Yehowa meriv bi fereset û hunurên baş efirandiye. Ewî hiş-aqil daye me seva ku em bikaribin çetinaya safî kin û nêta daynin pêşiya xwe (Metlk. 2:11). Ewî qewat daye me, wekî em bikaribin nêtên xwe bînin sêrî (Fîlî. 2:13). Ewî usa jî îsaf daye me, wekî em bikaribin têderxin çi rast e û çi jî na. Îsaf usa jî alî me dike xwe ji kirên nerast dûr bigirin û şaşiyên xwe rast kin (Rom. 2:15). Bi saya Xebera xwe, Yehowa timê dike bîra me wekî, feresetên xwe rast û bona qenciyê bidine xebatê. Mesele, Nivîsarên Îbranîda tê gotinê, ku “tivdîra merivê xîret ese karê tîne” û “tiştê ku bona li ser xebat kirinê te dîtiye her çi be, bi hêza [qewata] xwe li ser wê bixebite” (Metlk. 21:5; Waîz 9:10). Lê Nivîsarên Yûnanîda nivîsar e: “Heta ku wext destêd meda ye, hemûyara qenciyê bikin” û “ji we kê çi pêşkêş standiye, bi wê jî hevra xizmetkariyê bikin” (Galt. 6:10; 1 Pet. 4:10). Eyan e, Yehowa dixwaze wekî em çiqas dikarin hemû tiştî bikin, wekî hin xwera, hin jî merivên dinra karê bînin. w17.01 1:1, 2

Adem û Hêwayê gura Xwedê nekirin, û lema hemû însanet gunekar in û dimirin. Lê yeke, Xwedê azayî ji me nestandiye. Ewê yekêda em bawer in, çimkî em divînin ku Xwedê ça bû hindava cimeta xwe Îsraêlda. Yehowa cimeta xwera mecal da wekî bijbêrin hela ewana dixwazin bibine milkê Wî, dêmek cimeta wî, yan na (Derk. 19:3-6). Lê gelo wana çi bijart? Wana bi rezedilî xwest bibine cimeta Xwedê. Wana eyan elam kirin: “Hemû gotinêd Xudan emê bikin!” (Derk. 19:8). Lê yazix, ewê cimetê jî azaya xwe nerast da xebatê û sozê xwe neanî sêrî. Were em ji vê serhatiyê dersê hildin, ku timê qîmet kin azaya xweye bijartinê, berdewam kin xwe li Yehowa bigirin û gura temiyên wî bikin (1 Korn. 10:11). w17.01 2:9

Yehowa pêxemberek ji Cihûdayê şande cem Yerovam Padşa, seva ew here û wî padşê neaminra derheqa dîwana Xwedê elam ke. Ew pêxemberê milûk usa kir ça Xwedê jêra gotibû, ew çû û derheqa dîwana Xwedê elam kir. Çaxê padşa ser wî pêxemberî hêrs ket û dixwest wî ceza ke, Yehowa ew pêxember xwey kir (1 Padş. 13:1-10). Yehowa temî da wî pêxemberî, wekî nan nexwe û ne jî avê vexwe, û rêke dinra vegere mala xwe. Lê çaxê ew diçû mala xwe, rêva mêrekî emirda mezin rastî wî hat. Ewî mêrî got wekî yançi ew pêxemberê Yehowa ye, û got wekî ew tevî wî here mala wî û nan bixwe. Pêxember temiya Yehowa neanî sêrî, çimkî çû mala wî mêrikî û nan xwar. Ji bo wê yekê hêrsa Yehowa rabû. Paşê, çaxê ew pêxember diçû mala xwe, şêr derket û ew pêxember kuşt (1 Padş. 13:11-24). Çira ew pêxember ku şkestî û milûk bû, bi serî xwe tevî mêrekî derewîn çû? Kitêba Pîrozda nayê gotinê çira. Lê tê kifşê wekî ewî pişt guhê xweva avît ku Yehowa ji wî dewa dikir, wekî ew “bi milûktiyê tevî Xwedêyê xwe rê” here. w17.01 4:1-3