ថ្ងៃពុធ ទី២៨ ខែកក្កដា
ពេលដែលការទាំងនេះចាប់ផ្ដើមកើតឡើង ចូរឈរឲ្យត្រង់ខ្លួនហើយងើបមុខឡើងព្រោះសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់អ្នករាល់គ្នាគឺជិតដល់ហើយ។—លូក. ២១:២៨
នៅពេលមួយ ក្រោយពីសាសនាមិនពិតទាំងឡាយបានត្រូវបំផ្លាញចោលអស់ហើយ នោះសមាជិកសាសនាទាំងនោះប្រហែលជាមានចិត្តក្ដៅក្រហាយ ដោយសារមានតែសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាប៉ុណ្ណោះដែលនៅបន្តសកម្មភាពសាសនារបស់ខ្លួន។ យើងអាចស្រមៃឃើញថា ពួកគេទំនងជាខឹងខ្លាំងដល់ម្ល៉េះ បានជាពួកគេផ្សាយអំពីយើងតាមវិធីផ្សេងៗ ដូចជាតាមបណ្ដាញគេហទំព័រសម្រាប់ទាក់ទងគ្នាជាដើម។ ប្រជាជាតិនានានិងសាថានដែលជាអ្នកគ្រប់គ្រងរបស់ពួកគេ នឹងស្អប់យើងដោយសារមានតែសាសនាយើងប៉ុណ្ណោះដែលនៅស្ថិតស្ថេរ។ ពួកគេនឹងមិនបានសម្រេចគោលដៅរបស់ពួកគេក្នុងការបំផ្លាញចោលសាសនាទាំងអស់ឲ្យសូន្យបាត់ពីផែនដីទេ។ ដូច្នេះ ពួកគេនឹងផ្ដោតអារម្មណ៍មកលើយើង។ នៅពេលនោះ ប្រជាជាតិនានានឹងទៅជាកូកនៃស្រុកម៉ាកូក។ ពួកគេនឹងប្រមូលគ្នាវាយប្រហាររាស្ដ្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាដោយអស់ពីសមត្ថភាព។ (អេស. ៣៨:២, ១៤-១៦) យើងប្រហែលជាចាប់ផ្ដើមព្រួយបារម្ភអំពីអ្វីដែលអាចកើតឡើងក្នុងអំឡុងគ្រាទុក្ខវេទនាជាខ្លាំង ជាពិសេសដោយសារយើងមិនដឹងព័ត៌មានល្អិតល្អន់អំពីរឿងនោះឡើយ។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី អ្វីមួយដែលយើងអាចប្រាកដ គឺយើងមិនចាំបាច់ភ័យខ្លាចចំពោះគ្រាទុក្ខវេទនាជាខ្លាំងទេ។ ព្រះយេហូវ៉ានឹងផ្ដល់ឲ្យយើងនូវការណែនាំដែលអាចសង្គ្រោះជីវិតយើង។—ទំនុក. ៣៤:១៩ w១៩.១០ ទំ. ១៦ វ. ១០-១១
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី២៩ ខែកក្កដា
ឱព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះនៃទូលបង្គំអើយ ការអស្ចារ្យដែលទ្រង់បានធ្វើ នោះមានច្រើនណាស់ព្រមទាំងគំនិតដែលទ្រង់នឹកដល់យើងខ្ញុំផង។—ទំនុក. ៤០:៥
យើងមិនគ្រាន់តែមានចិត្តកតញ្ញូប៉ុណ្ណោះទេ តែយើងបង្ហាញចិត្តកតញ្ញូរបស់យើងចំពោះព្រះយេហូវ៉ាតាមរយៈពាក្យសម្ដីនិងការប្រព្រឹត្ត។ នេះធ្វើឲ្យយើងខុសប្លែកពីមនុស្សជាច្រើននៅសព្វថ្ងៃនេះ។ យើងរស់នៅក្នុងពិភពលោកមួយដែលមនុស្សមិនឲ្យតម្លៃទៅលើអ្វីដែលព្រះបានធ្វើសម្រាប់ពួកគេ។ តាមការពិត