ថ្ងៃសៅរ៍ ទី២០ ខែធ្នូ
ព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកណែនាំជំហានរបស់មនុស្ស។—សុភ. ២០:២៤
គម្ពីរមានកំណត់ហេតុអំពីបុគ្គលវ័យក្មេងដែលបានចូលទៅជិតព្រះយេហូវ៉ា ទទួលការពេញចិត្តពីលោក និងមានជីវិតដ៏ស្កប់ចិត្ត។ ដាវីឌគឺជាបុគ្គលម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកគេ។ ពេលដែលគាត់នៅក្មេង គាត់បានសម្រេចចិត្តគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា ហើយក្រោយមកបានទៅជាស្ដេចដ៏ស្មោះភក្ដី។ (១បស. ៣:៦; ៩:៤, ៥; ១៤:៨) ប្អូនអាចទទួលការលើកទឹកចិត្តនិងការជំរុញចិត្តដោយសិក្សាអំពីជីវិតនិងកិច្ចបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់របស់ដាវីឌ ឬប្អូនអាចរៀនថែមទៀតអំពីម៉ាកុសឬធីម៉ូថេ។ ប្អូននឹងឃើញថាពួកគាត់បានចាប់ផ្ដើមបម្រើព្រះយេហូវ៉ាពេលដែលពួកគាត់នៅក្មេង ហើយបានបន្ដបម្រើលោកយ៉ាងស្មោះត្រង់។ ការសម្រេចចិត្តរបស់ពួកគាត់ឲ្យបម្រើព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើឲ្យលោករីករាយ។ របៀបដែលប្អូនប្រើជីវិតនៅឥឡូវនេះ នឹងមានឥទ្ធិពលទៅលើជីវិតរបស់ប្អូននៅថ្ងៃអនាគត។ បើប្អូនទុកចិត្តព្រះយេហូវ៉ា មិនមែនពឹងផ្អែកទៅលើការយល់ដឹងរបស់ខ្លួន លោកនឹងជួយប្អូនឲ្យធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏ឈ្លាសវៃ។ ប្អូនអាចមានជីវិតសប្បាយដែលមានន័យខ្លឹមសារ។ សូមចាំថាព្រះយេហូវ៉ាឲ្យតម្លៃចំពោះអ្វីដែលប្អូនធ្វើសម្រាប់លោក។ គ្មានរបៀបរស់នៅណាដែលល្អប្រសើរជាងការប្រើជីវិតដើម្បីបម្រើបិតារបស់យើងនៅស្ថានសួគ៌ឡើយ។ w២៣.០៩ ទំ.១៣ វ.១៨-១៩
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី២១ ខែធ្នូ
ចូរ . . . អភ័យទោសឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមកដោយគ្មានល័ក្ខខ័ណ្ឌ។—កូឡ. ៣:១៣
សាវ័កប៉ូលដឹងថាបងប្អូនរួមជំនឿមិនមែនជាមនុស្សល្អឥតខ្ចោះទេ។ ជាឧទាហរណ៍ មិនយូរក្រោយពីគាត់បានចាប់ផ្ដើមសេពគប់ជាមួយក្រុមជំនុំ បងប្អូនខ្លះបានយល់ច្រឡំគាត់។ (សកម្ម. ៩:២៦) ក្រោយមក អ្នកខ្លះបាននិយាយអំពីគាត់នៅពីក្រោយខ្នងដើម្បីបង្ខូចកេរ្តិ៍ឈ្មោះគាត់។ (២កូ. ១០:១០) ប៉ូលបានឃើញបងប្រុសដែលនាំមុខម្នាក់ធ្វើការសម្រេចចិត្តខុសដែលអាចនាំឲ្យអ្នកឯទៀតជំពប់ដួល។ (កាឡ. ២:១១, ១២) ម្យ៉ាងទៀត ម៉ាកុសដែលជាដៃគូដ៏ជិតស្និទ្ធម្នាក់របស់គាត់បានធ្វើឲ្យគាត់ខកចិត្តជាខ្លាំង។ (សកម្ម. ១៥:៣៧, ៣៨) ប៉ូលអាចអនុញ្ញាតឲ្យរឿងណាមួយទាំងនេះធ្វើឲ្យគាត់ឈប់សេពគប់ជាមួយពួកអ្នកដែលបានធ្វើឲ្យគាត់ទើសចិត្ត។ ក៏ប៉ុន្តែ គាត់រក្សាទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះបងប្អូន ហើយបន្តបម្រើព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងស្មោះត្រង់។ តើអ្វីបានជួយប៉ូលឲ្យស៊ូទ្រាំ? ប៉ូលស្រឡាញ់បងប្អូនរួមជំនឿ។ សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់គាត់ចំពោះអ្នកឯទៀតបានជួយគាត់ឲ្យផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើគុណសម្បត្តិរបស់ពួកគេ មិនមែនភាពមិនល្អឥតខ្ចោះរបស់ពួកគេទេ។ សេចក្ដីស្រឡាញ់ក៏បានជួយប៉ូលឲ្យធ្វើតាមអ្វីដែលបានបញ្ជាក់នៅក្នុងបទគម្ពីរថ្ងៃនេះ។ w២៤.០៣ ទំ.១៥ វ.៤-៥
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី២២ ខែធ្នូ
ខ្ញុំបម្រើរបស់លោកម្ចាស់មិនចាំបាច់ឈ្លោះប្រកែកទេ តែត្រូវប្រព្រឹត្តដោយសុភាពចំពោះមនុស្សទាំងអស់។—២ធី. ២:២៤
គម្ពីរមានកំណត់ហេតុជាច្រើនដែលលើកបញ្ជាក់អំពីតម្លៃនៃការមានចិត្តស្លូតបូត។ សូមគិតអំពីគំរូរបស់អ៊ីសាក។ ពេលគាត់រស់នៅស្រុកភីលីស្ទីននាតំបន់ខេរ៉ា អ្នកជិតខាងដែលមានចិត្តច្រណែនបានលុបអណ្ដូងដែលអ្នកបម្រើរបស់ឪពុកគាត់បានជីក។ ជាជាងតតាំងដើម្បីរក្សាអណ្ដូងនោះ អ៊ីសាកបាននាំពួកអ្នកផ្ទះរបស់គាត់រើទៅកន្លែងឆ្ងាយជាង ហើយជីកអណ្ដូងផ្សេងទៀត។ (ដក. ២៦:១២-១៨) ប៉ុន្តែ ពួកភីលីស្ទីនបានអះអាងថាទឹកពីអណ្ដូងក្នុងតំបន់នេះក៏ជារបស់ពួកគេដែរ។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី អ៊ីសាកបានប្រព្រឹត្តដោយសន្តិភាព។ (ដក. ២៦:១៩-២៥) តើអ្វីបានជួយគាត់ឲ្យរក្សាចិត្តស្លូតបូត ទោះជាពេលដែលអ្នកឯទៀតមើលទៅចង់ធ្វើឲ្យគាត់ខឹងក្ដី? គាត់ច្បាស់ជាបានសង្កេតមើលគំរូរបស់ឪពុកម្ដាយគាត់ ដោយរៀនច្រើនពីរបៀបដែលអាប្រាហាំធ្វើឲ្យមានសន្តិភាព ព្រមទាំងពី«ចិត្តស្ងៀមស្ងាត់និងស្លូតបូត»របស់សារ៉ា។—១ពេ. ៣:៤-៦; ដក. ២១:២២-៣៤ w២៣.០៩ ទំ.១៥ វ.៤