Фуснота

a „Суштинската разлика [меѓу Исус и фарисеите] станува јасна само од гледна точка на двете спротивни разбирања на Бог. За фарисеите, Бог е оној што, првенствено, поставува барања; за Исус тој е љубезен и сочувствителен. Се разбира, фарисејот не ја негира Божјата добрина и љубов туку за него тие се изразени во дарот на Тората [Законот] и во можноста да се исполни она што се бара во неа . . . Фарисејот гледал на придржувањето кон усната традиција, со нејзините правила за толкување на Законот, како на начин на исполнување на Тората . . . Исусовото издигање на двојната заповед за љубовта (Мат. 22:34-40) на степен на норма за толкување и неговото отфрлање на ограничувачката природа на усната традиција . . . го довеле до конфликт со фарисејската казуистика“ (The New International Dictionary of New Testament Theology).