ശലോമോൻ നീതിയുടെ പ്രാധാന്യത്തിലേക്കു ശ്രദ്ധ ക്ഷണിക്കുന്നു. അവൻ പറയുന്നു: “ധനവാന്റെ സമ്പത്തു, അവന്നു ഉറപ്പുള്ളോരു പട്ടണം; എളിയവരുടെ നാശമോ അവരുടെ ദാരിദ്ര്യം തന്നേ. നീതിമാന്റെ സമ്പാദ്യം ജീവഹേതുവും ദുഷ്ടന്റെ ആദായം പാപകാരണവും ആകുന്നു.”​—⁠സദൃശവാക്യങ്ങൾ 10:15, 16.

നേരെ മറിച്ച്‌, ഒരു നീതിമാന്‌ ഭൗതികമായി വളരെയധികം ഉണ്ടെങ്കിലും ഇല്ലെങ്കിലും അയാളുടെ നീതിപ്രവൃത്തികൾ അയാളെ ജീവനിലേക്കു നയിക്കുന്നു. എങ്ങനെ? അയാൾ തനിക്ക്‌ ഉള്ളതുകൊണ്ട്‌ തൃപ്‌തിയടയുന്നു. തന്റെ സാമ്പത്തികസ്ഥിതി ദൈവമുമ്പാകെ തനിക്കുള്ള നല്ല നിലയ്‌ക്ക്‌ ഒരു വിലങ്ങുതടിയാകാൻ അയാൾ അനുവദിക്കുകയില്ല. സമ്പന്നനാണെങ്കിലും ദരിദ്രനാണെങ്കിലും ഒരു നീതിമാന്റെ ജീവിതഗതി അയാൾക്ക്‌ ഇപ്പോൾ സന്തോഷവും ഭാവിയിൽ നിത്യജീവന്റെ പ്രത്യാശയും കൈവരുത്തുന്നു. (ഇയ്യോബ്‌ 42:10-13) ദുഷ്ടനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം അയാൾ സമ്പത്ത്‌ വാരിക്കൂട്ടിയാലും അയാൾക്ക്‌ യാതൊരു പ്രയോജനവും ലഭിക്കുകയില്ല. തന്റെ സമ്പത്തിന്റെ സംരക്ഷണാത്മക മൂല്യത്തെ വിലമതിച്ചുകൊണ്ട്‌ ദൈവഹിതത്തിനു ചേർച്ചയിൽ ജീവിക്കുന്നതിനു പകരം അയാൾ പാപപൂർണമായ ജീവിതം നയിക്കാൻ തന്റെ സമ്പത്ത്‌ ഉപയോഗിക്കുന്നു.