Вечерта пред својата смрт, Исус ги советувал своите апостоли да не настојуваат да стекнат слава или посебен углед меѓу браќата. Тој им рекол: „Царевите господарат над народите, и оние што владеат над народите се нарекуваат добротвори. Но вие не бидете такви!“ (Лука 22:25, 26).

Според тоа, на што мислел Исус кога им кажал на своите ученици: „Но вие не бидете такви“? Дали сакал да им каже дека не треба да се грижат за доброто на луѓето во нивната околина? Воопшто не. Се чини дека Исус сакал да им каже да внимаваат на тоа од кои мотиви прават добри дела.

Во времето на Исус, некои богати луѓе сакале да си стекнат добро име со тоа што финансирале разни претстави и игри во арените, граделе паркови и храмови и поддржувале слични активности. Но тоа го правеле за другите да им се восхитуваат, да станат славни или да ги убедат луѓето да гласаат за нив. Во еден библиски прирачник пишува: „Иако имало донатори кои биле дарежливи од искрени мотиви, повеќето биле поттикнати од политички интереси“. Исус ги поучил своите ученици да немаат таков себичен и амбициозен став.

Неколку години подоцна, и апостол Павле нагласил колку е важно да даваме од исправни мотиви. Тој им го напишал следново на соверниците во Коринт: „Секој нека направи како што одлучил во своето срце, не без волја, ниту со сила, зашто Бог го сака веселиот дарител“ (2. Кор. 9:7).