‘കടലിലെ ആപത്ത്‌’

കൂരി​രു​ട്ടുള്ള രാത്രി​യിൽ, 276 ആളുകൾ കയറിയ ഒരു കപ്പൽ മധ്യധ​ര​ണ്യാ​ഴി​യി​ലെ ഒരു ദ്വീപി​നോട്‌ അടുക്കു​ന്നു. പ്രക്ഷു​ബ്ധ​മായ കടലിൽ 14 ദിവസം ആടിയു​ലഞ്ഞ കപ്പലിലെ ജോലി​ക്കാ​രും യാത്ര​ക്കാ​രും ക്ഷീണി​ത​രാണ്‌. പ്രഭാ​ത​മാ​യ​പ്പോൾ ഒരു തീരം കണ്ട അവർ കപ്പൽ കരയ്‌ക്ക്‌ അടുപ്പി​ക്കാൻ ശ്രമി​ക്കു​ന്നു. എന്നാൽ മുന്നോ​ട്ടു പോകാൻ കഴിയാ​ത​വണ്ണം അണിയം ഉറച്ചു​പോ​കു​ന്നു. തിരമാ​ലകൾ അമരം തകർത്തു തരിപ്പ​ണ​മാ​ക്കു​ന്നു. കപ്പൽത്ത​ട്ടി​ലുള്ള എല്ലാവ​രും കപ്പൽ ഉപേക്ഷിച്ച്‌ നീന്തി​യും പലകക​ളി​ലും മറ്റും പിടി​ച്ചും കഷ്ടപ്പെട്ട്‌ മെലിത്ത കടൽത്തീ​രത്ത്‌ എത്തി​ച്ചേ​രു​ന്നു. തണുത്തു വിറങ്ങ​ലിച്ച്‌, തളർന്ന്‌ അവശരാ​യി അവർ ആഞ്ഞടി​ക്കുന്ന തിരമാ​ല​ക​ളിൽനിന്ന്‌ ഇഴഞ്ഞു പുറത്തു​വ​രു​ന്നു. ആ യാത്ര​ക്കാ​രിൽ ക്രിസ്‌തീയ അപ്പൊ​സ്‌ത​ല​നായ പൗലൊസ്‌ ഉണ്ട്‌. വിചാ​ര​ണ​യ്‌ക്കാ​യി അവനെ റോമി​ലേക്കു കൊണ്ടു​പോ​കു​ക​യാണ്‌.—പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 27:27-44.

പൗലൊ​സി​നെ സംബന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം മെലിത്ത ദ്വീപി​ലെ ആ കപ്പൽച്ചേതം ജീവനു ഭീഷണി ഉയർത്തിയ ആദ്യത്തെ കടൽ ദുരന്തമല്ല. ഏതാനും വർഷം മുമ്പ്‌ അവൻ എഴുതി: “[ഞാൻ] മൂന്നു​വട്ടം കപ്പൽച്ചേ​ത​ത്തിൽ അകപ്പെട്ടു, ഒരു രാപ്പകൽ വെള്ളത്തിൽ കഴിച്ചു.” തനിക്ക്‌ ‘കടലിലെ ആപത്ത്‌’ ഉണ്ടായ​താ​യി അവൻ കൂട്ടി​ച്ചേർക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്നു. (2 കൊരി​ന്ത്യർ 11:25-27) ‘ജാതി​ക​ളു​ടെ അപ്പൊ​സ്‌തലൻ’ എന്ന നിലയി​ലുള്ള തന്റെ ദൈവദത്ത ധർമം നിർവ​ഹി​ക്കാൻ കടൽ യാത്ര പൗലൊ​സി​നെ സഹായി​ച്ചി​രു​ന്നു.—റോമർ 11:13.

ഒന്നാം നൂറ്റാ​ണ്ടിൽ കടൽ യാത്ര എത്ര വ്യാപ​ക​മാ​യി​രു​ന്നു? ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വ​ത്തി​ന്റെ വ്യാപ​ന​ത്തിൽ അത്‌ എന്തു പങ്കു വഹിച്ചു? അത്‌ എത്ര​ത്തോ​ളം സുരക്ഷി​ത​മാ​യി​രു​ന്നു? ഏതു തരം കപ്പലു​ക​ളാണ്‌ ഉപയോ​ഗി​ച്ചി​രു​ന്നത്‌? യാത്ര​ക്കാർക്കു കപ്പലിൽ ഇടം നൽകി​യി​രു​ന്നത്‌ എങ്ങനെ ആയിരു​ന്നു?

