ចក្ខុនិមិត្តអំពីព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះកំពុងតែសម្រេច
«អ្នករាល់គ្នាយកចិត្តទុកដាក់តាម[ពាក្យទំនាយ] ដូចជាតាមចង្កៀងដែលភ្លឺក្នុងទីងងឹត»។—ពេត្រុសទី២ ១:១៩
១. តើមានភាពខុសគ្នាយ៉ាងណានៅក្នុងពិភពលោកសព្វថ្ងៃនេះ?
សព្វថ្ងៃនេះគឺមានវិបត្ដិច្រើនមិនចេះចប់នៅក្នុងពិភពលោក។ បញ្ហារបស់មនុស្សជាតិហាក់ដូចជាមានកាន់តែច្រើនឡើងៗ ទាំងពីការបំផ្លាញបរិស្ថានរហូតដល់ភេរវកម្មពាសពេញផែនដី។ សូម្បីតែសាសនាក៏ជួយពុំបានដែរ។ តាមពិត សាសនាច្រើនតែធ្វើឲ្យមានបញ្ហាកាន់តែធំទៅ ដោយញុះញង់ឲ្យមានការប្រកាន់ពូជសាសន៍ ការស្អប់ និងជាតិនិយមដែលបណ្ដាលឲ្យមនុស្សបែកបាក់គ្នាទៅវិញ។ មែនហើយ ដូចព្រះគម្ពីរបានទាយនោះ «សេចក្ដីងងឹត»បានគ្របលើ«អស់ទាំងជនជាតិ»មែន។ (អេសាយ ៦០:២) ក៏ប៉ុន្តែ នៅដំណាលគ្នានេះ មនុស្សរាប់លាននាក់មានទំនុកចិត្តថានឹងមានអនាគតល្អវិញ។ តើហេតុអ្វី? ពីព្រោះពួកគេយកចិត្តទុកដាក់នឹងពាក្យទំនាយរបស់ព្រះ ដែល«ដូចជាតាមចង្កៀងដែលភ្លឺក្នុងទីងងឹត»។ ពួកគេអនុញ្ញាតឲ្យ«ពាក្យ»បន្ទូលរបស់ព្រះ ឬសារដែលមានក្នុងព្រះគម្ពីរដឹកនាំជីវិតរបស់ពួកគេ។—ពេត្រុសទី២ ១:១៩
២. យោងទៅតាមទំនាយរបស់ដានីយ៉ែលអំពី«គ្រាចុងបំផុត» តើអ្នកណាដែលទទួលនូវការយល់ដឹងអំពីរឿងខាងវិញ្ញាណ?
២ ស្តីអំពី«គ្រាចុងបំផុត» ព្យាការីដានីយ៉ែលបានសរសេរថា៖ «មនុស្សជាច្រើននឹងខំរកយល់ ហើយចំណេះនឹងបានចំរើនឡើង។ មនុស្សជាច្រើននឹងសំអាត ហើយជំរះខ្លួនឲ្យសស្គុស រួចនឹងបានសំរងជាស្រេច។ ឯពួកមនុស្សអាក្រក់ គេនឹងចេះតែប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់តទៅ តែគ្មានមនុស្សអាក្រក់ណាមួយនឹងបានយល់ទេ ចំណែកឯពួកអ្នកមានប្រាជ្ញា គេនឹងយល់វិញ»។ (ដានីយ៉ែល ១២:៤, ១០) ការយល់ដឹងខាងវិញ្ញាណត្រូវប្រទានតែអ្នកដែល«ខំរកយល់»ដោយស្មោះ ឬសិក្សាព្រះបន្ទូលដោយយកចិត្តទុកដាក់ អនុលោមតាមខ្នាតតម្រារបស់ទ្រង់ ហើយខំប្រឹងធ្វើតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះប៉ុណ្ណោះ។—ម៉ាថាយ ១៣:១១-១៥; យ៉ូហានទី១ ៥:២០
៣. ក្នុងកំឡុងទសវត្សរ៍នៃឆ្នាំ១៨៧០ តើសិស្សព្រះគម្ពីរមួយក្រុមតូចបានត្រិះរិះយល់សេចក្ដីពិតដ៏សំខាន់អ្វី?
៣ នៅទសវត្សរ៍នៃឆ្នាំ១៨៧០ មុននឹង‹ថ្ងៃជាន់ក្រោយបង្អស់›បានចាប់ផ្ដើមនោះ ព្រះយេហូវ៉ាបានចាប់ប្រទានពន្លឺខាងវិញ្ញាណអំពី«ការអាថ៌កំបាំងរបស់នគរស្ថានសួគ៌»។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១-៥; ម៉ាថាយ ១៣:១១) នៅគ្រានោះសិស្សព្រះគម្ពីរមួយក្រុមតូចបានត្រិះរិះយល់ថាការយាងត្រឡប់មកវិញរបស់ព្រះគ្រីស្ទជាអ្វីដែលមនុស្សមើលពុំឃើញឡើយ ហើយនេះគឺខុសស្រឡះពីមតិទូទៅនៅសម័យនោះ។ ក្រោយពីព្រះយេស៊ូបានឡើងសោយរាជ្យនៅស្ថានសួគ៌នោះ ទ្រង់យាងត្រឡប់មកវិញក្នុងន័យថា ទ្រង់ប្រមូលអារម្មណ៍ទៅលើផែនដីក្នុងឋានៈជាស្តេច។ ទីសម្គាល់រួមដែលមើលឃើញនឹងធ្វើឲ្យសិស្សទ្រង់យល់ថា វត្តមានដ៏មើលមិនឃើញរបស់ទ្រង់បានចាប់ផ្ដើមហើយ។—ម៉ាថាយ ២៤:៣-១៤
អ្វីដែលឃើញទុកជាមុនក្នុងចក្ខុនិមិត្តបានសម្រេច
៤. តើព្រះយេហូវ៉ាបានពង្រឹងជំនឿរបស់រាស្ត្រទ្រង់នៅសម័យនេះយ៉ាងដូចម្ដេច?
