മേലാൽ പാപം ഇല്ലാതി​രി​ക്കുന്ന സമയം

“നാം പാപി​ക​ളാ​യി ജനിക്കു​ന്നു​വോ?” ബൈബിൾ പഠിക്കാൻ തുടങ്ങിയ ഉടൻതന്നെ ഐക്യ​നാ​ടു​ക​ളി​ലുള്ള ഒരു ബിരു​ദാ​ന​ന്ത​ര​ബി​രുദ വിദ്യാർഥി​യെ ആ ചോദ്യം അമ്പരപ്പി​ച്ചു. തന്റെ ഹൈന്ദവ പശ്ചാത്തലം നിമിത്തം പാരമ്പ​ര്യ​സിദ്ധ പാപം എന്ന ആശയം അദ്ദേഹ​ത്തിന്‌ അജ്ഞാത​മാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ, പാപം തീർച്ച​യാ​യും പാരമ്പ​ര്യ​സി​ദ്ധ​മാ​ണെ​ങ്കിൽ അതിന്റെ അസ്‌തി​ത്വം നിരാ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​തോ അവഗണി​ക്കു​ന്ന​തോ നിരർഥ​ക​മാ​യി​രി​ക്കു​മെന്ന്‌ അദ്ദേഹം ന്യായ​വാ​ദം ചെയ്‌തു. ഈ ചോദ്യ​ത്തി​നുള്ള ഉത്തരം ഒരുവന്‌ എങ്ങനെ കണ്ടെത്താ​നാ​കും?

പാപം പാരമ്പ​ര്യ​സി​ദ്ധ​മാ​ണെ​ങ്കിൽ അതിന്‌ ഒരു ആരംഭം ഉണ്ടായി​രു​ന്നി​രി​ക്കണം. തന്റെ കുട്ടി​ക​ളി​ലേക്കു ദുർവാ​സ​നകൾ കൈമാ​റാ​നി​ട​യാ​ക​ത്ത​ക്ക​വി​ധം ദുഷ്ടനാ​യി​ട്ടാ​ണോ ആദ്യ മനുഷ്യൻ സൃഷ്ടി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടത്‌? അതോ ആ വൈക​ല്യം പിൽക്കാ​ലത്തു വികാസം പ്രാപി​ച്ച​താ​ണോ? കൃത്യ​മാ​യി പറഞ്ഞാൽ പാപത്തി​ന്റെ തുടക്കം എപ്പോ​ഴാ​യി​രു​ന്നു? നേരേ​മ​റിച്ച്‌, പാപം കേവലം പുറ​മേ​യുള്ള, തിൻമ​യു​ടെ വേറിട്ട അസ്‌തി​ത്വ​മോ മൗലിക സങ്കൽപ്പ​മോ ആണെങ്കിൽ, അതിൽനി​ന്നു സ്വാത​ന്ത്ര്യം നേടാൻ നമുക്ക്‌ എന്നെങ്കി​ലും പ്രതീ​ക്ഷി​ക്കാ​നാ​കു​മോ?

ഹൈന്ദവ വിശ്വാ​സ​മ​നു​സ​രിച്ച്‌, ദുരി​ത​വും തിന്മയും സൃഷ്ടി​യു​ടെ അനുബ​ന്ധ​ങ്ങ​ളാണ്‌. “ദുരിതം [അല്ലെങ്കിൽ തിന്മ], ഒരു സ്ഥലത്തു​നി​ന്നു മറ്റൊരു സ്ഥലത്തേക്കു മാറുക മാത്രം ചെയ്യുന്ന, എന്നാൽ പൂർണ​മാ​യി നീക്കം​ചെ​യ്യാ​നാ​കാത്ത, വിട്ടു​മാ​റാത്ത വാത​രോ​ഗം പോ​ലെയാ”ണെന്ന്‌ ഒരു ഹൈന്ദവ പണ്ഡിതൻ അഭി​പ്രാ​യ​പ്പെ​ടു​ന്നു. തീർച്ച​യാ​യും, രേഖ​പ്പെ​ടു​ത്ത​പ്പെട്ട ചരി​ത്ര​ത്തി​ലു​ട​നീ​ളം തിന്മ മനുഷ്യ​വർഗ ലോക​ത്തി​ന്റെ ഭാഗമാ​യി​രു​ന്നി​ട്ടുണ്ട്‌. മമനു​ഷ്യ​ന്റെ ചരി​ത്ര​പ​ര​മായ രേഖകൾക്കു​മു​മ്പേ അവ ഉണ്ടെങ്കിൽ, അതിന്റെ ഉത്ഭവം സംബന്ധിച്ച ആശ്രയ​യോ​ഗ്യ​മായ ഉത്തരങ്ങൾ നിശ്ചയ​മാ​യും മനുഷ്യ​നെ​ക്കാൾ ഉയർന്ന ഒരു ഉറവിൽനി​ന്നു വരണം. ആ ഉത്തരങ്ങൾ ദൈവ​ത്തിൽനി​ന്നു വരണം.—സങ്കീർത്തനം 36:9.

