“Жүзімшілер” жіберілген “құлдардың” бірін соққыға жығып, бірін өлтіріп тастағанын айтқан соң, Иса былай деді: “Оның [жүзімдік иесінің] жұмсайтын тағы бір адамы, өзінің сүйікті ұлы, қалады. Ол: — Менің ұлымды сыйлар,— деп ойлап, ақырында ұлын жібереді. Бірақ жүзімшілер өзара: — Бұл — мұрагер ғой! Жүріңдер, оны өлтірейік, сонда мұрасы біздікі болады,— десіп, оны ұстап алып, өлтіріп тастайды” (Марқа 12:6—8).

Дін мұғалімдері мен жоғарғы діни қызметкерлер Исаның “бұл мысалды өздеріне қатысты айтқанын” түсінді (Лұқа 20:19). Содан олар Исаны, заңды “мұрагерді”, бұрынғыдан да бетер өлтіргісі келді. Бірақ халықтан қаймығып, ойларын бірден іске асыра алмады. Өйткені халық Исаны пайғамбар деп есептейтін.