വ്യക്തി​പ്ര​ഭാ​വം—മാനു​ഷ​പു​ക​ഴ്‌ച​യ്‌ക്കോ ദൈവ​മ​ഹ​ത്ത്വ​ത്തി​നോ?

“ഒരു ഭരണാ​ധി​പൻ തന്റെ പ്രജക​ളെ​ക്കാൾ മികച്ചു​നിൽക്കേ​ണ്ടത്‌ അവരെ​ക്കാൾ മെച്ചമാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തിൽ മാത്രമല്ല, അവരു​ടെ​മേൽ ആഴമായ സ്വാധീ​ന​ശക്തി പ്രയോ​ഗി​ക്കു​ന്ന​തി​ലും ആയിരി​ക്കണം” എന്ന്‌ വിഖ്യാത ഗ്രീക്ക്‌ ജനറലായ സെന​ഫോൺ എഴുതി. ഇന്ന്‌ അനേക​രും അത്തര​മൊ​രു “സ്വാധീ​ന​ശക്തി”യെ വ്യക്തി​പ്ര​ഭാ​വം (കരിസ്‌മ) എന്നാണ്‌ വിളി​ക്കു​ന്നത്‌.

തീർച്ച​യാ​യും എല്ലാ മാനുഷ ഭരണാ​ധി​പ​ന്മാർക്കും വ്യക്തി​പ്ര​ഭാ​വ​മില്ല. എന്നാൽ അതുള്ളവർ, ആളുക​ളു​ടെ ഭയഭക്തി നേടാ​നും സ്വന്തം ലക്ഷ്യ​പ്രാ​പ്‌തി​ക്കാ​യി അവരെ സ്വാധീ​നി​ക്കാ​നും ആ കഴിവ്‌ ഉപയോ​ഗി​ക്കു​ന്നു. അടുത്ത​കാ​ലത്തെ അതിന്റെ ഏറ്റവും കുപ്ര​സി​ദ്ധ​മായ ദൃഷ്ടാന്തം ഹിറ്റ്‌ല​റാ​യി​രി​ക്കാം. “[1933-ൽ] ഭൂരി​ഭാ​ഗം ജർമൻകാ​രെ​യും സംബന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം ഹിറ്റ്‌ല​റിന്‌ ശരിക്കും വ്യക്തി​പ്ര​ഭാ​വ​മുള്ള നേതാ​വി​ന്റെ പരി​വേ​ഷ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു—അല്ലെങ്കിൽ താമസം​വി​നാ അയാൾ അതു കൈവ​രി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു” എന്ന്‌ മൂന്നാം റൈക്കി​ന്റെ ഉദയവും അസ്‌ത​മ​യ​വും (ഇംഗ്ലീഷ്‌) എന്ന പുസ്‌ത​ക​ത്തിൽ വില്യം എൽ. ഷിറെർ എഴുതു​ന്നു. “അയാൾക്ക്‌ ദിവ്യ നിർണ​യ​ശക്തി ഉണ്ടായി​രു​ന്നാ​ലെ​ന്ന​പോ​ലെ അവർ അയാളെ പ്രക്ഷു​ബ്ധ​മായ അടുത്ത പന്ത്രണ്ട്‌ വർഷം അന്ധമായി പിന്തു​ട​ര​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു.”

തങ്ങളോട്‌ ഭക്ത്യാ​ദ​ര​വു​ള്ള​വ​രാ​യി​രി​ക്കാൻ ആളുകളെ പ്രചോ​ദി​പ്പി​ക്കു​ക​യും അതേസ​മയം അനുഗാ​മി​ക​ളു​ടെ​മേൽ അനർഥം വരുത്തി​വെ​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌ത വ്യക്തി​പ്ര​ഭാ​വ​മുള്ള നേതാ​ക്ക​ന്മാ​രെ​ക്കൊ​ണ്ടു നിറഞ്ഞ​താണ്‌ മതചരി​ത്ര​വും. യേശു ഇങ്ങനെ മുന്നറി​യി​പ്പു നൽകി: “ആരും നിങ്ങളെ തെററി​ക്കാ​തി​രി​പ്പാൻ സൂക്ഷി​ച്ചു​കൊൾവിൻ. ഞാൻ ക്രിസ്‌തു എന്നു പറഞ്ഞു അനേകർ എന്റെ പേർ എടുത്തു വന്നു പലരെ​യും തെററി​ക്കും.” (മത്തായി 24:4, 5) വ്യക്തി​പ്ര​ഭാ​വ​മുള്ള കള്ളക്ക്രി​സ്‌തു​ക്കൾ രംഗ​പ്ര​വേശം ചെയ്‌തത്‌ ഒന്നാം നൂറ്റാ​ണ്ടിൽ മാത്രമല്ല. 1970-കളിൽ ജിം ജോൺസ്‌ “പീപ്പിൾസ്‌ ടെമ്പി​ളി​ന്റെ മിശിഹാ”യായി സ്വയം പ്രഖ്യാ​പി​ച്ചു. “ആളുക​ളു​ടെ​മേൽ അനിത​ര​സാ​ധാ​ര​ണ​മാ​യൊ​രു സ്വാധീ​ന​ശക്തി”യുള്ള, “വ്യക്തി​പ്ര​ഭാ​വ​മുള്ള ഒരു പുരോ​ഹി​തൻ” എന്ന്‌ അദ്ദേഹം വർണി​ക്ക​പ്പെട്ടു. അദ്ദേഹം 1978-ൽ ചരി​ത്ര​ത്തി​ലെ ഏറ്റവും വലി​യൊ​രു കൂട്ട ആത്മഹത്യ​യ്‌ക്കു പ്രേര​ണ​യേകി.a

തീർച്ച​യാ​യും, വ്യക്തി​പ്ര​ഭാ​വം (കരിസ്‌മ) അപകട​ക​ര​മായ ഒരു ദാനമാ​യി​രി​ക്കാ​വു​ന്ന​താണ്‌. എന്നാൽ, സകലരു​ടെ​യും പ്രയോ​ജ​ന​ത്തി​നാ​യി സകലർക്കും ലഭ്യമാ​യി​രി​ക്കുന്ന ദൈവ​ത്തിൽനി​ന്നുള്ള ഒരു പ്രത്യേക തരം ദാനത്തെ അഥവാ ദാനങ്ങ​ളെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ബൈബിൾ പറയുന്നു. ഈ ദാനത്തി​നുള്ള ഗ്രീക്കു പദം ഖരിസ്‌മ ആണ്‌. അത്‌ ബൈബി​ളിൽ 17 പ്രാവ​ശ്യം കാണ​പ്പെ​ടു​ന്നു. ഒരു ഗ്രീക്കു പണ്ഡിതൻ ആ പദത്തെ നിർവ​ചി​ക്കു​ന്നത്‌, ‘സൗജന്യ​വും അനർഹ​വു​മായ ദാനം, ഒരു മനുഷ്യന്‌ നൽക​പ്പെ​ടുന്ന നേടി​യെ​ടു​ക്കാ​ത്ത​തും അർഹി​ക്കാ​ത്ത​തു​മായ ഒന്ന്‌, ദൈവാ​നു​ഗ്ര​ഹ​ത്താൽ ലഭിക്കു​ന്ന​തും സ്വന്തം പ്രയത്‌നം​കൊണ്ട്‌ മനുഷ്യന്‌ നേടി​യെ​ടു​ക്കാ​നോ സ്വന്തമാ​ക്കാ​നോ ഒരിക്ക​ലും കഴിയാ​ത്ത​തു​മായ ഒന്ന്‌’ എന്നാണ്‌.

അതു​കൊണ്ട്‌ തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​പ​ര​മായ അർഥത്തിൽ ഖരിസ്‌മ എന്നത്‌ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ അനർഹദയ നിമിത്തം ലഭിക്കുന്ന ഒരു ദാനമാണ്‌. ദൈവം നമുക്കു ദയാപൂർവം നൽകി​യി​ട്ടുള്ള ഈ ദാനങ്ങ​ളിൽ ചിലത്‌ ഏവയാണ്‌? അവനു സ്‌തുതി കരേറ്റാൻ നമുക്ക്‌ അവ എങ്ങനെ ഉപയോ​ഗി​ക്കാൻ കഴിയും? ഈ ദൈവിക ദാനങ്ങ​ളിൽ മൂന്നെണ്ണം നമുക്കു പരിചി​ന്തി​ക്കാം.

നിത്യ​ജീ​വൻ

എല്ലാറ്റി​ലും മഹത്തായ ദാനം നിത്യ​ജീ​വ​നാ​ണെ​ന്നു​ള്ള​തിൽ യാതൊ​രു സംശയ​വു​മില്ല. റോമാ സഭയ്‌ക്ക്‌ പൗലൊസ്‌ ഇങ്ങനെ എഴുതി: “പാപത്തി​ന്റെ ശമ്പളം മരണമ​ത്രേ; ദൈവ​ത്തി​ന്റെ കൃപാ​വ​ര​മോ [“ദാനമോ,” NW (ഖരിസ്‌മ)] നമ്മുടെ കർത്താ​വായ യേശു​ക്രി​സ്‌തു​വിൽ നിത്യ​ജീ​വൻതന്നേ.” (റോമർ 6:23) ഇച്ഛാപൂർവ​മ​ല്ലെ​ങ്കി​ലും, നമ്മുടെ പാപപൂർണ​മായ അവസ്ഥ നിമി​ത്ത​മാണ്‌ നാം ആ “ശമ്പളം” (മരണം) നേടി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്നതു ശ്രദ്ധേ​യ​മാണ്‌. നേരേ​മ​റിച്ച്‌, ദൈവം ലഭ്യമാ​ക്കുന്ന നിത്യ​ജീ​വൻ നമ്മുടെ യോഗ്യ​ത​കൾകൊണ്ട്‌ ഒരിക്ക​ലും നേടാൻ കഴിയാത്ത തികച്ചും അനർഹ​മായ ഒന്നാണ്‌.

നിത്യ​ജീ​വൻ എന്ന ദാനം അമൂല്യ​മാ​യി കരുത​പ്പെ​ടേ​ണ്ട​തും പങ്കു​വെ​ക്ക​പ്പെ​ടേ​ണ്ട​തു​മാണ്‌. യഹോ​വയെ അറിയാ​നും സേവി​ക്കാ​നും അങ്ങനെ നിത്യ​ജീ​വ​നാ​കുന്ന ദാനത്തി​ന്റെ ആനുകൂ​ല്യം അനുഭ​വി​ക്കാ​നും നമുക്ക്‌ ആളുകളെ സഹായി​ക്കാൻ കഴിയും. വെളി​പ്പാ​ടു 22:17 പറയുന്നു: “വരിക എന്നു ആത്മാവും മണവാ​ട്ടി​യും പറയുന്നു; കേൾക്കു​ന്ന​വ​നും: വരിക എന്നു പറയട്ടെ; ദാഹി​ക്കു​ന്നവൻ വരട്ടെ; ഇച്ഛിക്കു​ന്നവൻ ജീവജലം സൌജ​ന്യ​മാ​യി വാങ്ങട്ടെ.”