៤ ចក្ខុនិមិត្តអំពីការផ្លាស់ប្រែទ្រង់ទ្រាយបានបង្ហាញយ៉ាងអស្ចារ្យឲ្យឃើញទុកជាមុន នូវព្រះគ្រីស្ទពេលដែលមានអំណាចក្នុងព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ។ (ម៉ាថាយ ១៧:១-៩) ចក្ខុនិមិត្តនោះបានពង្រឹងជំនឿរបស់ពេត្រុស យ៉ាកុបនិងយ៉ូហានក្នុងកាលដែលមនុស្សជាច្រើនបានឈប់កាន់តាមព្រះយេស៊ូ ពីព្រោះទ្រង់ពុំបានសម្រេចនូវអ្វីៗតាមដែលពួកគេចង់ឲ្យទ្រង់ធ្វើដែលខុសបទគម្ពីរនោះ។ ដូចគ្នាដែរ នៅគ្រាចុងបញ្ចប់នេះ ព្រះយេហូវ៉ាក៏បានពង្រឹងជំនឿនៃរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ ដោយជួយពួកគេឲ្យយល់ច្រើនទៀតអំពីការសម្រេចនៃចក្ខុនិមិត្តដ៏អស្ចារ្យនោះនិងទំនាយជាច្រើនដែលទាក់ទងនឹងចក្ខុនិមិត្តនោះ។ ឥឡូវសូមឲ្យយើងពិចារណានូវការសម្រេចខ្លះៗអំពីអ្វីខាងវិញ្ញាណដែលជួយពង្រឹងជំនឿ។
៥. តើផ្កាយព្រឹកនោះត្រូវបានសឲ្យឃើញជាអ្នកណា? តើទ្រង់បាន«រះឡើង»នៅពេលណា? តើយ៉ាងដូចម្ដេច?
៥ សាវ័កពេត្រុសបានសរសេរសំដៅទៅចក្ខុនិមិត្តអំពីការផ្លាស់ប្រែទ្រង់ទ្រាយនោះថា៖ «ហើយយើងខ្ញុំមានពាក្យទំនាយដ៏ពិតជាង ដែលគួរឲ្យអ្នករាល់គ្នាយកចិត្តទុកដាក់តាម ដូចជាតាមចង្កៀងដែលភ្លឺក្នុងទីងងឹត ទាល់តែថ្ងៃភ្លឺឡើង ហើយផ្កាយព្រឹករះឡើងក្នុងចិត្តអ្នករាល់គ្នា»។ (ពេត្រុសទី២ ១:១៩) ជាអត្ថបដិរូប «ផ្កាយព្រឹកដ៏ភ្លឺចិញ្ចែង»គឺព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទដែលបានទទួលសិរីរុងរឿងហើយ។ (វិវរណៈ ២២:១៦) ទ្រង់‹បានរះ›នៅឆ្នាំ១៩១៤នៅពេលដែលព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះបានត្រូវស្ថាបនាឡើងនៅស្ថានសួគ៌ ហើយនេះជាការចាប់ផ្ដើមនៃសម័យថ្មីមួយ។ (វិវរណៈ ១១:១៥) នៅក្នុងចក្ខុនិមិត្តអំពីការផ្លាស់ប្រែទ្រង់ទ្រាយ នោះឃើញម៉ូសេនិងអេលីយ៉ានៅជាមួយនឹងព្រះយេស៊ូ ហើយសន្ទនាជាមួយនឹងទ្រង់ដែរ។ តើពួកគាត់ទាំងពីរនាក់តំណាងអ្នកណា?
៦, ៧. តើម៉ូសេនិងអេលីយ៉ាតំណាងអ្នកណា នៅក្នុងចក្ខុនិមិត្តអំពីការផ្លាស់ប្រែទ្រង់ទ្រាយ? តើបទគម្ពីរប្រាប់ពត៌មានល្អិតល្អន់អ្វីខ្លះអំពីអស់អ្នកដែលត្រូវតំណាងដោយម៉ូសេនិងអេលីយ៉ានោះ?
