ഇസ്രാ​യേ​ല്യർ രാജാ​വി​നെ ആവശ്യപ്പെടുന്നു

ശിം​ശോ​നു​ശേ​ഷം ശമൂവേൽ ഇസ്രാ​യേ​ലിൽ പ്രവാ​ച​ക​നും ന്യായാ​ധി​പ​നു​മാ​യി സേവി​ക്കു​ന്നു. മറ്റു ജനതക​ളെ​പ്പോ​ലെ തങ്ങൾക്കും ഒരു മനുഷ്യ​നെ രാജാ​വാ​യി നിയോ​ഗി​ച്ചു​ത​ര​ണ​മെന്ന്‌ ഇസ്രാ​യേ​ല്യർ ശമൂ​വേ​ലി​നോ​ടു ശാഠ്യം​പി​ടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ഇത്‌ യഹോ​വ​യെ വളരെ വേദനി​പ്പി​ച്ചെ​ങ്കി​ലും അവരുടെ ആവശ്യം​പോ​ലെ ചെയ്‌തു​കൊ​ടു​ക്കാൻ അവൻ ശമൂ​വേ​ലി​നോ​ടു പറഞ്ഞു. ദൈവം ശൗൽ എന്ന താഴ്‌മ​യു​ള്ള ഒരു മനുഷ്യ​നെ തിര​ഞ്ഞെ​ടുത്ത്‌ രാജാ​വാ​യി അവരോ​ധി​ച്ചു. എന്നാൽ കാലം​ക​ട​ന്നു​പോ​യ​പ്പോൾ ശൗൽ അഹങ്കാ​രി​യും അനുസ​ര​ണം​കെ​ട്ട​വ​നു​മാ​യി. യഹോവ ശൗലിനെ തള്ളിക്ക​ള​ഞ്ഞു. മറ്റൊരു വ്യക്തിയെ രാജാ​വാ​യി അഭി​ഷേ​കം​ചെ​യ്യാൻ ദൈവം ശമൂ​വേ​ലി​നോട്‌ ആവശ്യ​പ്പെ​ട്ടു. ദാവീദ്‌ എന്നു പേരുള്ള ഒരു യുവാ​വാ​യി​രു​ന്നു അത്‌. എന്നാൽ വർഷങ്ങൾക്കു​ശേ​ഷ​മേ ദാവീദ്‌ സിംഹാ​സ​ന​ത്തിൽ ഉപവി​ഷ്ട​നാ​കു​മാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളൂ.

കൗമാ​ര​ത്തി​ലാ​യി​രി​ക്കെ ദാവീദ്‌ ഒരുനാൾ ശൗലിന്റെ സൈന്യ​ത്തിൽ സേവി​ച്ചി​രു​ന്ന തന്റെ സഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രെ കാണാൻ പോയി. സൈന്യം മുഴുവൻ ശത്രു​പ​ക്ഷ​ത്തെ യോദ്ധാ​വാ​യി​രു​ന്ന ഗൊല്യാത്ത്‌ എന്ന മല്ലനെ കണ്ട്‌ ഭയന്നു​നിൽക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ഒൻപത്‌ അടിയി​ലേ​റെ ഉയരമു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു ഗൊല്യാ​ത്തിന്‌. അവൻ ഇസ്രാ​യേ​ല്യ​രെ​യും അവരുടെ ദൈവ​ത്തെ​യും നിന്ദി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. രോഷാ​കു​ല​നാ​യ ദാവീദ്‌ ആ മല്ലന്റെ വെല്ലു​വി​ളി സ്വീക​രിച്ച്‌ അവനോട്‌ ഏറ്റുമു​ട്ടാൻചെ​ന്നു. ആയുധ​മെ​ന്നു പറയാൻ ദാവീ​ദി​ന്റെ കൈയിൽ ആകെയു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നത്‌ ഒരു കവിണ​യും കുറെ കല്ലുക​ളു​മാണ്‌. ഗൊല്യാത്ത്‌ ദാവീ​ദി​നെ പരിഹ​സി​ച്ച​പ്പോൾ താൻ അവനെ​ക്കാൾ യുദ്ധസ​ജ്ജ​നാ​ണെന്ന്‌ ദാവീദ്‌ മറുപടി നൽകി. കാരണം യഹോ​വ​യു​ടെ നാമത്തി​ലാണ്‌ ദാവീദ്‌ ഗൊല്യാ​ത്തി​നെ നേരി​ടാൻ ചെന്നത്‌. ദാവീദ്‌ ഒരു കല്ലെടുത്ത്‌ കവിണ​യിൽവെ​ച്ചു വീശി ഗൊല്യാ​ത്തി​ന്റെ നെറ്റി ലാക്കാക്കി എറിഞ്ഞു. ഗൊല്യാത്ത്‌ മരിച്ചു​വീ​ണു. ദാവീദ്‌ ആ മല്ലന്റെ​ത​ന്നെ വാളു​കൊണ്ട്‌ അവന്റെ തലയറു​ത്തു. ഫെലി​സ്‌ത്യ സൈന്യം ഭയന്ന്‌ തിരി​ഞ്ഞോ​ടി.