നമുക്ക്‌ ജീവദാ​യ​ക​ജ​ല​ത്തി​ലേക്ക്‌ മറ്റുള്ള​വരെ എങ്ങനെ നയിക്കാൻ കഴിയും? പ്രധാ​ന​മാ​യും, നമ്മുടെ ശുശ്രൂ​ഷ​യിൽ ബൈബിൾ ഫലപ്ര​ദ​മാ​യി ഉപയോ​ഗി​ക്കു​ന്ന​തി​നാൽ. ലോക​ത്തി​ന്റെ ചില ഭാഗങ്ങ​ളിൽ ആളുകൾ അപൂർവ​മാ​യേ ആത്മീയ കാര്യങ്ങൾ വായി​ക്കു​ക​യോ ചിന്തി​ക്കു​ക​യോ ചെയ്യു​ന്നു​ള്ളു​വെ​ന്നതു സത്യമാ​ണെ​ങ്കി​ലും ആരു​ടെ​യെ​ങ്കി​ലു​മൊ​ക്കെ ‘ചെവി ഉണർത്താ’നുള്ള അവസരങ്ങൾ എല്ലായ്‌പോ​ഴു​മുണ്ട്‌. (യെശയ്യാ​വു 50:4) ഈ സംഗതി​യിൽ, നമുക്ക്‌ ബൈബി​ളി​ന്റെ പ്രചോ​ദ​നാ​ശ​ക്തി​യിൽ ആത്മവി​ശ്വാ​സ​മു​ള്ള​വ​രാ​യി​ക്കാ​വുന്ന​താണ്‌. കാരണം “ദൈവ​ത്തി​ന്റെ വചനം ജീവനു​ള്ള​തും ശക്‌തി ചെലു​ത്തു​ന്നതു”മാണ്‌. (എബ്രായർ 4:12, NW) ഒരുവനെ സ്വാധീ​നി​ക്കു​ന്നത്‌ ബൈബി​ളി​ലെ പ്രാ​യോ​ഗിക ജ്ഞാനം, അത്‌ വെച്ചു​നീ​ട്ടുന്ന പ്രത്യാശ, ജീവി​തോ​ദ്ദേ​ശ്യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള അതിന്റെ വിശദീ​ക​രണം എന്നിങ്ങനെ എന്തുമാ​യി​ക്കൊ​ള്ളട്ടെ, ഹൃദയ​ങ്ങളെ സ്‌പർശി​ക്കാ​നും ആളുകളെ ജീവന്റെ പാതയി​ലേക്കു നയിക്കാ​നും ദൈവ​വ​ച​ന​ത്തി​നു കഴിയും.—2 തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ 3:16, 17.

അതിനു​പു​റ​മേ, ബൈബി​ള​ധി​ഷ്‌ഠിത സാഹി​ത്യ​ങ്ങ​ളും “വരിക” എന്നു പറയാൻ നമ്മെ സഹായി​ക്കും. ആത്മീയ അന്ധകാ​ര​ത്തി​ന്റെ ഈ നാളിൽ തന്റെ ജനത്തി​ന്മേൽ “യഹോവ ഉദിക്കു”മെന്ന്‌ പ്രവാ​ച​ക​നായ യെശയ്യാവ്‌ മുൻകൂ​ട്ടി​പ്പ​റഞ്ഞു. (യെശയ്യാ​വു 60:2) വാച്ച്‌ ടവർ സൊ​സൈ​റ്റി​യു​ടെ പ്രസി​ദ്ധീ​ക​ര​ണങ്ങൾ യഹോ​വ​യിൽനി​ന്നുള്ള ഈ അനു​ഗ്ര​ഹത്തെ പ്രതി​ഫ​ലി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. അവ വർഷം​തോ​റും ആയിര​ക്ക​ണ​ക്കി​നാ​ളു​കളെ ആത്മീയ പ്രബു​ദ്ധ​ത​യു​ടെ ഉറവായ യഹോ​വ​യി​ലേക്കു നയിക്കു​ന്നു. അവയുടെ പേജു​ക​ളി​ലൊ​രി​ട​ത്തും വ്യക്തി​കൾക്ക്‌ പ്രാമു​ഖ്യത നൽകു​ന്നില്ല. വീക്ഷാ​ഗോ​പു​ര​ത്തി​ന്റെ ആമുഖം വിശദീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ, “വീക്ഷാ​ഗോ​പു​ര​ത്തി​ന്റെ ഉദ്ദേശ്യം അഖിലാ​ണ്ഡ​ത്തി​ന്റെ പരമാ​ധി​കാ​രി​യാം കർത്താവ്‌ എന്നനി​ല​യിൽ യഹോ​വ​യാം ദൈവത്തെ പ്രകീർത്തി​ക്കു​ക​യാണ്‌. . . . അത്‌ ഇപ്പോൾ വാഴ്‌ച നടത്തുന്ന ദൈവ​ത്തി​ന്റെ രാജാ​വായ യേശു​ക്രി​സ്‌തു​വി​ലുള്ള വിശ്വാ​സത്തെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. അവന്റെ ചൊരി​യ​പ്പെട്ട രക്തമാണു മനുഷ്യ​വർഗ​ത്തിന്‌ നിത്യ​ജീ​വൻ നേടാ​നുള്ള വഴി തുറക്കു​ന്നത്‌.”

ദൈവ​ത്തോട്‌ അടുത്തു​ചെ​ല്ലാൻ ആളുകളെ സഹായി​ക്കു​ന്ന​തിൽ വീക്ഷാ​ഗോ​പു​ര​ത്തി​നും ഉണരുക!യ്‌ക്കു​മുള്ള മൂല്യ​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌, ശുശ്രൂ​ഷ​യിൽ അനേകം വർഷങ്ങ​ളാ​യി ശ്രദ്ധേ​യ​മായ വിജയം കൈവ​രി​ച്ചി​ട്ടുള്ള ഒരു മുഴു​സമയ ക്രിസ്‌തീയ ശുശ്രൂ​ഷക ഇങ്ങനെ അഭി​പ്രാ​യ​പ്പെ​ടു​ന്നു: “എന്റെ ബൈബിൾ വിദ്യാർഥി​കൾ വീക്ഷാ​ഗോ​പു​ര​വും ഉണരുക!യും വായിച്ച്‌ ആസ്വദി​ക്കാൻ തുടങ്ങു​മ്പോൾ അവർ ത്വരി​ത​ഗ​തി​യിൽ പുരോ​ഗതി വരുത്തു​ന്നു. ഞാൻ ഈ മാസി​ക​കളെ വീക്ഷി​ക്കു​ന്നത്‌ യഹോ​വയെ അറിയാൻ ആളുകളെ സഹായി​ക്കുന്ന അമൂല്യ സഹായി​ക​ളാ​യി​ട്ടാണ്‌.”

