-
“ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಒಬ್ರೂ ಸಾಯಲ್ಲ”ದೇವರ ರಾಜ್ಯಕ್ಕೆ ‘ಕೂಲಂಕಷ ಸಾಕ್ಷಿ’
-
-
“ಎಲ್ರೂ ಸುರಕ್ಷಿತವಾಗಿ ತೀರ ಮುಟ್ಟಿದ್ರು” (ಅ. ಕಾ. 27:27-44)
16, 17. (ಎ) ಪೌಲ ಯಾವ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ ಮಾಡಿದ? (ಬಿ) ಇದ್ರಿಂದ ಏನಾಯ್ತು? (ಸಿ) ಪೌಲ ಹೇಳಿದ ಮಾತು ಹೇಗೆ ನಿಜ ಆಯ್ತು?
16 ಆ ಎರಡು ಭಯಾನಕ ವಾರಗಳಲ್ಲಿ ಹಡಗು ಸುಮಾರು 870 ಕಿ.ಮೀ. ದೂರ ಬಂದುಬಿಟ್ಟಿತ್ತು. ಆದ್ರೆ ಈಗ ನಾವಿಕರಿಗೆ ನಾವು ಯಾವುದೋ ತೀರದ ಹತ್ರಕ್ಕೆ ಹೋಗ್ತಾ ಇದ್ದೀವಿ ಅಂತ ಗೊತ್ತಾಯ್ತು. ಯಾಕಂದ್ರೆ ಅವ್ರಿಗೆ ಅಲೆಗಳು ತೀರಕ್ಕೆ ಬಂದು ಅಪ್ಪಳಿಸೋ ಸದ್ದು ಕೇಳಿಸಿರಬೇಕು. ತಕ್ಷಣ ಅವರು ಹಡಗಿನ ಹಿಂಭಾಗದಿಂದ ಲಂಗರುಗಳನ್ನ ಕೆಳಗೆ ಬಿಟ್ರು. ಅಲೆಗಳ ಜೊತೆ ಹಡಗು ಮುಂದಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಡಿಕ್ಕಿ ಹೊಡಿಬಾರದು ಮತ್ತು ಹಡಗಿನ ಮುಂಭಾಗ ತೀರದ ಕಡೆಗೆ ಮುಖ ಮಾಡ್ಕೊಂಡು ಇರಬೇಕು ಅಂತ ಹೀಗೆ ಮಾಡಿದ್ರು. ಹೇಗಾದ್ರೂ ಹಡಗನ್ನ ತೀರಕ್ಕೆ ತಂದು ನಿಲ್ಲಿಸಬೇಕು ಅಂತ ಅಂದ್ಕೊಂಡ್ರು. ಆದ್ರೆ ನಾವಿಕರಿಗೆ ಭಯ ಆಗಿದ್ರಿಂದ ಹಡಗಿಂದ ತಪ್ಪಿಸ್ಕೊಳ್ಳೋಕೆ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದಾಗ ಸೈನಿಕರು ಅವ್ರನ್ನ ಹೋಗೋಕೆ ಬಿಡಲಿಲ್ಲ. ಯಾಕಂದ್ರೆ ಪೌಲ ಸೇನಾಪತಿ ಮತ್ತು ಸೈನಿಕರಿಗೆ, “ಈ ಜನ ಹಡಗಲ್ಲಿ ಇದ್ರೆ ಮಾತ್ರ ನೀವು ಬದುಕಿ ಉಳಿತೀರ” ಅಂತ ಹೇಳಿದ. ಹಡಗು ಆಕಡೆ ಈಕಡೆ ಹೊಯ್ದಾಡೋದು ಕಡಿಮೆ ಆಗಿದ್ರಿಂದ ಪೌಲ ಜನ್ರಿಗೆ ಊಟ ಮಾಡೋಕೆ ಹೇಳಿದ, ಬದುಕಿ ಉಳಿತೀರ ಅಂತ ಹೇಳಿದ. ಆಮೇಲೆ ‘ಎಲ್ರ ಮುಂದೆ ದೇವ್ರಿಗೆ ಧನ್ಯವಾದ ಹೇಳಿದ.’ (ಅ. ಕಾ. 27:31, 35) ಹೀಗೆ ದೇವರಿಗೆ ಧನ್ಯವಾದ ಹೇಳ್ತಾ ಹಡಗಲ್ಲಿದ್ದ ಲೂಕ, ಅರಿಸ್ತಾರ್ಕನಿಗೆ ಮತ್ತು ಇವತ್ತಿರೋ ಕ್ರೈಸ್ತರಿಗೆ ಒಳ್ಳೇ ಮಾದರಿ ಇಟ್ಟ. ಬೇರೆವ್ರ ಮುಂದೆ ನಾವು ಮಾಡೋ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ ಹೇಗಿರಬೇಕು? ಅದನ್ನ ಕೇಳಿಸ್ಕೊಳ್ಳೋರಿಗೆ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹ, ಧೈರ್ಯ, ನೆಮ್ಮದಿ ಸಿಗಬೇಕು.
-