Ехобаға біз өміріміз үшін борыштымыз; Ол біздің организмімізге қан қабылдауымызға тыйым салған (Жаратылыс 9:3, 4). Ежелгі Исраилге берілген Құдай Заңы қанның қолданылуына белгілі бір шектеулер қоятын, өйткені қан өмірді білдіреді. Құдай былай деген: “Тәннің жаны [немесе өмірі] қанда, және Мен оны, жандарыңды тазарту үшін, құрбан шалатын орынға арнап белгіледім”. Ал егер адам жан-жануарды тағам үшін өлтірсе ше? Мұндай жағдайға қатысты Құдай былай деген: “Қанын ағызып, көміп тастауы керек”a (Леуі 17:11, 13). Ехоба бұл өсиетін қайта-қайта қайталап отырған (Заңды қайталау 12:16, 24; 15:23). Еврей тіліндегі бір анықтамада былай деп ескерілді: “Қанды сақтауға болмайды, жерге төгу арқылы оны қолдануға болмайтындығы көрсетілуі керек” (Soncino Chumash). Исраилдіктердің ешқайсысына Құдайға тиесілі өзге жаратылыстың қанын жинауға, сақтауға және қолдануға болмайтын.

Керек болып қалған жағдайда науқастың өз қанын өзіне құю үшін (аутотрансфузия), дәрігерлер кейде операция жасаудан бірнеше апта бұрын ауру адамды қан тапсыруға талпындырады. Бірақ қанды жинау, сақтау және құю Леуі және Заңды қайталау кітаптарында жазылған нәрселерге тікелей қайшы келеді. Қанды сақтауға болмайды, оны төгу керек, немесе, бейнелі сөзбен айтқанда Құдайға қайтару керек. Әрине, бүгінгі күні Мұсаның заңы күшін жоғалтқан. Сөйтсе де Ехоба Куәгерлері ондағы Құдайдың принциптерін сыйлайды, әрі олар “қаннан аулақ” болуға белдерін бекем буған. Сондықтан біз қан тапсырмаймыз да, өзімізге қайта құю үшін, төгілуге тиісті қанды алдын ала дайындамаймыз да. Мұндай әрекеттер Құдай заңына қайшы келеді.