សញ្ញាសម្គាល់មួយដែលបញ្ជាក់ថាយើងកំពុងរស់នៅ«គ្រាចុងក្រោយបង្អស់»គឺថាមនុស្សរមិលគុណ។ (២ធី. ៣:១, ២) យើងមិនចង់មានចិត្តគំនិតបែបនោះទេ! ព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យកូនទាំងអស់របស់លោករាប់អានគ្នា។ តាមការពិត សេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលយើងមានចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមកគឺជាសញ្ញាសម្គាល់ដែលបញ្ជាក់ថាយើងជាគ្រិស្តសាសនិកពិត។ (យ៉ូន. ១៣:៣៥) យើងយល់ស្របនឹងអ្វីដែលអ្នកតែងទំនុកតម្កើងបានសរសេរ ដែលថា៖ «បងប្អូននៅមូលជាមួយគ្នាដោយចិត្តព្រមព្រៀង នោះជាការល្អ ហើយសមគួរយ៉ាងណាទៅ»។ (ទំនុក. ១៣៣:១) ពេលយើងស្រឡាញ់បងប្អូនរួមជំនឿរបស់យើង យើងបង្ហាញព្រះយេហូវ៉ាថាយើងស្រឡាញ់លោក។ (១យ៉ូន. ៤:២០) យើងពិតជាសប្បាយចិត្តដែលយើងនៅក្នុងក្រុមគ្រួសារមួយដែលមានបងប្អូនដែល‹ប្រព្រឹត្តដោយសប្បុរសដល់គ្នាទៅវិញទៅមក និងមានសេចក្ដីអាណិតមេត្តា›។—អេភ. ៤:៣២ w២០.០២ ទំ. ៩ វ. ៦-៧
ថ្ងៃសុក្រ ទី៣០ ខែកក្កដា
ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់នឹកចាំពី[ហាណា]។—១សាំ. ១:១៩
បញ្ហារបស់ហាណាមិនបានបាត់ទៅភ្លាមៗនោះទេ។ គាត់នៅតែត្រូវរស់នៅក្រោមដំបូលផ្ទះតែមួយជាមួយនឹងពេនីណា។ ម្យ៉ាងទៀត គម្ពីរមិនបានចែងថាពេនីណាបានកែប្រែចិត្តគំនិតឡើយ។ ដូច្នេះ ហាណាទំនងជាត្រូវបន្តស៊ូទ្រាំនឹងពាក្យសម្ដីឌឺដងរបស់គូវិវាទគាត់។ ប៉ុន្តែ ពេលហាណាមានទំនុកចិត្តថាព្រះយេហូវ៉ាស្ដាប់សេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់គាត់ នោះគាត់ឈប់ព្រួយចិត្តទៀត។ គាត់បានអនុញ្ញាតឲ្យព្រះយេហូវ៉ាជួយគាត់ឲ្យមានចិត្តស្ងប់។ មួយរយៈពេលក្រោយមក ព្រះយេហូវ៉ាបានតបឆ្លើយសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់គាត់ដោយឲ្យគាត់មានកូន! (១សាំ. ១:២, ៦, ៧, ១៧-២០) យើងអាចមានសេចក្ដីសុខសាន្តក្នុងចិត្តឡើងវិញ ទោះជាបញ្ហារបស់យើងនៅតែដដែលក៏ដោយ។ មិនថាយើងអធិដ្ឋានអស់ពីចិត្តនិងចូលរួមកិច្ចប្រជុំជាទៀងទាត់ក្ដី បញ្ហាខ្លះប្រហែលជានៅតែមាន។ ប៉ុន្តែតាមរយៈគំរូរបស់ហាណា យើងរៀនថាគ្មានអ្វីអាចបញ្ឈប់ព្រះយេហូវ៉ាមិនឲ្យជួយយើងមានចិត្តស្ងប់ឡើយ។ ព្រះយេហូវ៉ានឹងមិនភ្លេចយើងទេ ហើយមិនយូរមិនឆាប់លោកនឹងផ្ដល់ពរឲ្យយើងចំពោះភាពស្មោះត្រង់របស់យើង។—ហេ. ១១:៦ w២០.០២ ទំ. ២២ វ. ៩-១០