყვეტი ნაბიჯები, რომ აღმოვფხვრათ ნებისმიერი სისუსტე. როგორ შეგვიძლია ამის გაკეთება? (რომაელთა 8:13; იაკობი 1:22–25).

რადგანაც სულიერ ბრძოლას ვეწევით — ბრძოლას, რომელიც ქრისტიანის გონებისა და გულის კონტროლს მოითხოვს — ყველანაირად უნდა ვეცადოთ, თავის დაცვას. გაიხსენე, რომ სულიერ საჭურველში შედის ჩვენი გულის დამცავი „სიმართლის ჯავშანი“ და „ხსნის ჩაჩქანი“, რომელიც ჩვენს გონებას იცავს. ჩვენი გამარჯვება თუ დამარცხება შეიძლება მათ ეფექტურ გამოყენებაზე იყოს დამოკიდებული (ეფესელთა 6:14–17; იგავნი 4:23; რომაელთა 12:2).

„სიმართლის ჯავშნის“ მართებულად ტარება მოითხოვს, რომ ყოველთვის თვალ-ყურს ვადევნებდეთ საკუთარ თავს, გვიყვარდეს სიმართლე და გვძულდეს ბოროტება (ფსალმუნი 44:8; 96:10; ამოსი 5:15). ხომ არ ეცემა ჩვენი ნორმები წუთისოფლის ნორმებთან ერთად? ის რაც ერთ დროს აღშფოთებასა და ზიზღს იწვევდა ჩვენში — იქნება ეს ცხოვრებაში, ტელევიზორსა და კინოთეატრში, წიგნებსა თუ ჟურნალებში, — საინტერესოდ ხომ არ გვეჩვენება დღეს? სიმართლის სიყვარული დაგვეხმარება, დავინახოთ, რომ რასაც წუთისოფელში ადიდებენ, მათ შორის თავისუფლება და განათლება, შეიძლება შენიღბული თავაშვებულება და პატივმოყვარეობა იყოს (რომაელთა 13:13, 14; ტიტე 2:12).

„ხსნის ჩაჩქანი“ კი გვეხმარება, ნათლად გვახსოვდეს მომავალი კურთხევები, რომ ამ წუთისოფლის ბრწყინვალებამა და მომხიბვლელობამ ვერ აგვაცდინოს სწორ გზას (ებრაელთა 12:2, 3 აქ; 1 იოანე 2:16). ასეთი აზროვნება დაგვეხმარება სულიერი ინტერესები მატერიალურ და პირად მიზნებზე წინ დავაყენოთ (მათე 6:33). ამიტომ იმაში დასარწმუნებლად, რომ „ხსნის ჩაჩქანი“ გვახურავს, საკუთარ თავს გულწრფელად უნდა დავუსვათ კითხვები: „რისკენ მივისწრაფი ცხოვრებაში? მაქვს კონკრეტული სულიერი მიზნები? რას ვაკეთებ მათ მისაღწევად?“ მიუხედავად იმისა, სულით ცხებულებს მივეკუთვნებით თუ ‘უამრავ ხალხს’, უნდა მივბაძოთ პავლეს, რომელმაც თქვა: „არ მგონია რომ უკვე მივაღწიე. ერთია, რომ ვივიწყებ, რაც ჩემს უკან არის, და იმას ველტვი, რაც ჩემს წინ არის. ვილტვი მიზნისაკენ“ (გამოცხადება 7:9; ფილიპელთა 3:13, 14).

პავლემ ჩვენი სულიერი აღჭურვილობის აღწერა შემდეგი შეგონებით დაასრულა: „ყოველგვარი ლოცვით და ვედრებით ილოცეთ ყოველ ჟამს სულით და მუდამ იფხიზლეთ ამაზე ყოველგვარი სიმედგრით და ლოცვით ყველა წმიდასთვის“ (ეფესელთა 6:18). ეს სიტყვები კი ორ გადამწყვეტ ნაბიჯზე მიანიშნებს, რომლითაც შევძლებთ დავძლიოთ ან თავი ავარიდოთ ნებისმიერ სულიერ სისუსტეს; ესენია: ღმერთთან და თანაქრისტიანებთან ახლო ურთიერთობის განვითარება.

თუ ჩვევად გვექნება, მივმართოთ იეჰოვას „ყოველგვარი“ ლოცვით (შეიძლება ცოდვები ვაღიაროთ, პატიება ან ხელმძღვანელობა ვითხოვოთ, კურთხევებისთვის მადლობა მოვუხადოთ ან გულითადად ვადიდოთ) და „ყოველ ჟამს“ (საჯაროდ თუ გულში), ჩვენ მასთან ახლო ურთიერთობას მივაღწევთ. ეს კი საუკეთესო დაცვაა ჩვენთვის (რომაელთა 8:31; იაკობი 4:7, 8).

მეორე მხრივ, პავლე შეგვაგონებდა, გველოცა „ყველა წმიდასთვის“, ანუ თანაქრისტიანებისთვის. ლოცვისას შეგვიძლია გავიხსენოთ ჩვენი სულიერი ძმები შორეული ქვეყნებიდან, რომლებიც დევნას ან კიდევ სხვა სიძნელეებს განიცდიან. მაგრამ რა შეიძლება ითქვას ქრიტიანებზე, რომლებთანაც ვმსახურობთ ან ურთიერთობა გვაქვს ყოველ დღე? მართებული იქნებოდა მათთვისაც გველოცა, როგორც იესო ლოცულობდა თავისი მოციქულებისთვის (იოანე 17:9; იაკობი 5:16). ასეთი ლოცვები დაგვაახლოვებს ერთმანეთთან და გაგვაძლიერებს, რომ გავუძლოთ „ბოროტის“ თავდასხმებს (2 თესალონიკელთა 3:1–3).