സേവന പദവികൾ

സവിശേഷ ശ്രദ്ധയർഹിച്ച മറ്റൊരു ദാനം ലഭിച്ച ഒരു ക്രിസ്‌തീയ ശിഷ്യ​നാ​യി​രു​ന്നു തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌. പൗലൊസ്‌ അപ്പോ​സ്‌തലൻ അവനോ​ടു പറഞ്ഞു: “മൂപ്പന്മാ​രു​ടെ കൈ​വെ​പ്പോ​ടു​കൂ​ടെ പ്രവച​ന​ത്താൽ നിനക്കു ലഭിച്ച​താ​യി നിന്നി​ലുള്ള കൃപാ​വരം [“ദാനം,” NW (ഖരിസ്‌മ)] ഉപേക്ഷ​യാ​യി വിചാ​രിക്ക”രുത്‌. (1 തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ 4:14) എന്തായി​രു​ന്നു ഈ ദാനം? ഒരു സഞ്ചാര​മേൽവി​ചാ​ര​ക​നാ​യുള്ള നിയമനം അതിൽ ഉൾപ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. ഉത്തരവാ​ദി​ത്വ​പൂർവം കാത്തു​കൊ​ള്ളേ​ണ്ടി​യി​രുന്ന ഒരു സേവന പദവി​യാ​യി​രു​ന്നു അത്‌. അതേ വാക്യ​ഭാ​ഗ​ത്തു​തന്നെ പൗലൊസ്‌ തിമൊ​ഥെ​യൊ​സി​നെ ഉദ്‌ബോ​ധി​പ്പി​ച്ചു: “പരസ്യ​വാ​യന, പ്രബോ​ധനം, പഠിപ്പി​ക്കൽ എന്നിവ​യിൽ മുഴു​കി​യി​രി​ക്കുക. നിനക്കു​ത​ന്നെ​യും നിന്റെ പഠിപ്പി​ക്ക​ലി​നും നിരന്തര ശ്രദ്ധ നൽകുക. ഇവയിൽ നിലനിൽക്ക; എന്തെന്നാൽ അങ്ങനെ ചെയ്‌താൽ നീ നിന്നെ​യും നിന്റെ പ്രസംഗം കേൾക്കു​ന്ന​വ​രെ​യും രക്ഷിക്കും.”—1 തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ 4:13, 16, NW.

ഇന്നത്തെ മൂപ്പന്മാ​രും തങ്ങളുടെ സേവന​പ​ദ​വി​കൾ വില​യേ​റി​യ​താ​യി കരു​തേ​ണ്ട​തുണ്ട്‌. പൗലൊസ്‌ സൂചി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ, അവർക്കതു ചെയ്യാൻ കഴിയുന്ന ഒരു മാർഗം തങ്ങളുടെ ‘പഠിപ്പി​ക്ക​ലിന്‌ ശ്രദ്ധ നൽകു’ന്നതിലൂ​ടെ​യാണ്‌. വ്യക്തി​പ്ര​ഭാ​വ​മുള്ള ലൗകിക നേതാ​ക്ക​ന്മാ​രെ അനുക​രി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ തങ്ങളി​ലേ​ക്കു​തന്നെ ശ്രദ്ധ തിരി​ച്ചു​വി​ടു​ന്ന​തി​നു പകരം അവർ ദൈവ​ത്തി​ലേക്കു ശ്രദ്ധ തിരി​ച്ചു​വി​ടു​ന്നു. അവരുടെ മാതൃ​കാ​പു​രു​ഷ​നായ യേശു നിസ്സം​ശ​യ​മാ​യും വശ്യമായ വ്യക്തി​ത്വ​ത്തിന്‌ ഉടമയായ ശ്രദ്ധേ​യ​നാ​യൊ​രു ഗുരു​വാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ അവൻ താഴ്‌മ​യോ​ടെ തന്റെ പിതാ​വി​നു മഹത്ത്വം കൊടു​ത്തു. “എന്റെ ഉപദേശം എന്റേതല്ല, എന്നെ അയച്ചവ​ന്റേ​ത​ത്രേ” എന്ന്‌ അവൻ ഉദ്‌ഘോ​ഷി​ച്ചു.—യോഹ​ന്നാൻ 5:41; 7:16.

തന്റെ പഠിപ്പി​ക്ക​ലി​ന്റെ ആധികാ​രിക ഉറവെ​ന്ന​നി​ല​യിൽ ദൈവ​വ​ച​നത്തെ ഉപയോ​ഗി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ യേശു തന്റെ സ്വർഗീയ പിതാ​വി​നെ മഹത്ത്വ​പ്പെ​ടു​ത്തി. (മത്തായി 19:4-6; 22:31, 32, 37-40) സമാന​മാ​യി മേൽവി​ചാ​ര​ക​ന്മാർ “ഉപദേ​ശ​പ്ര​കാ​ര​മുള്ള വിശ്വാ​സ്യ​വ​ചനം മുറു​കെ​പ്പി​ടി”ക്കേണ്ടതി​ന്റെ ആവശ്യം പൗലൊസ്‌ ഊന്നി​പ്പ​റഞ്ഞു. (തീത്തൊസ്‌ 1:9) തങ്ങളുടെ പ്രസം​ഗ​ങ്ങളെ തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​ക​ളിൽ ദൃഢമാ​യി അടിസ്ഥാ​ന​പ്പെ​ടു​ത്തു​മ്പോൾ മൂപ്പന്മാർ ഫലത്തിൽ യേശു​വി​നെ​പ്പോ​ലെ പറയു​ക​യാ​യി​രി​ക്കും. അവൻ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “ഞാൻ നിങ്ങ​ളോ​ടു പറയുന്ന വചനം സ്വയമാ​യി​ട്ടല്ല സംസാ​രി​ക്കു​ന്നതു.”—യോഹ​ന്നാൻ 14:10.

മൂപ്പന്മാർക്ക്‌ “ഉപദേ​ശ​പ്ര​കാ​ര​മുള്ള വിശ്വാ​സ്യ​വ​ചനം മുറു​കെ​പ്പി​ടി”ക്കാൻ എങ്ങനെ കഴിയും? തങ്ങളുടെ പ്രസം​ഗ​ങ്ങ​ളും യോഗ​നി​യ​മ​ന​ങ്ങ​ളും ദൈവ​വ​ച​ന​ത്തിൽ കേന്ദ്രീ​ക​രി​ക്കു​ക​യും ഉപയോ​ഗി​ക്കുന്ന വാക്യങ്ങൾ വിശദീ​ക​രി​ക്കു​ക​യും ഊന്നി​പ്പ​റ​യു​ക​യും ചെയ്‌തു​കൊണ്ട്‌. മതിപ്പു​നേ​ടാൻ ഉദ്ദേശി​ച്ചുള്ള ദൃഷ്ടാ​ന്ത​ങ്ങ​ളോ ഹാസ്യാ​ത്മക കഥകളോ, വിശേ​ഷി​ച്ചും അവ അമിത​മാ​യി ഉപയോ​ഗി​ക്കു​മ്പോൾ, സദസ്സിന്റെ ശ്രദ്ധ ദൈവ​വ​ച​ന​ത്തിൽനിന്ന്‌ വ്യതി​ച​ലി​പ്പിച്ച്‌ പ്രസം​ഗ​കന്റെ പ്രാപ്‌തി​യിൽ കേന്ദ്രീ​ക​രി​ച്ചേ​ക്കാം. നേരേ​മ​റിച്ച്‌, ഹൃയത്തി​ലെ​ത്തി​ച്ചേ​രു​ക​യും സദസ്സിനെ പ്രചോ​ദി​പ്പി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യു​ന്നത്‌ ബൈബിൾ വാക്യ​ങ്ങ​ളാണ്‌. (സങ്കീർത്തനം 19:7-9; 119:40; ലൂക്കൊസ്‌ 24:3 താരത​മ്യം ചെയ്യുക.) അത്തരം പ്രസം​ഗങ്ങൾ മനുഷ്യ​രി​ലേക്ക്‌ അധികം ശ്രദ്ധയാ​കർഷി​ക്കാ​തെ ദൈവ​ത്തി​നു കൂടുതൽ മഹത്ത്വം നൽകും.

