Әйүп

 2 “Паһ, шіркін, сен әбден қалжыраған адамға көмектесіп,

Қолынан қуат кеткен адамға нағыз демеу болдың ғой+!

 5 Сұлық жатқан өліктер қорқып діріл қағады,

Олар теңіз бен оны мекендейтіндерден де төмен жатыр.

 6 Құдайдың алдында көрдің* өзі де ашық жатады+,

Құртып жоқ қылатын орынның* беті жабылмайды.

 7 Ол солтүстік аспанды бос кеңістікке жайып жіберді+,

Жерді ештеңесіз іліп қойды.

 8 Суды бұлтпен орады+,

Бұлт болса судың салмағынан жыртылып кетпейді.

 9 Құдай өз тағын көзден тасалап,

Үстіне бұлтын жайды+.

10 Су бетіне көкжиекті шеңберлеп сызып қойды+,

Жарық пен түнекті бөлу үшін шегара белгіледі.

11 Көтеріңкі даусынан аспан тіректері шайқалады,

Аңтарылып, абыржып қалады.

12 Құдіретімен теңізді шайқалтады+,

Ақыл-парасатымен теңіз құбыжығын* паршалап тастайды+.

13 Демімен аспанды шайдай ашық қылады,

Ирелең қағып бұлаңдаған жыланды қолымен жаншиды.

14 Бұл оның істерінің шет пұшпағы ғана+,

Даусының құлағымызға жеткен сыбдыры ғана!