៦ ដោយសារម៉ូសេនិងអេលីយ៉ារួមចំណែកក្នុងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះគ្រីស្ទ នោះស្មរបន្ទាល់ដ៏ស្មោះភក្ដីទាំងពីរនាក់នេះត្រូវតំណាងអស់អ្នកដែលនឹងគ្រប់គ្រងជាមួយនឹងព្រះយេស៊ូក្នុងព្រះរាជាណាចក្ររបស់ទ្រង់។ ការយល់ដឹងថាព្រះយេស៊ូមានអ្នកគ្រប់គ្រងជាមួយនឹងទ្រង់គឺសមស្របជាមួយនឹងចក្ខុនិមិត្តដែលព្យាការីដានីយ៉ែលបានឃើញដែលបង្ហាញទុកជាមុនអំពីព្រះមេស្ស៊ីឡើងសោយរាជ្យ។ ដានីយ៉ែលបានឃើញ«មាន១អង្គដូចជាមនុស្សជាតិ»ទទួល«អំណាចគ្រប់គ្រង . . . [ដែល]ស្ថិតស្ថេរនៅអស់កល្ប»ពីព្រះយេហូវ៉ា ដែលជា«ព្រះដ៏មានព្រះជន្មពីបុរាណនោះ»។ ប៉ុន្តែ ចូរកត់សម្គាល់នូវអ្វីដែលដានីយ៉ែលឃើញជាបន្ដិចក្រោយមក។ គាត់សរសេរថា៖ «នោះរាជ្យ នឹងអំណាចគ្រប់គ្រង ព្រមទាំងភាពរុងរឿងឧត្តមនៃអស់ទាំងនគរ នៅក្រោមមេឃទាំងមូល នឹងបានប្រគល់ដល់បណ្ដាជន ជាពួកបរិសុទ្ធនៃព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុត»។ (ដានីយ៉ែល ៧:១៣, ១៤, ២៧) ពិតហើយ ជាងប្រាំសតវត្សរ៍មុនចក្ខុនិមិត្តអំពីការផ្លាស់ប្រែទ្រង់ទ្រាយនោះ ព្រះបានមានបន្ទូលប្រាប់ថា«ពួកបរិសុទ្ធ»ខ្លះៗនឹងមានអំណាចគ្រប់គ្រងជាមួយនឹងព្រះគ្រីស្ទ។
៧ តើអ្នកណាជាពួកបរិសុទ្ធក្នុងចក្ខុនិមិត្តរបស់ដានីយ៉ែល? នេះគឺសំដៅទៅបុគ្គលដែលសាវ័កប៉ុលពោលថា៖ «ព្រះវិញ្ញាណទ្រង់ក៏ធ្វើបន្ទាល់នឹងវិញ្ញាណយើងថា យើងជាកូនរបស់ព្រះ បើសិនណាជាកូនព្រះហើយ នោះយើងក៏បានគ្រងមរដកដែរ គឺជាអ្នកគ្រងមរដកនៃព្រះជាមួយនឹងព្រះគ្រីស្ទផង ឲ្យតែយើងទទួលរងទុក្ខជាមួយនឹងទ្រង់ចុះ ដើម្បីឲ្យបានដំកើងឡើងជាមួយនឹងទ្រង់ដែរ»។ (រ៉ូម ៨:១៦, ១៧) ពួកបរិសុទ្ធគឺពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូដែលបានត្រូវតែងតាំងដោយវិញ្ញាណ។ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលនៅសៀវភៅវិវរណៈថា៖ «ឯអ្នកណាដែលឈ្នះ នោះអញនឹងឲ្យអង្គុយលើបល្ល័ង្កជាមួយនឹងអញ ដូចជាអញបានឈ្នះ ហើយបានអង្គុយជាមួយនឹងព្រះវរបិតាលើបល្ល័ង្កទ្រង់ដែរ»។ ព្រះយេស៊ូនិង‹ពួកអ្នកដែលឈ្នះ›ទាំងនេះដែលត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញមានចំនួន១៤៤.០០០នាក់នឹងគ្រប់គ្រងមកលើផែនដី។—វិវរណៈ ៣:២១; ៥:៩, ១០; ១៤:១, ៣, ៤; កូរិនថូសទី១ ១៥:៥៣
៨. តើសិស្សចាក់ប្រេងតាំងរបស់ព្រះយេស៊ូបានចូលរួមក្នុងកិច្ចការដូចកិច្ចការរបស់ម៉ូសេនិងអេលីយ៉ាយ៉ាងដូចម្ដេច? តើកិច្ចការរបស់ពួកគេមានលទ្ធផលយ៉ាងណា?
៨ ប៉ុន្តែ ហេតុអ្វីពួកគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំងត្រូវបានតំណាងដោយម៉ូសេនិងអេលីយ៉ា? នេះគឺពីព្រោះជនគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំង កាលដែលរស់នៅផែនដី ធ្លាប់ធ្វើកិច្ចការស្រដៀងនឹងកិច្ចការដែលម៉ូសេនិងអេលីយ៉ាធ្លាប់ធ្វើនោះ។ ជាឧទាហរណ៍ ទោះជាប្រឈមមុខនឹងការបៀតបៀនក៏ដោយ ពួកគាត់បំរើជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា។ (អេសាយ ៤៣:១០; កិច្ចការ ៨:១-៨; វិវរណៈ ១១:២-១២) ដូចម៉ូសេនិងអេលីយ៉ានោះ ពួកគេបកអាក្រាតសាសនាមិនពិតដោយចិត្តក្លាហាន ហើយដាស់តឿនមនុស្សដែលមានចិត្តស្មោះឲ្យថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ាតែមួយអង្គប៉ុណ្ណោះ។ (និក្ខមនំ ៣២:១៩,២០; ចោទិយកថា ៤:២២-២៤; ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ១៨:១៨-៤០) តើកិច្ចការរបស់ពួកគេបង្កើតផលឬទេ? ច្បាស់ជាបង្កើតផលមែន! ក្រៅពីជួយប្រមូលចំនួនអ្នកចាក់ប្រេងតាំងទាំងអស់ នោះពួកគេក៏ជួយ«ចៀមឯទៀត»ឲ្យចុះចូលនឹងព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទដោយស្ម័គ្រចិត្ត។—យ៉ូហាន ១០:១៦; វិវរណៈ ៧:៤
ព្រះគ្រីស្ទឈ្នះតទៅ
៩. តើវិវរណៈ ៦:២ បង្ហាញថាព្រះយេស៊ូកំពុងធ្វើអ្វីសព្វថ្ងៃនេះ?
៩ សព្វថ្ងៃនេះ ព្រះយេស៊ូជាស្តេចដែលមានអំណាចខ្លាំងក្លា មិនមែនជាមនុស្សដែលជិះលើកូនលានោះទេ។ ទ្រង់បានត្រូវពណ៌នាថាកំពុងតែជិះសេះ ហើយក្នុងសម័យព្រះគម្ពីរ នេះតំណាងការធ្វើសឹកសង្គ្រាម។ (សុភាសិត ២១:៣១) វិវរណៈ ៦:២ ចែងថា៖ «ខ្ញុំក៏ក្រឡេកទៅឃើញសេះស១ ឯអ្នកដែលជិះក៏កាន់ធ្នូ ហើយមានគេឲ្យមកុដដល់អ្នកនោះ រួចអ្នកនោះចេញទៅទាំងមានជ័យជំនះ ហើយឲ្យបានឈ្នះតទៅ»។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ដាវីឌបានសរសេរអំពីព្រះយេស៊ូថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់នឹងសន្ធឹងដំបងនៃព្រះចេស្ដា[ទ្រង់]ចេញពីក្រុងស៊ីយ៉ូន ឲ្យ[ទ្រង់]គ្រប់គ្រងនៅកណ្ដាលពួកខ្មាំងសត្រូវផង»។—ទំនុកដំកើង ១១០:២
១០. (ក) នៅដំបូង តើការយកឈ្នះរបស់ព្រះយេស៊ូមានលទ្ធផលយ៉ាងណា? (ខ) តើជ័យជំនះដំបូងរបស់ព្រះគ្រីស្ទមានឥទ្ធិពលលើលោកីយ៍ទូទៅយ៉ាងដូចម្ដេច?
១០ ជ័យជំនះដំបូងរបស់ព្រះយេស៊ូ គឺទ្រង់បានឈ្នះលើអារក្សសាតាំងនិងពួកបិសាចដែលជាសត្រូវខ្លាំងក្លាបំផុតរបស់ទ្រង់។ ព្រះយេស៊ូបានទម្លាក់ពួកវាចេញពីស្ថានសួគ៌មកផែនដី។ ដោយសារដឹងថាពួកវាមានពេលតិចណាស់ នោះពួកវិញ្ញាណអាក្រក់ទាំងនេះមានសេចក្ដីឃោរឃៅយ៉ាងខ្លាំងនឹងមនុស្សជាតិ ហើយនាំឲ្យមានទុក្ខវេទនាជាខ្លាំង។ សេចក្ដីវេទនានេះត្រូវតំណាងនៅសៀវភៅវិវរណៈ ដោយអ្នកជិះសេះបីទៀត។ (វិវរណៈ ៦:៣-៨; ១២:៧-១២) អ្នកជិះសេះទាំងបីនាក់នោះនាំឲ្យមានសង្គ្រាម អំណត់និងគ្រោះកាច ដែលនេះសមស្របនឹងទំនាយរបស់ព្រះយេស៊ូស្តីអំពី‹ទីសំគាល់ពីទ្រង់យាងមក ហើយពីបំផុតកល្ប›។ (ម៉ាថាយ ២៤:៣, ៧; លូកា ២១:៧-១១) ដូចនឹងការសម្រាលកូន នោះការឈឺចាប់ឬសេចក្ដីទុក្ខទាំងនេះនឹងមានរហូតដល់ព្រះគ្រីស្ទ«ឈ្នះតទៅ» ដោយកំទេចចោលអង្គការទាំងអស់របស់សាតាំង។a—ម៉ាថាយ ២៤:៨
១១. តើក្រុមជំនុំគ្រីស្ទានដែលមានមកដល់សព្វថ្ងៃបញ្ជាក់នូវអំណាចរបស់ព្រះយេស៊ូជាស្តេចយ៉ាងដូចម្ដេច?
១១ អំណាចរបស់ព្រះយេស៊ូជាស្តេចក៏ឃើញជាក់ស្តែងដោយទ្រង់មើលថែរក្សាក្រុមជំនុំគ្រីស្ទានដើម្បីបំពេញកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយសារព្រះរាជាណាចក្រនៅទូទាំងពិភពលោក។ ទោះជាមានការបៀតបៀនយ៉ាងខ្លាំងពីបាប៊ីឡូនដ៏ជាធំដែលជាចក្រភពសាសនាមិនពិតទូទៅ និងពីរដ្ឋាភិបាលដែលស្អប់ពួកគេក៏ដោយ ក៏កិច្ចការផ្សព្វផ្សាយនៅមានជាបន្ត ហើយបានរីកចំរើនដល់កន្លែងច្រើនជាងធ្លាប់មានពីមុនក្នុងប្រវត្ដិសាស្ត្រ។ (វិវរណៈ ១៧:៥, ៦) នេះជាភស្តុតាងយ៉ាងជាក់ច្បាស់ថាព្រះគ្រីស្ទកំពុងតែសោយរាជ្យ មែនទេ?—ទំនុកដំកើង ១១០:៣
១២. ហេតុអ្វីបានជាមនុស្សភាគច្រើនមិនត្រិះរិះយល់ឃើញនូវវត្តមានរបស់ព្រះយេស៊ូដែលមើលពុំឃើញ?
១២ ប៉ុន្តែ គួរឲ្យស្ដាយណាស់ ដែលមនុស្សភាគច្រើន រួមទាំងអ្នកដែលពោលអះអាងថាខ្លួនជាគ្រីស្ទាននោះ មិនបានត្រិះរិះយល់នូវព្រឹត្ដិការណ៍ដ៏អស្ចារ្យនៅផែនដីដែលបញ្ជាក់អំពីវត្តមានរបស់ព្រះយេស៊ូដែលមើលពុំឃើញនោះ។ ពួកគេថែមទាំងចំអកមើលងាយអស់អ្នកដែលប្រកាសព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះទៀតផង។ (ពេត្រុសទី២ ៣:៣, ៤) ហេតុអ្វី? ពីព្រោះសាតាំងបានបង្អាប់គំនិតរបស់ពួកគេ។ (កូរិនថូសទី២ ៤:៣, ៤) តាមការពិត វាបានចាប់ផ្ដើមបង្អាប់គំនិតរបស់អស់អ្នកដែលអះអាងថាខ្លួនជាជនគ្រីស្ទានច្រើនសតវត្សរ៍មកហើយ ដោយធ្វើឲ្យពួកគេបោះបង់ចោលសេចក្ដីសង្ឃឹមអំពីព្រះរាជាណាចក្រ។
សេចក្ដីសង្ឃឹមអំពីព្រះរាជាណាចក្របានត្រូវគេបោះបង់ចោល
១៣. តើភាពងងឹតខាងវិញ្ញាណនាំឲ្យពួកអ្នកដែលអះអាងថាខ្លួនជាជនគ្រីស្ទានធ្វើអ្វី?
១៣ ព្រះយេស៊ូបានទាយថាអ្នកក្បត់ជំនឿ ដូចជាស្រងែដែលដាំជាមួយនឹងស្រូវសាលីនោះ នឹងលួចចូលក្រុមជំនុំគ្រីស្ទាន ហើយធ្វើឲ្យមនុស្សជាច្រើនវង្វេងចេញពីសេចក្ដីពិត។ (ម៉ាថាយ ១៣:២៤-៣០, ៣៦-៤៣; កិច្ចការ ២០:២៩-៣១; យូដាស ៤) ក្រោយមក ពួកអ្នកក្បត់ជំនឿបានយកថ្ងៃបុណ្យ ទំនៀមទម្លាប់ និងការបង្រៀនរបស់ពួកពាហិរជនមកធ្វើជាចំណែកក្នុងជំនឿរបស់ខ្លួន ហើយរហូតដល់ថាអ្វីៗទាំងនោះជា«គ្រីស្ទាន»ទៀត។ ជាឧទាហរណ៍ បុណ្យណូអែលមានកំណើតពីបុណ្យដែលទាក់ទងនឹងការថ្វាយបង្គំព្រះមីត្រានិងព្រះសាថើន។ ប៉ុន្តែ តើអ្វីទៅដែលជំរុញអ្នកដែលអះអាងថាខ្លួនជាគ្រីស្ទានឲ្យយកពិធីបុណ្យពាហិរជនមកធ្វើជាបុណ្យកំណើតព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទនោះ? សៀវភៅសព្វវចនាធិប្បាយមួយចែងថា៖ «បុណ្យណូអែល ដែលគេធ្វើជាពិធីខួបកំណើតរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ បានត្រូវរៀបចំឡើងដោយព្រោះការទន្ទឹងចាំនូវការយាងត្រឡប់មកវិញរបស់ព្រះយេស៊ូដែលជិតមកដល់នោះ បានចាប់ផ្ដើមរសាយបាត់ទៅ»។—The New Encyclopædia Britannica (1974)
១៤. តើការបង្រៀនរបស់អូរិកិននិងអូកូស្ទីនបានធ្វើឲ្យយល់ខុសយ៉ាងដូចម្ដេចអំពីការពិតស្តីពីព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ?
១៤ ចូរគិតដែរអំពីការបកស្រាយអត្ថន័យខុសនៃពាក្យ«ព្រះរាជាណាចក្រ»។ សៀវភៅមួយចែងថា៖ «អូរិកិន[សាសនវិទូម្នាក់ដែលរស់នៅសតវត្សរ៍ទីបី] បានផ្លាស់ប្ដូរអត្ថន័យនៃពាក្យ‹ព្រះរាជាណាចក្រ› ថាជាការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះនៅក្នុងចិត្តវិញ»។ (The Kingdom of God in 20th-Century Interpretation) តើការបង្រៀនរបស់អូរិកិនផ្អែកលើមូលដ្ឋានអ្វី? គាត់មិនបានផ្អែកលើបទគម្ពីរទេ ប៉ុន្តែ«ផ្អែកលើគំនិតនិងទស្សនៈរបស់លោកីយ៍ដែលខុសឆ្ងាយពីគំនិតរបស់ព្រះយេស៊ូនិងគ្រីស្ទសាសនាពីដើម»។ លោកអូកូស្ទីនពីទីក្រុងហ៊ីប៉ូ (ឆ្នាំ៣៥៤-ឆ្នាំ៤៣០ ស.យ.) បានសរសេរក្នុងសៀវភៅរបស់គាត់ថា សាសនាគឺជាព្រះរាជាណាចក្រនៃព្រះ។ (De Civitate Dei) គំនិតបែបនេះដែលគ្មានមូលដ្ឋានលើបទគម្ពីរបានហុចឱកាសឲ្យនិកាយពិភពគ្រីស្ទសាសនាមានមូលដ្ឋានចំពោះការទទួលអំណាចខាងនយោបាយ។ ពួកគេកាន់អំណាចបែបនេះអស់ជាច្រើនសតវត្សរ៍ ហើយជាញយៗប្រព្រឹត្តដោយសាហាវណាស់។—វិវរណៈ ១៧:៥, ១៨
