അവരുടെ വിശ്വാ​സം അനുക​രി​ക്കു​ക

അവൻ തന്റെ ദൈവ​ത്തിൽ ആശ്വാസം കണ്ടെത്തി

ആകാശം ഇരുണ്ടു​കൂ​ടു​ക​യാണ്‌. ശക്തമായ മഴയും ഉണ്ട്‌. പക്ഷേ, അതൊ​ന്നും വകവെ​ക്കാ​തെ അങ്ങ്‌ ദൂരെ​യുള്ള യി​സ്രെ​യേൽ ലക്ഷ്യമാ​ക്കി ഏലിയാവ്‌ ഓടു​ക​യാണ്‌; ഒരു യുവാ​വി​ന്റെ പ്രസരി​പ്പോ​ടെ. ഇത്രയ​ധി​കം ശക്തി തന്റെ ശരീര​ത്തി​ലൂ​ടെ പ്രവഹി​ക്കു​ന്ന​താ​യി മുമ്പൊ​രി​ക്ക​ലും അവന്‌ അനുഭ​വ​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടില്ല. എന്തിന്‌, ആഹാബ്‌ രാജാ​വി​ന്റെ രഥം വലിച്ചി​രുന്ന കുതി​ര​ക​ളെ​പ്പോ​ലും പിന്നി​ലാ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടാണ്‌ അവൻ ഓടു​ന്നത്‌! അത്ര ചെറു​പ്പ​മ​ല്ലാത്ത അവന്‌ ഇതെങ്ങനെ സാധിച്ചു? കാരണം, “യഹോ​വ​യു​ടെ കൈ” അവന്റെ​മേൽ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു.—1 രാജാ​ക്ക​ന്മാർ 18:46.

ആഹാബ്‌ രാജാ​വി​നെ ഏലിയാവ്‌ ഇപ്പോൾ ഏറെ പിന്നി​ലാ​ക്കി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. പക്ഷേ, ലക്ഷ്യത്തി​ലെ​ത്താൻ ഏലിയാ​വിന്‌ ഇനിയും വളരെ​ദൂ​രം പിന്നി​ടേ​ണ്ട​തുണ്ട്‌. കണ്ണി​ലേക്കു വീഴുന്ന മഴത്തു​ള്ളി​കളെ ചിമ്മി​ത്തെ​റി​പ്പി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ ഓടു​മ്പോ​ഴും സംഭവ​ബ​ഹു​ല​മായ ആ ദിവസ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള ചിന്തക​ളാ​യി​രു​ന്നു അവന്റെ മനസ്സു​നി​റയെ. അതി​നെ​ല്ലാം സാക്ഷ്യം​വ​ഹിച്ച കർമേൽ പർവതം ഇപ്പോൾ ബഹുദൂ​രം പുറകി​ലാണ്‌. ശക്തമായ കാറ്റും മഴയും നിമിത്തം അത്‌ അവന്റെ കാഴ്‌ച​യിൽനിന്ന്‌ മറഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു. അവി​ടെ​വെ​ച്ചാണ്‌ ഏലിയാ​വി​നെ ഉപയോ​ഗി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ യഹോവ ബാലാ​രാ​ധ​ന​യ്‌ക്കെ​തി​രെ അതിശ​ക്ത​വും അത്ഭുത​ക​ര​വു​മായ വിധത്തിൽ ആഞ്ഞടി​ക്കു​ക​യും നൂറു​ക​ണ​ക്കി​നു​വ​രുന്ന വഞ്ചകരും ദുഷ്ടരു​മായ ബാൽ പ്രവാ​ച​ക​ന്മാ​രു​ടെ പൊള്ള​ത്തരം തുറന്നു​കാ​ട്ടി അവരെ വധശി​ക്ഷ​യ്‌ക്ക്‌ വിധി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തത്‌. തുടർന്ന്‌ വരൾച്ച​യിൽനിന്ന്‌ ദേശത്തെ മോചി​പ്പി​ക്കാൻ ഏലിയാവ്‌ യഹോ​വ​യോട്‌ പ്രാർഥി​ക്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. അങ്ങനെ മൂന്നര വർഷത്തെ വരൾച്ച​യ്‌ക്ക്‌ അറുതി​വ​രു​ത്തി​ക്കൊണ്ട്‌ മഴ പെയ്‌തു. നിശ്ചയ​മാ​യും ഏലിയാ​വി​ന്റെ ദൈവ​മായ യഹോ​വ​യ്‌ക്കും സത്യാ​രാ​ധ​ന​യ്‌ക്കും മഹാവി​ജയം ലഭിച്ച ദിവസ​മാ​യി​രു​ന്നു അത്‌!a—1 രാജാ​ക്ക​ന്മാർ 18:18-45.

യി​സ്രെ​യേ​ലി​ലേ​ക്കുള്ള ആ 30 കിലോ​മീ​റ്റർ ദൂരം മഴനനഞ്ഞ്‌ ഓടവെ, മാറ്റങ്ങ​ളു​ടെ കാറ്റു വീശു​ന്ന​താ​യി അവനു തോന്നി​ക്കാ​ണും. ആഹാബി​ന്റെ മനസ്സു​മാ​റും, എല്ലാറ്റി​നും ദൃക്‌സാ​ക്ഷി​യായ അവൻ ബാൽ ആരാധന ഉപേക്ഷി​ക്കും, രാജ്ഞി​യായ ഇസബേ​ലി​ന്റെ ദുഷ്‌ചെ​യ്‌തി​കൾ തടയാ​നും യഹോ​വ​യു​ടെ ആരാധ​കർക്കെ​തി​രെ​യുള്ള പീഡന​ങ്ങൾക്ക്‌ അറുതി​വ​രു​ത്താ​നും അവൻ തീരു​മാ​നി​ക്കും—അതെ, ശുഭ​പ്ര​തീ​ക്ഷ​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു ഏലിയാ​വി​ന്റെ മനസ്സിൽ!