മനുഷ്യൻ—പാപര​ഹി​ത​നാ​യി സൃഷ്ടി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു

മമനു​ഷ്യ​ന്റെ സൃഷ്ടി സംബന്ധി​ച്ചു വേദങ്ങ​ളിൽ നൽകി​യി​രി​ക്കുന്ന വിവര​ണങ്ങൾ ആലങ്കാ​രി​ക​മാ​ണെന്ന്‌ ഹൈന്ദവ തത്ത്വചി​ന്ത​ക​നായ നിഖി​ലാ​നന്ദ സമ്മതി​ക്കു​ന്നു. സമാന​മാ​യി, മിക്ക പൗരസ്‌ത്യ മതങ്ങളും സൃഷ്ടിയെ സംബന്ധി​ച്ചു കാൽപ്പ​നി​ക​മായ വിശദീ​ക​ര​ണ​ങ്ങളേ നൽകു​ന്നു​ള്ളൂ. എന്നാൽ, ആദ്യ മമനു​ഷ്യ​ന്റെ സൃഷ്ടി​യെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള ബൈബിൾ വിവരണം വിശ്വ​സി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ യുക്തി​പ​ര​വും ശാസ്‌ത്രീ​യ​വു​മായ കാരണ​ങ്ങ​ളുണ്ട്‌.a അതിന്റെ ആദ്യത്തെ അധ്യാ​യം​തന്നെ പ്രസ്‌താ​വി​ക്കു​ന്നു: “ദൈവം തന്റെ പ്രതി​ച്ഛാ​യ​യിൽ മനുഷ്യ​നെ സൃഷ്ടി​ക്കാൻതു​ടങ്ങി, ദൈവ​ത്തി​ന്റെ പ്രതി​ച്ഛാ​യ​യിൽ അവനെ സൃഷ്ടിച്ചു; ആണും പെണ്ണു​മാ​യി അവൻ അവരെ സൃഷ്ടിച്ചു.”—ഉല്‌പത്തി 1:27, NW.

“ദൈവ​ത്തി​ന്റെ പ്രതി​ച്ഛാ​യ​യിൽ” സൃഷ്ടി​ക്ക​പ്പെ​ടുക എന്നതിന്റെ അർഥ​മെന്ത്‌? ഇത്രമാ​ത്രം: മനുഷ്യൻ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ സാദൃ​ശ്യ​ത്തിൽ, അതായത്‌, മനുഷ്യ​നെ മൃഗങ്ങ​ളിൽനി​ന്നു വേർതി​രി​ക്കുന്ന നീതി, ജ്ഞാനം, സ്‌നേഹം തുടങ്ങിയ ദൈവിക ഗുണങ്ങ​ളോ​ടെ സൃഷ്ടി​ക്ക​പ്പെട്ടു. (കൊ​ലൊ​സ്സ്യർ 3:9, 10 താരത​മ്യം ചെയ്യുക.) ഈ ഗുണങ്ങൾ അവനെ ഒരു സ്വതന്ത്ര ധാർമിക കാര്യ​സ്ഥ​നാ​ക്കി​ക്കൊണ്ട്‌ നല്ലതോ ചീത്തയോ തിര​ഞ്ഞെ​ടു​ക്കാ​നുള്ള പ്രാപ്‌തി അവനു പ്രദാനം ചെയ്‌തു. ആദ്യമ​നു​ഷ്യൻ സൃഷ്ടി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​പ്പോൾ അവനിൽ പാപമി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു, അവന്റെ ജീവി​ത​ത്തിൽ തിന്മയോ ദുരി​ത​മോ ഇല്ലായി​രു​ന്നു.