റോമിന്‌ നാവിക വാണി​ജ്യ​ത്തി​ന്റെ ആവശ്യം

റോമാ​ക്കാർ മധ്യധ​ര​ണ്യാ​ഴി​യെ മാരെ നോസ്‌ട്രു—നമ്മുടെ കടൽ—എന്നു വിളി​ച്ചി​രു​ന്നു. സൈനി​കേതര കാരണ​ങ്ങ​ളാ​ലും കപ്പൽ ചാലു​ക​ളു​ടെ മേലുള്ള ആധിപ​ത്യം റോമി​നു മർമ​പ്ര​ധാ​നം ആയിരു​ന്നു. റോമാ സാമ്രാ​ജ്യ​ത്തി​ലെ അനേകം നഗരങ്ങൾ തുറമു​ഖങ്ങൾ ആയിരു​ന്നു, അല്ലെങ്കിൽ തുറമു​ഖ​ങ്ങ​ളു​ടെ പ്രയോ​ജനം അനുഭ​വി​ച്ചി​രു​ന്നവ ആയിരു​ന്നു. ദൃഷ്ടാ​ന്ത​ത്തിന്‌, റോമിന്‌, അതിന​ടു​ത്തുള്ള ഓസ്റ്റി​യ​യിൽ തുറമു​ഖം ഉണ്ടായി​രു​ന്നു. കൊരി​ന്താ​ണെ​ങ്കിൽ ലെഖായം, കെം​ക്രേയ എന്നീ തുറമു​ഖങ്ങൾ ഉപയോ​ഗി​ച്ചി​രു​ന്നു. സിറിയൻ അന്ത്യോ​ക്ക്യ​യ്‌ക്ക്‌ സെലൂക്യ തുറമു​ഖ​ത്തി​ന്റെ പ്രയോ​ജനം ലഭിച്ചി​രു​ന്നു. ഈ തുറമു​ഖങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള നല്ല നാവിക ബന്ധങ്ങൾ റോമൻ പ്രവി​ശ്യ​ക​ളി​ലെ മുഖ്യ നഗരങ്ങൾ തമ്മിൽ പെട്ടെ​ന്നുള്ള ആശയവി​നി​മയം ഉറപ്പു​വ​രു​ത്തു​ക​യും കാര്യ​ക്ഷ​മ​മായ ഭരണം സുഗമ​മാ​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു.

റോം ഭക്ഷ്യാ​വ​ശ്യ​ങ്ങൾക്കും കപ്പലു​കളെ ആശ്രയി​ച്ചി​രു​ന്നു. ഏകദേശം പത്തു ലക്ഷം ആളുകൾ പാർത്തി​രുന്ന റോമിന്‌ വളരെ​യേറെ—പ്രതി​വർഷം ഏതാണ്ട്‌ 2,50,000 ടണ്ണിനും 4,00,000 ടണ്ണിനും ഇടയ്‌ക്ക്‌—ധാന്യം ആവശ്യ​മാ​യി​രു​ന്നു. ഈ ധാന്യ​മെ​ല്ലാം എവിടെ നിന്നാണ്‌ വന്നിരു​ന്നത്‌? വർഷത്തിൽ എട്ടു മാസം വടക്കേ ആഫ്രി​ക്ക​യും ശേഷിച്ച നാലു മാസം ഈജി​പ്‌തും റോമാ നഗരത്തിന്‌ വേണ്ടത്ര ധാന്യം പ്രധാനം ചെയ്‌തി​രു​ന്നെന്ന്‌ ഹെരോ​ദാവ്‌ അഗ്രിപ്പാ രണ്ടാമൻ പറഞ്ഞതാ​യി ഫ്‌ളേ​വി​യസ്‌ ജോസീ​ഫസ്‌ ഉദ്ധരി​ക്കു​ന്നു. ആ നഗരത്തി​ലേക്കു ധാന്യം എത്തിച്ചു കൊടു​ക്കാൻ ആയിര​ക്ക​ണ​ക്കി​നു കപ്പലുകൾ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു.

തഴച്ചു​വ​ളർന്നു​കൊ​ണ്ടി​രുന്ന നാവിക വാണി​ജ്യം എല്ലാത്തരം ചരക്കു​ക​ളും ലഭ്യമാ​ക്കി​ക്കൊണ്ട്‌ റോമാ​ക്കാ​രു​ടെ ആഡംബര പ്രിയത്തെ തൃപ്‌തി​പ്പെ​ടു​ത്തി​പ്പോ​ന്നു. ലവണങ്ങൾ, കല്ല്‌, മാർബിൾ എന്നിവ സൈ​പ്രസ്‌, ഗ്രീസ്‌, ഈജി​പ്‌ത്‌ എന്നിവി​ട​ങ്ങ​ളിൽനി​ന്നും മര ഉരുപ്പ​ടി​കൾ ലബനോ​നിൽനി​ന്നും കൊണ്ടു​വ​ന്നി​രു​ന്നു. വീഞ്ഞ്‌ സ്‌മുർന്ന​യിൽനി​ന്നും അണ്ടിപ്പ​രി​പ്പു​കൾ ദമാസ്‌ക്ക​സിൽനി​ന്നും ഈന്തപ്പഴം പാലസ്‌തീ​നിൽനി​ന്നും വന്നിരു​ന്നു. കിലി​ക്ക്യ​യിൽനിന്ന്‌ ലേപന​ങ്ങ​ളും റബ്ബറും മിലേ​ത്തൂസ്‌, ലവോ​ദി​ക്യ എന്നിവി​ട​ങ്ങ​ളിൽനിന്ന്‌ കമ്പിളി​യും സിറിയ, ലബനോൻ എന്നിവി​ട​ങ്ങ​ളിൽനിന്ന്‌ തുണി​ത്ത​ര​ങ്ങ​ളും സോർ, സീദോൻ എന്നിവി​ട​ങ്ങ​ളിൽനിന്ന്‌ ധൂമ്ര​വ​സ്‌ത്ര​ങ്ങ​ളും കയറ്റി അയച്ചി​രു​ന്നു. ചായങ്ങൾ തുയ​ഥൈ​ര​യിൽനി​ന്നും ഗ്ലാസ്‌ അലക്‌സാൻഡ്രിയ, സീദോൻ എന്നിവി​ട​ങ്ങ​ളിൽനി​ന്നും ആണ്‌ അയച്ചി​രു​ന്നത്‌. പട്ട്‌, പരുത്തി, ആനക്കൊമ്പ്‌, സുഗന്ധ​ദ്ര​വ്യ​ങ്ങൾ എന്നിവ ചൈന​യിൽനി​ന്നും ഇന്ത്യയിൽനി​ന്നും ഇറക്കു​മതി ചെയ്‌തി​രു​ന്നു.

പൗലൊസ്‌ യാത്ര ചെയ്‌തി​രുന്ന, മെലി​ത്ത​യിൽവെച്ചു തകർന്ന കപ്പലിനെ കുറിച്ച്‌ എന്തു പറയാ​വു​ന്ന​താണ്‌? “ഇതല്യെ​ക്കു പോകുന്ന ഒരു അലെക്‌സ​ന്ത്രിയ”ൻ ധാന്യ​ക്കപ്പൽ ആയിരു​ന്നു അത്‌. (പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 27:6; NW അടിക്കു​റിപ്പ്‌ കാണുക.) ധാന്യ​ക്ക​പ്പ​ലു​കൾ ഗ്രീക്കു​കാ​രു​ടെ​യും ഫിനീ​ഷ്യ​ക്കാ​രു​ടെ​യും സിറി​യ​ക്കാ​രു​ടെ​യും സ്വകാര്യ ഉടമസ്ഥ​ത​യിൽ ഉള്ളവ ആയിരു​ന്നു. അവയെ നയിക്കു​ക​യും സജ്ജീക​രി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തി​രു​ന്ന​തും അവരാ​യി​രു​ന്നു. എന്നുവ​രി​കി​ലും, ആ കപ്പലുകൾ റോമാ ഭരണകൂ​ടം വാടക​യ്‌ക്കെ​ടു​ത്തു. “ഈ ബൃഹത്തായ സേവന​ത്തിന്‌ ആവശ്യ​മായ ആളുക​ളെ​യും അതു​പോ​ലെ​തന്നെ സാധന​സാ​മ​ഗ്രി​ക​ളും സ്വയം സംഘടി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നെ​ക്കാൾ, നികുതി പിരി​വി​ന്റെ കാര്യ​ത്തി​ലെ​പ്പോ​ലെ തന്നെ ഈ ജോലി​യും ഉടമ്പടി​ക്കു കൊടു​ക്കു​ന്ന​താണ്‌ എളുപ്പ​മെന്ന്‌ ഭരണകൂ​ടം മനസ്സി​ലാ​ക്കി” എന്ന്‌ ചരി​ത്ര​കാ​ര​നായ വില്യം എം. റാംസേ പറയുന്നു.