മൂപ്പന്മാർക്ക്‌ കൂടുതൽ ഫലപ്ര​ദ​രായ അധ്യാ​പ​ക​രാ​യി​ത്തീ​രാൻ കഴിയുന്ന മറ്റൊരു വിധം അന്യോ​ന്യം ഓരോ​രു​ത്ത​രിൽനി​ന്നും പഠിക്കു​ന്ന​താണ്‌. പൗലൊസ്‌ തിമൊ​ഥെ​യൊ​സി​നെ സഹായി​ച്ച​തു​പോ​ലെ, ഒരു മൂപ്പന്‌ മറ്റൊരു മൂപ്പനെ സഹായി​ക്കാ​വു​ന്ന​താണ്‌. “ഇരിമ്പു ഇരിമ്പി​ന്നു മൂർച്ച​കൂ​ട്ടു​ന്നു; മനുഷ്യൻ മനുഷ്യ​ന്നു മൂർച്ച​കൂ​ട്ടു​ന്നു.” (സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 27:17; ഫിലി​പ്പി​യർ 2:3) ആശയങ്ങ​ളും നിർദേ​ശ​ങ്ങ​ളും പങ്കു​വെ​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ മൂപ്പന്മാർക്കു പ്രയോ​ജനം നേടാ​നാ​കും. അടുത്ത​യി​ടെ മൂപ്പനാ​യി നിയമി​ക്ക​പ്പെട്ട ഒരു സഹോ​ദരൻ ഇങ്ങനെ വിശദീ​ക​രി​ച്ചു: “താൻ എങ്ങനെ​യാണ്‌ ഒരു പരസ്യ​പ്ര​സം​ഗം തയ്യാറാ​കു​ന്ന​തെന്ന്‌ എനിക്കു കാണി​ച്ചു​ത​രാൻ പരിച​യ​സ​മ്പ​ന്ന​നായ ഒരു മൂപ്പൻ കുറെ സമയം ചെലവ​ഴി​ച്ചു. തന്റെ തയ്യാറാ​ക​ലിൽ, ശ്രദ്ധയു​ണർത്തുന്ന തരത്തി​ലുള്ള ചോദ്യ​ങ്ങൾ, ദൃഷ്ടാ​ന്തങ്ങൾ, ഉദാഹ​ര​ണങ്ങൾ, ഹ്രസ്വ​മായ അനുഭ​വങ്ങൾ, സൂക്ഷ്‌മ​മാ​യി ഗവേഷണം നടത്തിയ തിരു​വെ​ഴു​ത്തു ഭാഗങ്ങൾ എന്നിവ​യൊ​ക്കെ അദ്ദേഹം ഉൾപ്പെ​ടു​ത്തി. മുഷി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തും വിരസ​വു​മായ അവതരണം ഒഴിവാ​ക്കി എന്റെ പ്രസം​ഗ​ത്തിന്‌ എങ്ങനെ വൈവി​ധ്യം പകരാൻ കഴിയു​മെന്ന്‌ ഞാൻ അദ്ദേഹ​ത്തിൽനി​ന്നു പഠിച്ചു.

സേവന​പ​ദ​വി​കൾ ആസ്വദി​ക്കുന്ന നാമെ​ല്ലാം, മൂപ്പന്മാ​രാ​യാ​ലും ശുശ്രൂ​ഷാ​ദാ​സ​ന്മാ​രാ​യാ​ലും പയനി​യർമാ​രാ​യാ​ലും, നമുക്കു ലഭിച്ചി​രി​ക്കുന്ന ദാനത്തെ അമൂല്യ​മാ​യി കരു​തേ​ണ്ട​തുണ്ട്‌. തന്റെ മരണത്തിന്‌ അൽപ്പകാ​ലം മുമ്പ്‌ പൗലൊസ്‌ തിമൊ​ഥെ​യൊ​സി​നെ ‘അവനി​ലുള്ള ദൈവ​ത്തി​ന്റെ കൃപാ​വരം [“ദാനം,” NW (ഖരിസ്‌മ)] ജ്വലിപ്പി’ക്കാൻ ഓർമി​പ്പി​ച്ചു. തിമൊ​ഥെ​യൊ​സി​ന്റെ കാര്യ​ത്തിൽ ഉൾപ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നത്‌ ആത്മാവി​ന്റെ ചില സവിശേഷ ദാനങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു. (2 തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ 1:6) ഇസ്രാ​യേൽ ഭവനങ്ങ​ളിൽ തീയായി ഉപയോ​ഗി​ച്ചി​രു​ന്നത്‌ മിക്ക​പ്പോ​ഴും ജ്വലി​ക്കുന്ന വെറും തീക്കന​ലു​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു. തീജ്വാ​ല​യോ കൂടുതൽ ചൂടോ ഉളവാ​ക്കാ​നാ​യി അവയെ ‘ജ്വലി​പ്പി​ക്കാൻ’ കഴിയു​മാ​യി​രു​ന്നു. അങ്ങനെ നമ്മുടെ നിയമ​ന​ത്തിൽ മുഴു​ഹൃ​ദ​യ​വും അർപ്പി​ക്കാൻ, നമ്മെ ഭരമേൽപ്പി​ച്ചി​രി​ക്കുന്ന ആത്മീയ ദാനം എന്തായി​രു​ന്നാ​ലും അതിനെ തീപോ​ലെ ജ്വലി​പ്പി​ക്കാൻ നാം പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു.

പങ്കു​വെ​ക്കേണ്ട ആത്മീയ ദാനങ്ങൾ

റോമി​ലെ തന്റെ സഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രോ​ടുള്ള പൗലൊ​സി​ന്റെ സ്‌നേഹം പിൻവ​രു​ന്ന​പ്ര​കാ​രം എഴുതാൻ അവനെ പ്രേരി​പ്പി​ച്ചു: ‘നിങ്ങളു​ടെ സ്ഥിരീ​ക​ര​ണ​ത്തി​ന്നാ​യി ആത്മിക വരം [“ദാനം,” NW (ഖരിസ്‌മ)] വല്ലതും നിങ്ങൾക്കു നല്‌കേ​ണ്ട​തി​ന്നു, അതായതു നിങ്ങൾക്കും എനിക്കും ഒത്തൊ​രു​മി​ച്ചുള്ള വിശ്വാ​സ​ത്താൽ നിങ്ങ​ളോ​ടു​കൂ​ടെ എനിക്കും ആശ്വാസം ലഭി​ക്കേ​ണ്ട​തി​ന്നു ഞാൻ നിങ്ങളെ കാണ്മാൻ വാഞ്‌ഛി​ക്കു​ന്നു.’ (റോമർ 1:11, 12) മറ്റുള്ള​വ​രോ​ടു സംസാ​രി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ അവരുടെ വിശ്വാ​സത്തെ ബലിഷ്‌ഠ​മാ​ക്കാ​നുള്ള നമ്മുടെ പ്രാപ്‌തി​യെ പൗലൊസ്‌ ഒരു ആത്മീയ ദാനമാ​യി വീക്ഷിച്ചു. അത്തരം ആത്മീയ ദാനങ്ങ​ളു​ടെ പരസ്‌പര കൈമാ​റ്റം വിശ്വാ​സത്തെ ബലിഷ്‌ഠ​മാ​ക്കു​ന്ന​തി​ലും പരസ്‌പര പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ന​ത്തി​ലും കലാശി​ക്കും.

ഇത്‌ തീർച്ച​യാ​യും ആവശ്യ​മാണ്‌. നാം ജീവി​ക്കുന്ന ഈ ദുഷ്ടവ്യ​വ​സ്ഥി​തി​യിൽ നാമെ​ല്ലാം ഒരു വിധത്തി​ല​ല്ലെ​ങ്കിൽ മറ്റൊരു വിധത്തിൽ സമ്മർദ​ങ്ങളെ അഭിമു​ഖീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു. എന്നാൽ പതിവായ പരസ്‌പര പ്രോ​ത്സാ​ഹന കൈമാ​റ്റ​ത്തിന്‌ സ്ഥിരോ​ത്സാ​ഹം കാണി​ക്കാൻ നമ്മെ സഹായി​ക്കാ​നാ​കും. ആത്മീയ ശക്തി നിലനിർത്തു​ന്ന​തിൽ പരസ്‌പര കൈമാ​റ്റം—കൊടു​ക്കു​ന്ന​തും സ്വീക​രി​ക്കു​ന്ന​തും—എന്ന ആശയം പ്രധാ​ന​മാണ്‌. നമു​ക്കെ​ല്ലാം ഇടയ്‌ക്കി​ടെ പ്രോ​ത്സാ​ഹനം വേണ​മെ​ന്നു​ള്ളത്‌ സത്യമാ​ണെ​ങ്കി​ലും മറ്റുള്ള​വരെ കെട്ടു​പണി ചെയ്യാ​നും നമുക്കു കഴിയും.

വിഷാ​ദ​ചി​ത്ത​രാ​യ സഹവി​ശ്വാ​സി​കളെ നിരീ​ക്ഷി​ക്കു​ന്ന​തിൽ നാം ശ്രദ്ധാ​ലു​ക്ക​ളാ​ണെ​ങ്കിൽ ‘ദൈവം നമ്മെ ആശ്വസി​പ്പി​ക്കുന്ന ആശ്വാ​സം​കൊ​ണ്ടു നമുക്ക്‌ ഏതൊരു കഷ്ടത്തി​ലു​മു​ള്ള​വരെ ആശ്വസി​പ്പി​പ്പാൻ’ കഴി​ഞ്ഞേ​ക്കും. (2 കൊരി​ന്ത്യർ 1:3-5) ആശ്വാസം എന്നതി​നുള്ള ഗ്രീക്കു പദത്തിന്റെ (പാരാ​ക്ലെ​സിസ്‌) അക്ഷരീ​യാർഥം “ഒരുവന്റെ പക്ഷത്തേ​ക്കുള്ള ക്ഷണം” എന്നാണ്‌. നമ്മുടെ സഹോ​ദ​ര​നോ സഹോ​ദ​രി​ക്കോ ആവശ്യ​മു​ള്ള​പ്പോൾ സഹായ​ഹ​സ്‌തം നീട്ടി​ക്കൊ​ടു​ക്കാൻ നാം ഒപ്പമു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ, നമുക്ക്‌ ഒരാവ​ശ്യ​മു​ള്ള​പ്പോൾ സ്‌നേ​ഹ​പൂർവ​ക​മായ അതേ പിന്തുണ ലഭിക്കു​മെ​ന്ന​തിൽ സംശയ​മില്ല.—സഭാ​പ്ര​സം​ഗി 4:9, 10; പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 9:36-41 താരത​മ്യം ചെയ്യുക.

മൂപ്പന്മാ​രു​ടെ സ്‌നേ​ഹ​പൂർവ​ക​മായ ഇടയസ​ന്ദർശ​ന​വും വളരെ​യേറെ പ്രയോ​ജ​ന​പ്ര​ദ​മാണ്‌. ശ്രദ്ധ ആവശ്യ​മുള്ള കാര്യ​ങ്ങ​ളിൽ തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​പ​ര​മായ ബുദ്ധ്യു​പ​ദേശം നൽകാ​നാ​യി സന്ദർശ​നങ്ങൾ നടത്താ​റു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും മിക്ക ഇടയസ​ന്ദർശ​ന​ങ്ങ​ളും പ്രോ​ത്സാ​ഹനം, അതായത്‌ ഹൃദയ​ങ്ങൾക്ക്‌ ആശ്വാസം, പകരാൻവേ​ണ്ടി​യു​ള്ള​വ​യാണ്‌. (കൊ​ലൊ​സ്സ്യർ 2:2) വിശ്വാ​സത്തെ ബലിഷ്‌ഠ​മാ​ക്കുന്ന അത്തരം സന്ദർശ​നങ്ങൾ മൂപ്പന്മാർ നടത്തു​മ്പോൾ അവർ വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ ആത്മീയ​മായ ഒരു ദാനം നൽകു​ക​യാണ്‌. പൗലൊ​സി​നെ​പ്പോ​ലെ, അതുല്യ​മായ ഈ നൽകൽ ഫലദാ​യ​ക​മാ​ണെന്ന്‌ അവർ കണ്ടെത്തും. തങ്ങളുടെ സഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രോട്‌ ഒരു “വാഞ്‌ഛ”യും അവർ വളർത്തി​യെ​ടു​ക്കും.—റോമർ 1:11, 12.

സ്‌പെ​യി​നി​ലു​ള്ള ഒരു മൂപ്പന്റെ കാര്യ​ത്തിൽ ഇതു സത്യമാ​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേഹം പിൻവ​രുന്ന അനുഭവം പറയുന്നു: “11 വയസ്സു​കാ​ര​നായ റിക്കാർഡോ യോഗ​ങ്ങ​ളി​ലും പൊതു​വേ സഭയി​ലും വളരെ​ക്കു​റച്ചു താത്‌പ​ര്യ​മേ പ്രകടി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​താ​യി തോന്നി​യു​ള്ളൂ. അതു​കൊണ്ട്‌ ഞാൻ റിക്കാർഡോ​യു​ടെ മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളോട്‌ അവനെ സന്ദർശി​ക്കാൻ അനുവാ​ദം ചോദി​ച്ചു. അവർ ഉടനടി സമ്മതിച്ചു. അവർ താമസി​ച്ചി​രു​ന്നത്‌ ഒരു മലമ്പ്ര​ദേ​ശ​ത്താ​യി​രു​ന്നു. എന്റെ വീട്ടിൽനിന്ന്‌ അങ്ങോട്ട്‌ ഏകദേശം ഒരു മണിക്കൂർ നേരത്തെ വാഹന​യാ​ത്ര​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഞാൻ അവനിൽ താത്‌പ​ര്യ​മെ​ടു​ത്തത്‌ അവനെ വ്യക്തമാ​യും സന്തോ​ഷി​പ്പി​ച്ചു. അവൻ ഉടൻതന്നെ പ്രതി​ക​രി​ച്ചു. അവൻ പെട്ടെ​ന്നു​തന്നെ സ്‌നാ​പ​ന​മേൽക്കാത്ത ഒരു പ്രസാ​ധ​ക​നും സഭയിലെ ഊർജ​സ്വ​ല​നായ ഒരംഗ​വു​മാ​യി​ത്തീർന്നു. അവന്റെ ലജ്ജാ പ്രകൃതം മാറി, കൂടുതൽ സന്തോ​ഷ​ക​ര​വും സൗഹാർദ​പ​ര​വു​മായ ഒരു വ്യക്തി​ത്വം കൈവന്നു. സഭയി​ലുള്ള പലരും ചോദി​ച്ചു: ‘റിക്കാർഡോ​യ്‌ക്ക്‌ എന്തു പറ്റി?’ അവർ അവനെ ശ്രദ്ധി​ക്കു​ന്നത്‌ ആദ്യമാ​യി​ട്ടാ​ണെ​ന്ന​തു​പോ​ലെ തോന്നി. ആ നിർണാ​യക ഇടയസ​ന്ദർശ​ന​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ചിന്തി​ക്കു​മ്പോൾ, എനിക്കാണ്‌ റിക്കാർഡോ​യെ​ക്കാൾ പ്രയോ​ജനം കിട്ടി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തെന്ന്‌ തോന്നു​ന്നു. രാജ്യ​ഹാ​ളി​ലേക്കു പ്രവേ​ശി​ക്കു​മ്പോൾ അവന്റെ മുഖത്ത്‌ സന്തോഷം സ്‌ഫു​രി​ക്കു​ന്നു, അഭിവാ​ദ്യം ചെയ്യാ​നാ​യി അവൻ എന്റെ അടു​ത്തേക്ക്‌ ഓടി​യെ​ത്തു​ന്നു. അവന്റെ ആത്മീയ പുരോ​ഗതി കാണു​ന്നത്‌ സന്തോ​ഷ​ക​രം​തന്നെ.”

ഇതു​പോ​ലു​ള്ള, ഇടയസ​ന്ദർശ​നങ്ങൾ സമൃദ്ധ​മാ​യി അനു​ഗ്ര​ഹി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു​വെ​ന്ന​തിൽ ഇരുപ​ക്ഷ​മില്ല. അത്തരം സന്ദർശ​നങ്ങൾ “എന്റെ ആടുകളെ പാലിക്ക” എന്ന യേശു​വി​ന്റെ ഉദ്‌ബോ​ധ​ന​ത്തോ​ടു ചേർച്ച​യി​ലാണ്‌. (യോഹ​ന്നാൻ 21:16) അത്തരം ആത്മീയ ദാനങ്ങൾ നൽകാൻ കഴിയു​ന്നത്‌ തീർച്ച​യാ​യും മൂപ്പന്മാർക്കു മാത്രമല്ല. സഭയി​ലുള്ള എല്ലാവർക്കും മറ്റുള്ള​വരെ സ്‌നേ​ഹ​ത്തി​നും സത്‌പ്ര​വൃ​ത്തി​കൾക്കും പ്രചോ​ദി​പ്പി​ക്കാൻ കഴിയും. (എബ്രായർ 10:23, 24) പർവതാ​രോ​ഹകർ കയറു​കൊണ്ട്‌ പരസ്‌പരം ബന്ധിപ്പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ നാം ആത്മീയ കയറു​ക​ളാൽ കൂട്ടി​യോ​ജി​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. നാം ചെയ്യു​ന്ന​തും പറയു​ന്ന​തും മറ്റുള്ള​വരെ തീർച്ച​യാ​യും ബാധി​ക്കു​ന്നു. നമ്മെ ഏകീക​രി​ക്കുന്ന കെട്ടു​കളെ ഒരു കുത്തു​വാ​ക്കോ കടുത്ത വിമർശ​ന​മോ ദുർബ​ല​മാ​ക്കി​യേ​ക്കാം. (എഫെസ്യർ 4:29; യാക്കോബ്‌ 3:8) നേരേ​മ​റിച്ച്‌, തിര​ഞ്ഞെ​ടുത്ത പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ന​വാ​ക്കു​കൾക്കും സ്‌നേ​ഹ​പൂർവ​ക​മായ സഹായ​ത്തി​നും പ്രശ്‌നങ്ങൾ മറിക​ട​ക്കാൻ സഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രെ സഹായി​ക്കാൻ കഴിയും. ഈ വിധത്തിൽ നാം നിലനിൽക്കുന്ന മൂല്യ​മുള്ള ആത്മീയ ദാനങ്ങൾ പങ്കു​വെ​ക്കു​ക​യാ​യി​രി​ക്കും ചെയ്യു​ന്നത്‌.—സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 12:15.