മനുഷ്യ​നാ​യ ആദാമിന്‌ യഹോ​വ​യാം ദൈവം ഈ കൽപ്പന കൊടു​ത്തു: “തോട്ട​ത്തി​ലെ സകലവൃ​ക്ഷ​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും ഫലം നിനക്കു ഇഷ്ടം​പോ​ലെ തിന്നാം. എന്നാൽ നന്മതി​ന്മ​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള അറിവി​ന്റെ വൃക്ഷത്തിൻ ഫലം തിന്നരു​തു; തിന്നുന്ന നാളിൽ നീ മരിക്കും.” (ഉല്‌പത്തി 2:16, 17) അനുസ​രി​ക്കാൻ തീരു​മാ​നി​ക്കു​ന്ന​തി​നാൽ ആദാമി​നും ഭാര്യ​യായ ഹവ്വായ്‌ക്കും തങ്ങളുടെ സ്രഷ്ടാ​വി​നു സ്‌തു​തി​യും ബഹുമാ​ന​വും കൈവ​രു​ത്താ​നും പാപര​ഹി​ത​രാ​യി തുടരാ​നും കഴിയു​മാ​യി​രു​ന്നു. നേരേ​മ​റിച്ച്‌, അനുസ​ര​ണ​ക്കേ​ടി​ന്റെ ഒരു നടപടി, ദൈവ​ത്തി​ന്റെ പൂർണ​ത​യുള്ള നിലവാ​ര​ങ്ങ​ളിൽ എത്തി​ച്ചേ​രു​ന്ന​തി​ലെ അവരുടെ പരാജ​യത്തെ സൂചി​പ്പി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. അത്‌ അവരെ അപൂർണർ, പാപപൂർണർ ആക്കുമാ​യി​രു​ന്നു.

ആദാമും ഹവ്വായും ദിവ്യ​രാ​യി​ട്ടല്ല സൃഷ്ടി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടത്‌. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, അവർക്ക്‌ തീർച്ച​യാ​യും ഒരളവു​വരെ ദിവ്യ​ഗു​ണ​ങ്ങ​ളും ധാർമിക തീരു​മാ​നങ്ങൾ എടുക്കാ​നുള്ള പ്രാപ്‌തി​യും ഉണ്ടായി​രു​ന്നു. ദൈവ​ത്തി​ന്റെ സൃഷ്ടികൾ എന്നനി​ല​യിൽ അവർ പാപര​ഹി​തർ, അല്ലെങ്കിൽ പൂർണർ ആയിരു​ന്നു. (ഉല്‌പത്തി 1:31; ആവർത്ത​ന​പു​സ്‌തകം 32:4) അവർ ആസ്‌തി​ക്യ​ത്തി​ലേക്കു വന്നത്‌, ദൈവ​വും പ്രപഞ്ച​വും തമ്മിൽ അപ്പോൾവ​രെ​യു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന യുഗങ്ങ​ളാ​യുള്ള ഐക്യ​ത്തി​നു ഭംഗം​വ​രു​ത്തി​യില്ല. അപ്പോൾപ്പി​ന്നെ എങ്ങനെ​യാ​യി​രു​ന്നു പാപത്തി​ന്റെ തുടക്കം?

പാപത്തി​ന്റെ ഉത്ഭവം

പാപം ഉത്ഭവി​ച്ചത്‌ ആത്മമണ്ഡ​ല​ത്തി​ലാണ്‌. ഭൂമി​യു​ടെ​യും മനുഷ്യ​ന്റെ​യും സൃഷ്ടിക്കു മുമ്പ്‌ ദൈവം ബുദ്ധി​ശ​ക്തി​യുള്ള ആത്മജീ​വി​കളെ—ദൂതൻമാ​രെ—സൃഷ്ടി​ച്ചി​രു​ന്നു. (ഇയ്യോബ്‌ 1:6; 2:1; 38:4-7; കൊ​ലൊ​സ്സ്യർ 1:15-17) ഈ ദൂതൻമാ​രിൽ ഒരുവൻ സ്വന്തം സൗന്ദര്യ​ത്തി​ലും ബുദ്ധി​യി​ലും അമിത​മാ​യി ഊറ്റം​കൊ​ണ്ടു. (യെഹെ​സ്‌കേൽ 28:13-15 താരത​മ്യം ചെയ്യുക.) കുട്ടി​കൾക്കു ജന്മംനൽകാൻ ദൈവം ആദാമി​നും ഹവ്വായ്‌ക്കും നൽകിയ നിർദേ​ശ​ത്തിൽനിന്ന്‌, പെട്ടെ​ന്നു​തന്നെ മുഴു ഭൂമി​യും നീതി​നി​ഷ്‌ഠ​രായ ആളുക​ളെ​ക്കൊ​ണ്ടു നിറയു​മെ​ന്നും അവരെ​ല്ലാം ദൈവത്തെ ആരാധി​ക്കു​മെ​ന്നും ഈ ദൂതനു മനസ്സി​ലാ​ക്കാൻ കഴിഞ്ഞു. (ഉല്‌പത്തി 1:27, 28) അവരുടെ ആരാധന തനിക്കു ലഭിക്ക​ണ​മെന്ന്‌ ഈ ആത്മജീവി ആഗ്രഹി​ച്ചു. (മത്തായി 4:9, 10) ഈ ആഗ്രഹം വെച്ചു​പു​ലർത്തി​യത്‌ തെറ്റായ ഗതി സ്വീക​രി​ക്കു​ന്ന​തി​ലേക്ക്‌ അവനെ നയിച്ചു.—യാക്കോബ്‌ 1:14, 15.

നന്മതി​ന്മ​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള അറിവി​ന്റെ വൃക്ഷഫലം തിന്നു​ന്നതു വിലക്കു​ക​വഴി, ഹവ്വായ്‌ക്ക്‌ ഉണ്ടായി​രി​ക്കേണ്ട അറിവ്‌ ദൈവം പിടി​ച്ചു​വെ​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു​വെന്ന്‌ ഒരു സർപ്പത്തി​ലൂ​ടെ അവളോ​ടു സംസാ​രി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ ആ മത്സരി​യായ ദൂതൻ പറഞ്ഞു. (ഉല്‌പത്തി 3:1-5) അപ്രകാ​രം പറയു​ന്നതു വിദ്വേ​ഷ​പൂർണ​മായ ഒരു ഭോഷ്‌ക്ക്‌, പാപക​ര​മായ ഒരു നടപടി ആയിരു​ന്നു. ഭോഷ്‌ക്കു പറഞ്ഞു​കൊണ്ട്‌ ആ ദൂതൻ തന്നെത്തന്നെ ഒരു പാപി​യാ​ക്കി. തത്‌ഫ​ല​മാ​യി, അവൻ പിശാച്‌ അഥവാ ദൂഷകൻ എന്നും സാത്താൻ അഥവാ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ എതിരാ​ളി എന്നും വിളി​ക്ക​പ്പെട്ടു.—വെളി​പ്പാ​ടു 12:9.

സാത്താന്റെ പ്രേര​ണാ​ത്മ​ക​മായ വാദമു​ഖ​ത്തിന്‌ ഹവ്വായു​ടെ​മേൽ പ്രതി​കൂ​ല​മാ​യൊ​രു ഫലമു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. സാത്താന്റെ വാക്കു​ക​ളിൽ ആശ്രയ​മർപ്പി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ ഹവ്വാ പ്രലോ​ഭി​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ടാൻ സ്വയം അനുവ​ദി​ക്കു​ക​യും വിലക്ക​പ്പെട്ട വൃക്ഷത്തി​ന്റെ ഫലം കുറെ തിന്നു​ക​യും ചെയ്‌തു. അവളുടെ ഭർത്താ​വായ ആദാമും അവളോ​ടു​ചേർന്ന്‌ ആ ഫലം തിന്നു. അങ്ങനെ അവരി​രു​വ​രും പാപി​ക​ളാ​യി​ത്തീർന്നു. (ഉല്‌പത്തി 3:6; 1 തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ 2:14) തീർച്ച​യാ​യും, ദൈവത്തെ അനുസ​രി​ക്കാ​തി​രി​ക്കാൻ തീരു​മാ​നി​ച്ച​തി​നാൽ നമ്മുടെ ആദ്യമാ​താ​പി​താ​ക്കൾ പൂർണത നഷ്ടപ്പെ​ടു​ത്തി തങ്ങളെ​ത്തന്നെ പാപി​ക​ളാ​ക്കി.

ആദാമി​ന്റെ​യും ഹവ്വായു​ടെ​യും സന്തതി​ക​ളു​ടെ കാര്യ​മോ? ബൈബിൾ വിശദീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു: “ഏകമനു​ഷ്യ​നാൽ പാപവും പാപത്താൽ മരണവും ലോക​ത്തിൽ കടന്നു. ഇങ്ങനെ എല്ലാവ​രും പാപം ചെയ്‌ക​യാൽ മരണം സകലമ​നു​ഷ്യ​രി​ലും പരന്നി​രി​ക്കു​ന്നു.” (റോമർ 5:12) പാരമ്പ​ര്യ​ത്തി​ന്റെ നിയമം അപ്പോൾത്തന്നെ പ്രാബ​ല്യ​ത്തി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. തനിക്ക്‌ ഇല്ലാതി​രു​ന്നത്‌ മക്കൾക്കു പകർന്നു​കൊ​ടു​ക്കാൻ ആദാമി​നു കഴിഞ്ഞില്ല. (ഇയ്യോബ്‌ 14:4) കുട്ടി​കളെ ഗർഭം​ധ​രിച്ച സമയമാ​യ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും ആദ്യ ദമ്പതികൾ പൂർണത നഷ്ടപ്പെട്ടു പാപി​ക​ളാ​യി​ത്തീർന്നി​രു​ന്നു. തത്‌ഫ​ല​മാ​യി, നമു​ക്കെ​ല്ലാം ഒന്നൊ​ഴി​യാ​തെ പാപം പാരമ്പ​ര്യ​മാ​യി ലഭിച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. (സങ്കീർത്തനം 51:5; റോമർ 3:23) ഫലത്തിൽ, തിന്മയും ദുരി​ത​വു​മ​ല്ലാ​തെ മറ്റൊ​ന്നു​മല്ല പാപം കൈവ​രു​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നത്‌. അതിനു​പു​റമേ, അതു നിമിത്തം നാമെ​ല്ലാം വാർധ​ക്യം പ്രാപി​ക്കു​ക​യും മരിക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്നു. കാരണം, “പാപത്തി​ന്റെ ശമ്പളം മരണമ​ത്രേ.”—റോമർ 6:23.

മനസ്സാക്ഷി ‘കുറ്റ​പ്പെ​ടു​ത്തുക’യോ ‘ന്യായീ​ക​രി​ക്കുക’യോ ചെയ്യുന്നു

പാപത്തിന്‌ ആദ്യമാ​നുഷ ജോടി​യു​ടെ സ്വഭാ​വ​ത്തി​ന്മേ​ലുള്ള ഫലവും പരിഗ​ണി​ക്കുക. അവർ തങ്ങളുടെ ശരീര ഭാഗങ്ങൾ മറയ്‌ക്കു​ക​യും ദൈവ​ത്തിൽനിന്ന്‌ ഒളിക്കാൻ ശ്രമി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. (ഉല്‌പത്തി 3:7, 8) അങ്ങനെ കുറ്റ​ബോ​ധ​വും ആകുല​ത​യും ലജ്ജയും തോന്നാൻ പാപം കാരണ​മാ​യി. ഇന്നു മനുഷ്യ​വർഗ​ത്തിന്‌ ഈ വികാ​രങ്ങൾ സുപരി​ചി​ത​മാണ്‌.

ദയ അർഹി​ക്കുന്ന ഒരുവ​നിൽനിന്ന്‌ അതു പിടി​ച്ചു​വെ​ച്ചതു നിമിത്തം മനോ​വി​ഷമം അനുഭ​വി​ക്കു​ക​യോ ഒരിക്ക​ലും പറയരു​താഞ്ഞ വാക്കുകൾ പറഞ്ഞതിൽ ഖേദം തോന്നു​ക​യോ ചെയ്യാ​ത്ത​താ​യി ആരുണ്ട്‌? (യാക്കോബ്‌ 4:17) അത്തരം അസ്വസ്ഥ വികാ​രങ്ങൾ നമുക്കു​ള്ളത്‌ എന്തു​കൊ​ണ്ടാണ്‌? ‘നിയമം നമ്മുടെ ഹൃദയ​ങ്ങ​ളിൽ എഴുതി​യി​രി​ക്കു​ന്നു’ എന്ന്‌ അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നായ പൗലൊസ്‌ വിശദീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു. നമ്മുടെ മനസ്സാക്ഷി തഴമ്പി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ലെ​ങ്കിൽ ആ നിയമ​ത്തി​ന്റെ ഏതൊരു ലംഘന​വും ഒരു ആന്തരിക വിക്ഷോ​ഭം ഉളവാ​ക്കു​ന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌ മനസ്സാ​ക്ഷി​യു​ടെ ശബ്ദമാണ്‌ നമ്മെ ‘കുറ്റ​പ്പെ​ടു​ത്തുക’യോ ‘ന്യായീ​ക​രി​ക്കുക’യോ ചെയ്യു​ന്നത്‌. (റോമർ 2:15, NW; 1 തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ 4:2; തീത്തൊസ്‌ 1:15) നാം തിരി​ച്ച​റി​ഞ്ഞാ​ലും ഇല്ലെങ്കി​ലും നമുക്ക്‌ ഒരു ആന്തരിക കുറ്റ​ബോ​ധം അഥവാ പാപ​ബോ​ധം ഉണ്ട്‌!

പാപപൂർണ​മാ​യ ഈ ചായ്‌വു​ക​ളെ​ക്കു​റിച്ച്‌ പൗലൊസ്‌ തികച്ചും ബോധ​വാ​നാ​യി​രു​ന്നു. “നന്മ ചെയ്‌വാൻ ഇച്ഛിക്കുന്ന ഞാൻ തിന്മ എന്റെ പക്കൽ ഉണ്ടു എന്നൊരു പ്രമാണം കാണുന്നു” എന്ന്‌ അവൻ സമ്മതിച്ചു. “ഉള്ളം​കൊ​ണ്ടു ഞാൻ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ന്യായ​പ്ര​മാ​ണ​ത്തിൽ രസിക്കു​ന്നു. എങ്കിലും എന്റെ ബുദ്ധി​യു​ടെ പ്രമാ​ണ​ത്തോ​ടു പോരാ​ടുന്ന വേറൊ​രു പ്രമാണം ഞാൻ എന്റെ അവയവ​ങ്ങ​ളിൽ കാണുന്നു; അതു എന്റെ അവയവ​ങ്ങ​ളി​ലുള്ള പാപ​പ്ര​മാ​ണ​ത്തി​ന്നു എന്നെ ബദ്ധനാ​ക്കി​ക്ക​ള​യു​ന്നു.” അതു​കൊണ്ട്‌ പൗലൊസ്‌ ചോദി​ച്ചു: “ഈ മരണത്തി​ന്നു അധീന​മായ ശരീര​ത്തിൽനി​ന്നു എന്നെ ആർ വിടു​വി​ക്കും?”—റോമർ 7:21-24.

പാപത്തിൽനി​ന്നുള്ള സ്വാത​ന്ത്ര്യം—എങ്ങനെ?

“ഹൈന്ദവ പാരമ്പ​ര്യ​ത്തിൽ, വിമോ​ചനം എന്നത്‌ ആവർത്തി​ച്ചുള്ള ജനനമ​ര​ണ​ങ്ങ​ളിൽനി​ന്നുള്ള മോച​ന​മാണ്‌” എന്ന്‌ ഒരു പണ്ഡിതൻ പറയുന്നു. ഒരു പരിഹാ​ര​മെ​ന്ന​നി​ല​യിൽ ബുദ്ധമതം സമാന​മാ​യി നിർവാ​ണ​ത്തി​ലേക്ക്‌—ബാഹ്യ​യാ​ഥാർഥ്യം സംബന്ധിച്ച വിസ്‌മൃ​തി​യു​ടെ ഒരവസ്ഥ​യി​ലേക്ക്‌—വിരൽചൂ​ണ്ടു​ന്നു. പാരമ്പ​ര്യ​സിദ്ധ പാപം എന്ന ആശയം സംബന്ധിച്ച ഗ്രാഹ്യ​മി​ല്ലാ​തെ, ഹിന്ദു​മതം അസ്‌തി​ത്വ​ത്തിൽനി​ന്നുള്ള ഒരു രക്ഷപ്പെ​ടൽമാ​ത്രം വാഗ്‌ദാ​നം ചെയ്യുന്നു.

നേരേ​മ​റിച്ച്‌, ബൈബി​ളി​ലെ വിമോ​ചന മാർഗം പാപാവസ്ഥ യഥാർഥ​മാ​യി നീക്കം​ചെ​യ്യു​ന്നു. തനി​ക്കെ​ങ്ങനെ പാപത്തിൽനി​ന്നു രക്ഷപ്പെ​ടാൻ കഴിയു​മെന്നു ചോദിച്ച ശേഷം, അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നായ പൗലൊസ്‌ തുടർന്ന്‌ ഉത്തരം നൽകുന്നു: “നമ്മുടെ കർത്താ​വായ യേശു​ക്രി​സ്‌തു​മു​ഖാ​ന്തരം ഞാൻ ദൈവ​ത്തി​ന്നു സ്‌തോ​ത്രം ചെയ്യുന്നു.” (റോമർ 7:25) അതേ, രക്ഷ ക്രിസ്‌തു​വി​ലൂ​ടെ ദൈവ​ത്തിൽനി​ന്നു വരുന്നു.