നമ്മുടെ കണക്കു​കൂ​ട്ട​ലി​നൊത്ത്‌ കാര്യങ്ങൾ നീങ്ങു​ന്ന​താ​യി തോന്നു​മ്പോൾ നമ്മുടെ പ്രതീ​ക്ഷ​ക​ളും ഉയരും. സാഹച​ര്യ​ങ്ങൾ തുടർന്നും മെച്ച​പ്പെ​ടു​മെ​ന്നും നമ്മെ അലട്ടി​യി​രുന്ന പ്രശ്‌ന​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം പഴങ്കഥ​യാ​യി മാറി​യി​രി​ക്കു​ന്നെ​ന്നും നാം ചിന്തി​ച്ചേ​ക്കാം. ഏലിയാ​വും അങ്ങനെ ചിന്തി​ച്ചെ​ങ്കിൽ അത്ഭുത​പ്പെ​ടാ​നില്ല. കാരണം, “നമ്മെ​പ്പോ​ലെ​ത​ന്നെ​യുള്ള ഒരു മനുഷ്യ​നാ​യി​രു​ന്നു” അവൻ. (യാക്കോബ്‌ 5:17) പക്ഷേ, വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ ഏലിയാ​വി​ന്റെ പ്രശ്‌നങ്ങൾ അവസാ​നി​ച്ചി​രു​ന്നില്ല. ഏതാനും മണിക്കൂ​റു​കൾക്കകം അവൻ ഭയപര​വ​ശ​നാ​കു​ന്നു; മരിച്ചാൽ മതി​യെന്ന്‌ തോന്നുന്ന അളവോ​ളം അവൻ നിരാ​ശ​യി​ലാ​ണ്ടു​പോ​കു​ന്നു. എന്താണ്‌ സംഭവി​ച്ചത്‌? വിശ്വാ​സ​വും ധൈര്യ​വും വീണ്ടെ​ടു​ക്കാൻ യഹോവ തന്റെ പ്രവാ​ച​കനെ സഹായി​ച്ചത്‌ എങ്ങനെ​യാണ്‌? നമുക്കു നോക്കാം.

അവിചാ​രി​ത​മായ മാറ്റങ്ങൾ

യി​സ്രെ​യേ​ലി​ലെ തന്റെ കൊട്ടാ​ര​ത്തിൽ തിരി​ച്ചെ​ത്തി​യി​രി​ക്കുന്ന ആഹാബ്‌ രാജാ​വിന്‌ എന്തെങ്കി​ലും മാറ്റം​വ​ന്ന​താ​യി കാണ​പ്പെ​ടു​ന്നു​ണ്ടോ? അവൻ കൂടുതൽ ആത്മീയ​മ​ന​സ്‌ക​നാ​യി​ത്തീർന്നോ? നാം വായി​ക്കു​ന്നു: “ഏലീയാ​വു ചെയ്‌ത​തൊ​ക്കെ​യും അവൻ സകല​പ്ര​വാ​ച​ക​ന്മാ​രെ​യും വാൾകൊ​ണ്ടു കൊന്ന വിവര​മൊ​ക്കെ​യും ആഹാബ്‌ ഈസേ​ബെ​ലി​നോ​ടു പറഞ്ഞു.” (1 രാജാ​ക്ക​ന്മാർ 19:1) അന്നു നടന്ന സംഭവ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റിച്ച്‌ വിവരി​ച്ച​പ്പോൾ ഏലിയാ​വി​ന്റെ ദൈവ​മായ യഹോ​വ​യെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ആഹാബ്‌ പരാമർശി​ക്കു​ക​പോ​ലും ചെയ്‌തില്ല. ആത്മീയത ലവലേശം ഇല്ലാതി​രുന്ന അവൻ, നടന്ന​തെ​ല്ലാം മാനു​ഷി​ക​മായ രീതി​യിൽ, അതായത്‌ ‘ഏലിയാ​വു ചെയ്‌ത​താ​യി’ കണക്കാക്കി. അതെ, ആ അത്ഭുത​സം​ഭ​വ​ങ്ങൾക്കു​പി​ന്നിൽ യഹോ​വ​യു​ടെ കൈയു​ണ്ടെന്ന വസ്‌തുത അവൻ അംഗീ​ക​രി​ച്ചില്ല. എന്തായി​രു​ന്നു ഇസബേ​ലി​ന്റെ പ്രതി​ക​രണം?

വാർത്ത കേട്ട ഇസബേൽ കോപം​കൊ​ണ്ടു ജ്വലിച്ചു. പ്രതി​കാ​ര​ദാ​ഹ​ത്തോ​ടെ അവൾ ഏലിയാ​വിന്‌ ഇങ്ങനെ​യൊ​രു സന്ദേശം അയച്ചു: “നാളെ ഈ നേരത്തു ഞാൻ നിന്റെ ജീവനെ അവരിൽ ഒരുത്തന്റെ ജീവ​നെ​പ്പോ​ലെ ആക്കുന്നില്ല എങ്കിൽ ദേവന്മാർ എന്നോടു തക്കവണ്ണ​വും അധിക​വും ചെയ്യു​മാ​റാ​കട്ടെ.” (1 രാജാ​ക്ക​ന്മാർ 19:2) കൊല്ല​പ്പെട്ട ബാൽ പ്രവാ​ച​ക​ന്മാ​രു​ടെ ജീവനു​പ​ക​ര​മാ​യി ഒരു ദിവസ​ത്തി​നകം ഏലിയാ​വി​ന്റെ ജീവ​നെ​ടു​ത്തി​ല്ലെ​ങ്കിൽ താൻ സ്വയം ജീവ​നൊ​ടു​ക്കു​മെന്ന പ്രതി​ജ്ഞ​യാ​യി​രു​ന്നു ഫലത്തിൽ ഇത്‌. ഉഗ്രഭീ​ഷ​ണി​യാണ്‌ അവൾ മുഴക്കി​യി​രി​ക്കു​ന്നത്‌; അതെ, ഏലിയാ​വി​നുള്ള മരണവാ​റണ്ട്‌! കാറ്റും മഴയും ഉള്ള ആ രാത്രി​യിൽ യി​സ്രെ​യേ​ലി​ലെ ഏതോ കുടി​ലിൽ വിശ്ര​മി​ക്കു​ക​യാ​യി​രുന്ന ഏലിയാ​വി​നെ മനസ്സിൽക്കാ​ണുക. അവനെ ഉറക്കമു​ണർത്തി​യത്‌ രാജ്ഞി​യു​ടെ നടുക്കുന്ന ആ സന്ദേശ​മാണ്‌. അത്‌ അവനെ എങ്ങനെ ബാധി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടാ​കും?

