អេសេគាល
៣៣ រួចមក ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍មកខ្ញុំថា៖ ២ «កូនមនុស្សអើយ! ចូរនិយាយទៅកាន់ជនរួមជាតិអ្នក+ដូចតទៅ៖
«‹ឧបមាថា ខ្ញុំបណ្ដាលឲ្យសត្រូវមកវាយប្រហារស្រុកមួយ+ ហើយអ្នកស្រុកទាំងមូលបានតែងតាំងបុរសម្នាក់ឲ្យធ្វើជាអ្នកចាំយាម។ ៣ ពេលគាត់ឃើញសត្រូវធ្វើដំណើរឆ្ពោះមក គាត់ផ្លុំស្នែងព្រមានបណ្ដាជន។+ ៤ បើអ្នកណាឮសំឡេងស្នែង តែមិនធ្វើតាមការព្រមាននោះ+ ហើយសត្រូវចូលមកសម្លាប់គាត់ នោះគាត់នឹងទទួលខុសត្រូវចំពោះការស្លាប់របស់ខ្លួន។+ ៥ ព្រោះគាត់បានឮសំឡេងផ្លុំស្នែងហើយ តែមិនធ្វើតាមការព្រមាននោះទេ។ ហេតុនេះ គាត់នឹងទទួលខុសត្រូវចំពោះឈាមរបស់ខ្លួន។ ប៉ុន្តែ បើគាត់ធ្វើតាមការព្រមានវិញ គាត់នឹងរួចជីវិត។
៦ «‹បើអ្នកចាំយាមឃើញសត្រូវមក ហើយមិនបានផ្លុំស្នែងព្រមានបណ្ដាជនទេ+ នោះពេលសត្រូវចូលមកសម្លាប់អ្នកណាម្នាក់ក្នុងក្រុង ជននោះនឹងស្លាប់ដោយទោសកំហុសរបស់ខ្លួនមែន តែខ្ញុំនឹងឲ្យអ្នកចាំយាមទទួលខុសត្រូវចំពោះឈាមរបស់ជននោះ›។+
៧ «ចំណែកអ្នកវិញ កូនមនុស្សអើយ! ខ្ញុំបានតែងតាំងអ្នកជាអ្នកចាំយាមសម្រាប់ពូជពង្សអ៊ីស្រាអែល។ ដូច្នេះ ពេលអ្នកឮប្រសាសន៍របស់ខ្ញុំ អ្នកត្រូវព្រមានពួកគេជំនួសខ្ញុំ។+ ៨ ពេលខ្ញុំនិយាយទៅមនុស្សទុច្ចរិតថា៖ ‹ជនទុច្ចរិតអើយ! អ្នកនឹងស្លាប់ជាប្រាកដ!›+ ហើយបើអ្នកមិនបានព្រមានគាត់ ឬមិនបានប្រាប់គាត់ឲ្យកែខ្លួនទេ នោះគាត់នឹងស្លាប់ព្រោះតែអំពើខុសឆ្គងរបស់គាត់ជាមិនខាន ដោយសារគាត់ជាមនុស្សទុច្ចរិត។+ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំនឹងឲ្យអ្នកទទួលខុសត្រូវចំពោះឈាមរបស់គាត់វិញ។ ៩ ប៉ុន្តែ បើអ្នកព្រមានមនុស្សទុច្ចរិតហើយ តែគាត់មិនកែខ្លួនឬបែរចេញពីផ្លូវអាក្រក់ទេ នោះគាត់នឹងស្លាប់ដោយសារតែកំហុសឆ្គងរបស់គាត់។+ ចំណែកអ្នកវិញ អ្នកនឹងសង្គ្រោះជីវិតខ្លួនបាន។+