മത്തായി​യു​ടെ സുവി​ശേ​ഷ​മ​നു​സ​രിച്ച്‌, “മനുഷ്യ​പു​ത്രൻ,” യേശു​ക്രി​സ്‌തു, “അനേകർക്കു വേണ്ടി തന്റെ ജീവനെ മറുവി​ല​യാ​യി കൊടു​പ്പാ”ൻ വന്നു. (മത്തായി 20:28) 1 തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ 2:6-ൽ (NW) രേഖ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​ത​നു​സ​രിച്ച്‌, യേശു “എല്ലാവർക്കും വേണ്ടി​യുള്ള ഒരു തുല്യ മറുവി​ല​യാ​യി തന്നെത്താൻ കൊടു​ത്തു.” “മറുവില” എന്ന പദം ബന്ദിക​ളു​ടെ വിടു​ത​ലി​നാ​യി കൊടു​ക്കുന്ന വിലയെ സൂചി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. അത്‌ ഒരു തുല്യ മറുവി​ല​യാ​ണെ​ന്നുള്ള വസ്‌തുത, നീതി​യു​ടെ തുലാ​സി​നെ സമനി​ല​യിൽ നിർത്താ​നുള്ള ആ വിലയു​ടെ കഴിവിന്‌ ഊന്നൽനൽകു​ന്നു. എന്നാൽ ഒരു മമനു​ഷ്യ​ന്റെ മരണത്തെ “എല്ലാവർക്കും വേണ്ടി​യുള്ള ഒരു തുല്യ മറുവി​ല​യാ​യി” കരുതാൻ കഴിയു​ന്ന​തെ​ങ്ങനെ?

നാം ഉൾപ്പെ​ടെ​യുള്ള മുഴു മനുഷ്യ​വർഗ​ത്തെ​യും ആദാം പാപത്തി​നും മരണത്തി​നും വിറ്റു​ക​ളഞ്ഞു. അവൻ കൊടുത്ത വില അല്ലെങ്കിൽ പിഴ അവന്റെ പൂർണ മാനുഷ ജീവനാ​യി​രു​ന്നു. അതു നികത്തു​ന്ന​തിന്‌, മറ്റൊരു പൂർണ മാനുഷ ജീവൻ—ഒരു തുല്യ മറുവില—നൽകേ​ണ്ട​തു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. (പുറപ്പാ​ടു 21:23; ആവർത്ത​ന​പു​സ്‌തകം 19:21; റോമർ 5:18, 19) അപൂർണ മനുഷ്യർക്ക്‌ ആർക്കും ആ മറുവില നൽകാൻ കഴിയാ​തി​രു​ന്ന​തി​നാൽ തന്റെ അപരി​മേയ ജ്ഞാനത്തിൽ ദൈവം, ഈ വിഷമ​സ​ന്ധി​യിൽനി​ന്നു പുറത്തു കടക്കു​ന്ന​തിന്‌ ഒരു വഴി തുറന്നു. (സങ്കീർത്തനം 49:6, 7) തന്റെ ഏകജാത പുത്രനെ ഒരു പൂർണ മനുഷ്യ​നാ​യി ജനിക്കാൻ അനുവ​ദി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ ദൈവം അവന്റെ പൂർണ​ത​യുള്ള ജീവനെ സ്വർഗ​ത്തിൽനിന്ന്‌ ഭൂമി​യി​ലുള്ള ഒരു കന്യക​യു​ടെ ഗർഭാ​ശ​യ​ത്തി​ലേക്കു മാറ്റി.—ലൂക്കൊസ്‌ 1:30-38; യോഹ​ന്നാൻ 3:16-18.

മനുഷ്യ​വർഗ​ത്തെ വിടു​വി​ക്കു​ക​യെന്ന കൃത്യം നിർവ​ഹി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌, ഭൂമി​യി​ലാ​യി​രുന്ന സമയത്തു​ട​നീ​ളം യേശു നിർമലത കാത്തു​സൂ​ക്ഷി​ക്കേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്നു. അവനതു ചെയ്‌തു. ഒടുവിൽ അവൻ ഒരു ബലിമ​രണം വരിച്ചു. ഇപ്രകാ​രം, മനുഷ്യ​വർഗത്തെ വിടു​വി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ ഒരു മറുവില നൽകാ​നാ​യി ഒരു പൂർണ മാനുഷ ജീവന്റെ—തന്റെ സ്വന്തം ജീവന്റെ—മൂല്യം ലഭ്യമാ​ണെന്ന്‌ യേശു ഉറപ്പു​വ​രു​ത്തി.—2 കൊരി​ന്ത്യർ 5:14; 1 പത്രൊസ്‌ 1:18, 19.