നിരു​ത്സാ​ഹ​ത്തി​ന്റെ​യും ഭയത്തി​ന്റെ​യും പിടി​യിൽ

ബാലാ​രാ​ധ​ന​യ്‌ക്കെ​തി​രെ​യുള്ള പോരാ​ട്ടം ഏറെക്കു​റെ അവസാ​നി​ച്ചെന്നു കരുതി ഏലിയാവ്‌ ആഹ്ലാദി​ച്ചി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ ഇപ്പോൾ ഏലിയാ​വി​ന്റെ പ്രതീ​ക്ഷ​ക​ളെ​ല്ലാം തകർന്നു​ട​ഞ്ഞി​രി​ക്കണം. ഇസബേ​ലിന്‌ തരിമ്പു​പോ​ലും ഇളക്കം തട്ടിയി​ട്ടില്ല. ഏലിയാ​വി​ന്റെ വിശ്വ​സ്‌ത​രായ അനേകം സഹകാ​രി​കളെ വധിച്ചി​ട്ടുള്ള അവളുടെ അടുത്ത ഇര ആരാ​ണെന്ന്‌ ഏതാണ്ട്‌ ഉറപ്പാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. “അവൻ ഭയപ്പെട്ടു” എന്ന്‌ ബൈബിൾ പറയുന്നു. ഇസബേൽ തന്നെ അതിമൃ​ഗീ​യ​മാ​യി വധിക്കാൻ പോകു​ന്നത്‌ എങ്ങനെ​യാ​യി​രി​ക്കും എന്നൊക്കെ ഏലിയാവ്‌ ചിന്തി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടാ​കു​മോ? അതേക്കു​റി​ച്ചൊ​ക്കെ ചിന്തി​ച്ചി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ അവന്റെ ധൈര്യം ചോർന്നു​പോ​കു​മാ​യി​രു​ന്നു എന്നതിൽ രണ്ടുപ​ക്ഷ​മില്ല. എന്തുത​ന്നെ​യാ​യാ​ലും, ഏലിയാവ്‌ “ജീവര​ക്ഷെ​ക്കാ​യി പുറ​പ്പെട്ടു” എന്ന്‌ തിരു​വെ​ഴുത്ത്‌ പറയുന്നു. അതെ, അവൻ പ്രാണ​ര​ക്ഷാർഥം അവി​ടെ​നിന്ന്‌ ഓടി​പ്പോ​യി.—1 രാജാ​ക്ക​ന്മാർ 18:4; 19:3.

വിശ്വ​സ്‌ത ദൈവ​ദാ​സ​ന്മാ​രിൽ ഭയത്തിന്റെ പിടി​യി​ല​മർന്നി​ട്ടു​ള്ളത്‌ ഏലിയാവ്‌ മാത്രമല്ല. ഏറെ കാലങ്ങൾക്കു​ശേഷം ജീവി​ച്ചി​രുന്ന പത്രോസ്‌ അപ്പൊ​സ്‌ത​ല​നും ഏതാണ്ട്‌ ഇതു​പോ​ലൊ​രു അനുഭവം ഉണ്ടായി. ഒരിക്കൽ, യേശു​വി​ന്റെ ക്ഷണപ്ര​കാ​രം അവനോ​ടൊ​പ്പം വെള്ളത്തി​ന്മീ​തെ നടന്നു​തു​ട​ങ്ങിയ പത്രോസ്‌, “ശക്തമായ കാറ്റു​കണ്ട്‌” ഭയന്നു​പോ​യി, അവൻ മുങ്ങി​ത്താ​ഴാൻ തുടങ്ങി. (മത്തായി 14:30) ഏലിയാ​വി​ന്റെ​യും പത്രോ​സി​ന്റെ​യും അനുഭ​വങ്ങൾ നമ്മെ ഒരു സുപ്ര​ധാന പാഠം പഠിപ്പി​ക്കു​ന്നു: ധൈര്യം നഷ്ടപ്പെ​ടാ​തി​രി​ക്ക​ണ​മെ​ങ്കിൽ, നമ്മെ ഭയപ്പെ​ടു​ത്തുന്ന കാര്യ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റിച്ച്‌ നാം ചിന്തി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്ക​രുത്‌. പകരം, പ്രത്യാ​ശ​യു​ടെ​യും ബലത്തി​ന്റെ​യും ഉറവായ ദൈവ​ത്തി​ലേക്കു നോക്കുക.

‘എനിക്കു മതിയാ​യി’

പേടി​ച്ചരണ്ട ഏലിയാവ്‌ തെക്കു​പ​ടി​ഞ്ഞാ​റൻ ദിശയി​ലേക്കു പലായനം ചെയ്യുന്നു. യെഹൂ​ദ​യു​ടെ തെക്കേ അതിർത്തി​യി​ലുള്ള ഒരു പട്ടണമായ ബേർ-ശേബയി​ലേ​ക്കാണ്‌ അവൻ ഓടി​പ്പോ​കു​ന്നത്‌. ഏകദേശം 150 കിലോ​മീ​റ്റർ അകലെ​യാണ്‌ അത്‌. തന്റെ ഭൃത്യനെ അവിടെ ആക്കിയിട്ട്‌ അവൻ മരുഭൂ​മി​യി​ലേക്കു പോയി. “ഒരു ദിവസത്തെ വഴി” അവൻ മരുഭൂ​മി​യി​ലൂ​ടെ സഞ്ചരിച്ചു എന്ന്‌ ബൈബിൾ വിവരണം പറയുന്നു. സൂര്യോ​ദ​യ​ത്തി​ങ്കൽത്തന്നെ അവൻ തന്റെ യാത്ര ആരംഭി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടാ​കണം. അവന്റെ കയ്യിൽ ആഹാര​മോ മറ്റ്‌ അവശ്യ​വ​സ്‌തു​ക്ക​ളോ ഉണ്ടായി​രി​ക്കാൻ സാധ്യ​ത​യില്ല. വിഷാ​ദ​ചി​ത്ത​നാ​യി, പരി​ഭ്രാ​ന്ത​നാ​യി, ദുർഘ​ടം​പി​ടിച്ച വിജന​മായ ഒരു പ്രദേ​ശ​ത്തു​കൂ​ടെ പൊരി​വെ​യി​ലിൽ നടന്നു​നീ​ങ്ങുന്ന അവനെ നിങ്ങൾക്ക്‌ ഭാവന​യിൽ കാണാ​നാ​കു​ന്നു​ണ്ടോ? കത്തിജ്വ​ലി​ച്ചി​രുന്ന സൂര്യൻ സാവധാ​നം ചുവന്നു​തു​ടുത്ത്‌ ചക്രവാ​ള​ത്തി​ലേക്കു താഴാൻ തുടങ്ങു​മ്പോ​ഴേ​ക്കും ഏലിയാ​വി​ന്റെ ഊർജ​മെ​ല്ലാം ചോർന്നു​പോ​യി​രു​ന്നു. ക്ഷീണിച്ച്‌ അവശനായ അവൻ വരണ്ടു​ണ​ങ്ങിയ ആ പ്രദേ​ശത്ത്‌ ആകെയു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന ഒരു മുൾച്ചെ​ടി​യു​ടെ ചുവട്ടിൽ ഇരുന്നു.—1 രാജാ​ക്ക​ന്മാർ 19:4.

