ចម្រៀងសរសើរព្រះ
១០៦ ចូរសរសើរយ៉ា!*
ចូរថ្លែងអំណរគុណដល់ព្រះយេហូវ៉ា ព្រោះលោកល្អ។+
សេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់របស់លោកនៅស្ថិតស្ថេរជារៀងរហូត។+
២ តើអ្នកណាអាចប្រកាសពីគ្រប់ទាំងកិច្ចការដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះយេហូវ៉ា
ឬថ្លែងប្រាប់អំពីការប្រព្រឹត្តដ៏ល្អប្រសើរទាំងអស់របស់លោកបាន?+
៣ មានសុភមង្គលហើយ អស់អ្នកដែលប្រព្រឹត្តដោយយុត្តិធម៌
និងតែងតែធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវជានិច្ច។+
៤ ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ សូមមេត្តានឹកឃើញខ្ញុំ ពេលលោកបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណាចំពោះរាស្ត្ររបស់លោក។+
សូមថែរក្សាខ្ញុំ ហើយសង្គ្រោះខ្ញុំផង។
៥ យ៉ាងនេះ ខ្ញុំអាចរីករាយនឹងគុណធម៌ដែលលោកបង្ហាញដល់ពួកអ្នកដែលលោកបានជ្រើសរើស+
ខ្ញុំអាចអរសប្បាយជាមួយនឹងប្រជាជាតិរបស់លោក
ហើយខ្ញុំអាចអួតអំពីលោក*ជាមួយនឹងមត៌ករបស់លោក។
៦ យើងបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងដូចបុព្វបុរសរបស់យើង+
យើងបានធ្វើខុស យើងបានធ្វើអំពើអាក្រក់ខ្លាំងណាស់។+
៧ ពេលបុព្វបុរសរបស់យើងនៅស្រុកអេហ្ស៊ីប ពួកគេមិនបានឲ្យតម្លៃចំពោះ*កិច្ចការដ៏អស្ចារ្យរបស់លោកទេ។
ពួកគេមិនបាននឹកចាំអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ជាបរិបូររបស់លោកឡើយ។
ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេបានបះបោរប្រឆាំងនៅឯសមុទ្រក្រហម។+
៨ ប៉ុន្តែ លោកបានសង្គ្រោះពួកគេ ដោយយល់ដល់នាមរបស់លោក+
នេះដើម្បីឲ្យមនុស្សដឹងថាលោកមានឫទ្ធានុភាពខ្លាំងក្លា។+
៩ ពេលលោកស្ដីបន្ទោសសមុទ្រក្រហម នោះសមុទ្រក្រហមក៏រីងស្ងួតទៅ
លោកនាំពួកគេដើរកាត់បាតសមុទ្រ ដូចដើរកាត់តំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ។+
១០ លោកបានសង្គ្រោះពួកគេពីកណ្ដាប់ដៃរបស់ពួកសត្រូវ+
ហើយរំដោះពួកគេពីកណ្ដាប់ដៃរបស់ពួកខ្មាំង។+
១១ សមុទ្របានគ្របលើខ្មាំងសត្រូវរបស់ពួកគេ
គ្មានអ្នកណាម្នាក់រួចជីវិតឡើយ។+
១៣ ប៉ុន្តែមិនយូរប៉ុន្មាន ពួកគេក៏ភ្លេចអ្វីដែលលោកបានធ្វើ+
ពួកគេមិនបានរង់ចាំការណែនាំពីលោកទេ។
១៤ នៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ ពួកគេធ្វើតាមចិត្តដែលគិតតែពីប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន។+
ពួកគេបានល្បងលព្រះនៅទីនោះ។+
១៥ លោកបានធ្វើតាមសំណូមពររបស់ពួកគេ
តែក្រោយមក លោកក៏ធ្វើឲ្យពួកគេធ្លាក់ខ្លួនឈឺរីងរៃរហូតដល់ស្លាប់។+
១៧ ដីបានប្រេះហា ហើយលេបត្របាក់ដាថាន
និងអាបាយរ៉ាម ព្រមទាំងពួកអ្នកដែលគាំទ្រពួកគេ។+
១៨ មានភ្លើងមកឆាបឆេះក្រុមរបស់ពួកគេ
អណ្ដាតភ្លើងបានបញ្ឆេះពួកទុច្ចរិត។+
១៩ ពួកគេបានធ្វើរូបកូនគោនៅភ្នំហូរែប
ហើយក្រាបគោរពបូជារូបលោហៈនោះ។+
២០ ជាជាងលើកតម្កើងខ្ញុំ
ពួកគេបែរជាលើកតម្កើងរូបសំណាកគោដែលស៊ីស្មៅទៅវិញ។+
២១ ពួកគេបំភ្លេចព្រះ+ដែលជាអ្នកសង្គ្រោះពួកគេ
