യേശു​വി​ന്റെ ജീവി​ത​വും ശുശ്രൂ​ഷ​യും

ഭൂതബാ​ധി​ത​നായ കുട്ടിയെ സുഖ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു

യേശു​വും പത്രോ​സും യാക്കോ​ബും യോഹ​ന്നാ​നും, സാധ്യ​ത​യ​നു​സ​രിച്ച്‌ ഹെർമോൻപർവ​ത​ത്തി​ന്റെ ഒരു കൊടു​മു​ടി​യിൽ അകലെ​യാ​യി​രി​ക്കെ, മററു ശിഷ്യൻമാർ ഒരു പ്രശ്‌ന​ത്തിൽ കുടു​ങ്ങു​ന്നു. യേശു മടങ്ങി​വ​ന്ന​പ്പോൾ എന്തോ പന്തി​കേ​ടു​ണ്ടെന്ന്‌ അവൻ പെട്ടെന്ന്‌ മനസ്സി​ലാ​ക്കി. ഒരു കൂട്ടമാ​ളു​കൾ അവന്റെ ശിഷ്യൻമാ​രു​ടെ ചുററും കൂടി​യി​രി​ക്കു​ന്നു, ശാസ്‌ത്രി​മാർ അവരോട്‌ തർക്കി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. ആളുകൾ യേശു​വി​നെ കണ്ടപ്പോൾ അവർ വളരെ​യ​ധി​കം അതിശ​യി​ക്കു​ക​യും അവനെ സ്വീക​രി​ക്കാൻ ഓടി​ച്ചെ​ല്ലു​ക​യും ചെയ്യുന്നു. “നിങ്ങൾ അവരോട്‌ എന്താണ്‌ തർക്കി​ക്കു​ന്നത്‌?” അവൻ ചോദി​ക്കു​ന്നു.

ജനക്കൂ​ട്ട​ത്തി​നി​ട​യിൽനിന്ന്‌ വന്ന്‌ ഒരു മനുഷ്യൻ യേശു​വി​ന്റെ മുമ്പിൽ കുമ്പി​ട്ടു​കൊണ്ട്‌ ഇപ്രകാ​രം വിശദീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു: “ഗുരോ, എന്റെ മകന്‌ ഒരു മൂക ആത്മാവു​ള്ള​തി​നാൽ അവനെ ഞാൻ നിന്റെ അടുക്കൽ കൊണ്ടു​വന്നു; അത്‌ അവനെ ബാധി​ക്കു​ന്ന​ട​ത്തെ​ല്ലാം അത്‌ അവനെ നിലത്തു തള്ളിയി​ടു​ന്നു, അവൻ നുരക്കു​ക​യും പല്ലിറു​മ്മു​ക​യും അവന്റെ ശക്തി ക്ഷയിക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്നു. ഞാൻ നിന്റെ ശിഷ്യൻമാ​രോട്‌ അതിനെ പുറത്താ​ക്കാൻ പറഞ്ഞു, എങ്കിലും അവർ പ്രാപ്‌ത​ര​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു.”

പ്രത്യ​ക്ഷ​ത്തിൽ, ശാസ്‌ത്രി​മാർ കുട്ടിയെ സുഖ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തി​ലുള്ള ശിഷ്യൻമാ​രു​ടെ പരാജ​യത്തെ പരമാ​വധി മുത​ലെ​ടു​ക്കു​ക​യാണ്‌, ഒരുപക്ഷേ അവരുടെ ശ്രമങ്ങളെ പരിഹ​സി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്നു. ആ നിർണ്ണാ​യക സമയത്തു​തന്നെ യേശു എത്തുന്നു. “ഓ വിശ്വാ​സ​മി​ല്ലാത്ത തലമു​റയേ,” അവൻ പറയുന്നു, “ഞാൻ എത്രനാൾ നിങ്ങ​ളോ​ടൊ​പ്പം തുടരണം? ഞാൻ എത്രകാ​ലം നിങ്ങളെ സഹിക്കണം?”

യേശു സന്നിഹി​ത​രാ​യി​രുന്ന എല്ലാവ​രോ​ടു​മാ​യി തന്റെ അഭി​പ്രാ​യം പ്രകടി​പ്പി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു എന്നു തോന്നു​ന്നു, എന്നാൽ അവ പ്രത്യേ​കിച്ച്‌, തന്റെ ശിഷ്യൻമാർക്ക്‌ ഉപദ്രവം ചെയ്‌തു​കൊ​ണ്ടി​രുന്ന ശാസ്‌ത്രി​മാർക്കെ​തി​രെ തിരി​ച്ചു​വി​ടു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു എന്നതിനു സംശയ​മില്ല. അടുത്ത​താ​യി, യേശു കുട്ടി​യി​ങ്ക​ലേക്കു തിരിഞ്ഞ്‌ പറയുന്നു: “അവനെ എന്റെ അടുക്കൽ കൊണ്ടു​വ​രിക.” എന്നാൽ കുട്ടി യേശു​വി​ന്റെ അടുക്ക​ലേക്കു വരു​മ്പോൾ അവനെ ബാധി​ച്ചി​രുന്ന ഭൂതം അവനെ നിലത്ത്‌ തള്ളിയി​ടു​ക​യും അവനെ ഉഗ്രമായ വിക്ഷോ​ഭ​ങ്ങൾക്കി​ട​യാ​ക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്നു. ആ കുട്ടി നിലത്തു​കി​ടന്ന്‌ ഉരുളു​ക​യും വായിൽ നുരക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്നു.

“ഇവന്‌ ഇത്‌ എത്ര നാളായി സംഭവി​ക്കു​ന്നുണ്ട്‌?” യേശു ചോദി​ക്കു​ന്നു.

“കുട്ടി​ക്കാ​ലം മുതൽ,” പിതാവ്‌ മറുപ​ടി​പ​റ​യു​ന്നു. “[ഭൂതം] അവനെ നശിപ്പി​ക്കാൻവേണ്ടി കൂടെ​ക്കൂ​ടെ തീയി​ലും വെള്ളത്തി​ലും തള്ളിയി​ടു​ന്നു.” പിന്നീട്‌ പിതാവ്‌ ഇപ്രകാ​രം അപേക്ഷി​ക്കു​ന്നു: “നിനക്ക്‌ എന്തെങ്കി​ലും ചെയ്യാൻ കഴിയു​മെ​ങ്കിൽ ഞങ്ങളോട്‌ കരുണ​തോ​ന്നി ഞങ്ങളെ സഹായി​ക്ക​ണമേ.”

ഒരു പക്ഷേ, ആ പിതാവ്‌ വർഷങ്ങ​ളാ​യി സഹായം തേടു​ക​യാ​യി​രു​ന്നി​രി​ക്കാം. ഇപ്പോൾ, യേശു​വി​ന്റെ ശിഷ്യൻമാ​രു​ടെ പരാജ​യ​ത്തോ​ടെ അയാളു​ടെ നിരാശ വലുതാ​യി​ത്തീ​രു​ന്നു. യേശു അയാളു​ടെ നിരാ​ശ​യോ​ടു​കൂ​ടിയ അപേക്ഷ മനസ്സി​ലാ​ക്കി​ക്കൊണ്ട്‌ പ്രോൽസാ​ഹ​ക​മാ​യി ഇപ്രകാ​രം പറയുന്നു: “‘നിനക്കു കഴിയു​മെ​ങ്കിൽ’ എന്നു പറയു​ന്നു​വോ! എന്തിന്‌, ഒരുവന്‌ വിശ്വാ​സ​മു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ എല്ലാ കാര്യ​ങ്ങ​ളും സാധ്യ​മാണ്‌.”

“എനിക്ക്‌ വിശ്വാ​സം ഉണ്ട്‌!” പിതാവ്‌ ഉടൻ വിളി​ച്ചു​പ​റ​യു​ന്നു, എന്നാൽ അവൻ ഇങ്ങനെ യാചി​ക്കു​ന്നു: “എന്റെ വിശ്വാ​സ​ക്കു​റ​വി​നു എന്നെ സഹായി​ക്കേ​ണമേ!”

ജനക്കൂട്ടം ഒരുമിച്ച്‌ അവരു​ടെ​യ​ടു​ത്തേക്ക്‌ ഓടി​വ​രു​ന്നതു ശ്രദ്ധി​ച്ചിട്ട്‌ യേശു ഭൂതത്തെ ശാസി​ക്കു​ന്നു: “മൂകനും ബധിര​നും ആയ ആത്മാവേ, അവനെ വിട്ടു​പോ​കുക, അവനിൽ ഇനിമേൽ പ്രവേ​ശി​ക്ക​രുത്‌ എന്ന്‌ ഞാൻ നിന്നോ​ടു കൽപ്പി​ക്കു​ന്നു.” ഭൂതം വിട്ടു​പോ​കവേ അത്‌ വീണ്ടും കുട്ടിയെ നിലവി​ളി​ക്കു​ന്ന​തി​നി​ട​യാ​ക്കു​ക​യും അവനെ അനേകം വിക്ഷോ​ഭ​ങ്ങൾക്കി​ട​യാ​ക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്നു. അപ്പോൾ കുട്ടി ചലനമ​ററ്‌ നിലത്തു കിടക്കു​ന്നു, തന്നിമി​ത്തം മിക്ക ആളുക​ളും, “അവൻ മരിച്ചു​പോ​യി!” എന്നു പറയാൻതു​ട​ങ്ങു​ന്നു. എന്നാൽ യേശു കുട്ടി​യു​ടെ കൈക്ക്‌ പിടിച്ച്‌ എഴു​ന്നേൽപ്പി​ക്കു​ന്നു.

നേരത്തെ, ശിഷ്യൻമാർ പ്രസം​ഗി​ക്കാൻ അയക്ക​പ്പെ​ട്ട​പ്പോൾ അവർ ഭൂതങ്ങളെ പുറത്താ​ക്കി​യി​രു​ന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌ ഇപ്പോൾ, അവർ ഒരു വീട്ടിൽ പ്രവേ​ശി​ക്കു​മ്പോൾ “ഞങ്ങൾക്ക്‌ അതിനെ പുറത്താ​ക്കാൻ കഴിയാ​ഞ്ഞ​തെ​ന്തു​കൊ​ണ്ടാണ്‌?” എന്ന്‌ അവർ സ്വകാ​ര്യ​മാ​യി യേശു​വി​നോ​ടു ചോദി​ക്കു​ന്നു.

അത്‌ അവരുടെ വിശ്വാ​സ​ക്കു​റ​വു​കൊ​ണ്ടാ​ണെന്ന്‌ സൂചി​പ്പി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ യേശു ഉത്തരം​പ​റ​യു​ന്നു: “പ്രാർത്ഥ​ന​യാ​ല​ല്ലാ​തെ യാതൊ​ന്നി​നാ​ലും ഈ ഇനത്തിന്‌ ഇറങ്ങി​പ്പോ​കാൻ കഴിക​യില്ല.” ഈ കേസിൽ ഉൾപ്പെ​ട്ടി​രുന്ന വിശേ​ഷാൽ ശക്തനായ ഭൂതത്തെ പുറത്താ​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ ഒരുക്കം ആവശ്യ​മാ​യി​രു​ന്നു. ശക്തമായ വിശ്വാ​സ​വും അതോ​ടൊ​പ്പം ശക്തീക​രി​ക്കുന്ന ദൈവ​സ​ഹാ​യം അപേക്ഷി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടുള്ള പ്രാർത്ഥ​ന​യും ആവശ്യ​മാ​യി​രു​ന്നു.

പിന്നീട്‌ യേശു ഇങ്ങനെ കൂട്ടി​ച്ചേർക്കു​ന്നു: “സത്യമാ​യി ഞാൻ നിങ്ങ​ളോ​ടു പറയുന്നു, നിങ്ങൾക്ക്‌ ഒരു കടുകു​മ​ണി​യോ​ളം വിശ്വാ​സ​മു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ, നിങ്ങൾ ഈ പർവത​ത്തോട്‌ ‘ഇവിടെ നിന്ന്‌ അങ്ങോട്ട്‌ മാറുക’ എന്നു പറയു​ക​യും അത്‌ മാറു​ക​യും ചെയ്യും, യാതൊ​ന്നും നിങ്ങൾക്ക്‌ അസാധ്യ​മാ​കു​ക​യില്ല.”

വിശ്വാ​സം എത്ര ശക്തമാ​യി​രി​ക്കാൻ കഴിയും! യഹോ​വ​യു​ടെ സേവന​ത്തിൽ പുരോ​ഗ​തി​യെ തടയുന്ന തടസ്സങ്ങ​ളും പ്രയാ​സ​ങ്ങ​ളും ഒരു വലിയ അക്ഷരീ​യ​പർവതം പോലെ തരണം​ചെ​യ്യാ​നും മാററാ​നും കഴിയാ​ത്ത​താ​യി തോന്നി​യേ​ക്കാം. എന്നാൽ നാം നമ്മുടെ ഹൃദയ​ങ്ങ​ളിൽ വിശ്വാ​സം നട്ടുവ​ളർത്തു​ക​യും അതിനെ നനയ്‌ക്കു​ക​യും വളരാൻ പ്രോൽസാ​ഹി​പ്പി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യു​ന്നു​വെ​ങ്കിൽ അത്‌ പക്വത​യി​ലേക്കു വികാസം പ്രാപി​ക്കു​ക​യും അങ്ങനെ​യുള്ള പർവത​സ​മാന തടസ്സങ്ങ​ളെ​യും പ്രയാ​സ​ങ്ങ​ളെ​യും തരണം​ചെ​യ്യാൻ നമ്മെ പ്രാപ്‌ത​രാ​ക്കു​ക​യും ചെയ്യു​മെന്ന്‌ യേശു പ്രകട​മാ​ക്കു​ക​യാണ്‌. മർക്കോസ 9:14-29; മത്തായി 17:19, 20; ലൂക്കോസ 9:37-43.

◆ ഹെർമ്മോൻ പർവത​ത്തിൽനിന്ന്‌ മടങ്ങി​വ​രു​മ്പോൾ യേശു ഏതു സാഹച​ര്യം കണ്ടെത്തു​ന്നു?

◆ ഭൂതബാ​ധി​ത​നായ ബാലന്റെ പിതാ​വിന്‌ യേശു എന്തു പ്രോൽസാ​ഹനം കൊടു​ത്തു?

◆ ശിഷ്യൻമാർക്ക്‌ ഭൂതങ്ങളെ പുറത്താ​ക്കാൻ കഴിയാ​ഞ്ഞ​തെ​ന്തു​കൊ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു?

◆ വിശ്വാ​സ​ത്തിന്‌ എത്ര ശക്തമാ​യി​ത്തീ​രാൻ കഴിയു​മെന്ന്‌ യേശു പ്രകട​മാ​ക്കു​ന്നു? (w88 1/15)