അങ്ങേയറ്റം നിരാ​ശ​നായ ഏലിയാവ്‌ ദൈവ​ത്തോ​ടു പ്രാർഥി​ക്കു​ന്നു. മരിച്ചാൽമതി എന്നു​പോ​ലും വിചാ​രി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ അവൻ ഇങ്ങനെ വിലപി​ച്ചു: “എന്റെ പിതാ​ക്ക​ന്മാ​രെ​ക്കാൾ ഒട്ടും മെച്ചമല്ല ഞാൻ.” ശവക്കു​ഴി​യിൽ കിടക്കുന്ന തന്റെ പൂർവി​ക​രെ​ല്ലാം വെറും അസ്ഥിയും പൊടി​യു​മാ​യി ആർക്കും ഒരു നന്മയും ചെയ്യാ​നാ​കാത്ത അവസ്ഥയിൽ കഴിയു​ക​യാ​ണെന്ന്‌ അവന്‌ അറിയാ​മാ​യി​രു​ന്നു. (സഭാ​പ്ര​സം​ഗി 9:10) താനും ഒന്നിനും കൊള്ളാ​ത്ത​വ​നാ​ണെന്നു തോന്നിയ അവൻ എന്തിനി​നി ജീവി​ക്കണം എന്നു ചിന്തി​ച്ചു​പോ​യി. ‘എനിക്കു മതിയാ​യി’ എന്ന്‌ അവൻ ഉറക്കെ നിലവി​ളി​ച്ച​തിൽ അതിശ​യി​ക്കാ​നു​ണ്ടോ?

ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ഒരു വിശ്വസ്‌ത ആരാധകൻ നിരാ​ശ​യ്‌ക്ക്‌ അടി​പ്പെ​ടു​ക​യോ! ആശ്ചര്യം തോ​ന്നേ​ണ്ട​തില്ല. ചില പ്രത്യേക സാഹച​ര്യ​ങ്ങ​ളിൽ അതിദുഃ​ഖ​ത്തി​ലാ​ഴ്‌ന്ന്‌ മരിക്കാൻ ആഗ്രഹിച്ച വിശ്വ​സ്‌ത​രായ പല സ്‌ത്രീ​പു​രു​ഷ​ന്മാ​രെ​ക്കു​റി​ച്ചും ബൈബിൾ പറയു​ന്നുണ്ട്‌. അവരിൽ ചിലരാണ്‌ റിബെക്കാ, യാക്കോബ്‌, മോശ, ഇയ്യോബ്‌ എന്നിവർ.—ഉല്‌പത്തി 25:22; 37:35; സംഖ്യാ​പു​സ്‌തകം 11:13-15; ഇയ്യോബ്‌ 14:13.

നാം ജീവി​ക്കു​ന്നത്‌ “ദുഷ്‌ക​ര​മായ സമയ”ങ്ങളിലാണ്‌. (2 തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ 3:1) അതു​കൊ​ണ്ടു​തന്നെ ചില സന്ദർഭ​ങ്ങ​ളിൽ അനേക​രു​ടെ​യും, എന്തിന്‌ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ വിശ്വ​സ്‌ത​ദാ​സ​ന്മാ​രു​ടെ​പോ​ലും മനസ്സി​ടി​ഞ്ഞു പോകാ​റുണ്ട്‌. അങ്ങനെ​യൊ​രു സാഹച​ര്യ​ത്തി​ലൂ​ടെ നിങ്ങൾ എപ്പോ​ഴെ​ങ്കി​ലും കടന്നു​പോ​കു​ന്നെ​ങ്കി​ലോ? ഏലിയാ​വി​ന്റെ മാതൃക അനുക​രി​ക്കുക: നിങ്ങളു​ടെ ഹൃദയം ദൈവ​മു​മ്പാ​കെ പകരുക. “സർവാ​ശ്വാ​സ​ത്തി​ന്റെ​യും ദൈവ”മാണല്ലോ യഹോവ. (2 കൊരി​ന്ത്യർ 1:3) ആകട്ടെ, ഏലിയാ​വി​നെ അവൻ ആശ്വസി​പ്പി​ച്ചോ?

യഹോവ തന്റെ പ്രവാ​ച​കനെ പുലർത്തു​ന്നു

തന്റെ പ്രിയ പ്രവാ​ചകൻ ആ മരുഭൂ​മി​യിൽ മുൾച്ചെ​ടി​യു​ടെ ചുവട്ടിൽ ഇരുന്ന്‌ മരണത്തി​നാ​യി കേഴു​ന്നത്‌ സ്വർഗ​ത്തി​ലി​രുന്ന്‌ കണ്ടപ്പോൾ യഹോ​വ​യ്‌ക്ക്‌ എന്തു തോന്നി​ക്കാ​ണും? അതേക്കു​റിച്ച്‌ നാം ഊഹാ​പോ​ഹങ്ങൾ നടത്തേ​ണ്ട​തില്ല. ഉറക്കത്തി​ലേക്ക്‌ വഴുതി​വീണ ഏലിയാ​വി​ന്റെ അടുക്ക​ലേക്ക്‌ യഹോവ ഒരു ദൂതനെ അയച്ചു എന്ന്‌ വിവരണം പറയുന്നു. ചൂടുള്ള അപ്പവും കുറച്ച്‌ വെള്ളവും ദൂതൻ ഏലിയാ​വിന്‌ ഒരുക്കി​വെ​ച്ച​ശേഷം പതുക്കെ അവനെ തൊട്ടു​ണർത്തി​ക്കൊണ്ട്‌ ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: “എഴു​ന്നേ​ററു തിന്നുക.” ദൂതൻ പറഞ്ഞത്‌ അവൻ അനുസ​രി​ച്ചു. പക്ഷേ, അവൻ ദൂത​നോട്‌ നന്ദിപ​റ​ഞ്ഞോ? പ്രവാ​ചകൻ അത്‌ ഭക്ഷിച്ച്‌ വീണ്ടും കിടന്നു​റങ്ങി എന്നുമാ​ത്രമേ വിവര​ണ​ത്തിൽ കാണു​ന്നു​ള്ളൂ. സംസാ​രി​ക്കാൻപോ​ലും പറ്റാത്തത്ര നിരാ​ശ​യിൽ ആയിരു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണോ അവൻ അങ്ങനെ പെരു​മാ​റി​യത്‌? എന്തായാ​ലും പുലർച്ചെ​യോ​ടെ ആയിരി​ക്കാം, ദൂതൻ അവനെ രണ്ടാമ​തും വിളി​ച്ചു​ണർത്തി. എന്നിട്ട്‌ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “എഴു​ന്നേറ്റു തിന്നുക.” ശ്രദ്ധേ​യ​മായ മറ്റൊരു കാര്യം​കൂ​ടി ദൂതൻ ഏലിയാ​വി​നോട്‌ പറയുന്നു: “നിനക്കു ദൂരയാ​ത്ര ചെയ്‌വാ​നു​ണ്ട​ല്ലോ.”—1 രാജാ​ക്ക​ന്മാർ 19:5-7.

