മക്കൾ കൈവി​ട്ടു പോകു​ന്ന​തി​ന്റെ വേദന

“ആദ്യത്തെ കുഞ്ഞു​ണ്ടായ ദിവസം ഭർത്താവ്‌ എനിക്കു മുന്നറി​യി​പ്പു നൽകി—‘കുട്ടികൾ വളരു​ന്ന​ത​നു​സ​രിച്ച്‌ നമുക്ക്‌ അവരുടെ മേലുള്ള പിടി നഷ്ടമാ​കും പ്രിയേ.”—നാമും നമ്മുടെ കുട്ടി​ക​ളും—മാതാ​പി​താ​ക്കൾക്കു​വേണ്ടി മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളെ​ഴു​തിയ ഒരു പുസ്‌തകം (ഇംഗ്ലീഷ്‌).

ആദ്യത്തെ കൺമണി​യു​ടെ ആഗമനം മിക്ക മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളെ​യും സന്തോ​ഷി​പ്പി​ക്കു​ന്നു, ആനന്ദത്താൽ അവർ മതിമ​റ​ന്നേ​ക്കാം. കുട്ടി​കളെ വളർത്തു​ന്നത്‌ അസൗക​ര്യ​ങ്ങൾക്കും ബുദ്ധി​മു​ട്ടു​കൾക്കും നൊമ്പ​ര​ങ്ങൾക്കും നിരാ​ശ​കൾക്കും ഉത്‌ക​ണ്‌ഠ​കൾക്കും ഒക്കെ ഇടയാ​ക്കു​ന്നു​വെ​ങ്കി​ലും കുട്ടികൾ വലിയ ആഹ്ലാദ​ത്തി​ന്റെ ഒരു ഉറവാ​യി​രി​ക്കാൻ കഴിയും. ഏതാണ്ട്‌ മൂവാ​യി​രം വർഷം മുമ്പ്‌ ബൈബിൾ ഇങ്ങനെ പ്രസ്‌താ​വി​ച്ചു: “മക്കൾ കർത്താ​വിൽനി​ന്നുള്ള ഒരു ദാനമാണ്‌; അവർ ഒരു യഥാർഥ അനു​ഗ്ര​ഹ​മാണ്‌.”—സങ്കീർത്തനം 127:3, റ്റുഡേ​യ്‌സ്‌ ഇംഗ്ലീഷ്‌ വേർഷൻ.

എന്നാൽ, അതോ​ടൊ​പ്പം ബൈബിൾ യാഥാർഥ്യ​ബോ​ധ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടിയ ഈ മുന്നറി​യി​പ്പു നൽകുന്നു: ‘പുരുഷൻ അപ്പനെ​യും അമ്മയെ​യും വിട്ടു​പി​രി​യും.’ (ഉല്‌പത്തി 2:24) സാധാ​ര​ണ​ഗ​തി​യിൽ, വിവിധ കാരണ​ങ്ങ​ളാൽ മുതിർന്ന കുട്ടി​കൾക്കു വീട്ടിൽനി​ന്നു പോ​കേ​ണ്ടി​വ​രു​ന്നു—ചില​പ്പോൾ വിദ്യാ​ഭ്യാ​സ​ത്തി​നോ തൊഴി​ലി​നോ വേണ്ടി​യാ​യി​രി​ക്കും, അല്ലെങ്കിൽ ക്രിസ്‌തീയ ശുശ്രൂഷ വ്യാപി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നാ​യി​രി​ക്കും, അതുമ​ല്ലെ​ങ്കിൽ വിവാഹം കഴിക്കു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കും. എന്നാൽ ചില മാതാ​പി​താ​ക്കളെ സംബന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം ഈ യാഥാർഥ്യം വളരെ വേദനാ​ജ​ന​ക​മാണ്‌. സ്വാത​ന്ത്ര്യ​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി​യുള്ള മക്കളുടെ സ്വാഭാ​വിക ശ്രമങ്ങൾ കാണു​മ്പോൾ, തങ്ങൾ “അവഹേ​ളി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യാ​ണെ​ന്നോ അവഗണി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യാ​ണെ​ന്നോ തോന്നാ​നോ ദേഷ്യ​മോ ലജ്ജയോ ഭയമോ തോന്നാ​നോ” അവർ സ്വയം അനുവ​ദി​ക്കു​ന്നു എന്ന്‌ ഒരു എഴുത്തു​കാ​രി അഭി​പ്രാ​യ​പ്പെട്ടു. ഇത്‌ പലപ്പോ​ഴും അന്തമി​ല്ലാത്ത കുടുംബ കലഹത്തി​ലേ​ക്കും പിരി​മു​റു​ക്ക​ത്തി​ലേ​ക്കും നയിക്കു​ന്നു. കുട്ടികൾ വേർപി​രി​ഞ്ഞു​പോ​കുന്ന ദിവസത്തെ നേരി​ടാൻ ആഗ്രഹി​ക്കാത്ത ചില മാതാ​പി​താ​ക്കൾ അവരെ പ്രായ​പൂർത്തി​യി​ലെത്തി ജീവി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ സജ്ജരാ​ക്കു​ന്നില്ല. അത്തരം അവഗണ​ന​യു​ടെ ഫലം ഭയാന​ക​മാ​യി​രു​ന്നേ​ക്കാം: വീട്ടു​കാ​ര്യ​ങ്ങൾ നോക്കി​ന​ട​ത്താ​നോ കുടും​ബ​ത്തി​നു വേണ്ടി കരുതാ​നോ ഉദ്യോ​ഗം വഹിക്കാ​നോ​പോ​ലും കഴിവി​ല്ലാത്ത വ്യക്തി​ക​ളാ​യി​ത്തീ​രും അവർ.

മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളിൽ ഒരാൾ മാത്ര​മുള്ള കുടും​ബ​ങ്ങ​ളിൽ വിരഹ​വേദന പ്രത്യേ​കി​ച്ചും തീവ്ര​മാ​യി​രു​ന്നേ​ക്കാം. കാരൻ എന്നു പേരുള്ള ഏകാകി​നി​യായ ഒരു മാതാവ്‌ പറയുന്നു: “ഞാനും എന്റെ മോളും ഉറ്റ ചങ്ങാതി​മാ​രാണ്‌; ഞങ്ങൾ ഒരു യഥാർഥ സൗഹൃ​ദ​ബന്ധം വളർത്തി​യെ​ടു​ത്തു. ഞാൻ എവിടെ പോയാ​ലും അവളെ​യും കൊണ്ടു​പോ​കു​മാ​യി​രു​ന്നു.” മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളിൽ ഒരാൾ മാത്ര​മുള്ള കുടും​ബ​ങ്ങ​ളിൽ മാതാ​വിന്‌ അല്ലെങ്കിൽ പിതാ​വിന്‌ സാധാ​ര​ണ​ഗ​തി​യിൽ കുട്ടി​യു​മാ​യി ഒരു അടുത്ത ബന്ധം ഉണ്ടായി​രി​ക്കും, തിരിച്ച്‌ കുട്ടി​ക്കും അങ്ങനെ​ത​ന്നെ​യാ​യി​രി​ക്കും. അപ്പോൾ, ആ അടുപ്പം നഷ്ടമാ​കു​ന്നു​വെന്ന ചിന്ത​പോ​ലും അവരെ തളർത്തി​യേ​ക്കാ​വു​ന്നത്‌ എന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നതു മനസ്സി​ലാ​ക്കാ​വു​ന്ന​തേ​യു​ള്ളൂ.

എന്നാൽ, ഒരു ആരോ​ഗ്യാ​വ​ഹ​മായ കുടും​ബ​ത്തി​ന്റെ സവി​ശേ​ഷ​തകൾ (ഇംഗ്ലീഷ്‌) എന്ന പുസ്‌തകം മാതാ​പി​താ​ക്കളെ ഇങ്ങനെ ഓർമി​പ്പി​ക്കു​ന്നു: “കുടും​ബ​ജീ​വി​തം എന്നാൽ ഇതാണ്‌: നിസ്സഹാ​യ​നായ ഒരു ശിശു​വി​നെ സ്വന്തം കാലിൽ നിൽക്കാൻ കഴിവുള്ള ഒരു മുതിർന്ന​യാ​ളാ​യി വളർത്തി​ക്കൊ​ണ്ടു​വരൽ.” എന്നിട്ടത്‌ ഇങ്ങനെ മുന്നറി​യി​പ്പു നൽകുന്നു: “കുട്ടി​കൾക്ക്‌ സ്വാത​ന്ത്ര്യം നൽകാൻ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ പരാജ​യ​പ്പെ​ടു​ന്നതു മൂലമാണ്‌ കുടും​ബ​ങ്ങ​ളിൽ പല പ്രശ്‌ന​ങ്ങ​ളും തലപൊ​ക്കു​ന്നത്‌.”

നിങ്ങളെ സംബന്ധി​ച്ചെന്ത്‌? നിങ്ങൾ ഒരു മാതാ​വോ പിതാ​വോ ആണോ? ആണെങ്കിൽ നിങ്ങളു​ടെ കുട്ടി​കളെ പിരി​യേ​ണ്ടി​വ​രുന്ന ദിവസ​ത്തി​നാ​യി നിങ്ങൾ തയ്യാ​റെ​ടു​ത്തി​ട്ടു​ണ്ടോ? നിങ്ങളു​ടെ കുട്ടി​കളെ സംബന്ധി​ച്ചെന്ത്‌? സ്വന്തം കാലിൽ നിൽക്കാൻ നിങ്ങൾ അവരെ സജ്ജരാ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടോ?