Әйүп

 2 “Мені әділдіктен айырған Құдайдың алдында+,

Жан дүниемді ащы запыранға толтырған Құдірет Иесінің*+ алдында шын айтамын*,

 3 Демім таусылмай тұрғанда,

Мұрнымда Құдай берген тіршілік лебі* барда+,

 4 Аузымнан әділетсіз сөз шықпайды,

Тілім де жалған сөз айтпайды!

 6 Мен әділдігімді сақтаймын, одан еш айырылмаймын+;

Бұл жалғанда жүрегім мені айыптамайды.

 7 Лайым дұшпаным зұлымның кебін,

Қарсыласым әділетсіздің кебін кисін.

 8 Өйткені құдайсыз* адам жойылғанда,

Құдай жанын* алғанда, оның қандай үміті қалады+?

 9 Басы пәлеге ұшырағанда,

Құдай оның зарына құлақ аса ма+?

11 Мен сендерге Құдайдың зор күші жайында тәлім берейін*,

Құдірет Иесі туралы сендерден ештеңе жасырмайын.

12 Міне, бәрің де аян көрген екенсіңдер,

Онда неге сөздеріңнің мәні де, мағынасы да жоқ?

13 Зұлымның Құдайдан алар үлесі+,

Озбырдың Құдірет Иесінен иемденетін мұрасы мынадай болады:

14 Балалары көбейсе, семсерден қаза табады+,

Үрім-бұтағы нанға жарымай жүреді.

15 Аман қалғандары індеттен өледі,

Жесірлері оларды жоқтамайды.

16 Күмісті топырақтай мол етіп үйсе,

Киім-кешекті төбе-төбе етіп жиса,

17 Киімін әділ адам киеді+,

Күмісін кінәратсыздар өзара бөліседі.

18 Салған үйі жібек құртының пілләсіндай,

Күзетшінің лашығындай әлсіз болады+.

19 Төсегіне жатарда бай болады, бірақ ештеңе жимайды,

Ұйқысынан тұрғанда, байлығынан түк те қалмайды.

20 Бойын тасқын судай лезде үрей билейді,

Түн ортасында оны дауыл іліп әкетеді+.

21 Шығыс желі көтеріп алып, көзден ғайып қылады,

Тұрағынан сыпырып әкетеді+.

22 Жанталаса қашса да+,

Еш аямай, үстіне төнеді+.

23 Қол шапалақтап мазақтап,

Орнында тұрып, ысқырып келеке етеді*+.