“അശ്വനി​ചിഹ്ന”മുള്ള ഒരു കപ്പലിൽ പൗലൊസ്‌ റോമി​ലേ​ക്കുള്ള തന്റെ യാത്ര പൂർത്തി​യാ​ക്കി. ഇതും ഒരു അലക്‌സാ​ഡ്രി​യൻ കപ്പലാ​യി​രു​ന്നു. ധാന്യ​ക്ക​പ്പ​ലു​കൾ സാധാ​ര​ണ​മാ​യി നിർത്തി​യി​ടുന്ന തുറമു​ഖ​മായ നേപ്പിൾസ്‌ ഉൾക്കട​ലി​ലെ പുത്യൊ​ലി​യ​യിൽ അത്‌ കരയ്‌ക്ക​ടു​ത്തു. (പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 28:11-13) പുത്യൊ​ലി​യ​യിൽനി​ന്നും—ഇന്നത്തെ പൊട്ട്‌സ്വൊ​ളി—കപ്പൽച്ച​രക്ക്‌ കരമാർഗം, അല്ലെങ്കിൽ ചെറിയ നൗകക​ളിൽ കയറ്റി തീരക്ക​ട​ലി​ലൂ​ടെ വടക്കോ​ട്ടു കൊണ്ടു​പോ​യി ടൈബർ നദിയി​ലൂ​ടെ റോമി​ന്റെ ഹൃദയ​ഭാ​ഗത്ത്‌ എത്തിച്ചി​രു​ന്നു.

ചരക്കു കപ്പലിൽ യാത്ര​ക്കാ​രോ?

പൗലൊ​സും കാവൽ ഭടന്മാ​രും ഒരു ചരക്കു കപ്പലിൽ യാത്ര ചെയ്‌തത്‌ എന്തു​കൊണ്ട്‌? ആ ചോദ്യ​ത്തി​നുള്ള ഉത്തരത്തി​നാ​യി, ആ കാലത്തെ സമു​ദ്ര​മാർഗ​മുള്ള യാത്രയെ കുറിച്ച്‌ നാം അറി​യേ​ണ്ട​തുണ്ട്‌.

ഒന്നാം നൂറ്റാ​ണ്ടിൽ യാത്ര​ക്കപ്പൽ എന്നൊന്ന്‌ ഇല്ലായി​രു​ന്നു. ചരക്കു കപ്പലുകൾ ആയിരു​ന്നു യാത്ര​ക്കാർ ഉപയോ​ഗി​ച്ചി​രു​ന്നത്‌. ഗവൺമെന്റ്‌ ഉദ്യോ​ഗസ്ഥർ, ബുദ്ധി​ജീ​വി​കൾ, മതപ്ര​സം​ഗകർ, മന്ത്രവാ​ദി​കൾ, കലാകാ​ര​ന്മാർ, കായി​കാ​ഭ്യാ​സി​കൾ, വ്യാപാ​രി​കൾ, വിനോദ സഞ്ചാരി​കൾ, തീർഥാ​ടകർ എന്നിങ്ങനെ എല്ലാ തരത്തി​ലുള്ള ആളുക​ളും അവയിൽ യാത്ര ചെയ്‌തി​ട്ടു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കാം.