១០ «កូនមនុស្សអើយ! ចូរនិយាយទៅកាន់ពូជពង្សអ៊ីស្រាអែលថា៖ ‹អ្នករាល់គ្នាបាននិយាយថា៖ «អំពើខុសឆ្គងនិងការបះបោរប្រឆាំងរបស់យើងជាបន្ទុកធ្ងន់ណាស់ដល់យើង។ ដោយសារនោះយើងកាន់តែរីងរៃទៅៗ។+ ដូច្នេះ តើឲ្យយើងបន្តរស់នៅម្ដេចនឹងបាន?»›។+ ១១ ចូរប្រាប់ពួកគេថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ាជាម្ចាស់ដ៏ឧត្ដមបំផុតបានប្រកាសថា៖ «ដូចខ្ញុំមានជីវិតរស់នៅ ខ្ញុំស្បថថាខ្ញុំមិនត្រេកអរទេ ពេលឃើញមនុស្សទុច្ចរិតស្លាប់។+ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំពេញចិត្តណាស់ពេលឃើញមនុស្សទុច្ចរិតកែខ្លួន+ហើយបន្តរស់រានមានជីវិត។+ ឱពូជពង្សអ៊ីស្រាអែលអើយ! ចូរលះចោលការប្រព្រឹត្តអាក្រក់+ ហើយកែប្រែចិត្តគំនិតសាជាថ្មីវិញ។ តើអ្នករាល់គ្នាចង់ស្លាប់ធ្វើអ្វី?»›។+
១២ «កូនមនុស្សអើយ! ចូរនិយាយទៅកាន់ជនរួមជាតិអ្នកថា៖ ‹ពេលមនុស្សសុចរិតបះបោរប្រឆាំង នោះអំពើសុចរិតរបស់គាត់មិនអាចជួយសង្គ្រោះគាត់បានទេ។+ ប៉ុន្តែ ពេលមនុស្សទុច្ចរិតបែរចេញពីផ្លូវអាក្រក់ នោះគាត់នឹងមិនវិនាសដោយសារអំពើទុច្ចរិតរបស់គាត់ឡើយ។+ នៅថ្ងៃដែលមនុស្សសុចរិតបែរទៅប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង គាត់នឹងមិនបន្តរស់រានមានជីវិត ដោយសារអំពើសុចរិតរបស់ខ្លួនទេ។+ ១៣ ពេលខ្ញុំនិយាយទៅមនុស្សសុចរិតថា៖ «អ្នកនឹងបន្តរស់រានមានជីវិតជាប្រាកដ!» តែបើអ្នកនោះបែរទៅធ្វើខុសដោយអាងថាខ្លួនជាមនុស្សសុចរិត+ អ្នកនោះនឹងស្លាប់ដោយសារកំហុសឆ្គងរបស់ខ្លួន។+ រីឯអំពើសុចរិតទាំងប៉ុន្មានរបស់គាត់ នឹងគ្មានអ្នកណានឹកចាំទៀតឡើយ។
១៤ «‹ពេលខ្ញុំនិយាយទៅមនុស្សទុច្ចរិតថា៖ «អ្នកនឹងស្លាប់ជាប្រាកដ!» តែបើមនុស្សទុច្ចរិតនោះកែខ្លួនឈប់ប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងទៀត ហើយបែរមកប្រព្រឹត្តអ្វីដែលសុចរិតនិងយុត្តិធម៌វិញ+ ១៥ រួចប្រគល់របស់បញ្ចាំដល់ម្ចាស់ដើម+ និងសងអ្វីដែលគាត់បានប្លន់ដល់គេវិញ+ ថែមទាំងកាន់តាមបញ្ញត្តិដែលផ្ដល់ជីវិតដោយមិនធ្វើខុសទៀត នោះគាត់នឹងមិនស្លាប់ទេ តែបន្តរស់រានមានជីវិត។+ ១៦ ឯអំពើខុសឆ្គងទាំងប៉ុន្មានដែលគាត់បានប្រព្រឹត្ត នឹងគ្មាននរណានឹកចាំទៀតទេ+ ព្រោះគាត់បានបែរមកប្រព្រឹត្តអ្វីដែលសុចរិតនិងយុត្តិធម៌វិញហើយ។ យ៉ាងនោះ គាត់នឹងបន្តរស់រានមានជីវិតជាមិនខាន›។+
១៧ «ប៉ុន្តែ ជនរួមជាតិអ្នកបាននិយាយថា៖ ‹ផ្លូវរបស់ព្រះយេហូវ៉ាមិនយុត្តិធម៌ទេ› តែតាមការពិតជាផ្លូវរបស់ពួកគេទេ ដែលមិនយុត្តិធម៌!
