പൗലോ​സി​ന്റെ നാളിൽ റോമാ രാഷ്‌ട്രീ​യ​ശ​ക്തി​യു​ടെ കേന്ദ്ര​മാ​യി​രു​ന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌ പലോസ്‌ ക്രിസ്‌ത്യ​നി​കളെ ഇപ്രകാ​രം ബുദ്ധി​പൂർവം ബുദ്ധി​യു​പ​ദേ​ശി​ച്ചു: “എല്ലാ ദേഹി​യും മേലധി​കാ​രി​കൾക്ക്‌ കീഴ്‌പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കട്ടെ, എന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നാൽ ദൈവ​ത്താ​ല​ല്ലാ​തെ ഒരു അധികാ​ര​വു​മില്ല.” (റോമർ 13:1) ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളു​ടെ അന്യോ​ന്യ​മുള്ള ഇടപെ​ട​ലു​ക​ളും നീതിക്കു ചേർച്ച​യാ​യി ജീവി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ ഭാഗമാണ്‌. “ജനങ്ങളെ നിങ്ങൾ ആരോ​ടും ഒന്നും കടമ്പെ​ട്ടി​രി​ക്ക​രുത്‌,” പൗലോസ്‌ പറയുന്നു, “അന്യോ​ന്യം സ്‌നേ​ഹി​ക്കു​ന്ന​ത​ല്ലാ​തെ; എന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നാൽ സഹമനു​ഷ്യ​നെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കു​ന്നവൻ ന്യായ​പ്ര​മാ​ണം നിവൃ​ത്തി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.”—റോമർ 13:8.

[26-ാം പേജിലെ ചതുരം/ചിത്രം]

“ദൈവ​ത്താ​ല​ല്ലാ​തെ ഒരു [ലൗകിക] അധികാ​ര​വു​മില്ല.” ഇതിന്‌, ദൈവം ഓരോ അധികാ​രി​യേ​യും അയാളു​ടെ സ്ഥാനത്ത്‌ വെക്കുന്നു എന്ന്‌ അർത്ഥമില്ല. പകരം, ലൗകിക അധികാ​രി​കൾ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ അനുവാ​ദ​ത്താൽ മാത്രം സ്ഥിതി​ചെ​യ്യു​ന്നു. അനേകം സംഗതി​ക​ളിൽ ദൈവം മാനു​ഷ​ഭ​ര​ണാ​ധി​കാ​രി​കളെ മുൻകൂ​ട്ടി കാണു​ക​യും മുൻകൂ​ട്ടി പറയു​ക​യും ചെയ്‌തി​രു​ന്നു, ആ വിധത്തിൽ “അവർ ദൈവ​ത്താൽ തങ്ങളുടെ ആപേക്ഷി​ക​സ്ഥാ​ന​ങ്ങ​ളിൽ ആക്കി​വെ​ക്ക​പ്പെട്ടു.”—റോമർ 13:1.

[കടപ്പാട്‌]

Museo della Civiltà Romana, Roma