തീർച്ച​യാ​യും, തീരക്ക​ട​ലി​ലൂ​ടെ യാത്ര​ക്കാ​രെ​യും അതു​പോ​ലെ​തന്നെ ചരക്കു​ക​ളും കൊണ്ടു​പോ​യി​രുന്ന ചെറിയ നൗകകൾ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു. ത്രോ​വാ​സിൽനിന്ന്‌ ‘മക്കെ​ദോ​ന്യെ​ക്കു കടന്നു ചെല്ലാൻ’ പൗലൊസ്‌ അത്തര​മൊ​രു നൗക ആയിരി​ക്കണം ഉപയോ​ഗി​ച്ചത്‌. ഒന്നി​ലേറെ തവണ ചെറിയ നൗകകൾ അവനെ ഏഥൻസി​ലേ​ക്കും അവി​ടെ​നിന്ന്‌ തിരി​ച്ചും കൊണ്ടു​പോ​യി​ട്ടു​ണ്ടാ​കണം. ത്രോ​വാ​സിൽനിന്ന്‌ ഏഷ്യാ​മൈനർ തീരത്തിന്‌ അടുത്തുള്ള ദ്വീപു​ക​ളി​ലൂ​ടെ പത്തരയി​ലേക്ക്‌ പിന്നീടു നടത്തിയ കടൽ യാത്ര​യി​ലും പൗലൊസ്‌ ചെറിയ നൗക ഉപയോ​ഗി​ച്ചി​രി​ക്കാം. (പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 16:8-11; 17:14, 15; 20:1-6, 13-15; 21:1) അത്തരം ചെറിയ നൗകക​ളു​ടെ ഉപയോ​ഗം സമയം ലാഭി​ച്ചി​രു​ന്നു. എന്നാൽ പുറം​ക​ട​ലി​ലേക്കു പോകു​ന്നത്‌ അപകട​ക​ര​മാ​യി​രു​ന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌, പൗലൊ​സി​നെ സൈ​പ്ര​സി​ലേ​ക്കും തുടർന്ന്‌ പംഫു​ല്യ​യി​ലേ​ക്കും കൊണ്ടു​പോയ കപ്പലു​ക​ളും എഫെ​സൊ​സിൽനി​ന്നു കൈസ​ര്യ​യി​ലേ​ക്കും പത്തരയിൽനി​ന്നു സോരി​ലേ​ക്കും അവൻ യാത്ര ചെയ്‌ത കപ്പലു​ക​ളും ഗണ്യമായ വലിപ്പ​മു​ള്ളവ ആയിരു​ന്നു. (പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 13:4, 13; 18:21, 22; 21:1-3) മെലി​ത്ത​യിൽവെച്ച്‌ കപ്പൽച്ചേ​ത​ത്തിൽ അകപ്പെട്ട, പൗലൊസ്‌ സഞ്ചരി​ച്ചി​രുന്ന കപ്പലും വലുത്‌ ആയിരു​ന്നെന്നു പരിഗ​ണി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു. അത്തരം കപ്പലുകൾ എത്രമാ​ത്രം വലുതാ​യി​രു​ന്നി​രി​ക്കാം?

ഒരു പണ്ഡിതൻ ഈ ഗ്രന്ഥാ​ധി​ഷ്‌ഠിത അഭി​പ്രാ​യം പറയുന്നു: “പുരാതന കാലത്തെ ആളുകൾ സാധാ​ര​ണ​മാ​യി ഉപയോ​ഗി​ച്ചി​രുന്ന ഏറ്റവും ചെറിയ [കപ്പൽ] ഏകദേശം 70 മുതൽ 80 വരെ ടൺ കേവു​ഭാ​രം ഉള്ളതാ​യി​രു​ന്നു. കുറഞ്ഞ​പക്ഷം യവന യുഗത്തി​ലെ​ങ്കി​ലും, വളരെ ജനസമ്മി​തി​യുള്ള ഒന്നായി​രു​ന്നു 130 ടൺ കേവു​ഭാ​ര​മുള്ള കപ്പൽ. 250 ടൺ കേവു​ഭാ​ര​മുള്ള കപ്പൽ സാധാ​ര​ണ​മാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും, അത്‌ ശരാശരി കപ്പലി​നെ​ക്കാൾ വലിപ്പ​മു​ള്ളത്‌ ആയിരു​ന്നു എന്നു വ്യക്തമാണ്‌. റോമൻ കാലങ്ങ​ളിൽ രാജകീയ ഗതാഗത സേവന​ത്തിന്‌ ഉപയോ​ഗി​ച്ചി​രുന്ന കപ്പലുകൾ അതിലും വലിപ്പ​മു​ള്ളവ ആയിരു​ന്നു, കൂടുതൽ അഭികാ​മ്യം 340 ടൺ കേവു​ഭാ​ര​മു​ള്ളവ ആയിരു​ന്നു. ഏറ്റവും വലിയ കപ്പലുകൾ 1,300 ടൺവ​രെ​യോ ഒരുപക്ഷേ അതിലും അൽപ്പം കൂടു​ത​ലോ കേവു​ഭാ​ര​മു​ള്ളവ ആയിരു​ന്നു.” രണ്ടാം നൂറ്റാ​ണ്ടിൽ തയ്യാറാ​ക്കിയ ഒരു വിവരണം അനുസ​രിച്ച്‌ അലക്‌സാൻഡ്രി​യൻ ധാന്യ കപ്പലായ ഐസിസ്‌ 55 മീറ്റർ നീളവും ഏതാണ്ട്‌ 14 മീറ്റർ വീതി​യും കപ്പൽത്ത​ട്ടി​നു താഴേക്ക്‌ ഏതാണ്ട്‌ 13 മീറ്റർ ആഴവും ഉള്ളതും സാധ്യ​ത​യ​നു​സ​രിച്ച്‌, ആയിരം ടൺ ധാന്യ​വും ഏതാനും ശതം യാത്ര​ക്കാ​രെ​യും കയറ്റാൻ കഴിയു​ന്ന​തും ആയിരു​ന്നു.

