Гледиште на Библијата

Вашето облекување и дотерување — како гледа Бог на нив?

„Како што индексот ја покажува содржината на некоја книга . . . така и надворешниот изглед и облека, кај мажот или кај жената, покажува каков дух имаат“ (англискиот драматург Филип Месинџер).

ВО ТРЕТИОТ век н. е., црковниот писател Тит Клемент составил еден долг список на правила со кои требало да се регулира облекувањето и дотерувањето. Украсите и луксузните или шарени ткаенини биле забранети. Жените не смееле да ја фарбаат косата ниту, пак, да си го „мачкаат лицето со примамливи средства на препредено лукавство“, односно „да си го шминкаат лицето“. За мажите упатствата биле да си ја бричат главата затоа што „потстрижената глава . . . покажува дека мажот е сериозен“, а брадата не требало да се отстранува бидејќи „на лицето му дава достоинство и татковски углед“.a

Со векови подоцна, протестантскиот водич Жан Калвин донел закони кои конкретно ја пропишувале бојата и видот на облеката што можеле да ја носат неговите следбеници. Накитот и тантелите не биле одобрени, додека жените можеле да бидат ставени в затвор ако ја наместеле косата до „неморална височина“.

Таквите екстремни гледишта, за кои со години се заложувале религиозните водачи, биле причина многу искрени поединци да се запрашаат: „Дали навистина му е важно на Бог како се облекувам? Дали тој не одобрува некоја мода или употребата на шминка? Што поучува Библијата?“

Лична работа

Интересно е тоа дека, како што е запишано во Јован 8:31, 32, Исус им рекол на своите ученици: „Ако вие останете при Моето слово . . . ќе ја познаете вистината, и вистината ќе ве ослободи“. Да, вистините што ги поучувал Исус биле наменети да ги ослободат луѓето од угнетувачките товари што ги создала традицијата и лажните учења. Тие биле со намера да ги освежат оние кои биле „изморени и обременети“ (Матеј 11:28). Ниту Исус ниту неговиот Татко, Јехова Бог, не сакаат да ги контролираат животите на луѓето до тој степен што поединци повеќе не би можеле да преземат иницијатива и да го применат сопственото расудување за лични работи. Јехова сака да станат зрели луѓе кои „преку употреба ја извежбале својата моќ за согледување, да распознаваат исправно од погрешно“ (Евреите 5:14, NW).

Значи, Библијата не дава детални закони со кои се регулираат облекувањето и дотерувањето или употребата на козметички средства, со исклучок на некои конкретни барања за облекувањето кои им биле наметнати на Евреите со Мозаитскиот закон кој бил наменет да им помогне да останат одвоени од околните народи и нивното неморално влијание (4. Мојсеева 15:38—41; 5. Мојсеева 22:5). Во склоп на подготовката за христијаните, облекувањето и дотерувањето во основа се работа на личен вкус.

Меѓутоа, тоа не покажува дека Бог е рамнодушен кон начинот на кој се облекуваме или дека ‚сѐ е допуштено‘. Напротив, Библијата содржи разумни упатства кои го одразуваат Божјето гледиште за облекувањето и дотерувањето.

„Со скромност и здрав разум“

Апостол Павле напишал дека христијанките треба да „се украсуваат со добро уредена облека, со скромност и здрав разум, не со посебно плетени коси и со злато или бисери или многу скапа облека“. Слично на тоа, Петар советува против „плетењето на косите, китењето со злато“ (1. Тимотеј 2:9, NW; 1. Петрово 3:3).

Дали Петар и Павле сакаат да кажат дека христијанките и христијаните треба да избегнуваат да го подобрат својот изглед? Воопшто не! Всушност, Библијата спомнува верни мажи и жени кои користеле накит или козметички масла и парфеми. Пред да биде примена кај царот Артаксеркс, Естира поминала низ еден долг третман на разубавување во кој биле вклучени мирисни масла и масажа. И Јосиф бил облечен во облеки од убава ткаенина и носел златно синџирче (1. Мојсеева 41:42; 2. Мојсеева 32:2, 3; Естир 2:7, 12, 15).

Изразот „здрав разум“, како што го употребил Павле, ни помага да ја разбереме опомената. Оригиналниот грчки збор значи да се биде умерен и да се има самоконтрола. Тоа вклучува трезвено да се размислува за себе, и да не се привлекува непотребно внимание. Други библиски преводи го преведуваат овој збор со „дискретно“, „разумно“, „рафинирано“ или „со самоконтрола“. Оваа особина е едно важно барање за христијанските старешини (1. Тимотеј 3:2, NW).

Затоа, кога ни кажува дека нашата облека и дотерување треба да бидат скромни и уредни, Писмото нѐ охрабрува да избегнуваме секакви екстремни стилови кои би ги навредиле другите и би довеле до приговор на нашиот углед и на угледот на христијанското собрание. Наместо да привлекуваат внимание врз својот изглед преку физичко украсување, оние кои изјавуваат дека длабоко го почитуваат Бог треба да покажуваат здрав разум и да стават нагласок врз „тајната личност на срцето во нераспадливата облека на тивкиот и благ дух“. Петар заклучува дека таа „е од голема вредност во очите на Бог“ (1. Петрово 3:4, NW).

Христијаните се „призор на светот“. Треба да бидат свесни за впечатокот што го оставаат пред другите, особено во светло на налогот што го имаат да ја проповедаат добрата вест (1. Коринтјаните 4:9; Матеј 24:14). Затоа не сакаат да допуштат ништо, вклучувајќи го и нивниот изглед, да ги одврати другите да ја слушаат таа животоважна порака (2. Коринтјаните 4:2).

Иако стиловите многу се разликуваат од едно до друго место, Библијата им дава на поединците јасни, разумни упатства кои им овозможуваат мудро да изберат. Сѐ додека луѓето се придржуваат за тие начела, Бог непречено и со љубов му допушта на секого да покаже личен вкус во облекувањето и дотерувањето.

[Фуснота]