Гледиште на Библијата

Треба ли да одиме на христијански состаноци?

„ПОРАНО одев в црква, но повеќе не одам.“ „Мислам дека Бог може да се обожава каде и да било, а не само в црква.“ „Јас верувам во Бог и во Библијата, но не мислам дека треба да се оди в црква.“ Дали си чул слични изрази? Сѐ почесто може да се чуе како луѓето денес го велат ова, особено во Западните земји. Оние кои порано оделе в црква, повеќе не мислат дека тоа е потребно. Што вели Библијата во врска со одењето в црква?

Зборовите „црква“ и „цркви“ се појавуваат повеќе од 110 пати во Светото Писмо. И други преводи ги користат овие термини. Грчкиот збор што е преведен со „црква“ буквално значи „свикување“ или, со други зборови, собирање луѓе. На пример, во Дела 7:38 во Светото Писмо стои дека Мојсеј бил „во црквата во пустињата“, односно, меѓу собраната нација Израел. Во друг случај Писмото наведува дека ‚станало големо гонење против Црквата‘, а се мисли на заедницата од христијани во Ерусалим (Дела 8:1, СП). Во едно од своите писма, Павле ја поздравува ‚домашната црква‘ на Филимон, локалното собрание што се состанувало таму (Филимон 2, ДХК).

Јасно, терминот „црква“ што се користи во Библијата не означува место на обожавање туку група обожаватели. Признавајќи го ова, Клемент од Александрија, религиозен учител од вториот век, напишал: „Не местото, туку собранието од оние што се избрани јас го нарекувам Црква“. Сепак, мора ли христијаните да бидат присутни на некое конкретно место или објект за да биде нивното обожавање прифатливо за Бог?

Обожавањето во нацијата Израел

Мојсеевиот закон барал сите Еврејски мажи да присуствуваат на една конкретна локација на трите годишни празници. Присуствувале и многу жени и мали деца (Второзаконие 16:16; Лука 2:41—44). Во извесни прилики, свештениците и Левитите ги поучувале насобраните мноштва, читајќи од Божјиот закон. Тие ‚ја разјаснувале смислата за да може народот да разбере што се чита‘ (Неемија 8:8). За сабатните години, Божјето упатство гласело: „Собери го народот — луѓето, жените, децата и придојденикот кој ќе биде во твоите градови — за да чујат и за да се бојат од Господа, вашиот Бог, па да ги пазат и да ги вршат сите зборови на овој Закон“ (Второзаконие 31:12).

Само во храмот во Ерусалим можеле да се принесуваат жртви на Бог и да се добие поука од свештениците (Второзаконие 12:5—7; 2. Летописи 7:12). Со текот на времето биле основани и други домови за обожавање во Израел — синагоги. Тие биле места за читање на Писмото и за молитви. Сепак, храмот во Ерусалим бил главно место за обожавање. Ова е илустрирано со извештајот на библискиот писател Лука. Тој спомнува една постара жена по име Ана, која ‚никогаш не изостанувала од храмот, принесувајќи света служба ноќ и ден со пост и преколнувања‘ (Лука 2:36, 37). Вистинското обожавање заедно со други оддадени лица било средишна точка во животот на Ана. И други богобојазливи Евреи постапувале на сличен начин.

Вистинското обожавање по Христовата смрт

По Христовата смрт, неговите следбеници повеќе не биле под Мојсеевиот закон ниту, пак, од нив се барало да обожаваат во храмот (Галатите 3:23—25). Сепак, тие продолжиле да се состануваат за молитва и проучување на Божјата реч. Немале раскошни градби и наместо тоа користеле приватни домови и јавни места (Дела 2:1, 2; 12:12; 19:9; Римјаните 16:4, 5). Без ритуали и раскош, состаноците на христијаните од првиот век имале убава едноставност.

Среде моралниот мрак на Римското Царство, библиските начела што се поучувале на тие состаноци блескале како дијаманти. Некои неверници кои присуствувале првпат, едноставно извикнале: „Бог навистина е меѓу вас“ (1. Коринќаните 14:24, 25). Да, Бог навистина бил меѓу нив. „Затоа, собранијата [„црквите“ СП, ДХК] навистина се зацврстуваа во верата и нивниот број растеше од ден на ден“ (Дела 16:5).

Дали некој христијанин од тоа време можел да има Божје одобрување ако обожавал во пагански храмови или, пак, сам? Библијата дава јасно упатство за оваа работа: Одобрените обожаватели морале да станат дел од единствената вистинска црква, односно собрание, од тоа „едно тело“ од вистински обожаватели. Тоа биле учениците на Исус, познати како христијани (Ефешаните 4:4, 5; Дела 11:26).

А денес?

Наместо да нѐ охрабрува да обожаваме в црква, Библијата нѐ охрабрува да обожаваме заедно со црквата, со „собранието на живиот Бог“, со луѓето кои „обожаваат со дух и со вистина“ (1. Тимотеј 3:15; Јован 4:24). Религиозните состаноци што ги одобрува Бог треба да ги поучат луѓето „во делата на свето однесување и на побожна оддаденост“ (2. Петрово 3:11). Тие треба да им помогнат на присутните да станат зрели христијани, кои можат ‚да разликуваат исправно и неисправно‘ (Евреите 5:14).

Јеховините сведоци настојуваат да го следат примерот на христијаните од првиот век. Повеќе од 91.400 собранија низ целиот свет редовно се состануваат за да ја проучуваат Библијата и да се охрабруваат меѓусебно, правејќи го тоа во Салите на Царството, во приватните домови и на други места. Ова е во склад со зборовите на апостол Павле: „Да се поттикнуваме кон љубов и кон извонредни дела, не оставајќи го нашето заедничко собирање“ (Евреите 10:24, 25).