ಮರಣಾನಂತರ ಜೀವವಿರಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲವೆಂದೂ ಎಪಿಕ್ಯುರಸನು ಬೋಧಿಸಿದನು. ಇದು ಬೈಬಲಿನ ಪುನರುತ್ಥಾನದ ಬೋಧನೆಗೆ ಪ್ರತಿಕೂಲವಾಗಿತ್ತು ನಿಶ್ಚಯ. ವಾಸ್ತವವೇನಂದರೆ, ಅಪೊಸ್ತಲ ಪೌಲನು ಅರಿಯೊಪಾಗದಲ್ಲಿ ಮಾತಾಡಿದಾಗ, ಪುನರುತ್ಥಾನದ ಸಿದ್ಧಾಂತದೊಂದಿಗೆ ಅಸಮ್ಮತಿಸಿದವರಲ್ಲಿ ಎಪಿಕೂರಿಯರು ಇದ್ದಿರುವ ಸಂಭವವಿತ್ತು.—ಅ. ಕೃತ್ಯಗಳು 17:18, 31, 32; 1 ಕೊರಿಂಥ 15:12-14.

ಎಪಿಕ್ಯುರಸನ ತತ್ತ್ವಜ್ಞಾನದಲ್ಲಿ ಅತಿ ಅಪಾಯಕರವಾಗಿದ್ದ ಅಂಶವು, ಅತಿ ಮಾರ್ಮಿಕವೂ ಆಗಿದ್ದಿರಬಹುದು. ಮರಣೋತ್ತರ ಜೀವನದ ಕುರಿತಾದ ಅವನ ಅಲ್ಲಗಳೆಯುವಿಕೆಯು, ಮನುಷ್ಯನು ಭೂಮಿಯ ಮೇಲಿರುವ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಸಾಧ್ಯವಿರುವಷ್ಟು ಸಂತೋಷದಿಂದ ಬದುಕಬೇಕೆಂಬ ತೀರ್ಮಾನಕ್ಕೆ ನಡೆಸಿತು. ನಾವು ನೋಡಿರುವಂತೆ, ಪಾಪಪೂರ್ಣರಾಗಿ ಬದುಕಬೇಕೆಂಬುದು ಅವನ ವಿಚಾರವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ, ಬದಲಿಗೆ ನಮಗೆ ಮರಣೋತ್ತರ ಜೀವಿತವು ಇಲ್ಲದಿರುವುದರಿಂದ, ವರ್ತಮಾನ ಕಾಲವನ್ನು ಆಸ್ವಾದಿಸಬೇಕು ಎಂಬುದೇ ಅವನ ವಿಚಾರವಾಗಿತ್ತು.

ಹೀಗೆ ಎಪಿಕ್ಯುರಸನು, ಪ್ರಸ್ತುತದ ಸಂತೋಷಕ್ಕೆ ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಒಂದು ಬೆದರಿಕೆಯಾಗಿರುವ, ಕಂಡುಹಿಡಿಯಲ್ಪಡುವ ಭಯದಿಂದ ದೂರವಿರಲಿಕ್ಕಾಗಿ, ಗುಪ್ತವಾದ ತಪ್ಪುಗೈಯುವಿಕೆಯನ್ನು ಅಸಮ್ಮತಿಸಿದನು. ಪ್ರಸಕ್ತ ಸಂತೋಷಕ್ಕೆ ಇನ್ನೊಂದು ತಡೆಯಾದ ಮಿತಿಮೀರಿದ ಲೋಲುಪತೆಯ ಪರಿಣಾಮಗಳಿಂದ ದೂರವಿರುವಂತೆ ಅವನು ಮಿತಸ್ವಭಾವವನ್ನು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸಿದನು. ಇತರರೊಂದಿಗೆ ಒಳ್ಳೆಯ ಸಂಬಂಧಗಳನ್ನೂ ಅವನು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸಿದನು, ಏಕೆಂದರೆ ಪರಸ್ಪರ ವಿನಿಮಯ ಲಾಭದಾಯಕವಾಗಿತ್ತು. ಗುಪ್ತ ಪಾಪಗಳಿಂದ ದೂರವಿರುವುದು, ಮಿತಸ್ವಭಾವವನ್ನು ಅಭ್ಯಸಿಸುವುದು ಮತ್ತು ಸ್ನೇಹಗಳನ್ನು ಬೆಳೆಸುವುದು ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಪ್ರಶಂಸಾರ್ಹ ಕಾರ್ಯವಾಗಿದೆ. ಹಾಗಾದರೆ, ಎಪಿಕ್ಯುರಸನ ತತ್ತ್ವಜ್ಞಾನವು ಒಬ್ಬ ಕ್ರೈಸ್ತನಿಗೆ ಏಕೆ ಅಪಾಯಕರವಾಗಿತ್ತು? ಏಕೆಂದರೆ ಅವನ ಸಲಹೆಯು ತನ್ನ ನಂಬಿಕೆರಹಿತ ಹೊರನೋಟವಾದ, “ತಿನ್ನೋಣ, ಕುಡಿಯೋಣ, ನಾಳೆ ಸಾಯುತ್ತೇವಲ್ಲಾ” ಎಂಬುದರ ಮೇಲೆ ಆಧಾರಿಸಿತ್ತು.—1 ಕೊರಿಂಥ 15:32.