ഏലിയാവ്‌ എങ്ങോ​ട്ടാ​ണു യാത്ര​ചെ​യ്യേ​ണ്ട​തെ​ന്നും സ്വന്തം ശക്തി​കൊണ്ട്‌ അവന്‌ ആ യാത്ര പൂർത്തി​യാ​ക്കാൻ സാധി​ക്കി​ല്ലെ​ന്നും ദൈവം ദൂതന്‌ വെളി​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രു​ന്നു. നമ്മുടെ ലക്ഷ്യങ്ങ​ളും പരിമി​തി​ക​ളും ഒക്കെ നമ്മെക്കാൾ ഏറെ മെച്ചമാ​യി മനസ്സി​ലാ​ക്കുന്ന ഒരു ദൈവത്തെ സേവി​ക്കാ​നാ​കു​ന്നത്‌ എത്ര ആശ്വാ​സ​ക​ര​മാണ്‌! (സങ്കീർത്തനം 103:13, 14) ശരി, ദൂതൻ മുഖാ​ന്തരം ലഭിച്ച ഭക്ഷണം ഏലിയാ​വി​നെ ബലപ്പെ​ടു​ത്തി​യോ?

“അവൻ എഴു​ന്നേറ്റു തിന്നു​കു​ടി​ച്ചു; ആ ആഹാര​ത്തി​ന്റെ ബലം​കൊ​ണ്ടു നാല്‌പതു പകലും നാല്‌പതു രാവും ദൈവ​ത്തി​ന്റെ പർവ്വത​മായ ഹോ​രേ​ബോ​ളം നടന്നു” എന്ന്‌ ബൈബിൾ പറയുന്നു. (1 രാജാ​ക്ക​ന്മാർ 19:8) അതെ, ഏലിയാവ്‌ നാൽപ്പതു രാവും പകലും ഭക്ഷണം കഴിക്കാ​തെ യാത്ര​ചെ​യ്‌തു. ഏലിയാ​വിന്‌ ഏകദേശം ആറുനൂ​റ്റാ​ണ്ടു​കൾക്കു​മുമ്പ്‌ ജീവി​ച്ചി​രുന്ന മോശ​യും ഏതാണ്ട്‌ പത്തുനൂ​റ്റാ​ണ്ടു​കൾക്കി​പ്പു​റം ജീവി​ച്ചി​രുന്ന യേശു​വും നാൽപ്പതു രാവും പകലും ഉപവസി​ച്ച​താ​യി ബൈബിൾരേഖ കാണി​ക്കു​ന്നു. (പുറപ്പാ​ടു 34:28; ലൂക്കോസ്‌ 4:1, 2) ദൈവ​ദൂ​തൻ നൽകിയ ആഹാരം ഏലിയാ​വി​ന്റെ എല്ലാ പ്രശ്‌ന​ങ്ങ​ളും പരിഹ​രി​ച്ചില്ല എന്നതു ശരിയാണ്‌. പക്ഷേ, പ്രായം​ചെന്ന ആ മനുഷ്യൻ ദിവസ​ങ്ങ​ളോ ആഴ്‌ച​ക​ളോ അല്ല ഏതാണ്ട്‌ ഒന്നരമാ​സ​മാണ്‌ പാത​യൊ​ന്നു​മി​ല്ലാത്ത മണലാ​ര​ണ്യ​ത്തി​ലൂ​ടെ സഞ്ചരി​ച്ചത്‌! അത്ഭുത​ക​ര​മായ വിധത്തിൽ ദൈവം അവനെ പുലർത്തി എന്നല്ലേ അത്‌ സൂചി​പ്പി​ക്കു​ന്നത്‌!

യഹോവ ഇന്നും തന്റെ ദാസന്മാ​രെ പുലർത്തു​ന്നു—അത്ഭുത​ക​ര​മാ​യി ഭൗതിക ആഹാരം നൽകി​ക്കൊ​ണ്ടല്ല, അതി​നെ​ക്കാൾ ഏറെ പ്രാധാ​ന്യ​മുള്ള ആത്മീയ ആഹാരം നൽകി​ക്കൊണ്ട്‌. (മത്തായി 4:4) ദൈവ​വ​ച​ന​മായ ബൈബി​ളും അതിനെ അടിസ്ഥാ​ന​മാ​ക്കി​യുള്ള പ്രസി​ദ്ധീ​ക​ര​ണ​ങ്ങ​ളും, ദൈവ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു പഠിച്ചു​കൊണ്ട്‌ ആത്മീയ​മാ​യി ബലിഷ്‌ഠ​രാ​യി നിൽക്കാൻ നമ്മെ സഹായി​ക്കും. അത്തരം ആത്മീയ ആഹാരം നമ്മുടെ എല്ലാ പ്രശ്‌ന​ങ്ങ​ളും നീക്കി​യെ​ന്നു​വ​രില്ല. പക്ഷേ, സഹിച്ചു​നിൽക്കാൻ അത്‌ നമ്മെ പ്രാപ്‌ത​രാ​ക്കും. അല്ലാത്ത​പക്ഷം നമുക്ക്‌ അതിനു കഴി​ഞ്ഞെ​ന്നു​വ​രില്ല. മാത്രമല്ല, ആത്മീയ ആഹാരം നമ്മെ ‘നിത്യ​ജീ​വനി’ലേക്കും നയിക്കും.—യോഹ​ന്നാൻ 17:3.

ഏകദേശം 320 കിലോ​മീ​റ്റർ താണ്ടി ഒടുവിൽ ഏലിയാവ്‌ ഹോ​രേബ്‌ പർവത​ത്തിൽ എത്തി. വളരെ​ക്കാ​ല​ങ്ങൾക്കു​മുമ്പ്‌ യഹോ​വ​യാം​ദൈവം ദൂതനി​ലൂ​ടെ കത്തിജ്വ​ലി​ക്കുന്ന മുൾപ്പ​ടർപ്പു​കൾക്കി​ട​യിൽ മോശ​യ്‌ക്ക്‌ പ്രത്യ​ക്ഷ​നാ​യ​തും പിന്നീട്‌, ഇസ്രാ​യേൽ ജനതയു​മാ​യി യഹോവ ന്യായ​പ്ര​മാണ ഉടമ്പടി ചെയ്‌ത​തും അവി​ടെ​വെ​ച്ചാണ്‌. ഇപ്പോൾ അവിടെ ഒരു ഗുഹയിൽ ഏലിയാവ്‌ അഭയം തേടുന്നു.

യഹോവ പ്രവാ​ച​കനെ ആശ്വസി​പ്പി​ക്കു​ക​യും ശക്തീക​രി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്നു

ഹോ​രേബ്‌ പർവത​ത്തിൽവെച്ച്‌, സാധ്യ​ത​യ​നു​സ​രിച്ച്‌ ഒരു ദൂതൻ മുഖാ​ന്തരം ഏലിയാ​വിന്‌ യഹോ​വ​യു​ടെ ‘അരുള​പ്പാട്‌’ ഉണ്ടായി. “ഏലീയാ​വേ, ഇവിടെ നിനക്കു എന്തു കാര്യം” എന്ന്‌ യഹോവ ചോദി​ച്ചു. വളരെ സൗമ്യ​മാ​യി​ട്ടാ​യി​രി​ക്കണം ഈ ചോദ്യം ചോദി​ച്ചത്‌. കാരണം, തന്റെ ഉള്ളിലു​ള്ള​തെ​ല്ലാം തുറന്നു​പ​റ​യാൻ അവൻ പ്രേരി​ത​നാ​യി. അവൻ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “സൈന്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ ദൈവ​മായ യഹോ​വെക്കു വേണ്ടി ഞാൻ വളരെ ശുഷ്‌കാ​ന്തി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു; യിസ്രാ​യേൽമക്കൾ നിന്റെ നിയമത്തെ ഉപേക്ഷി​ച്ചു നിന്റെ യാഗപീ​ഠ​ങ്ങളെ ഇടിച്ചു നിന്റെ പ്രവാ​ച​ക​ന്മാ​രെ വാൾകൊ​ണ്ടു കൊന്നു​ക​ളഞ്ഞു; ഞാൻ ഒരുത്തൻ മാത്രം ശേഷി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു; അവർ എനിക്കും ജീവഹാ​നി വരുത്തു​വാൻ നോക്കു​ന്നു.” (1 രാജാ​ക്ക​ന്മാർ 19:9, 10) കുറഞ്ഞത്‌ മൂന്നു​കാ​ര്യ​ങ്ങൾ ഏലിയാ​വി​ന്റെ മനോ​ബലം ചോർത്തി​ക്ക​ള​ഞ്ഞെന്ന്‌ അവന്റെ വാക്കു​ക​ളിൽനി​ന്നു വ്യക്തമാണ്‌.

ഒന്നാമ​താ​യി, തന്റെ അധ്വാ​ന​മെ​ല്ലാം പാഴാ​യി​പ്പോ​യെന്ന്‌ ഏലിയാവ്‌ കരുതി. വർഷങ്ങ​ളോ​ളം യഹോ​വ​യു​ടെ സേവന​ത്തിൽ “വളരെ ശുഷ്‌കാ​ന്തി”യോടെ പ്രവർത്തി​ച്ചി​ട്ടും ദൈവ​ത്തി​ന്റെ പരിപാ​വന നാമത്തി​നും ആരാധ​ന​യ്‌ക്കും പ്രഥമ​സ്ഥാ​നം നൽകി​യി​ട്ടും ജനം അവിശ്വ​സ്‌ത​രും മത്സരി​ക​ളും ആയി തുടരു​ന്നു, വ്യാജാ​രാ​ധന വ്യാപ​ക​മാ​കു​ന്നു. അവസ്ഥകൾ കൂടുതൽ വഷളാ​കു​ന്ന​താ​യി അവനു തോന്നി. രണ്ടാമ​താ​യി, “ഞാൻ ഒരുത്തൻ മാത്രം ശേഷി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു” എന്നാണ്‌ അവൻ പറഞ്ഞത്‌. ഇപ്പോൾ ദേശത്ത്‌ യഹോ​വയെ സേവി​ക്കാൻ തന്നോ​ടൊ​പ്പം മറ്റാരു​മില്ല, താൻ തനിച്ചാ​യ​താ​യി അവന്‌ അനുഭ​വ​പ്പെട്ടു. മൂന്നാ​മ​താ​യി, ഏലിയാ​വി​നെ ഭയം പിടി​കൂ​ടി: സഹപ്ര​വാ​ച​ക​ന്മാ​രിൽ പലരും വധിക്ക​പ്പെട്ടു, അടുത്തത്‌ അവന്റെ ഊഴമാ​ണെന്ന്‌ ഉറപ്പാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. തന്റെ മനോ​ബലം ചോർത്തി​ക്കളഞ്ഞ ഈ കാര്യ​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ തുറന്നു​സ​മ്മ​തി​ക്കാൻ ഏലിയാ​വിന്‌ അത്ര എളുപ്പ​മാ​യി​രു​ന്നി​രി​ക്കില്ല. പക്ഷേ, ദുരഭി​മാ​ന​മോ നാണ​ക്കേ​ടോ അവനെ അതിൽനി​ന്നു തടഞ്ഞില്ല. ഹൃദയ​ത്തി​ലു​ള്ള​തെ​ല്ലാം തന്റെ ദൈവ​ത്തോ​ടു തുറന്നു​പറഞ്ഞ അവൻ വിശ്വ​സ്‌ത​രായ എല്ലാവർക്കും എത്ര നല്ല മാതൃ​ക​യാണ്‌!—സങ്കീർത്തനം 62:8.

ഏലിയാ​വി​ന്റെ ഭയത്തെ​യും ഉത്‌ക​ണ്‌ഠ​യെ​യും നീക്കാൻ യഹോവ എന്താണ്‌ ചെയ്‌തത്‌? ഗുഹാ​മു​ഖത്ത്‌ വന്നുനിൽക്കാൻ ദൂതൻ ഏലിയാ​വി​നോട്‌ ആവശ്യ​പ്പെട്ടു. ഇനി എന്താണ്‌ സംഭവി​ക്കാൻ പോകു​ന്ന​തെന്ന്‌ അവന്‌ ഒരു ഊഹവു​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. എങ്കിലും അവൻ ദൂതനെ അനുസ​രി​ച്ചു. പെട്ടെന്ന്‌, ശക്തിയുള്ള ഒരു കൊടു​ങ്കാറ്റ്‌ വീശി! പർവത​ങ്ങ​ളെ​പ്പോ​ലും പിളർന്ന്‌ പാറക​ളെ​പ്പോ​ലും തകർത്ത അത്‌ കാതട​പ്പി​ക്കുന്ന മുഴക്ക​ത്തോ​ടെ ആയിരി​ക്കണം ആഞ്ഞടി​ച്ചത്‌. അതിശ​ക്ത​മായ കാറ്റ്‌ വീശി​യ​ടി​ക്കു​മ്പോൾ കണ്ണുകൾ മറയ്‌ക്കാൻ ശ്രമി​ക്കുന്ന, തന്റെ കട്ടിയുള്ള രോമ​ക്കു​പ്പാ​യം കാറ്റിൽ പറന്നു​പോ​കാ​തെ പിടി​ച്ചു​നി​റു​ത്താൻ പണി​പ്പെ​ടുന്ന ഏലിയാ​വി​നെ ഒന്നു ഭാവന​യിൽ കാണൂ. തുടർന്ന്‌, വലി​യൊ​രു ഭൂകമ്പം ഉണ്ടായി! നിന്നി​രുന്ന ഇടം കുലു​ങ്ങു​മ്പോൾ സ്വസ്ഥാ​നത്ത്‌ ഉറച്ചു​നിൽക്കാൻ ഏലിയാവ്‌ പാടു​പെ​ടു​ന്നു. ആ നടുക്ക​ത്തിൽനിന്ന്‌ മോചി​ത​നാ​കും​മുമ്പ്‌ വലി​യൊ​രു തീ ഉണ്ടായി! അത്യു​ഗ്ര​മായ ചൂടിൽനിന്ന്‌ രക്ഷപ്പെ​ടു​ന്ന​തിന്‌ ഗുഹയി​ലേക്ക്‌ ഉൾവലി​യാൻ അവൻ നിർബ​ന്ധി​ത​നാ​കു​ന്നു.—1 രാജാ​ക്ക​ന്മാർ 19:11, 12.

