ថ្ងៃអាទិត្យ ទី១៧ ខែមីនា
ចូរមាន . . . ចិត្តក្លាហានឡើង ហើយធ្វើសំរេចចុះ។—១រប. ២៨:២០
សាឡូម៉ូនបានទទួលភារកិច្ចដ៏ពិសេសមួយ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានជ្រើសរើសគាត់ឲ្យត្រួតពិនិត្យលើកិច្ចការសាងសង់វិហារនៅក្រុងយេរូសាឡិម ដែលជាកិច្ចការសាងសង់ដ៏សំខាន់ណាស់ក្នុងប្រវត្តិសាស្ដ្រ! វិហារនោះនឹងត្រូវ«រុងរឿងយ៉ាងក្រៃលែង» ហើយនឹងមានឈ្មោះល្បីល្បាញជាវិហារដ៏ស្អាតណាស់។ សំខាន់ជាងនេះទៅទៀត នោះជា‹វិហារនៃព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះពិត›។ (១រប. ២២:១, ៥, ៩-១១) ស្ដេចដាវីឌមានទំនុកចិត្តថាព្រះនឹងគាំទ្រសាឡូម៉ូន។ ប៉ុន្តែ សាឡូម៉ូន«នៅក្មេងខ្ចីពេកណាស់»និងខ្វះបទពិសោធន៍។ តើគាត់នឹងហ៊ានទទួលភារកិច្ចសាងសង់វិហារឬទេ? ឬតើគាត់នឹងឲ្យការខ្វះបទពិសោធន៍និងភាពវ័យក្មេងរបស់គាត់រារាំងគាត់ពីការទទួលភារកិច្ចនោះ? ដើម្បីទទួលជោគជ័យ សាឡូម៉ូនត្រូវការចិត្តក្លាហាន ហើយខំធ្វើកិច្ចការនោះ។ បើសាឡូម៉ូនគ្មានចិត្តក្លាហាន ការភ័យខ្លាចអាចធ្វើឲ្យគាត់មិនហ៊ានធ្វើកិច្ចការនោះ សូម្បីតែចាប់ផ្ដើមកិច្ចការនោះក៏មិនហ៊ានដែរ។ នេះគឺអាក្រក់ជាងការបរាជ័យក្នុងភារកិច្ចនោះទៅទៀត។ ដូចសាឡូម៉ូន យើងត្រូវការជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ាដើម្បីមានចិត្តក្លាហាននិងដើម្បីសម្រេចកិច្ចការដែលលោកផ្ដល់ឲ្យ។ w១៧.០៩ ទំ. ២៧ វ. ១-២; ទំ. ២៨ វ. ៤-៥
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី១៨ ខែមីនា
ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះនៃយើងរាល់គ្នា . . . ស្ថិតស្ថេរនៅជាដរាប។—អេ. ៤០:៨
បើគ្មានគម្ពីរ តើជីវិតរបស់អ្នកនឹងទៅជាយ៉ាងណា? អ្នកនឹងមិនមានយោបល់ល្អដើម្បីដឹកនាំអ្នកក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃឡើយ។ អ្នកនឹងមិនដឹងសេចក្ដីពិតអំពីព្រះ អំពីជីវិត ឬអំពីពេលអនាគតទេ។ ម្យ៉ាងទៀត អ្នកក៏នឹងមិនដឹងសោះអំពីអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើចំពោះមនុស្សជាតិនៅអតីតកាល។ យើងសប្បាយចិត្តណាស់ដែលយើងមិនស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពនោះទេ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់ឲ្យយើងនូវគម្ពីរដែលជាបណ្ដាំរបស់លោក។ លោកបានសន្យាថាដំណឹងក្នុងគម្ពីរនឹងស្ថិតស្ថេរជានិច្ច ដូចសាវ័កពេត្រុសបានបញ្ជាក់ពេលគាត់ដកស្រង់ពាក្យពីអេសាយ ៤០:៨។ ខនោះមិនសំដៅលើសៀវភៅគម្ពីរទេ តែខនោះសំដៅលើប្រសាសន៍របស់ព្រះដែលមានក្នុងគម្ពីរ។ (១ពេ. ១:២៤, ២៥) អស់រាប់សតវត្សរ៍ មនុស្សបានខំប្រឹងបកប្រែនិងចែកចាយគម្ពីរ ទោះជាមានការប្រឆាំងនិងការពិបាកយ៉ាងខ្លាំងក៏ដោយ។ ព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យមនុស្សច្រើនបំផុត«ទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះ ហើយមានចំណេះត្រឹមត្រូវអំពីសេចក្ដីពិត»។—១ធី. ២:៣, ៤ w១៧.០៩ ទំ. ១៥-១៦ វ. ១-២
ថ្ងៃអង្គារ ទី១៩ ខែមីនា
លោកស្រីជាប្រពន្ធរបស់លោក។ ដូច្នេះ ធ្វើដូចម្ដេចឲ្យខ្ញុំប្រព្រឹត្តការដែលអាក្រក់យ៉ាងធំនេះទៅបាន? ធ្វើយ៉ាងនោះនឹងមានបាបនៅចំពោះព្រះ។—លោ. ៣៩:៩
សព្វថ្ងៃនេះ គ្រិស្ដសាសនិកវ័យក្មេងជាច្រើនក៏ប្រឈមមុខនឹងស្ថានភាពស្រដៀងនឹងស្ថានភាពរបស់យ៉ូសែបដែរ។ (លោ. ៣៩:៧) ជាឧទាហរណ៍សិស្សរួមថ្នាក់របស់ប្អូនស្រីឃីមច្រើនតែបានអួតអំពីការរួមភេទនៅថ្ងៃចុងសប្ដាហ៍។ ប្អូនឃីមមិនមានរឿងដូចនោះដើម្បីប្រាប់ពួកគេវិញឡើយ។ គាត់សារភាពថាដោយសារគាត់ខុសពីគេ ជួនកាលគាត់មានអារម្មណ៍«ឯកោ ហើយគ្មានអ្នកណាស្រឡាញ់»។ សិស្សរួមថ្នាក់របស់គាត់ក៏បានគិតថាគាត់ជាមនុស្សល្ងង់ខ្លៅ ដោយសារគាត់មិនមានសង្សារ។ ប៉ុន្តែ តាមពិតប្អូនឃីមមានប្រាជ្ញា។ គាត់ដឹងថាពេលយើងនៅវ័យក្មេងយើងមានសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាយ៉ាងខ្លាំងឲ្យរួមភេទ។ (២ធី. ២:២២) សិស្សឯទៀតច្រើនតែសួរគាត់ថា តើគាត់នៅតែជាស្រីក្រមុំបរិសុទ្ធឬយ៉ាងណា? នេះផ្ដល់ឱកាសឲ្យគាត់ពន្យល់អំពីមូលហេតុដែលគាត់សម្រេចចិត្តមិនរួមភេទ។ យើងមានមោទនភាពចំពោះគ្រិស្ដសាសនិកវ័យក្មេងដែលបានតាំងចិត្តទប់ទល់នឹងការបង្ខិតបង្ខំឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ ហើយព្រះយេហូវ៉ាក៏មានមោទនភាពចំពោះពួកគេដែរ! w១៧.០៩ ទំ. ៥-៦ វ. ៨, ១០