១៨ «បើជនសុចរិតលះចោលការប្រព្រឹត្តរបស់ខ្លួន ហើយទៅប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ គាត់នឹងស្លាប់ដោយសារអំពើខុសឆ្គងរបស់ខ្លួន។+ ១៩ ប៉ុន្តែ បើជនទុច្ចរិតកែខ្លួនឈប់ប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងទៀត ហើយចាប់ផ្ដើមប្រព្រឹត្តអ្វីដែលសុចរិតនិងយុត្តិធម៌ នោះគាត់នឹងបន្តរស់រានមានជីវិតវិញ។+
២០ «ប៉ុន្តែ អ្នករាល់គ្នាបាននិយាយថា៖ ‹ផ្លូវរបស់ព្រះយេហូវ៉ាមិនយុត្តិធម៌ទេ›។+ ឱពូជពង្សអ៊ីស្រាអែលអើយ! ខ្ញុំនឹងវិនិច្ឆ័យអ្នករាល់គ្នាម្នាក់ៗស្របតាមការប្រព្រឹត្តរបស់ខ្លួន»។
២១ លុះដល់ថ្ងៃទី៥ ខែទី១០ ក្នុងឆ្នាំទី១២ ក្នុងគ្រាដែលយើងជាប់ជាឈ្លើយ មានបុរសម្នាក់រត់រួចពីក្រុងយេរូសាឡិមមកប្រាប់ខ្ញុំថា៖+ «ក្រុងយេរូសាឡិមបានត្រូវផ្ដួលរំលំហើយ!»។+
២២ ប៉ុន្តែ នៅល្ងាចមុនថ្ងៃនោះ ឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានមកសណ្ឋិតលើខ្ញុំ ហើយលោកបើកមាត់ខ្ញុំឲ្យហាស្ដី គឺមុនពេលដែលបុរសនោះមកជួបខ្ញុំនៅពេលព្រឹក។ ដូច្នេះ ខ្ញុំក៏អាចនិយាយឡើងវិញបាន។+
២៣ បន្ទាប់មក ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍មកខ្ញុំម្ដងទៀតថា៖ ២៤ «កូនមនុស្សអើយ! ពួកអ្នករស់នៅបណ្ដាក្រុងដែលខ្ទេចខ្ទីអស់+ កំពុងនិយាយអំពីស្រុកអ៊ីស្រាអែលថា៖ ‹សូម្បីតែអាប្រាហាំជាមនុស្សម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ គាត់បានទទួលស្រុកនេះជាមត៌កទៅហើយ+ ចុះទម្រាំដល់យើងដែលមានគ្នាច្រើនបែបនេះ យើងប្រាកដជានឹងទទួលទឹកដីនេះជាមិនខាន›។
២៥ «ហេតុនេះ ចូរនិយាយទៅកាន់ពួកគេថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ាជាម្ចាស់ដ៏ឧត្ដមបំផុតមានប្រសាសន៍ដូចតទៅ៖ «អ្នករាល់គ្នាបរិភោគសាច់ដែលមានឈាម+ និងគោរពបូជារូបព្រះដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើម ហើយចេះតែសម្លាប់មនុស្ស។+ ដូច្នេះ តើអ្នករាល់គ្នាគិតថាខ្លួនគួរទទួលស្រុកនោះជាមត៌កឬ? ២៦ អ្នករាល់គ្នាបានទុកចិត្តលើដាវរបស់ខ្លួន+ ហើយប្រព្រឹត្តអំពើដ៏ស្មោកគ្រោក ថែមទាំងរួមដំណេកជាមួយនឹងប្រពន្ធរបស់អ្នកជិតខាងទៀតផង។+ ដូច្នេះ តើអ្នករាល់គ្នាគិតថាខ្លួនគួរទទួលស្រុកនោះជាមត៌កឬ?»›។+
២៧ «អ្នកត្រូវប្រាប់ពួកគេថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ាជាម្ចាស់ដ៏ឧត្ដមបំផុតមានប្រសាសន៍ដូចតទៅ៖ «ដូចខ្ញុំមានជីវិតរស់នៅ ខ្ញុំស្បថថាអស់អ្នកដែលនៅបណ្ដាក្រុងបាក់បែក នឹងស្លាប់ដោយដាវ។ ឯអស់អ្នកដែលនៅឯវាល នឹងទៅជាចំណីសត្វសាហាវ។ ចំណែកអស់អ្នកដែលនៅកន្លែងរឹងមាំនិងក្នុងរូងភ្នំទាំងឡាយ ពួកគេនឹងស្លាប់ដោយរោគរាតត្បាត។+ ២៨ ខ្ញុំនឹងបំផ្លាញស្រុកនោះឲ្យខ្ទេចខ្ទីអស់+ ហើយពួកគេនឹងលែងមានអំណួតទៀត។ តំបន់ភ្នំអ៊ីស្រាអែល នឹងទៅជាតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ+ ហើយគ្មានអ្នកណាដើរកាត់ឡើយ។ ២៩ ដោយសារអំពើដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមរបស់ពួកគេ+ ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យស្រុកនោះទៅជាកន្លែងស្ងាត់ជ្រងំគ្មានមនុស្សរស់នៅ។+ ពេលនោះ ពួកគេនឹងដឹងថាខ្ញុំនេះហើយជាយេហូវ៉ា»›។
៣០ «ចំណែកអ្នកវិញ កូនមនុស្សអើយ! ជនរួមជាតិអ្នកកំពុងនិយាយគ្នាអំពីអ្នកនៅតាមកំពែងក្រុងនិងមាត់ទ្វារផ្ទះរបស់ពួកគេ។+ ពួកគេកំពុងនិយាយគ្នាថា៖ ‹ចូរមក យើងនាំគ្នាទៅស្ដាប់ប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ា›។ ៣១ ពួកគេនឹងនាំគ្នាមកអង្គុយនៅខាងមុខអ្នក ធ្វើដូចជារាស្ត្រខ្ញុំ។ ពួកគេនឹងស្ដាប់ពាក្យសម្ដីរបស់អ្នក តែពួកគេនឹងមិនធ្វើតាមទេ។+ ព្រោះមាត់ពួកគេនិយាយបញ្ជោរអ្នក តែចិត្តពួកគេលោភលន់ចង់បានតែកម្រៃដែលមិនទៀងត្រង់។ ៣២ មើល! ពាក្យសម្ដីរបស់អ្នកប្រៀបដូចជាចម្រៀងស្នេហាយ៉ាងលន្លង់លន្លោច អមដោយបទភ្លេងដែលគេប្រគុំយ៉ាងពីរោះ។ ម្ល៉ោះហើយ ពួកគេនឹងស្ដាប់សម្ដីអ្នក តែមិនធ្វើតាមទេ។ ៣៣ មើល! ពាក្យទាំងនោះនឹងកើតឡើងជាមិនខាន! ពេលដែលឃើញថារឿងនោះក្លាយជាការពិត ពួកគេនឹងដឹងថាមានអ្នកប្រកាសទំនាយម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកគេមែន»។+