១៥. តើកាឡាទី ៦:៧ បានសម្រេចចំពោះនិកាយពិភពគ្រីស្ទសាសនាជាច្រើនយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៥ ប៉ុន្តែ សព្វថ្ងៃនេះ សាសនាកំពុងតែទទួលលទ្ធផលពីអ្វីដែលពួកគេបានធ្វើ។ (កាឡាទី ៦:៧) តាមមើលទៅ សាសនាជាច្រើនកំពុងតែបាត់បង់អំណាចព្រមទាំងគ្រីស្ទបរិស័ទ្ធរបស់ពួកគេដែរ។ នៅទ្វីបអឺរ៉ុបនិន្នាការបែបនេះអាចឃើញយ៉ាងច្បាស់។ យោងទៅតាមសៀវភៅមួយ៖ «វិហារធំៗនៅទ្វីបអឺរ៉ុបមិនមែន[បំរើ]ជាកន្លែងថ្វាយបង្គំឡើយ ប៉ុន្តែជាសារមន្ទីរ ដែលមានតែទេសចរមកជាញឹកញាប់»។ (Christianity Today) នៅកន្លែងផ្សេងៗក្នុងពិភពលោកក៏មាននិន្នាការបែបនេះដែរ។ តើនេះបញ្ជាក់យ៉ាងណាចំពោះសាសនាក្លែងក្លាយ? តើសាសនាក្លែងក្លាយនឹងសាបសូន្យទៅដោយសារគ្មានការគាំទ្រឬទេ? តើនេះនឹងមានឥទ្ធិពលលើសាសនាពិតយ៉ាងដូចម្ដេច?
ចូរត្រៀមខ្លួនចំពោះថ្ងៃដ៏ធំរបស់ព្រះ
១៦. ហេតុអ្វីក៏ការស្អប់ដែលមានកាន់តែច្រើនឡើងៗចំពោះបាប៊ីឡូនដ៏ជាធំគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍?
១៦ ពេលដែលឃើញផ្សែងនិងផេះបាញ់ចេញពីភ្នំភ្លើងដែលធ្លាប់អសកម្ម នោះជាសញ្ញាបញ្ជាក់ថាវាហៀបនឹងផ្ទុះ។ យ៉ាងដូច្នេះដែរ ការស្អប់សាសនាដែលមានកាន់តែច្រើនឡើងៗនៅប្រទេសផ្សេងៗ ក៏បញ្ជាក់ថាមិនយូរប៉ុន្មានទៀត សាសនាក្លែងក្លាយនឹងមកដល់ទីបញ្ចប់ជាក់ជាពុំខាន។ បន្ដិចទៀត ព្រះយេហូវ៉ានឹងបណ្ដាលឲ្យអង្គភាពនយោបាយក្នុងលោកនេះឲ្យឯកភាពគ្នាក្នុងការបកអាក្រាតនិងកំទេចចោលស្រីពេស្យាខាងវិញ្ញាណ ពោលគឺបាប៊ីឡូនដ៏ជាធំ។ (វិវរណៈ ១៧:១៥-១៧; ១៨:២១) តើគប្បីឲ្យជនគ្រីស្ទានពិតខ្លាចព្រឹត្ដិការណ៍នោះ និងទិដ្ឋភាពផ្សេងៗនៃ«សេចក្ដីវេទនាជាខ្លាំង»ដែលនឹងកើតឡើងជាបន្ទាប់នោះឬ? (ម៉ាថាយ ២៤:២១) ជនគ្រីស្ទានពិតមិនត្រូវខ្លាចឡើយ! តាមពិត ជនគ្រីស្ទានពិតនឹងមានមូលហេតុអរសប្បាយនៅពេលដែលព្រះកាត់ទោសមនុស្សអាក្រក់។ (វិវរណៈ ១៨:២០; ១៩:១, ២) ចូរពិចារណានូវគំរូអំពីក្រុងយេរូសាឡិមនៅសតវត្សរ៍ទីមួយ និងជនគ្រីស្ទានដែលរស់នៅក្នុងក្រុងនោះ។
១៧. ហេតុអ្វីក៏រាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលមានភក្ដីភាពអាចប្រឈមមុខទីបញ្ចប់នៃរបបលោកីយ៍នេះដោយទំនុកចិត្ត?
១៧ នៅពេលដែលកងទ័ពរ៉ូមឡោមព័ទ្ធទីក្រុងយេរូសាឡិមនៅឆ្នាំ៦៦ ស.យ. នោះជនគ្រីស្ទានដែលប្រុងស្មារតីខាងវិញ្ញាណមិនបានភ័យតក់ស្លុតឡើយ។ ដោយសារពួកគេបានសិក្សាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ ពួកគេបានដឹងថា«សេចក្ដីហិនវិនាសនៃក្រុងនោះជិតដល់ហើយ»។ (លូកា ២១:២០) ពួកគេក៏បានដឹងដែរថា ព្រះនឹងបើកផ្លូវឲ្យពួកគេរត់គេចទៅកន្លែងមានសុវត្ថិភាព។ នៅពេលដែលព្រះបានបើកផ្លូវ នោះជនគ្រីស្ទានពិតបានរត់គេចទៅកន្លែងមានសុវត្ថិភាពនោះមែន។ (ដានីយ៉ែល ៩:២៦; ម៉ាថាយ ២៤:១៥-១៩; លូកា ២១:២១) ដូចគ្នាដែរសព្វថ្ងៃនេះ អស់អ្នកដែលស្គាល់ព្រះនិងស្ដាប់បង្គាប់តាមបុត្រាទ្រង់អាចប្រឈមមុខទីបញ្ចប់នៃរបបលោកីយ៍នេះដោយទំនុកចិត្ត។ (ថែស្សាឡូនីចទី២ ១:៦-៩) តាមពិត នៅពេលដែលសេចក្ដីវេទនាជាខ្លាំងផ្ទុះឡើង ពួកគេនឹងមានចិត្តសប្បាយហើយ‹ងើបមើលទៅលើ ពីព្រោះសេចក្ដីប្រោសលោះរបស់ពួកគេជិតដល់ហើយ›។—លូកា ២១:២៨
១៨. តើការវាយប្រហារយ៉ាងខ្លាំងពីកុកនៃសាសន៍ម៉ាកុកមកលើស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ានឹងមានលទ្ធផលយ៉ាងណា?