გარდა ამისა, კარგად დაიმახსოვრეთ მოციქული პეტრეს სიყვარულით აღსავსე გაფრთხილება: „ყველაფრის აღსასრული მოახლოებულია. ამიტომ იყავით გონიერნი და ფხიზელნი ლოცვაში. უპირველეს ყოვლისა კი, იქონიეთ გულითადი სიყვარული ერთმანეთისადმი, რადგან ცოდვათა სიმრავლეს სიყვარული ფარავს“ (1 პეტრე 4:7, 8). ძალიან ადვილია იმის დაშვება, რომ ადამიანის არასრულყოფილება — იქნება ეს ჩვენი თუ სხვების — დაბრკოლების ლოდად გვექცეს. სატანისთვის კარგად არის ცნობილი ადამიანის ეს სისუსტე. „გათიშე და იბატონე“ მისი ერთ-ერთი ვერაგული ხერხია. მაგრამ ჩვენ მაშინვე უნდა დავფაროთ ასეთი ცოდვები ერთმანეთისადმი ძლიერი სიყვარულით, რომ ‘ადგილი არ მივცეთ ეშმაკს’ (ეფესელთა 4:25–27).

შეინარჩუნე სულიერი სიმტკიცე დღეს

რას აკეთებ, როდესაც ამჩნევ, რომ თმა დაუვარცხნელი, ჰალსტუხი კი გვერდზე მოქცეული გაქვს? ალბათ, მაშინვე გაისწორებ ერთსაც და მეორესაც. ცოტა თუ იფიქრებდა, რომ ასეთი მოუწესრიგებლობა დიდი არაფერია. მოდით, დაუყოვნებლივ ვიმოქმედოთ, როდესაც ჩვენში სულიერ სისუსტეს აღმოვაჩენთ. ფიზიკურმა მოუწესრიგებლობამ შეიძლება სხვების უკმაყოფილო გამოხედვა გამოიწვიოს, სულიერმა ნაკლმა კი, რომლის გამოსწორებაზეც არ ვზრუნავთ — იეჰოვასი (პირველი მეფეთა 16:7).

იეჰოვა სიყვარულით გვეხმარება ყველაფრით, რომ აღმოვფხვრათ ჩვენში ყოველგვარი სისუსტე და შევინარჩუნოთ სულიერი სიმტკიცე. ქრისტიანული შეხვედრების, ბიბლიური პუბლიკაციებისა და მოწიფული და მზრუნველი თანაქრისტიანების საშუალებით იეჰოვა ყოველთვის უზრუნველგვყოფს შეხსენებებითა და მითითებებით, როგორ უნდა მოვიქცეთ. მათი მიღება და გამოყენება ჩვენზეა დამოკიდებული. ეს კი ძალისხმევასა და თვითდისციპლინას მოითხოვს. მაგრამ გაიხსენე მოციქული პავლეს გულწრფელი სიტყვები: „მე გავრბივარ არა უმიზნოდ, ვიბრძვი არა ისე, ვითომც ჰაერს ვცემდე; არამედ ვთრგუნავ და ვიმონებ ჩემს სხეულს, რათა სხვებს რომ ვუქადაგებ, მე თვითონ უღირსი არ დავრჩე“ (1 კორინთელთა 9:26, 27).

ფხიზლად იყავი და არასოდეს დაუშვა შენში, სულიერი გაგებით, აქილევსის ქუსლის გაჩენა. პირიქით, თავმდაბლობითა და მთელი სიმტკიცით ყველაფერი გავაკეთოთ იმისათვის, რომ ამოვიცნოთ და აღმოვფხვრათ ჩვენში ნებისმიერი სულიერი სისუსტე.

[ჩანართი 19 გვერდზე]

„საკუთარი თავი გამოსცადეთ, თუ ხართ რწმენაში. საკუთარი თავი გამოარკვიეთ“ (2 კორინთელთა 13:5).

[ჩანართი 21 გვერდზე]

„იყავით . . . ფხიზელნი ლოცვაში. უპირველეს ყოვლისა კი, იქონიეთ გულითადი სიყვარული ერთმანეთისადმი, რადგან ცოდვათა სიმრავლეს სიყვარული ფარავს“ (1 პეტრე 4:7, 8).

[ჩარჩო⁄სურათი 20 გვერდზე]

შეეკითხე შენს თავს. . .

◆ ისეთივე მონდომებით ვემზადები კრების შეხვედრებისთვის, როგორი მონდომებითაც მაღაზიებში დავდივარ და ტელევიზორს ვუყურებ?

◆ მშურს მათი, ვინც ეგრეთწოდებულ კარგ ცხოვრებას ეწევა?

◆ ადვილად ვღიზიანდები, როდესაც სხვები ამბობენ ან აკეთებენ იმას, რაც არ მომწონს?

◆ მიჭირს რჩევის მიღება ან ვფიქრობ, რომ სხვები ყოველთვის მაკრიტიკებენ?

◆ მიჭირს სხვებთან ურთიერთობა?

◆ ხომ არ დაეცა ჩემი ნორმები წუთისოფლის ნორმებთან ერთად?

◆ მაქვს კონკრეტული სულიერი მიზნები?

◆ რას ვაკეთებ, რომ სულიერ მიზნებს მივაღწიო?

[საავტორო უფლება 18 გვერდზე]

Achilles: From the book Great Men and Famous Women; Roman soldiers and page 21: Historic Costume in Pictures/Dover Publications, Inc., New York