ധാന്യ​ക്ക​പ്പ​ലിൽ യാത്ര​ക്കാർക്ക്‌ എന്തു പരിച​ര​ണ​മാണ്‌ ലഭിച്ചി​രു​ന്നത്‌? കപ്പലുകൾ പ്രധാ​ന​മാ​യും ചരക്കു കൊണ്ടു​പോ​കാ​നു​ള്ളവ ആയിരു​ന്ന​തി​നാൽ യാത്രി​കർക്ക്‌ രണ്ടാം​കിട പരിഗ​ണ​നയേ ലഭിച്ചി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. വെള്ളം കൊടു​ത്തി​രു​ന്നു എന്നത്‌ ഒഴിച്ചാൽ മറ്റെ​ന്തെ​ങ്കി​ലും ഭക്ഷണമോ സേവന​മോ അവർക്കു നൽകി​യി​രു​ന്നില്ല. കപ്പൽത്ത​ട്ടിൽ, ഒരുപക്ഷേ രാത്രി​യിൽ ഉയർത്തു​ക​യും രാവിലെ താഴ്‌ത്തി വെക്കു​ക​യും ചെയ്‌തി​രുന്ന ഒരു കൂടാ​ര​സ​മാന മേൽക്കൂ​ര​യു​ടെ കീഴിൽ ആയിരു​ന്നു അവർ ഉറങ്ങി​യി​രു​ന്നത്‌. ആഹാരം പാകം ചെയ്യാൻ കപ്പലിലെ അടുക്കള ഉപയോ​ഗി​ക്കാൻ യാത്ര​ക്കാ​രെ അനുവ​ദി​ച്ചി​രി​ക്കാ​മെ​ങ്കി​ലും പാകം ചെയ്യാ​നും ഭക്ഷണം കഴിക്കാ​നും കുളി​ക്കാ​നും ഉറങ്ങാ​നും വേണ്ട സകലതും—കലം മുതൽ കിടക്ക​വി​രി വരെ—അവർ കരുത​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു.

കടൽ യാത്ര—എത്ര സുരക്ഷി​തം?

യന്ത്രങ്ങൾ, വടക്കു​നോ​ക്കി​യ​ന്ത്രം പോലും, നിലവിൽ ഇല്ലാതി​രുന്ന ഒന്നാം നൂറ്റാ​ണ്ടിൽ നാവികർ കപ്പൽ ഓടി​ച്ചി​രു​ന്നത്‌ കാഴ്‌ചയെ മാത്രം ആശ്രയി​ച്ചാ​യി​രു​ന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌, യാത്ര ഏറ്റവും സുരക്ഷി​തം ആയിരു​ന്നത്‌ ഏറ്റവും നന്നായി കാണാൻ കഴിയുന്ന സമയത്താ​യി​രു​ന്നു. അത്‌ സാധാ​ര​ണ​മാ​യി മേയ്‌ അവസാനം മുതൽ സെപ്‌റ്റം​ബർ മധ്യം വരെയുള്ള സമയം ആയിരു​ന്നു. അതിന്‌ രണ്ടു മാസം മുമ്പും പിമ്പും വ്യാപാ​രി​കൾ ചില​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ സമു​ദ്ര​യാ​ത്ര നടത്താ​റു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ ശൈത്യ​കാ​ലത്ത്‌ മൂടൽമ​ഞ്ഞും മേഘങ്ങ​ളും മിക്ക​പ്പോ​ഴും ഭൂസ്ഥാ​നീയ ചിഹ്നങ്ങ​ളെ​യും സൂര്യ​നെ​യും നക്ഷത്ര​ങ്ങ​ളെ​യും അവ്യക്ത​മാ​ക്കി​യി​രു​ന്നു. തികച്ചും അനിവാ​ര്യ​വും അടിയ​ന്തി​ര​വു​മായ സാഹച​ര്യ​ങ്ങൾ ഉടലെ​ടു​ക്കാ​ത്ത​പക്ഷം, നവംബർ 11 മുതൽ മാർച്ച്‌ 10 വരെ സമു​ദ്ര​യാ​ത്ര നിർത്തി​വെ​ച്ചി​രു​ന്നു (ലത്തീൻ, മറെ ക്ലോസും) എന്നുതന്നെ പറയാം. യാത്ര​യ്‌ക്കു പറ്റിയ സമയത്തി​ന്റെ അവസാ​ന​ത്തോട്‌ അടുത്ത്‌ യാത്ര​ചെ​യ്‌തി​രു​ന്നവർ സാധ്യ​ത​യ​നു​സ​രിച്ച്‌ വിദേശ തുറമു​ഖത്ത്‌ ശീതകാ​ലം കഴിച്ചു​കൂ​ട്ടേണ്ടി വരുമാ​യി​രു​ന്നു.—പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 27:12; 28:11.

