ആളുകളെ സന്തുഷ്ട​രാ​ക്കു​ന്ന​തെന്ത്‌?

ലോക​മെ​മ്പാ​ടു​മുള്ള ഒരു സംഘം ഗവേഷകർ രണ്ടു ദശകങ്ങ​ളാ​യി സന്തുഷ്ടി​യെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ക്രമീ​കൃ​ത​മായ ഒരു സമഗ്ര​പ​ഠനം നടത്തി​വ​രു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. അവർ എന്തെല്ലാ​മാ​ണു കണ്ടെത്തി​യത്‌? “സന്തുഷ്ടി വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ ബാഹ്യ​മായ ചുറ്റു​പാ​ടു​കളെ ആശ്രയി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു​വെന്നു തോന്നു​ന്നില്ല,” സയൻറി​ഫിക്ക്‌ അമേരി​ക്കൻ എന്ന മാസിക റിപ്പോർട്ടു ചെയ്യുന്നു.

പ്രസ്‌തു​ത ശാസ്‌ത്ര​മാ​സിക ഇങ്ങനെ​യും പ്രസ്‌താ​വി​ച്ചു: “സമ്പത്തും അവശ്യം സന്തുഷ്ടി​ക്കു നിദാ​നമല്ല. കാലം കടന്നു​പോ​യ​തോ​ടെ സംസ്‌കാ​രങ്ങൾ കൂടുതൽ സമ്പന്നമാ​യെ​ങ്കി​ലും ആളുകൾ കൂടുതൽ സന്തുഷ്ടി​യു​ള്ള​വ​രാ​യി​ത്തീർന്നി​ട്ടില്ല. മിക്ക രാജ്യ​ങ്ങ​ളി​ലും സന്തുഷ്ടി​യും വരുമാ​ന​വും തമ്മിൽ കാര്യ​മായ ബന്ധമൊ​ന്നു​മില്ല.”

സന്തുഷ്ട​രാ​യ ആളുകളെ തിരി​ച്ച​റി​യി​ക്കുന്ന നാലു സവി​ശേ​ഷ​തകൾ പ്രസ്‌തുത പഠനങ്ങൾ എടുത്തു കാണി​ക്കു​ന്നു: അവർ സ്വയം ഇഷ്ടപ്പെ​ടു​ന്ന​വ​രും കൂടുതൽ ആത്മാഭി​മാ​ന​മു​ള്ള​വ​രു​മാ​യി​രി​ക്കും, തങ്ങളുടെ വ്യക്തി​പ​ര​മായ ജീവി​തത്തെ നിയ​ന്ത്രി​ക്കു​ന്നതു തങ്ങൾത​ന്നെ​യാ​ണെന്ന ബോധ്യ​മു​ള്ള​വ​രാ​യി​രി​ക്കും, ശുഭാ​പ്‌തി​വി​ശ്വാ​സി​ക​ളും ബഹിർമു​ഖ​രു​മാ​യി​രി​ക്കും. മാത്രമല്ല, വിജയ​ക​ര​മായ വിവാ​ഹ​ജീ​വി​തം, മറ്റുള്ള​വ​രു​മാ​യി നല്ല വ്യക്തി​ബ​ന്ധ​മു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കൽ തുടങ്ങി​യ​വ​യും സന്തുഷ്ട ജീവി​ത​ത്തി​ന്റെ ഘടകങ്ങ​ളാണ്‌. ഇവ മെച്ചപ്പെട്ട ആരോ​ഗ്യ​ത്തി​നും ദീർഘാ​യു​സ്സി​നും ഇടയാ​ക്കു​ന്നു.