ദാവീ​ദി​ന്റെ ധീരത​യിൽ ആകൃഷ്ട​നാ​യ ശൗൽ അവനെ തന്റെ പടയാ​ളി​ക​ളു​ടെ മേധാ​വി​യാ​ക്കി. എന്നാൽ പിന്നീട്‌, ദാവീ​ദി​ന്റെ വിജയങ്ങൾ ശൗലിൽ കടുത്ത അസൂയ ജനിപ്പി​ച്ചു. ദാവീ​ദിന്‌ പ്രാണ​ര​ക്ഷാർഥം നാടു​വി​ടേ​ണ്ടി​വ​ന്നു. വർഷങ്ങ​ളോ​ളം അവനൊ​രു അഭയാർഥി​യാ​യി ജീവിച്ചു. എന്നിരു​ന്നാ​ലും തന്റെ ജീവനെ വേട്ടയാ​ടി​ക്കൊ​ണ്ടി​രുന്ന ശൗലി​നോട്‌ അവൻ കൂറു​ള്ള​വ​നാ​യി​രു​ന്നു. കാരണം ശൗലിനെ രാജാ​വാ​യി നിയോ​ഗി​ച്ചത്‌ യഹോ​വ​യാ​ണെന്ന വസ്‌തുത എപ്പോ​ഴും അവന്റെ മനസ്സി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഒടുവിൽ ശൗൽ യുദ്ധത്തിൽ കൊല്ല​പ്പെ​ട്ടു. താമസി​യാ​തെ യഹോവ പറഞ്ഞതു​പോ​ലെ​ത​ന്നെ ദാവീദ്‌ രാജാ​വാ​യി.

രാജാ​വാ​യ​ശേ​ഷം യഹോ​വ​യ്‌ക്ക്‌ ഒരു ആലയം പണിയാൻ ദാവീദ്‌ അതിയാ​യി ആഗ്രഹി​ച്ചു. എന്നാൽ ദാവീ​ദി​ന്റെ പിൻഗാ​മി​ക​ളി​ലൊ​രാ​ളാ​യി​രി​ക്കും അതു പണിയു​ന്ന​തെന്ന്‌ യഹോവ അവനോ​ടു പറഞ്ഞു. ദാവീ​ദി​ന്റെ പുത്ര​നാ​യ ശലോ​മോ​നാ​യി​രു​ന്നു പിന്നീട്‌ ആലയം പണിതത്‌. എങ്കിലും ദാവീ​ദി​നും ദൈവം പ്രതി​ഫ​ലം നൽകാ​തി​രു​ന്നി​ല്ല. യഹോവ അവനു​മാ​യി ശ്രദ്ധേ​യ​മാ​യ ഒരു ഉടമ്പടി​ചെ​യ്‌തു: ദാവീ​ദി​ന്റേത്‌ അതുല്യ​മാ​യ ഒരു രാജവം​ശ​മാ​യി​രി​ക്കും. ഏദെനിൽ വാഗ്‌ദാ​നം​ചെ​യ്യ​പ്പെട്ട സന്തതി ജനിക്കു​ന്നത്‌ ആ വംശപ​ര​മ്പ​ര​യി​ലാ​യി​രി​ക്കും. ഈ സന്തതി​യാ​യി​രി​ക്കും ദൈവ​ത്താൽ നിയു​ക്ത​നാ​യ മിശിഹാ (അഭിഷി​ക്തൻ എന്നർഥം). അവൻ എന്നേക്കും നിലനിൽക്കു​ന്ന ഒരു രാജ്യ​ത്തി​ന്റെ ഭരണാ​ധി​പ​നാ​യി​രി​ക്കും.

നന്ദിനി​റഞ്ഞ ഹൃദയ​ത്തോ​ടെ ദാവീദ്‌ ആലയനിർമാ​ണ​ത്തി​നു​വേണ്ട സ്വർണ​വും വെള്ളി​യും മറ്റു സാധന​സാ​മ​ഗ്രി​ക​ളും വൻതോ​തിൽ ശേഖരി​ച്ചു​വെ​ച്ചു. ദൈവ​നി​ശ്വ​സ്‌ത​നാ​യി അവൻ ഒട്ടനവധി സങ്കീർത്ത​ന​ങ്ങ​ളും രചിച്ചു. ജീവി​ത​സാ​യാ​ഹ്ന​ത്തിൽ ദാവീദ്‌ പറഞ്ഞു: “യഹോ​വ​യു​ടെ ആത്മാവു എന്നിൽ സംസാ​രി​ക്കു​ന്നു; അവന്റെ വചനം എന്റെ നാവി​ന്മേൽ ഇരിക്കു​ന്നു.”—2 ശമൂവേൽ 23:2.

—1 ശമൂവേൽ, 2 ശമൂവേൽ, 1 ദിനവൃ​ത്താ​ന്തം, യെശയ്യാവ്‌ 9:7, മത്തായി 21:9, ലൂക്കോസ്‌ 1:32, യോഹ​ന്നാൻ 7:42 എന്നിവയെ ആധാര​മാ​ക്കി​യു​ള്ളത്‌.