ಜನರು ಈಗ ಸಂತೋಷದಿಂದ ಹೇಗೆ ಜೀವಿಸಬೇಕೆಂಬುದನ್ನು ಬೈಬಲು ತೋರಿಸುತ್ತದೆಂಬುದು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳತಕ್ಕ ವಿಷಯ. ಆದರೂ ಅದು ಸಲಹೆ ನೀಡುವುದು: “ನಿತ್ಯಜೀವಕ್ಕಾಗಿ ನಮ್ಮ ಕರ್ತನಾದ ಯೇಸು ಕ್ರಿಸ್ತನ ಕರುಣೆಯನ್ನು ಎದುರುನೋಡುತ್ತಾ ನಿಮ್ಮನ್ನು ದೇವರ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಕಾಪಾಡಿಕೊಳ್ಳಿರಿ.” (ಯೂದ 21) ಹೌದು, ಬೈಬಲು ಕ್ಷಣಿಕ ವರ್ತಮಾನಕಾಲದ ಮೇಲಲ್ಲ, ಅನಂತ ಭವಿಷ್ಯತ್ತಿನ ಮೇಲೆ ಹೆಚ್ಚು ಒತ್ತನ್ನು ಹಾಕುತ್ತದೆ. ಒಬ್ಬ ಕ್ರೈಸ್ತನಿಗೆ ದೇವರನ್ನು ಸೇವಿಸುವುದೇ ಮುಖ್ಯಾಸಕ್ತಿಯಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ದೇವರನ್ನು ಪ್ರಥಮ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿಡುವಾಗ, ಅವನು ಸಂತುಷ್ಟನೂ ಸಾರ್ಥಕಭಾವದವನೂ ಆಗಿ ತನ್ನನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ಅದೇ ರೀತಿ ಯೇಸು, ತನ್ನ ಸ್ವಂತಾಸಕ್ತಿಗಳಲ್ಲಿ ಮಗ್ನನಾಗಿರುವ ಬದಲು, ನಿಸ್ವಾರ್ಥಭಾವದಿಂದ ಯೆಹೋವನನ್ನು ಸೇವಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಜನರಿಗೆ ಸಹಾಯಮಾಡುವುದರಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಶಕ್ತಿಗಳನ್ನು ವ್ಯಯಿಸಿದನು. ಇತರರಿಗೆ ಒಳ್ಳೆಯದನ್ನು ಮಾಡುವಂತೆ ಅವನು ತನ್ನ ಶಿಷ್ಯರಿಗೆ ಕಲಿಸಿದನು—ಸಹಾಯ ವಿನಿಮಯದ ಉದ್ದೇಶದಿಂದಲ್ಲ, ಅವರ ಕಡೆಗಿದ್ದ ನಿಜ ಪ್ರೀತಿಯ ಉದ್ದೇಶದಿಂದಲೇ. ಎಪಿಕೂರಿಯ ಸಿದ್ಧಾಂತ ಮತ್ತು ಕ್ರೈಸ್ತತ್ವದ ಮೂಲ ಪ್ರಚೋದನೆಗಳು ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ಭಿನ್ನವಾಗಿವೆಯೆಂಬುದು ಸ್ಪಷ್ಟ.—ಮಾರ್ಕ 12:28-31; ಲೂಕ 6:32-36; ಗಲಾತ್ಯ 5:14; ಫಿಲಿಪ್ಪಿ 2:2-4.

ಸಾ.ಶ. ನಾಲ್ಕನೆಯ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ಎಪಿಕ್ಯುರೀಯನ್‌ ಸಿದ್ಧಾಂತವು ಇಲ್ಲದೆ ಹೋಯಿತಾದರೂ, ಇಂದು ಅದೇ ರೀತಿಯ, ಇಂದಿಗಾಗಿ ಜೀವಿಸುವ ದೃಷ್ಟಿಕೋನವನ್ನು ಆಯ್ದುಕೊಳ್ಳುವ ಜನರಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಜನರಿಗೆ ದೇವರ ನಿತ್ಯಜೀವದ ಕುರಿತ ವಾಗ್ದಾನದಲ್ಲಿ ಕೊಂಚವೇ ನಂಬಿಕೆಯಿದೆ ಅಥವಾ ಇಲ್ಲವೇ ಇಲ್ಲ. ಆದರೂ, ಅವರಲ್ಲಿ ಕೆಲವರಿಗೆ ಸಾಪೇಕ್ಷವಾಗಿ ನಡತೆಯ ಉಚ್ಚ ಮಟ್ಟಗಳಿವೆ.

ಒಬ್ಬ ಕ್ರೈಸ್ತನು ಇಂತಹವರೊಡನೆ, ಅವರ ಸಭ್ಯ ಗುಣಗಳು ಮಿತ್ರತ್ವವನ್ನು ಸಮರ್ಥಿಸುತ್ತವೆಂದು ಪ್ರಾಯಶಃ ತರ್ಕಿಸಿ, ಅವರೊಂದಿಗೆ ಆಪ್ತ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಪ್ರೇರಿಸಲ್ಪಡಬಹುದು. ನಮ್ಮನ್ನು ಶ್ರೇಷ್ಠರೆಂದೆಣಿಸಿಕೊಳ್ಳದಿದ್ದರೂ, ಎಲ್ಲ ‘ದುಸ್ಸಹವಾಸಗಳು’—ಯಾರ ಪ್ರಭಾವವು ಹೆಚ್ಚು ನವಿರಾಗಿರುತ್ತದೋ ಅವರನ್ನೂ ಒಳಗೊಂಡು—“ಸದಾಚಾರವನ್ನು ಕೆಡಿಸುತ್ತ”ವೆಂಬುದನ್ನು ನಾವು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಬೇಕು.

ಕೆಲವು ವ್ಯಾಪಾರ ಸೆಮಿನಾರುಗಳಲ್ಲಿ, ಸ್ವಸಹಾಯ ಪುಸ್ತಕಗಳಲ್ಲಿ, ಕಥೆಗಳಲ್ಲಿ, ಚಲನ ಚಿತ್ರಗಳಲ್ಲಿ, ಟೆಲಿವಿಷನ್‌ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಸಂಗೀತಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಈ ಇಂದಿಗಾಗಿ ಜೀವಿಸೋಣ ಎಂಬ ತತ್ತ್ವಜ್ಞಾನ ಎದ್ದುಬರುತ್ತದೆ. ಅದು ಪಾಪಮಯ ನಡತೆಗೆ ನೇರವಾಗಿ ಉತ್ತೇಜನ ಕೊಡದಿದ್ದರೂ, ಈ ನಂಬಿಕೆರಹಿತ ದೃಷ್ಟಿಕೋನವು ನಮ್ಮನ್ನು ಮಾರ್ಮಿಕ ವಿಧಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಭಾವಿಸಬಲ್ಲದೊ? ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಆತ್ಮಸಾಧನೆಯಲ್ಲಿ, ನಾವು ಯೆಹೋವನ ಪರಮಾಧಿಕಾರದ ವಿವಾದಾಂಶವನ್ನು ಮರೆತುಬಿಡುವಷ್ಟು ಮಗ್ನರಾಗಿರಸಾಧ್ಯವಿದೆಯೊ? “ಕರ್ತನ ಸೇವೆಯನ್ನು . . . ಅತ್ಯಾಸಕ್ತಿಯಿಂದ ಮಾಡುವ” ಬದಲಾಗಿ, ‘ಆರಾಮವಾಗಿರುವ’ ಪಕ್ಕ ಕಂಬಿದಾರಿಗೆ ನಾವು ತಿರುಗಿಸಲ್ಪಟ್ಟೇವೊ? ಅಥವಾ, ನಾವು ಯೆಹೋವನ ಮಟ್ಟಗಳ ಯುಕ್ತತೆ ಮತ್ತು ಪ್ರಯೋಜನಗಳನ್ನು ಸಂದೇಹಿಸುವಂತೆ ನಡೆಸಲ್ಪಟ್ಟೇವೊ? ನಾವು ಪೂರ್ತಿ ಅನೈತಿಕತೆ, ಹಿಂಸಾಚಾರ ಮತ್ತು ಪ್ರೇತವ್ಯವಹಾರವಾದಕ್ಕೆ ಒಡ್ಡಲ್ಪಡುವುದರ ವಿರುದ್ಧ ಮತ್ತು ಲೌಕಿಕ ದೃಷ್ಟಿಕೋನಗಳಿಂದ ಪ್ರಭಾವಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಜನರ ವಿರುದ್ಧ ಎಚ್ಚರಿಕೆ ವಹಿಸುವುದು ಅಗತ್ಯ!—1 ಕೊರಿಂಥ 15:58; ಕೊಲೊಸ್ಸೆ 2:8