ថ្ងៃពុធ ទី២៣ ខែវិច្ឆិកា
សូមឲ្យនាមរបស់លោកបានបរិសុទ្ធ។—ម៉ាថ. ៦:៩
លោកយេស៊ូបង្ហាញថា នេះគួរជារឿងសំខាន់បំផុតមួយក្នុងសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើង។ ក៏ប៉ុន្តែ តើពាក្យរបស់លោកយេស៊ូមានន័យយ៉ាងណា? ពាក្យបរិសុទ្ធអាចមានន័យថាធ្វើឲ្យស្អាតស្អំ ឥតមន្ទិល ឬឥតសៅហ្មង។ មនុស្សខ្លះប្រហែលជាឆ្ងល់ថា ‹បើនាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ាគឺស្អាតស្អំ ឥតមន្ទិល ឬឥតសៅហ្មងរួចហើយ ចុះហេតុអ្វីត្រូវធ្វើឲ្យនាមលោកបានបរិសុទ្ធទៀត?›។ ដើម្បីឆ្លើយសំណួរនេះ យើងត្រូវយល់ថាឈ្មោះរួមបញ្ចូលអ្វីខ្លះ។ ឈ្មោះមិនមែនជាពាក្យពីរោះដែលសម្រាប់ឲ្យគេហៅប៉ុណ្ណោះទេ។ គម្ពីរចែងថា៖ «នាមឈ្មោះល្អ នោះគួររើសយក ជាជាងទ្រព្យសម្បត្តិយ៉ាងច្រើន»។ (សុភ. ២២:១; សាស្ដ. ៧:១) ហេតុអ្វីការមានឈ្មោះគឺសំខាន់? ដោយសារឈ្មោះរួមបញ្ចូលកេរ្តិ៍ឈ្មោះ ពោលគឺទស្សនៈរបស់អ្នកឯទៀតទៅលើបុគ្គលដែលមានឈ្មោះនោះ។ ដូច្នេះ ការមានឈ្មោះពីរោះគឺមិនមែនជាអ្វីដែលសំខាន់បំផុតទេ តែអ្វីដែលសំខាន់បំផុតគឺទស្សនៈរបស់អ្នកឯទៀតពេលពួកគេឮឈ្មោះនោះ។ ពេលមនុស្សនិយាយកុហកអំពីព្រះយេហូវ៉ា ពួកគេកំពុងព្យាយាមធ្វើឲ្យអ្នកឯទៀតគិតមិនល្អអំពីលោក។ ពេលពួកគេធ្វើដូច្នេះ ពួកគេកំពុងបង្ខូចកេរ្តិ៍ឈ្មោះរបស់លោក។ w២០.០៦ ទំ.២-៣ វ.៥-៧
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី២៤ ខែវិច្ឆិកា
ខ្ញុំជ្រួលច្របល់ក្នុងចិត្តខ្លាំងណាស់ ឱព្រះយេហូវ៉ា តើខ្ញុំត្រូវរងទុក្ខដល់ពេលណា?—ចសព. ៦:៣
យើងប្រហែលជាព្រួយចិត្តអំពីរឿងផ្សេងៗរហូតដល់លែងគិតអំពីអ្វីផ្សេងទៀត។ ជាឧទាហរណ៍ យើងប្រហែលជាបារម្ភថា យើងនឹងមិនរកប្រាក់ចំណូលគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីផ្គត់ផ្គង់សេចក្ដីត្រូវការរបស់យើង ឬថាយើងនឹងធ្លាក់ខ្លួនឈឺនិងខានទៅធ្វើការ ឬថែមទាំងបាត់បង់ការងារទៀតផង។ យើងក៏ប្រហែលជាខ្លាចថា យើងនឹងមិនស្មោះត្រង់ពេលមានការល្បួងឲ្យបំពានច្បាប់របស់ព្រះ។ ម្យ៉ាងទៀត មិនយូរទៀតសាថាននឹងធ្វើឲ្យពួកអ្នកដែលនៅក្រោមអំណាចវាវាយប្រហាររាស្ត្ររបស់ព្រះ។ ដូច្នេះ យើងប្រហែលជាបារម្ភអំពីប្រតិកម្មរបស់យើងចំពោះការវាយប្រហារនោះ។ យើងប្រហែលជាឆ្ងល់ថា ‹តើការព្រួយបារម្ភអំពីរឿងទាំងនេះគឺខុសទេ?›។ យើងដឹងថា លោកយេស៊ូបានប្រាប់ពួកអ្នកកាន់តាមលោកឲ្យ«ឈប់ខ្វល់ខ្វាយ»។ (ម៉ាថ. ៦:២៥) តើលោកយេស៊ូចង់បញ្ជាក់ថាយើងមិនគួរព្រួយបារម្ភអំពីអ្វីសោះឬទេ? មិនមែនទេ! សូមចាំថា អ្នកបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់របស់ព្រះយេហូវ៉ាខ្លះនៅអតីតកាលក៏មានទុក្ខកង្វល់ដែរ ប៉ុន្តែពួកគេនៅតែទទួលការពេញចិត្តពីព្រះយេហូវ៉ា។ (១ព. ១៩:៤) តាមពិត លោកយេស៊ូកំពុងពង្រឹងការជឿជាក់របស់យើង។ លោកមិនចង់ឲ្យយើងខ្វល់ខ្វាយហួសហេតុពេកអំពីសេចក្ដីត្រូវការក្នុងជីវិត រហូតដល់ការបម្រើព្រះយេហូវ៉ាមិនមែនជាអ្វីដ៏សំខាន់បំផុត។ w២១.០១ ទំ.៣ វ.៤-៥
ថ្ងៃសុក្រ ទី២៥ ខែវិច្ឆិកា
ប្រមុខរបស់ស្ត្រីគឺបុរស។—១កូ. ១១:៣
ប្ដីត្រូវទទួលខុសត្រូវចំពោះព្រះយេហូវ៉ានិងលោកយេស៊ូ ស្ដីអំពីរបៀបដែលគាត់ប្រព្រឹត្តទៅលើក្រុមគ្រួសារ។ (១ពេ. ៣:៧) ក្នុងនាមជាប្រមុខនៃក្រុមគ្រួសារទូទាំងសកលលោក ព្រះយេហូវ៉ាមានសិទ្ធិបង្កើតច្បាប់អំពីការប្រព្រឹត្តរបស់កូនៗលោក ហើយលោកអាចតម្រូវឲ្យពួកគេធ្វើតាមច្បាប់ទាំងនោះ។ (អេ. ៣៣:២២) ក្នុងនាមជាប្រមុខក្រុមជំនុំគ្រិស្តសាសនិក លោកយេស៊ូក៏មានសិទ្ធិបង្កើតច្បាប់ ហើយអាចតម្រូវឲ្យអ្នកឯទៀតធ្វើតាមច្បាប់ទាំងនោះ។ (កាឡ. ៦:២; កូឡ. ១:១៨-២០) ដូចព្រះយេហូវ៉ានិងលោកយេស៊ូ ប្រមុខគ្រួសារដែលជាគ្រិស្តសាសនិកមានសិទ្ធិបង្កើតច្បាប់ចំពោះក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់។ (រ៉ូម ៧:២; អេភ. ៦:៤) ប៉ុន្តែ សិទ្ធិអំណាចរបស់គាត់មានកម្រិត។ ជាឧទាហរណ៍ ច្បាប់របស់គាត់គួរតែមានមូលដ្ឋានលើគោលការណ៍ក្នុងបណ្ដាំរបស់ព្រះ។ (សុភ. ៣:៥, ៦) ប្រមុខគ្រួសារមិនមានសិទ្ធិបង្កើតច្បាប់ចំពោះពួកអ្នកដែលមិនមែនជាសមាជិកក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ទេ។ (រ៉ូម ១៤:៤) ម្យ៉ាងទៀត ពេលកូនប្រុសកូនស្រីរបស់គាត់ធំឡើង ហើយចាកចេញពីផ្ទះ ពួកគេបន្តគោរពគាត់ តែគាត់លែងជាប្រមុខរបស់ពួកគេទៀតហើយ។—ម៉ាថ. ១៩:៥ w២១.០២ ទំ.២-៣ វ.៣-៥