НЕГІЗГІ ТАҚЫРЫП: СІЗ МАҒЫНАЛЫ ӨМІР СҮРЕ АЛАСЫЗ
Мағыналы өмірге қол жеткізу шынымен мүмкін бе?
“Ғұмырымыз жетпіс жасқа созылар, Күш-қуат жетсе, мүмкін, сексен болар, Жақсы кезде де шегеміз бейнет-азап, Ақыры ғайып боламыз, ғұмыр зырлап” (Забур 89:10).
БҰЛ сөздермен барлығы да келісетін шығар. Расында да, қамшының сабындай қысқа ғұмырында адам көп “бейнет-азап” шегеді. Сондықтан сізді “Бүгінде мағыналы өмір сүру мүмкін бе?” деген сұрақ мазалайтын шығар.
Мысалға Мәриямды алайық. Ол ширақ әрі еті тірі кісі болатын. Алайда қазір жасы 84-ке келіп, үйден өз бетінше шығуға дәрменсіз күйде. Оның ақыл-есі орнында, бірақ жүріп-тұруы өте қиын. Мәриям осындай өмірді қалайша мағыналы дей алады?
Ал сіз туралы не деуге болады? Арагідік сіз де өмірімнің мәні бар ма, жоқ па деп ойланатын шығарсыз. Айналысатын жұмысыңыз бір сыдырғы, қажытарлық әрі іш пыстырарлықтай болар. Қаншалықты ауыр еңбек етіп, тер төгіп жүргеніңізді басқалар елемейтін де шығар. Тіпті бұл өмірде қандай да бір жетістікке жетсеңіз де, келешекті ойлап мазасыздануыңыз ғажап емес. Кей кездері жалғызсырап, күйзелуіңіз де мүмкін. Отбасыңызда кикілжің, кейде ұрыс-керіс болып тұратын шығар. Бәлкім, жақын адамыңыздан айырылған шығарсыз. Мысалы, өзінің сүйікті әкесі кенеттен ауырып, көз жұмғанда, Андрей есімді бір кісіге бұл қатты соққы болып тиеді. Әкесінің орны босап қалғандықтан, оған жан жарасы еш жазылмайтындай көрінеді.
Қандай қиындыққа ұшырамайық, бәрімізді де “Мағыналы өмірге қол жеткізу шынымен мүмкін бе?” деген сұрақ қызықтырады. Бұл сұрақтың жауабы осыдан екі мыңдай жыл бұрын ғұмыр кешкен кісінің өмірімен тікелей байланысты. Бұл кісі — Иса пайғамбар. Ол қаншама қиындыққа кезіксе де, өмірінің мәні болған. Оны үлгі етсек, біздің де өміріміз мағыналы болады.