ഈ വിവരണം ഒരു കാര്യം നമ്മുടെ ശ്രദ്ധയിൽപ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു: പ്രകൃ​തി​ശ​ക്തി​ക​ളു​ടെ അതിഗം​ഭീ​ര​മായ പ്രകട​ന​ങ്ങ​ളി​ലൊ​ന്നും യഹോവ ഉണ്ടായി​രു​ന്നില്ല. വ്യാജ​ദൈ​വ​മായ ബാലിനെ അവന്റെ ആരാധകർ “മേഘങ്ങ​ളി​ന്മേൽ സവാരി ചെയ്യു​ന്നവൻ” അല്ലെങ്കിൽ മഴയുടെ ദേവൻ എന്നൊക്കെ സ്‌തു​തി​ച്ചി​രു​ന്നു. ഐതി​ഹ്യ​ങ്ങ​ളിൽ കാണുന്ന അത്തരത്തി​ലുള്ള ഏതെങ്കി​ലും ഒരു പ്രകൃ​തി​ദേ​വനല്ല യഹോവ എന്ന കാര്യം ഏലിയാ​വിന്‌ അറിയാ​മാ​യി​രു​ന്നു. പ്രകൃ​തി​യിൽക്കാ​ണുന്ന അപരി​മേയ ശക്തിയു​ടെ​യെ​ല്ലാം ഉറവാണ്‌ യഹോവ. താൻ സൃഷ്ടിച്ച എന്തി​നെ​ക്കാ​ളും വളരെ ശക്തനു​മാണ്‌ അവൻ. എന്തിന്‌, അതിബൃ​ഹ​ത്തായ പ്രപഞ്ച​ത്തി​നു​പോ​ലും യഹോ​വയെ ഉൾക്കൊ​ള്ളാൻ കഴിയില്ല! (1 രാജാ​ക്ക​ന്മാർ 8:27) ഈ വസ്‌തു​ത​ക​ളെ​ല്ലാം ഏലിയാ​വി​നെ എങ്ങനെ​യാണ്‌ സഹായി​ച്ചത്‌? ഏലിയാവ്‌ വളരെ ഭയപ്പെ​ട്ടു​പോ​യി എന്നോർക്കുക. എന്നാൽ അത്യന്ത​ശക്തി പ്രയോ​ഗി​ക്കാൻ കഴിവു​ള്ള​വ​നാണ്‌ യഹോവ എന്ന്‌ അവന്‌ ഇപ്പോൾ മനസ്സി​ലാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. അങ്ങനെ​യൊ​രു ദൈവം തന്റെ പക്ഷത്തു​ള്ള​പ്പോൾ ആഹാബി​നെ​യും ഇസബേ​ലി​നെ​യും അവൻ എന്തിനു ഭയക്കണം!—സങ്കീർത്തനം 118:6.

തീ ശമിച്ച​ശേഷം അവിട​മാ​കെ നിശബ്ദ​മാ​യി. തുടർന്ന്‌ “സാവധാ​ന​ത്തിൽ ഒരു മൃദു​സ്വ​രം” അവൻ കേൾക്കു​ന്നു. തന്റെ മനസ്സി​ലു​ള്ള​തെ​ല്ലാം വീണ്ടും വെളി​പ്പെ​ടു​ത്താൻ അത്‌ അവനെ പ്രേരി​പ്പി​ക്കു​മ്പോൾ ഒരിക്കൽക്കൂ​ടി അവൻ തന്റെ ഉള്ളുതു​റ​ക്കു​ന്നു.b ഒരുപക്ഷേ, ഇപ്പോൾ അവന്‌ കുറച്ചു​കൂ​ടെ ആശ്വാസം ലഭിച്ചി​രി​ക്കണം. എന്നാൽ ‘സാവധാ​ന​ത്തി​ലുള്ള മൃദു​സ്വ​ര​ത്തി​ലൂ​ടെ’ തുടർന്നു കേട്ട കാര്യങ്ങൾ നിസ്സം​ശ​യ​മാ​യും അവന്‌ കൂടുതൽ ശക്തി പകർന്നി​ട്ടു​ണ്ടാ​കും. കാരണം ഏലിയാവ്‌ ഒന്നിനും കൊള്ളാ​ത്ത​വനല്ല, അവനെ​ക്കൊണ്ട്‌ പ്രയോ​ജ​ന​മുണ്ട്‌ എന്ന്‌ യഹോവ അവന്‌ ഉറപ്പു​നൽകി. എങ്ങനെ? ഇസ്രാ​യേ​ലി​ലെ ബാൽ ആരാധ​ന​യ്‌ക്കെ​തി​രെ താൻ ചെയ്യാൻപോ​കുന്ന കാര്യ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റിച്ച്‌ യഹോവ അവന്‌ വെളി​പ്പെ​ടു​ത്തി​ക്കൊ​ടു​ത്തു. ആർക്കും തടസ്സ​പ്പെ​ടു​ത്താൻ കഴിയാ​ത്ത​വി​ധം ദൈ​വോ​ദ്ദേ​ശ്യം അതിന്റെ നിവൃ​ത്തി​യി​ലേക്ക്‌ മുന്നേ​റു​ക​യാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ അതുവരെ ഏലിയാവ്‌ ചെയ്‌ത​തൊ​ന്നും വൃഥാ​വ​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. എന്നുത​ന്നെയല്ല, ദിവ്യോ​ദ്ദേ​ശ്യ​ത്തി​ന്റെ നിവൃ​ത്തി​യിൽ അവന്‌ ഇനിയും പലതു​ചെ​യ്യാ​നുണ്ട്‌; അതിനാൽ ചില പ്രത്യേക നിർദേ​ശ​ങ്ങ​ളു​മാ​യി യഹോവ ഏലിയാ​വി​നെ തിരി​ച്ച​യ​യ്‌ക്കു​ന്നു.—1 രാജാ​ക്ക​ന്മാർ 19:12-17.