കപ്പൽയാ​ത്ര അപകട​ക​ര​വും അനു​യോ​ജ്യ കാലാ​വ​സ്ഥ​ക​ളിൽ മാത്ര​മു​ള്ള​തും ആയിരു​ന്നെ​ങ്കി​ലും, കരമാർഗ​മുള്ള യാത്രയെ അപേക്ഷിച്ച്‌ അതിന്‌ എന്തെങ്കി​ലും മെച്ചമു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നോ? തീർച്ച​യാ​യും ഉണ്ടായി​രു​ന്നു! കപ്പൽയാ​ത്ര അത്ര ക്ഷീണി​പ്പി​ക്കാ​ത്ത​തും ചെലവു കുറഞ്ഞ​തും വേഗം കൂടി​യ​തും ആയിരു​ന്നു. കാറ്റ്‌ അനുകൂ​ല​മാ​യി​രി​ക്കു​മ്പോൾ ഒരു കപ്പലിന്‌ ദിവസം 150 കിലോ​മീ​റ്റർവരെ പോകാൻ കഴിയു​മാ​യി​രു​ന്നു. സാധാ​ര​ണ​ഗ​തി​യിൽ, കാൽന​ട​യാ​യുള്ള ദീർഘ​യാ​ത്ര​യിൽ ഒരു ദിവസം 25 മുതൽ 30 വരെ കിലോ​മീ​റ്റർ മാത്രമേ പോകാൻ കഴിയു​മാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളൂ.

കപ്പലിന്റെ വേഗത ഏതാണ്ട്‌ പൂർണ​മാ​യും കാറ്റിനെ ആശ്രയി​ച്ചാ​ണി​രു​ന്നത്‌. ഈജി​പ്‌തിൽനിന്ന്‌ ഇറ്റലി​യി​ലേ​ക്കുള്ള യാത്ര, ഏറ്റവും മെച്ചപ്പെട്ട സമയത്തു​പോ​ലും തുടർച്ച​യാ​യി കാറ്റിന്‌ എതിരെ ആയിരു​ന്നു. സാധാ​ര​ണ​മാ​യി, ഏറ്റവും ദൂരം കുറഞ്ഞ പാത രൊ​ദൊസ്‌ അഥവാ മുറാ വഴിയോ അല്ലെങ്കിൽ ഏഷ്യാ​മൈ​ന​റി​ലെ ലുക്കിയാ തീരത്തുള്ള മറ്റേ​തെ​ങ്കി​ലും തുറമു​ഖം വഴിയോ ആയിരു​ന്നു. കൊടു​ങ്കാ​റ്റിൽ അകപ്പെട്ട്‌ വഴി​തെ​റ്റിയ ശേഷം ഒരിക്കൽ ധാന്യ​ക്ക​പ്പ​ലായ ഐസിസ്‌ അലക്‌സാൻഡ്രി​യ​യിൽനി​ന്നു പുറ​പ്പെട്ടു കഴിഞ്ഞ്‌ പീറെ​യ്‌സിൽ 70 ദിവസം നങ്കൂര​മി​ട്ടു കിടന്നു. പിന്നിൽനിന്ന്‌ വടക്കു പടിഞ്ഞാ​റോട്ട്‌ തുടർച്ച​യാ​യി കാറ്റു ലഭിച്ചതു നിമിത്തം ഇറ്റലി​യിൽനി​ന്നുള്ള മടക്കയാ​ത്ര അത്‌ 20 മുതൽ 25 ദിവസം കൊണ്ട്‌ പൂർത്തി​യാ​ക്കി. കരമാർഗം ഒരു ദിശയി​ലേ​ക്കു​തന്നെ അതേ യാത്ര നടത്താൻ നല്ല കാലാ​വ​സ്ഥ​യിൽ 150 ദിവസം എടുക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു.

