Зәбүр

 2 Зұлым адам паңдана үмітсіз жанды қудалайды+,

Бірақ қулық-сұмдықтарына өзі шырмалады+.

 3 Өйткені зұлым арам пиғылына мақтанады+,

Ашкөз адамға батасын жаудырады*.

 4 Зұлым тәкаппарланып Құдайды іздемейді,

Жатса да, тұрса да: “Құдай жоқ!”— дейді+.

 5 Тасы әрқашан өрге домалайды+,

Бірақ сенің шешімдеріңді мүлдем ұқпайды+.

Ол жауларының бәрін мазақ етеді,

 6 Іштей: “Мені ешкім шайқалта алмайды,

Ұрпақтан ұрпаққа пәле де жоламайды”,— дейді+.

 7 Аузы толған қарғыс, өтірік пен қоқан-лоқы+,

Тек қайғы мен қасірет әкеледі айтқан сөзі+.

 8 Ауыл сыртында тасаланып торуылдап отырады,

Тасада отырып, кінәсіз адамды мерт қылады+.

Бейбақ жемтігіне көзін қадайды+,

 9 Апанындағы арыстандай тосқауылда отырады+,

Қорғансыз жанды ұстап алу үшін күтіп жатады.

10 Жемтігі мысы құрып, жерге жығылады,

Бейшаралар зұлымның тырнағына ілігеді.

Жемтік болған бейбақ өзіңе үміт артады+,

Жетім баланың көмекшісі сенсің+.

15 Зұлым да залым адамның қолын сындыршы+,

Сонда оның зұлым ісін іздегеніңде, бірде-бірін таппайсың.

17 Бірақ сен, уа, Ехоба, момындардың жалбарынған үнін естисің+,

Жүректерін нығайтасың+, оларға мұқият құлақ асасың+.

18 Сен жетім мен бейшара үшін әділдік орнатасың+,

Сонда топырақтан жаратылған пенде енді қайтып оларды қорқытпайды+.