យ៉ូប
៧ «ជីវិតមនុស្សនៅផែនដី មិនខុសពីជីវិតរបស់អ្នកដែលគេបង្ខំឲ្យធ្វើការយ៉ាងនឿយហត់នោះទេ
ហើយក៏មិនខុសពីជីវិតរបស់កម្មករស៊ីឈ្នួលដែរ មែនទេ?+
២ គេដូចជាខ្ញុំបម្រើដែលទន្ទឹងចាំម្លប់
ហើយដូចជាកម្មករដែលរង់ចាំទទួលថ្លៃឈ្នួល។+
៣ អស់ជាច្រើនខែ ខ្ញុំមានជីវិតដែលឥតប្រយោជន៍
និងរងទុក្ខវេទនាអស់ជាច្រើនយប់។+
៤ ពេលដេក ខ្ញុំសួរខ្លួនឯងថា៖ ‹តើពេលណាខ្ញុំនឹងក្រោកឡើង?›។+
ប៉ុន្តែ កាលដែលយប់កាន់តែយូរ ខ្ញុំប្រះខ្លួនចុះឡើងរហូតទាល់ភ្លឺ។
៥ សាច់របស់ខ្ញុំពេញដោយដង្កូវ និងដោយធូលីដីក្ដាំងដុំៗ+
ហើយស្បែកខ្ញុំសុទ្ធតែក្រមរនិងខ្ទុះ។+
៦ ថ្ងៃនៃអាយុរបស់ខ្ញុំ កន្លងទៅលឿនជាងត្រល់របស់ជាងតម្បាញទៅទៀត+
ហើយបញ្ចប់ទៅដោយឥតមានសេចក្ដីសង្ឃឹមឡើយ។+
៧ ឱព្រះអើយ សូមចាំថាជីវិតខ្ញុំគឺជាខ្យល់+
ហើយថាភ្នែករបស់ខ្ញុំនឹងលែងឃើញការល្អទៀត។
៨ ភ្នែកដែលធ្លាប់ឃើញខ្ញុំពេលនេះ នឹងមិនឃើញខ្ញុំទៀតទេ
ភ្នែករបស់លោកនឹងរកមើលខ្ញុំ តែខ្ញុំមិននៅឡើយ។+
១១ ហេតុនេះ ខ្ញុំនឹងមិននៅស្ងៀមទេ
ខ្ញុំនឹងនិយាយទាំងក្ដីឈឺចាប់ក្នុងចិត្ត
ខ្ញុំនឹងត្អូញត្អែរអំពីទុក្ខដ៏សែនធ្ងន់របស់ខ្ញុំ!+
១២ តើខ្ញុំជាសមុទ្រ ឬជាសត្វធំសម្បើមក្នុងសមុទ្រឬ
បានជាលោកឲ្យគេចាំយាមខ្ញុំ?
១៣ ពេលខ្ញុំនិយាយថា៖ ‹គ្រែរបស់ខ្ញុំនឹងសម្រាលទុក្ខខ្ញុំ
ហើយនឹងជួយខ្ញុំឲ្យធូរស្បើយពីទុក្ខវេទនា›
១៤ តែពេលខ្ញុំគេងលក់ លោកធ្វើឲ្យខ្ញុំភ័យខ្លាចតាមរយៈសុបិន
ហើយលោកធ្វើឲ្យខ្ញុំឃើញអ្វីដែលគួរឲ្យតក់ស្លុត
១៥ រហូតដល់ខ្ញុំសុខចិត្តថប់ដង្ហើមស្លាប់
ជាជាងមានជីវិតរស់នៅដោយមានរូបកាយបែបនេះ។+
១៦ ខ្ញុំស្អប់ខ្ពើមជីវិតរបស់ខ្ញុំណាស់+ ខ្ញុំមិនចង់រស់នៅតទៅទៀតទេ។
សូមទុកឲ្យខ្ញុំនៅម្នាក់ឯងចុះ ពីព្រោះអាយុជីវិតខ្ញុំប្រៀបដូចជាមួយដង្ហើម។+
១៧ តើមនុស្សជាអ្វី បានជាលោកចាំបាច់ចាប់អារម្មណ៍ពួកគេ
ព្រមទាំងតាមមើលពួកគេជាប់ដូច្នេះ?+
១៨ ហេតុអ្វីលោកពិនិត្យមើលគេរៀងរាល់ព្រឹក
ហើយល្បងលគេគ្រប់វេលា?+
១៩ តើលោកអាចបែរមុខចេញពីខ្ញុំយូរល្មមឲ្យខ្ញុំលេបទឹកមាត់ផងបានទេ?+
២០ លោកជាព្រះដែលសង្កេតមើលមនុស្សជាតិ ប្រសិនបើខ្ញុំធ្វើខុស តើអ្វីដែលខ្ញុំធ្វើនោះប៉ះពាល់ដល់លោកឬ?+
ហេតុអ្វីបានជាលោកយកខ្ញុំធ្វើជាគោលដៅបាញ់របស់លោកដូច្នេះ?
តើខ្ញុំបានទៅជាបន្ទុកដល់លោកឬ?
២១ ហេតុអ្វីលោកមិនលើកលែងទោសឲ្យខ្ញុំ
ហើយអភ័យទោសចំពោះកំហុសរបស់ខ្ញុំ?
ព្រោះមិនយូរទៀត ខ្ញុំនឹងស្លាប់ទៅជាធូលីដី+
លោកនឹងរកមើលខ្ញុំ តែខ្ញុំនឹងលែងនៅហើយ»។