കടലി​ന​ക്കരെ വിദൂര രാജ്യ​ങ്ങ​ളിൽ സുവാർത്ത എത്തുന്നു

അനുകൂ​ല​മ​ല്ലാത്ത കാലാ​വ​സ്ഥ​യിൽ സമു​ദ്ര​യാ​ത്ര നടത്തു​ന്ന​തി​ന്റെ അപകട​ങ്ങളെ കുറിച്ച്‌ പൗലൊ​സിന്‌ അറിയാ​മാ​യി​രു​ന്നെന്നു വ്യക്തം. സെപ്‌റ്റം​ബർ അവസാ​ന​മോ ഒക്‌ടോ​ബർ ആദ്യമോ കപ്പൽയാ​ത്ര നടത്താ​തി​രി​ക്കാൻ അവൻ പിൻവ​രുന്ന പ്രകാരം ഉപദേ​ശി​ച്ചു: “പുരു​ഷ​ന്മാ​രേ, ഈ യാത്ര​യിൽ ചരക്കി​ന്നും കപ്പലി​ന്നും മാത്രമല്ല നമ്മുടെ പ്രാണ​ങ്ങൾക്കും ഏറിയ കഷ്ടനഷ്ടങ്ങൾ വരും എന്നു ഞാൻ കാണുന്നു.” (പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 27:9, 10) എന്നാൽ സൈന്യാ​ധി​പൻ ആ വാക്കുകൾ അവഗണി​ച്ചു. അത്‌ മെലി​ത്ത​യി​ലെ കപ്പൽച്ചേ​ത​ത്തിൽ കലാശി​ച്ചു.

തന്റെ മിഷനറി ജീവി​ത​ത്തി​ന്റെ അവസാനം ആയപ്പോ​ഴേ​ക്കും കുറഞ്ഞത്‌ നാലു തവണ​യെ​ങ്കി​ലും പൗലൊസ്‌ കപ്പൽച്ചേ​ത​ത്തിൽ അകപ്പെട്ടു. (പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 27:41-44; 2 കൊരി​ന്ത്യർ 11:25) എന്നാൽ അത്തരം പരിണ​തി​കളെ കുറി​ച്ചുള്ള അനാവ​ശ്യ​മായ ആകുല​തകൾ ആദ്യകാല സുവാർത്താ പ്രസം​ഗ​കരെ സമു​ദ്ര​യാ​ത്ര​യിൽനി​ന്നു പിന്തി​രി​പ്പി​ച്ചില്ല. രാജ്യ​സ​ന്ദേശം വ്യാപി​പ്പി​ക്കാ​നാ​യി അവർ ലഭ്യമായ യാത്രാ സൗകര്യ​ങ്ങൾ പൂർണ​മാ​യി പ്രയോ​ജ​ന​പ്പെ​ടു​ത്തി. യേശു​വി​ന്റെ കൽപ്പന അനുസ​രി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ അവർ എല്ലായി​ട​ത്തും സാക്ഷ്യം നൽകി. (മത്തായി 28:19, 20; പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 1:8) അവരുടെ തീക്ഷ്‌ണ​ത​യും അവരുടെ ദൃഷ്ടാന്തം പിൻപ​റ്റി​യ​വ​രു​ടെ വിശ്വാ​സ​വും യഹോ​വ​യു​ടെ പരിശു​ദ്ധാ​ത്മാ​വി​ന്റെ മാർഗ​നിർദേ​ശ​വും നിമിത്തം സുവാർത്ത ഭൂമി​യു​ടെ അതിവി​ദൂര ഭാഗങ്ങ​ളിൽ എത്തി​ച്ചേർന്നു.

[31-ാം പേജിലെ ചിത്ര​ത്തിന്‌ കടപ്പാട]

Pictorial Archive (Near Eastern History) Est.