രസാവ​ഹ​മാ​യി, സയൻറി​ഫിക്ക്‌ അമേരി​ക്കൻ ഇങ്ങനെ​യും റിപ്പോർട്ടു ചെയ്‌തു: “മതപര​മായ പ്രവർത്ത​ന​ങ്ങ​ളിൽ സജീവ​മാ​യി പങ്കെടു​ക്കു​ന്ന​വ​രും തങ്ങൾ വളരെ​യേറെ സന്തുഷ്ട​രാ​ണെന്നു റിപ്പോർട്ടു ചെയ്യുന്നു. ഒരു അഭി​പ്രായ വോ​ട്ടെ​ടുപ്പ്‌ തെളി​യി​ക്കു​ന്ന​പ്ര​കാ​രം ആത്മീയ​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളിൽ തീരെ താത്‌പ​ര്യ​മി​ല്ലാത്ത ആളുക​ളെ​ക്കാൾ മതപര​മാ​യി നല്ല തീക്ഷ്‌ണ​ത​യുള്ള ആളുകൾ തങ്ങൾ സന്തുഷ്ട​രാ​ണെന്നു പ്രഖ്യാ​പി​ക്കാൻ രണ്ടിരട്ടി ചായ്‌വു കാണി​ക്കു​ന്നു. 14 രാജ്യ​ങ്ങ​ളി​ലെ 1,66,000 ആളുകളെ ഉൾപ്പെ​ടു​ത്തി​ക്കൊണ്ട്‌ 16 രാഷ്‌ട്രങ്ങൾ സംയു​ക്ത​മാ​യി നടത്തിയ ഒരു പഠനമുൾപ്പെ​ടെ​യുള്ള മറ്റു സർവേകൾ, ആളുകൾക്കു മതത്തോ​ടുള്ള ബന്ധം വർധി​ക്കു​ക​യും ആരാധ​നാ​പ​ര​മായ ശുശ്രൂ​ഷ​ക​ളിൽ അവർ കൂടെ​ക്കൂ​ടെ പങ്കുപ​റ്റു​ക​യും ചെയ്യു​ന്ന​തി​ന​നു​സ​രിച്ച്‌ എടുത്തു​പ​റ​യ​ത്ത​ക്ക​തായ സന്തുഷ്ടി​യും ജീവി​ത​ത്തി​ലുള്ള സംതൃ​പ്‌തി​യും ഉളവാ​കു​ന്നു​വെന്നു കണ്ടെത്തു​ക​യു​ണ്ടാ​യി.”

വ്യക്തി​പ​ര​മാ​യ സന്തുഷ്ടി യഹോ​വ​യാം ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ഏകീകൃത ആരാധ​ന​യു​മാ​യി അടുത്തു ബന്ധപ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു​വെന്നു ദീർഘ​നാൾമുമ്പ്‌ സങ്കീർത്ത​ന​ക്കാ​ര​നായ ദാവീദ്‌ വെളി​പ്പെ​ടു​ത്തി. അവനെ​ഴു​തി: “യഹോ​വ​യു​ടെ ആലയത്തി​ലേക്കു നമുക്കു പോകാം എന്നു അവർ എന്നോടു പറഞ്ഞ​പ്പോൾ ഞാൻ സന്തോ​ഷി​ച്ചു.”—സങ്കീർത്തനം 122:1.

അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നാ​യ പൗലൊസ്‌ സഹക്രി​സ്‌ത്യാ​നി​കളെ ഇപ്രകാ​രം പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ച്ച​തിൽ യാതൊ​രു അത്ഭുത​വു​മില്ല: “നമ്മുടെ സഭാ​യോ​ഗ​ങ്ങളെ ഉപേക്ഷി​ക്കാ​തെ തമ്മിൽ പ്രബോ​ധി​പ്പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു സ്‌നേ​ഹ​ത്തി​ന്നും സൽപ്ര​വൃ​ത്തി​കൾക്കും ഉത്സാഹം വർദ്ധി​പ്പി​പ്പാൻ അന്യോ​ന്യം സൂക്ഷി​ച്ചു​കൊൾക.” (ചെരി​ച്ചെ​ഴു​ത്തു ഞങ്ങളു​ടേത്‌.) (എബ്രായർ 10:24, 25) സമാന​മായ അമൂല്യ വിശ്വാ​സ​മു​ള്ള​വ​രു​മാ​യി ദൈവത്തെ ആരാധി​ക്കാൻ ഒരുമി​ച്ചു​കൂ​ടു​ന്നത്‌ തീർച്ച​യാ​യും ബൈബിൾ സത്യത്തെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കു​ന്ന​വരെ സംബന്ധിച്ച്‌ ഒരു സന്തോ​ഷ​ക​ര​മായ അനുഭ​വ​മാണ്‌. ദശലക്ഷ​ക്ക​ണ​ക്കിന്‌ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷികൾ ഇതു സത്യമാ​ണെന്നു മനസ്സി​ലാ​ക്കി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ഏറ്റവും അടുത്തുള്ള രാജ്യ​ഹാ​ളിൽ അവരോ​ടൊ​പ്പം ആരാധ​ന​യിൽ പങ്കെടു​ത്തു​കൊണ്ട്‌ ഇതു സ്വയം അനുഭ​വി​ച്ച​റി​യാ​നാ​യി അവർ നിങ്ങ​ളെ​യും ക്ഷണിക്കു​ന്നു.