ជាព្រះដែលបានធ្វើកិច្ចការដ៏ធំសម្បើមនៅស្រុកអេហ្ស៊ីប។+
២២ លោកជាព្រះដែលធ្វើការអស្ចារ្យក្នុងទឹកដីរបស់ហាំ+
និងជាព្រះដែលធ្វើការដ៏គួរឲ្យស្ញែងខ្លាចនៅសមុទ្រក្រហម។+
២៣ លោកហៀបនឹងចេញបញ្ជាឲ្យសម្លាប់ពួកគេចោលទាំងអស់
តែម៉ូសេជាអ្នកដែលលោកបានជ្រើសរើស បានអង្វរលោក*
ដើម្បីកុំឲ្យលោកបំផ្លាញពួកគេ។+
២៤ បន្ទាប់មក ពួកគេមើលងាយទឹកដីដែលគួរឲ្យចង់រស់នៅ+
ពួកគេគ្មានជំនឿលើសេចក្ដីសន្យារបស់លោកឡើយ។+
២៥ ពួកគេរអ៊ូរទាំឥតឈប់ក្នុងជំរំរបស់ពួកគេ+
ពួកគេមិនព្រមស្ដាប់សំឡេងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាទេ។+
២៦ ដូច្នេះ លោកបានលើកដៃស្បថថា
លោកនឹងធ្វើឲ្យពួកគេដួលស្លាប់នៅក្នុងតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ។+
២៧ លោកនឹងធ្វើឲ្យកូនចៅរបស់ពួកគេដួលស្លាប់ក្នុងចំណោមប្រជាជាតិនានា
ហើយលោកនឹងកម្ចាត់កម្ចាយពួកគេឲ្យទៅនៅទឹកដីផ្សេងៗ។+
២៨ រួចពួកគេបានចូលរួមគោរពបូជាព្រះបាលនៃភ្នំពេអរ+
ហើយបរិភោគគ្រឿងបូជាដែលពួកគេបានជូនដល់មនុស្សស្លាប់។*
២៩ ពួកគេបានប្រព្រឹត្តអំពើដែលធ្វើឲ្យលោកខឹង+
ហេតុនេះ លោកបានដាក់ទោសពួកគេឲ្យជួបសេចក្ដីវេទនា។+
៣០ ប៉ុន្តែ ពេលភីនេហាសក្រោកឡើងចាត់វិធានការ
នោះសេចក្ដីវេទនាក៏បាត់ទៅ។+
៣១ ដោយសារតែការនោះ គាត់បានត្រូវចាត់ទុកជាមនុស្សសុចរិត
នៅគ្រប់ជំនាន់ដរាបតទៅ។+
៣៣ ពួកគេធ្វើឲ្យគាត់ក្ដៅក្រហាយចិត្ត
ម្ល៉ោះហើយ គាត់បាននិយាយដោយមិនគិតពិចារណា។+
៣៦ ពួកគេបន្តក្រាបគោរពបូជារូបព្រះរបស់ពួកមនុស្សទាំងនោះ+
ហើយនេះបានទៅជាអន្ទាក់ដល់ពួកគេ។+
៣៧ ពួកគេបានយកកូនប្រុសនិងកូនស្រីរបស់ខ្លួន
ទៅបូជាជូនពួកវិញ្ញាណកំណាច។+
៣៨ ពួកគេសម្លាប់មនុស្សគ្មានទោស+
គឺសម្លាប់កូនប្រុសនិងកូនស្រីរបស់ខ្លួន
ដើម្បីធ្វើជាគ្រឿងបូជាដល់បណ្ដាព្រះរបស់ជនជាតិកាណាន។+
ដូច្នេះ ទឹកដីនោះបានទៅជាស្មោកគ្រោកដោយសារឈាម។
៣៩ ពួកគេលែងស្អាតបរិសុទ្ធ ដោយសារការប្រព្រឹត្តរបស់ពួកគេ។
ពួកគេបានប្រព្រឹត្តដោយមិនស្មោះត្រង់។*+
៤០ ហេតុនោះហើយបានជាព្រះយេហូវ៉ាមានកំហឹងយ៉ាងខ្លាំងចំពោះរាស្ត្ររបស់លោក
ហើយលោកបែរជាស្អប់ខ្ពើមមត៌ករបស់លោក។
៤១ ជាច្រើនលើកច្រើនសា លោកបានប្រគល់ពួកគេទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់ប្រជាជាតិឯទៀត+
ដើម្បីឲ្យជនជាតិដែលស្អប់ពួកគេ អាចត្រួតត្រាលើពួកគេ។+
៤២ ខ្មាំងសត្រូវបានសង្កត់សង្កិនពួកគេ
ហើយពួកគេបាននៅក្រោមអំណាចរបស់សត្រូវទាំងនោះ។
៤៣ លោកបានជួយសង្គ្រោះពួកគេអស់ជាច្រើនដង+
តែពួកគេនៅតែមិនស្ដាប់បង្គាប់ ហើយបះបោរប្រឆាំង។+
ពួកគេបានធ្វើឲ្យខ្លួនទាបថោក ដោយសារតែកំហុសរបស់ពួកគេ។+
៤៥ ព្រោះតែយល់ដល់ពួកគេ លោកនឹកឃើញអំពីកិច្ចព្រមព្រៀងរបស់លោក
ហើយលោកមានចិត្តក្ដួលអាណិត*ពួកគេ ដោយសារលោកមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ដែលរកថ្លែងពុំបាន។*+
៤៦ លោកបណ្ដាលឲ្យមនុស្សដែលចាប់ពួកគេយកទៅជាឈ្លើយ
បែរជាមានចិត្តអាណិតអាសូរដល់ពួកគេវិញ។+