ക്രിസ്‌തു​വി​ന്റെ മറുവി​ല​യ്‌ക്ക്‌ നമുക്കു​വേണ്ടി ചെയ്യാൻ കഴിയു​ന്നത്‌

നമുക്ക്‌ ഇപ്പോൾതന്നെ പ്രയോ​ജനം ചെയ്യാൻ ക്രിസ്‌തു​വി​ന്റെ മറുവി​ല​യ്‌ക്കു കഴിയും. അതിൽ വിശ്വാ​സ​മർപ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നാൽ നമുക്കു ദൈവ​മു​മ്പാ​കെ ഒരു ശുദ്ധമായ നില ആസ്വദി​ക്കാ​നും യഹോ​വ​യു​ടെ സ്‌നേ​ഹ​പൂർവ​ക​വും ആർദ്ര​വു​മായ പരിപാ​ല​ന​ത്തിൻ കീഴിൽ വരാനും കഴിയും. (പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 10:43; റോമർ 3:21-24) നാം ചെയ്‌തി​രി​ക്കാ​വുന്ന പാപം സംബന്ധിച്ച കുറ്റ​ബോ​ധ​ത്താൽ നിരാ​ശ​രാ​കു​ന്ന​തി​നു പകരം, മറുവി​ല​യു​ടെ അടിസ്ഥാ​ന​ത്തിൽ ദൈവ​ത്തിൽനി​ന്നുള്ള ക്ഷമ നമുക്കു സൗജന്യ​മാ​യി തേടാ​വു​ന്ന​താണ്‌.—യെശയ്യാ​വു 1:18; എഫെസ്യർ 1:7; 1 യോഹ​ന്നാൻ 2:1, 2.

മറുവില, മനുഷ്യ​വർഗ​ത്തി​ന്റെ പാപത്താ​ലു​ള​വായ രോഗാ​തു​ര​മായ അവസ്ഥയു​ടെ പൂർണ സൗഖ്യ​മാ​ക്കൽ ഭാവി​യിൽ സാധ്യ​മാ​ക്കും. ബൈബി​ളി​ലെ അവസാന പുസ്‌തകം ദൈവ​ത്തി​ന്റെ സിംഹാ​സ​ന​ത്തിൽനി​ന്നു പുറ​പ്പെ​ടുന്ന ഒരു “ജീവജ​ല​നദി”യെക്കു​റി​ച്ചു വിവരി​ക്കു​ന്നു. “ജാതി​ക​ളു​ടെ രോഗ​ശാ​ന്തി​ക്കു ഉതകുന്ന” ഇലകളുള്ള സമൃദ്ധ​മായ ഫലവൃ​ക്ഷങ്ങൾ ആ നദീതീ​ര​ത്തു​ട​നീ​ള​മുണ്ട്‌. (വെളി​പ്പാ​ടു 22:1, 2) യേശു​വി​ന്റെ മറുവി​ല​യാ​ഗ​ത്തി​ന്റെ അടിസ്ഥാ​ന​ത്തിൽ മനുഷ്യ​വർഗത്തെ പാപത്തിൽനി​ന്നും മരണത്തിൽനി​ന്നും എന്നേക്കും വിടു​വി​ക്കാ​നുള്ള സ്രഷ്ടാ​വി​ന്റെ അത്ഭുത​ക​ര​മായ കരുത​ലി​നെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ബൈബിൾ ഇവിടെ പ്രതീ​കാ​ത്മ​ക​മാ​യി സംസാ​രി​ക്കു​ന്നു.

വെളി​പ്പാ​ടു പുസ്‌ത​ക​ത്തി​ലെ പ്രാവ​ച​നിക ദർശനങ്ങൾ ഉടൻതന്നെ നിവൃ​ത്തി​യേ​റും. (വെളി​പ്പാ​ടു 22:6, 7) അപ്പോൾ ശരിയായ ഹൃദയ​നി​ല​യുള്ള എല്ലാവ​രും ‘ദ്രവത്വ​ത്തി​ന്റെ ദാസ്യ​ത്തിൽനി​ന്നു വിടുതൽ’ പ്രാപിച്ച്‌ പൂർണ​രാ​യി​ത്തീ​രും. (റോമർ 8:20, 21) യഹോ​വ​യാം ദൈവ​ത്തെ​യും മറുവി​ല​യാ​യി​ത്തീർന്ന വിശ്വസ്‌ത പുത്ര​നായ യേശു​ക്രി​സ്‌തു​വി​നെ​യും കുറിച്ച്‌ കൂടുതൽ പഠിക്കാൻ ഇതു നമ്മെ പ്രേരി​പ്പി​ക്കേ​ണ്ട​തല്ലേ?—യോഹ​ന്നാൻ 17:3.

[അടിക്കു​റി​പ്പു​കൾ]

[6-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

ആദാം മനുഷ്യ​വർഗ​ത്തി​നു പാപവും മരണവും കൈവ​രു​ത്തി

[7-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

യേശുവിന്റെ മറുവി​ല​യാ​ഗം പാപത്തിൽനി​ന്നും മരണത്തിൽനി​ന്നു​മുള്ള സ്വാത​ന്ത്ര്യം കൈവ​രു​ത്തു​ന്നു