ദൈവ​മ​ഹ​ത്ത്വ​ത്തെ കൂടുതൽ തിക​വോ​ടെ പ്രതി​ഫ​ലി​പ്പി​ക്കൽ

എല്ലാ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾക്കും ഒരളവി​ലുള്ള വ്യക്തി​പ്ര​ഭാ​വ​മുണ്ട്‌. നിത്യ​ജീ​വന്റെ അമൂല്യ​മായ പ്രത്യാശ നമുക്കു ലഭിച്ചി​ട്ടുണ്ട്‌. പരസ്‌പരം പങ്കു​വെ​ക്കാ​വുന്ന ആത്മീയ ദാനങ്ങ​ളും നമുക്കുണ്ട്‌. മറ്റുള്ള​വരെ നല്ലതിനു വേണ്ടി ച്രചോ​ദി​പ്പി​ക്കാ​നും പ്രേരി​പ്പി​ക്കാ​നും നമുക്കു ശ്രമി​ക്കാ​വു​ന്ന​താണ്‌. ചിലർക്ക്‌ സേവന​പ​ദ​വി​ക​ളു​ടെ രൂപത്തി​ലുള്ള കൂടു​ത​ലായ ദാനങ്ങൾ ലഭിച്ചി​ട്ടുണ്ട്‌. ഈ ദാനങ്ങ​ളെ​ല്ലാം ദൈവ​ത്തി​ന്റെ അനർഹ​ദ​യ​യു​ടെ തെളി​വാണ്‌. നമുക്കു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നേ​ക്കാ​വുന്ന ഏതു ദാനവും ദൈവ​ത്തിൽനി​ന്നു ലഭിച്ച​താ​ക​യാൽ നമുക്കു വീമ്പി​ള​ക്കാൻ തീർച്ച​യാ​യും യാതൊ​രു കാരണ​വു​മില്ല.—1 കൊരി​ന്ത്യർ 4:7.

ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളെന്ന നിലയിൽ നാം നമ്മോ​ടു​തന്നെ പിൻവ​രുന്ന പ്രകാരം ചോദി​ക്കു​ന്നത്‌ ഉചിത​മാ​യി​രി​ക്കും, ‘എനിക്കുള്ള വ്യക്തി​പ്ര​ഭാ​വ​മോ ലഭിച്ചി​രി​ക്കുന്ന ദാനങ്ങ​ളോ ഏതളവി​ലു​ള്ള​താ​യി​രു​ന്നാ​ലും, “എല്ലാ നല്ല ദാനവും തികഞ്ഞ വരം ഒക്കെയും” തരുന്ന യഹോ​വ​യ്‌ക്കു മഹത്ത്വം കരേറ്റാൻ ഞാനത്‌ ഉപയോ​ഗി​ക്കു​മോ? (യാക്കോബ്‌ 1:17) എന്റെ പ്രാപ്‌തി​കൾക്കും സാഹച​ര്യ​ങ്ങൾക്കും അനുസൃ​ത​മാ​യി ഞാൻ യേശു​വി​നെ അനുക​രി​ക്കു​ക​യും മറ്റുള്ള​വരെ ശുശ്രൂ​ഷി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യു​മോ?’

ഇത്തരു​ണ​ത്തിൽ നമുക്കുള്ള ഉത്തരവാ​ദി​ത്വം പത്രൊസ്‌ അപ്പോ​സ്‌തലൻ സംക്ഷേ​പി​ക്കു​ന്നു: “ഓരോ​രു​ത്തന്നു വരം [“ദാനം,” NW (ഖരിസ്‌മ)] ലഭിച്ച​തു​പോ​ലെ വിവി​ധ​മാ​യുള്ള ദൈവ​കൃ​പ​യു​ടെ നല്ല ഗൃഹവി​ചാ​ര​ക​ന്മാ​രാ​യി അതി​നെ​ക്കൊ​ണ്ടു അന്യോ​ന്യം ശുശ്രൂ​ഷി​പ്പിൻ. ഒരുത്തൻ പ്രസം​ഗി​ക്കു​ന്നു എങ്കിൽ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ അരുള​പ്പാ​ടു പ്രസ്‌താ​വി​ക്കു​ന്നു എന്നപോ​ലെ​യും ഒരുത്തൻ ശുശ്രൂ​ഷി​ക്കു​ന്നു എങ്കിൽ ദൈവം നല്‌കുന്ന പ്രാപ്‌തി​ക്കു ഒത്തവണ്ണ​വും ആകട്ടെ. എല്ലാറ​റി​ലും ദൈവം യേശു​ക്രി​സ്‌തു മൂലം മഹത്വ​പ്പെ​ടു​വാൻ ഇടവരട്ടെ.”—1 പത്രൊസ്‌ 4:10, 11.

[അടിക്കു​റി​പ്പു​കൾ]

[23-ാം പേജിലെ ചിത്ര​ത്തിന്‌ കടപ്പാട]

Corbis-Bettmann

UPI/Corbis-Bettmann