സങ്കീർത്ത​നം

142 ഞാൻ ശബ്ദം ഉയർത്തി സഹായ​ത്തി​നാ​യി യഹോ​വയെ വിളി​ക്കു​ന്നു;+

ഞാൻ ശബ്ദം ഉയർത്തി പ്രീതി​ക്കാ​യി യഹോ​വ​യോ​ടു യാചി​ക്കു​ന്നു.

 2 ദൈവസന്നിധിയിൽ ഞാൻ എന്റെ ആകുല​തകൾ പകരുന്നു;

തിരുമുമ്പിൽ എന്റെ ബുദ്ധി​മു​ട്ടു വിവരി​ക്കു​ന്നു;+

 3 അതെ, മനസ്സു തളരുമ്പോൾ* ഞാൻ അങ്ങനെ ചെയ്യുന്നു.

ഞാൻ നടക്കുന്ന വഴിയിൽ

അവർ എനിക്കാ​യി ഒരു കെണി ഒളിച്ചു​വെ​ക്കു​ന്നു.

 4 എന്റെ വലതു​വ​ശ​ത്തേക്കു നോ​ക്കേ​ണമേ;

ആരും എന്നെ ഗൗനി​ക്കു​ന്നില്ല.*+

എനിക്ക്‌ ഓടി​ര​ക്ഷ​പ്പെ​ടാൻ ഒരിട​വു​മില്ല.+

ആർക്കും എന്നെക്കു​റിച്ച്‌ ഒരു ചിന്തയു​മില്ല.

“അങ്ങാണ്‌ എന്റെ അഭയം;+

ജീവനുള്ളവരുടെ ദേശത്ത്‌ എനിക്ക്‌ ആകെയുള്ളത്‌* അങ്ങ്‌ മാത്രം” എന്നു ഞാൻ പറഞ്ഞു.

 6 സഹായത്തിനായുള്ള എന്റെ യാചന ശ്രദ്ധി​ക്കേ​ണമേ;

എന്റെ അവസ്ഥ അങ്ങേയറ്റം പരിതാ​പ​ക​ര​മ​ല്ലോ.

പീഡക​രിൽനിന്ന്‌ എന്നെ വിടു​വി​ക്കേ​ണമേ;+

അവർ എന്നെക്കാൾ ശക്തരല്ലോ.

 7 കുണ്ടറയിൽനിന്ന്‌ എന്നെ മോചി​പ്പി​ക്കേ​ണമേ;

ഞാൻ തിരു​നാ​മം സ്‌തു​തി​ക്കട്ടെ.

അങ്ങ്‌ എന്നോടു ദയയോ​ടെ ഇടപെ​ടു​ന്ന​തു​കൊണ്ട്‌

നീതിമാന്മാർ എന്റെ ചുറ്റും കൂടട്ടെ.