១៨ ក្រោយពីបាប៊ីឡូនដ៏ជាធំទទួលសេចក្ដីហិនវិនាស នោះសាតាំងដែលជាកុកនៃសាសន៍ម៉ាកុកនឹងវាយប្រហារយ៉ាងខ្លាំងលើស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា ដែលស្រឡាញ់សន្ដិភាព។ ពួកកងទ័ពកុកនឹងឡើងមក«ដូចជាពពកដែលគ្របស្រុក» ទាំងគិតថានឹងទទួលជ័យជំនះបានយ៉ាងស្រួល។ ប៉ុន្តែ អ្វីដែលនឹងកើតឡើង នឹងធ្វើឲ្យពួកគេភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំងណាស់! (អេសេគាល ៣៨:១៤-១៦, ១៨-២៣) សាវ័កយ៉ូហានសរសេរថា៖ «ខ្ញុំក៏ឃើញមេឃបើកចំហឡើង នោះឃើញមានសេះស១ នឹងព្រះអង្គដែលគង់លើវា ទ្រង់មានព្រះនាមថា‹ស្មោះត្រង់ ហើយពិតប្រាកដ›។ . . . មានដាវយ៉ាងមុតចេញពីព្រះឱសទ្រង់ ដើម្បីនឹងកាប់អស់ទាំងសាសន៍»។ ព្រះយេស៊ូដែលជា«ស្តេចលើអស់ទាំងស្តេច» ហើយមិនចេះចាញ់សោះ នឹងសង្គ្រោះពួកអ្នកថ្វាយបង្គំដ៏ស្មោះភក្ដីហើយកំទេចចោលពួកសត្រូវអស់រលីង។ (វិវរណៈ ១៩:១១-២១) ចក្ខុនិមិត្តអំពីការផ្លាស់ប្រែទ្រង់ទ្រាយនឹងបានសម្រេចយ៉ាងពេញលេញមែននៅពេលនោះ!
១៩. តើជ័យជំនះរបស់ព្រះគ្រីស្ទនឹងមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាលើសិស្សស្មោះភក្ដីរបស់ទ្រង់? តើសិស្សរបស់ទ្រង់ត្រូវខំព្យាយាមធ្វើអ្វីសព្វថ្ងៃនេះ?
១៩ «នៅថ្ងៃនោះ . . . អស់អ្នកដែលជឿ ក៏នាំគ្នាស្ងើចសរសើរ»ព្រះយេស៊ូ។ (ថែស្សាឡូនីចទី២ ១:១០, ខ.ស.) តើអ្នកចង់នៅក្នុងចំណោមមនុស្សដែលនឹងគោរពកោតខ្លាចរាជបុត្រារបស់ព្រះដែលទទួលបានសិរីរុងរឿងនេះទេ? បើដូច្នេះ ចូរបន្តពង្រឹងជំនឿរបស់អ្នក និង«ប្រុងប្រៀបខ្លួនជាស្រេចដែរ ដ្បិតកូនមនុស្សនឹងមកនៅវេលាដែលអ្នករាល់គ្នាមិនគិត»។—ម៉ាថាយ ២៤:៤៣, ៤៤
ចូរចាំយាម
២០. (ក) តើយើងអាចបង្ហាញយ៉ាងដូចម្ដេចថា យើងមានកតញ្ញូធម៌ដោយសារព្រះបានរៀបចំ‹អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ›? (ខ) តើយើងត្រូវសួរខ្លួនសំនួរអ្វីខ្លះ?
២០ ‹អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ›ដាស់តឿនរាស្ត្រព្រះជាទៀងទាត់ឲ្យប្រុងស្មារតីខាងវិញ្ញាណនិងចាំយាម។ (ម៉ាថាយ ២៤:៤៥, ៤៦; ថែស្សាឡូនីចទី១ ៥:៦) តើអ្នកមានអំណរគុណចំពោះការរំឭកដាស់តឿនយ៉ាងត្រូវពេលនេះទេ? តើអ្វីដែលអ្នកចាត់ទុកថាសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតគឺសមស្របតាមការរំឭកនោះឬទេ? ចូរសួរខ្លួនថា៖ ‹តើខ្ញុំទទួលស្គាល់យ៉ាងច្បាស់នូវសារៈសំខាន់ខាងវិញ្ញាណនៃព្រឹត្ដិការណ៍ពិភពលោក ហើយហេតុដែលថាព្រះយេស៊ូកំពុងតែសោយរាជ្យនៅស្ថានសួគ៌ឬទេ? តើខ្ញុំត្រិះរិះយល់ថាព្រះយេស៊ូកំពុងតែប្រុងប្រៀបកាត់ទោសបាប៊ីឡូនដ៏ជាធំនិងរបបលោកីយ៍ទាំងអស់របស់សាតាំងឬទេ?›។
២១. ហេតុអ្វីបានជាអ្នកខ្លះលែងប្រមូលអារម្មណ៍គិតទៅលើអ្វីខាងវិញ្ញាណ? តើពួកគាត់ត្រូវធ្វើអ្វីជាបន្ទាន់?
២១ សព្វថ្ងៃនេះ បងប្អូនខ្លះដែលរួមចំណែកជាមួយនឹងរាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាហាក់ដូចជាលែងប្រមូលអារម្មណ៍គិតទៅលើអ្វីខាងវិញ្ញាណហើយ។ ដូចពួកសិស្សដំបូងខ្លះរបស់ព្រះយេស៊ូ តើបងប្អូនខ្លះលែងមានចិត្តអត់ធ្មត់ឬមិនចេះស៊ូទ្រាំឬ? តើការខ្វល់ខ្វាយអំពីជីវិត វត្ថុនិយម ឬការទទួលទុក្ខបៀតបៀនមានឥទ្ធិពលលើបងប្អូនខ្លះឬ? (ម៉ាថាយ ១៣:៣-៨, ១៨-២៣; លូកា ២១:៣៤-៣៦) ប្រហែលជាបងប្អូនខ្លះពិបាកយល់នូវពត៌មានផ្សេងៗដែលបានបោះពុម្ពដោយ«អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ»។ ប្រសិនបើចំណុចណាមួយខាងលើនេះមានឥទ្ធិពលលើអ្នក យើងសូមដាស់តឿនអ្នកឲ្យសិក្សាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះដើម្បីឲ្យមានចិត្តខ្នះខ្នែងសាជាថ្មី និងទូលសុំជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ាឲ្យអ្នកមានចំណងមេត្រីភាពដ៏ជិតស្និទ្ធនិងរឹងមាំជាមួយនឹងទ្រង់ឡើងវិញ។—ពេត្រុសទី២ ៣:១១-១៥
២២. តើការពិចារណានូវចក្ខុនិមិត្តអំពីការផ្លាស់ប្រែទ្រង់ទ្រាយនិងទំនាយឯទៀតដែលទាក់ទងនឹងចក្ខុនិមិត្តនោះមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាលើអ្នក?
២២ សិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូទទួលបានចក្ខុនិមិត្តអំពីការផ្លាស់ប្រែទ្រង់ទ្រាយក្នុងកាលដែលពួកគាត់ត្រូវការការលើកទឹកចិត្ត។ សព្វថ្ងៃនេះ យើងមានអ្វីដែលប្រសើរជាងនោះដើម្បីពង្រឹងជំនឿរបស់យើង ពោលគឺការសម្រេចនៃចក្ខុនិមិត្តនោះនិងទំនាយជាច្រើនឯទៀតដែលជាប់ទាក់ទងដែរ។ កាលដែលយើងគិតពិចារណាពីការសម្រេចដ៏អស្ចារ្យទាំងនេះ ហើយអ្វីដែលនោះបញ្ជាក់អំពីអនាគត ចូរឲ្យយើងរាល់គ្នាមានអារម្មណ៍ដូចសាវ័កយ៉ូហានដែលបានសរសេរថា៖ «អាម៉ែន! ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវអើយ! សូមយាងមក»។—វិវរណៈ ២២:២០
[កំណត់សម្គាល់]
a ពាក្យដែលបកប្រែជា«សេចក្ដីទុក្ខ» នោះជាភាសាក្រិចមានន័យចំៗថា‹ការឈឺចាប់ហៀបនឹងសម្រាលកូន›។ (ម៉ាថាយ ២៤:៨, ខ.ស.) នេះនាំឲ្យយល់ថា បញ្ហាក្នុងពិភពលោកក៏ដូចជាការឈឺចាប់សម្រាលកូនដែរ ដ្បិតនោះនឹងមានកាន់តែញឹកឡើងៗ ខ្លាំងឡើងៗ មានរយៈយូរ ទាល់តែមកដល់កំពូល ពោលគឺសេចក្ដីវេទនាជាខ្លាំង។
តើអ្នកនៅចាំឬទេ?
• នៅទសវត្សរ៍នៃឆ្នាំ១៨៧០ តើសិស្សព្រះគម្ពីរមួយក្រុមតូចយល់យ៉ាងណាចំពោះការយាងត្រឡប់មកវិញរបស់ព្រះគ្រីស្ទ?
• តើចក្ខុនិមិត្តអំពីការផ្លាស់ប្រែទ្រង់ទ្រាយបានសម្រេចយ៉ាងដូចម្ដេច?
• ពេលដែលព្រះយេស៊ូឈ្នះតទៅ តើនោះនឹងមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាលើពិភពលោកនិងក្រុមជំនុំគ្រីស្ទាន?
• តើយើងត្រូវតែធ្វើអ្វីដើម្បីនៅក្នុងចំណោមអស់អ្នកដែលនឹងរួចរស់ជីវិត នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូបញ្ចប់បង្ហើយការឈ្នះតទៅ?
[រូបភាពនៅទំព័រ២៥]
អ្វីដែលបានឃើញក្នុងចក្ខុនិមិត្តបានសម្រេចឡើងមែន
[រូបភាពនៅទំព័រ២៦]
តើអ្នកដឹងនូវអ្វីដែលបាន កើតឡើងពេលដែលព្រះគ្រីស្ទចាប់ផ្ដើមយកជ័យជំនះទេ?