ഇനി, താൻ ഒറ്റയ്‌ക്കാ​ണെന്ന ചിന്തയെ മറിക​ട​ക്കാൻ യഹോവ ഏലിയാ​വി​നെ സഹായി​ച്ചത്‌ എങ്ങനെ​യാണ്‌? രണ്ടുകാ​ര്യ​ങ്ങൾ യഹോവ ചെയ്‌തു. ആദ്യം, ഏലിയാ​വി​ന്റെ പിൻഗാ​മി​യാ​യി ഏലീശാ​യെ അഭി​ഷേകം ചെയ്യാൻ യഹോവ ആവശ്യ​പ്പെട്ടു; പിന്നീട്‌ വർഷങ്ങ​ളോ​ളം അവന്റെ സഹായി​യും സഹചാ​രി​യും ആയിരി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു ആ ചെറു​പ്പ​ക്കാ​രൻ. അത്‌ ഏലിയാ​വിന്‌ എത്ര പ്രോ​ത്സാ​ഹനം പകർന്നു​കാ​ണും! അടുത്ത​താ​യി, പുളകം​കൊ​ള്ളി​ക്കുന്ന ഒരു വാർത്ത യഹോവ ഏലിയാ​വി​നെ അറിയി​ക്കു​ന്നു: “ബാലിന്നു മടങ്ങാത്ത മുഴങ്കാ​ലും അവനെ ചുംബനം ചെയ്യാത്ത വായു​മു​ള്ള​വ​രാ​യി ആകെ ഏഴായി​രം​പേരെ ഞാൻ യിസ്രാ​യേ​ലിൽ ശേഷി​പ്പി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.” (1 രാജാ​ക്ക​ന്മാർ 19:18) തീർച്ച​യാ​യും ഏലിയാവ്‌ തനിച്ചാ​യി​രു​ന്നില്ല. ബാലിനെ ആരാധി​ക്കാത്ത വിശ്വ​സ്‌ത​രായ ആയിര​ക്ക​ണ​ക്കിന്‌ ആളുക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു കേട്ട​പ്പോൾ ഏലിയാ​വിന്‌ എത്ര സന്തോഷം തോന്നി​യി​ട്ടു​ണ്ടാ​കണം. മിക്ക ആളുക​ളും യഹോ​വ​യ്‌ക്കെ​തി​രെ മത്സരി​ച്ചി​രുന്ന ആ കാലത്ത്‌, അചഞ്ചല​മായ വിശ്വാ​സ​ത്തി​ന്റെ ഉത്തമ മാതൃ​ക​യാ​യി തന്റെ വിശ്വസ്‌ത സേവന​ത്തിൽ ഏലിയാവ്‌ തുടര​ണ​മെന്ന്‌ ആഗ്രഹി​ച്ചി​രു​ന്ന​വ​രാണ്‌ വിശ്വ​സ്‌ത​രായ ആ ദൈവ​ദാ​സ​ന്മാ​രെ​ല്ലാം. യഹോ​വ​യു​ടെ സന്ദേശ​വാ​ഹ​ക​നിൽനി​ന്നുള്ള വാക്കുകൾ അവനെ ആഴത്തിൽ സ്‌പർശി​ച്ചി​രി​ക്കണം. അവനെ സംബന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം ‘സാവധാ​ന​ത്തി​ലുള്ള മൃദു​സ്വ​രം’ ദൈവം അവനെ നേരിട്ട്‌ ആശ്വസി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ​യാ​യി​രു​ന്നു.

പ്രകൃ​തി​ശ​ക്തി​ക​ളു​ടെ ഗംഭീ​ര​പ്ര​ക​ടനം കണ്ട്‌ ഏലിയാ​വി​നെ​പ്പോ​ലെ നമ്മളും അത്ഭുതം​കൂ​റി​യേ​ക്കാം, അത്ഭുതം​കൂ​റേ​ണ്ട​തു​മാണ്‌. സൃഷ്ടികൾ സ്രഷ്ടാ​വി​ന്റെ ശക്തി വിളി​ച്ചോ​തു​ന്നു. (റോമർ 1:20) തന്റെ വിശ്വസ്‌ത ദാസന്മാ​രെ സഹായി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ അപരി​മേയ ശക്തി ഉപയോ​ഗി​ക്കാൻ യഹോ​വ​യ്‌ക്ക്‌ ഇപ്പോ​ഴും സന്തോ​ഷ​മേ​യു​ള്ളൂ. (2 ദിനവൃ​ത്താ​ന്തം 16:9) എന്നിരു​ന്നാ​ലും തന്റെ വചനമായ ബൈബി​ളി​ലൂ​ടെ​യാണ്‌ പൂർണ​മായ അളവിൽ യഹോവ ഇന്നു നമ്മെ സഹായി​ക്കു​ന്നത്‌. (യെശയ്യാ​വു 30:21) ഒരർഥ​ത്തിൽ, ‘സാവധാ​ന​ത്തി​ലുള്ള മൃദു​സ്വ​രം’ പോ​ലെ​യാണ്‌ ബൈബിൾ. അതിലൂ​ടെ അവൻ നമ്മെ വഴിന​ട​ത്തു​ക​യും തിരു​ത്തു​ക​യും പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കു​ക​യും നമ്മെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കു​ന്നെന്ന്‌ ഉറപ്പു​ത​രു​ക​യും ചെയ്യുന്നു.

ഹോ​രേബ്‌ പർവത​ത്തിൽവെച്ച്‌ യഹോവ നൽകിയ ആശ്വാസം ഏലിയാവ്‌ കൈ​ക്കൊ​ണ്ടോ? തീർച്ച​യാ​യും! പെട്ടെ​ന്നു​തന്നെ അവൻ കർമോ​ത്സു​ക​നാ​യി. ധൈര്യ​ശാ​ലി​യായ ആ വിശ്വസ്‌ത പ്രവാ​ചകൻ വീണ്ടും വ്യാജാ​രാ​ധ​ന​യ്‌ക്കെ​തി​രെ ശക്തമായ നിലപാ​ടു സ്വീക​രി​ച്ചു. ‘തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​ക​ളിൽനി​ന്നുള്ള ആശ്വാ​സ​ത്തിന്‌’ അതായത്‌ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ നിശ്വ​സ്‌ത​വ​ച​ന​ത്തിന്‌ ചെവി​കൊ​ടു​ക്കു​ന്നെ​ങ്കിൽ ഏലിയാ​വി​നെ​പ്പോ​ലെ നമുക്കും വിശ്വ​സ്‌ത​രാ​യി​രി​ക്കാൻ കഴിയും!—റോമർ 15:4. (w11-E 07/01)

[അടിക്കു​റി​പ്പു​കൾ]

[15-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

അനുകൂലകാലത്തും പ്രതി​കൂ​ല​കാ​ല​ത്തും യഹോവ ഏലിയാ​വി​നെ ധാരാ​ള​മാ​യി അനു​ഗ്ര​ഹി​ച്ചു

[16-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

അതിദുഃഖത്തിലായ ഏലിയാവ്‌ തന്റെ ഹൃദയം ദൈവ​മു​മ്പാ​കെ പകർന്നു

[17-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

തന്റെ അപരി​മേയ ശക്തി ഉപയോ​ഗിച്ച്‌ യഹോവ ഏലിയാ​വി​നെ ആശ്വസി​പ്പി​ക്കു​ക​യും പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു