Некој кој е поголем од Мојсеј

 8. Кажувајќи го она што е запишано во Евреите 3:1 (NW), кон што ги поттикнувал Павле своите сохристијани?

⁸ Споменувајќи една витална поента, Павле напишал: „Размислувајте за апостолот и првосвештеникот што го признаваме — Исус“ (Евреите 3:1, NW). Да „се размисли“ значи „јасно да се согледа . . . целосно да се разбере, грижливо да се размисли“ (Vine’s Expository Dictionary of Old and New Testament Words). На тој начин, Павле ги поттикнувал своите соверници да вложат сериозен напор за да стекнат вистинско ценење за улогата која ја играл Исус во нивната вера и спасение. Тоа би ја зајакнало нивната решеност да останат цврсти во верата. Тогаш, која е Исусовата улога, и зошто би требало да ‚размислуваме‘ за него?

 9. Зошто Павле укажал на Исус како на „апостол“ и „првосвештеник“?

⁹ Термините „апостол“ и „првосвештеник“, Павле ги применил на Исус. „Апостол“ е некој кој е испратен, а овде се однесува на Божјето средство за комуникација со човештвото. „Првосвештеник“ е некој преку кого луѓето можат да му пристапат на Бог. Овие две подготовки се неопходни за вистинското обожавање, а Исус, пак, е олицетворение на обете. Тој е оној кој е испратен од небото за да го научи човештвото за вистината во врска со Бог (Јован 1:18; 3:16; 14:6). Исто така, Исус е оној кој е наименуван како Првосвештеник — противслика во Јеховиното духовно храмско уредување за простување на гревот (Евреите 4:14, 15; 1. Јованово 2:1, 2). Доколку вистински ги цениме благословите кои можеме да ги добиеме преку Исус, ќе имаме храброст и одлучност да останеме цврсти во верата.

11, 12. Кон што ги поттикнал Павле еврејските христијани да се држат „цврсто до крајот“, и како ние можеме да го примениме неговиот совет?

¹¹ Навистина, еврејските христијани се наоѓале во една високо привилегирана положба. Павле ги потсетил дека тие биле „учесници во небесното призвание“, предност која требало да се цени повисоко од сѐ друго што имал да понуди еврејскиот систем (Евреите 3:1). Сигурно Павловите зборови направиле тие помазани христијани да се чувствуваат благодарни за тоа што требало да добијат едно ново наследство, наместо да жалат за тоа што се откажале од работите кои биле поврзани со нивната еврејска културна и традиционална заднина (Филипјаните 3:8). Поттикнувајќи ги да се држат за својата предност и да не ја земаат истата здраво за готово, Павле рекол: „Христос, како Син, е во Својот дом [бил верен како Син над домот Божји, NW]: Негов дом, пак, сме ние, само ако слободата и надежта, со кои се фалиме, ги запазиме [цврсто, NW] до крај“ (Евреите 3:6).